Koud, maar droog en zowaar... zonnig! Perfect weertje om eindelijk nog eens een duurtraining op de fiets te maken. Deze week stond 60 km op het programma. Mijn kilometers bepalen is niet echt moeilijk: ik heb namelijk de gewoonte om mij halverwege gewoon om te draaien en dan terug dezelfde weg naar huis te kiezen. De meesten haten dit, maar ik vind het wel makkelijk
Hoewel ik de laatste tijd heel weinig fietstrainingen deed, ging het vandaag heel vlotjes. In de stroken met tegenwind kon ik makkelijk het tempo aanhouden, en dan weet ik wat het redelijk goed zit. Hoewel jarenlang het tegendeel werd beweerd, zal looptraining dan toch niet zo slecht zijn voor fietsers zeker...
16u - Lopen: 12,15 km in 1u12'39" (5:58/km)
Nadat ik het WK veldrijden had bekeken (Stybar verdiende de trui: hij was gewoon de beste), begon ik aan mijn tweede trainingsopdracht van vandaag: een traag duurloopje aan een tempo van 6:00/km.
De eerste kilometer liep ik onbewust wat te snel: mijn Garmin gaf aan dat ik 14" onder het tempo liep. Ik begon dus wat sneller te lopen en ineens zat ik er 7" boven... Raar sprongetje, wellicht veroorzaakt door een verstoring in het GPS signaal, aangezien ik daar nog tussen de huizen liep. De overige kilometers gingen redelijk gelijkmatig. Ook nu weer lag mijn hartslag (net als vorige week) voldoende laag, ondanks het feit dat ik deze ochtend al meer dan 2u had getraind. Nog goed nieuws: mijn bovenbeen was pijnvrij! K heb de coach om raad gevraagd, en we zullen de komende week een aangepast programma afwerken (zonder versnellingen, want die trainingen veroorzaken wél pijn). En k zal een sportdokter opzoeken om de oorzaak trachten te achterhalen.
Morgen zal ik mijn 'statistieken' van de eerste maand van 2010 eens berekenen en hier posten. Niet dat die zoveel belang hebben, maar t is dan toch rustdag
Na het uitstapje van gisterenavond stond er vandaag weer een pittige opdracht te wachten:
- 2 km inlopen: geen opmerkingen. - 10x 100m bergop in 25", gevolgd door 2' rust: wél opmerkingen... K had van bij het eerste sprintje namelijk weer veel last in mijn linkerbovenbeen . Bij duurlopen/herstellopen/wissellopen voel ik quasi niks, maar van zodra het wat "explosiever" wordt, is de pijn weer nadrukkelijk aanwezig. Ik heb zelfs even overwogen om de training af te breken, maar k heb er progressieve sprintjes van gemaakt en toen ging het beter. - 1 km loslopen: weer geen enkele pijn te voelen. Gelukkig. - 3x 500m aan 3:50/km, gevolgd door 500m loslopen. Hoewel ik ervoor bevreesd was, viel het qua pijn ook zeer goed mee. De streeftijden heb ik vlotjes gehaald (behalve in het eerste blokje waar mijn Virtual Partner nog stond ingesteld op 4:00). Deze blokjes heb ik overigens met lichte tegenwind gelopen. - 2x1000m aan 4:05/km, gevolgd door 500m loslopen: ook de streeftijden vlot gehaald. Deze keer had ik echter lichte rugwind. - Om de training te beëindigen liep ik nog 2 km los.
Misschien moet ik toch maar eens bij de dokter langsgaan om mijn pootje te laten bekijken, want die blessures slepen best niet te lang aan...
De voorbije dagen heb ik nog wat lopen nadenken over mijn wedstrijdprogramma voor dit jaar. Tot eind maart ligt dit al volledig vast, maar k zoek eigenlijk nog een 'doel' voor de periode daarna (april tot eind juni). Oorspronkelijk was ik van plan om de kwart-triatlons van Geel (9/5), Sint-Laureins (5/6) en Eeklo (27/6) af te werken, maar aangezien de gelicentieerden vanaf dit jaar voorrang krijgen bij de inschrijvingen, vrees ik dat er voor de mensen zonder vergunning (zoals mezelf dus) weinig plaatsjes meer over zullen zijn. Optie 1: aansluiten bij een triatlonclub, zodat ik ook aan de 'voorinschrijvingen' kan deelnemen. Maar dan heb je weer verplichtingen tov die club (eetfestijnen, tombolakaarten verkopen of weet ik veel wat die nog organiseren). En net die onafhankelijkheid trekt me nu zo aan in wat ik nu doe. Optie 2: de stayer-wedstrijden afwerken. Maar het fietsen is net het onderdeel waar ik het meeste tijd kan terugpakken... Optie 3: de lange-afstands-wedstrijden. Die zijn niet zo snel bezet én het is relatief ook veel fietsen.
Ik denk dat ik dus voor optie 3 ga. Doel voor periode 2: de halve triatlon van Neerpelt (1.9 km zwemmen, 90 km tijdrijden en een halve marathon). Maandag starten de inschrijvingen
Wisselloopje over 8 km, bestaande uit 500m loslopen gevolgd door 500m aan 5:00/km, dat had de coach mij opgedragen als training voor vandaag. Van bij de eerste meters voelde ik al dat de spierpijn aan het minderen is. De vele warmte-packs en Voltaren-smeerbeurten doen dus hun werk . De training zelf verliep ook heel vlot. Wellicht zelfs iets té vlot, want de blokjes werden allemaal wat te snel afgewerkt... Maar na een dagje huisvader spelen was k content dat ik de loopschoenen mocht aantrekken. Daardoor was ik wellicht wat te enthousiast Normaal valt mn dag ouderschapsverlof overigens op vrijdag, maar k had die omgewisseld omdat we morgen met t werk gaan 'Nieuwjaarslunchen', gevolgd door een partijtje 'Laser-Shooten'. En ongestraft op de collega's/baas kunnen schieten, die kans laten we niet liggen natuurlijk . Overigens een geluk dat er morgen geen training voorzien is, want die uitstapjes met t werk lopen meestal redelijk uit...
Eigenlijk valt er vandaag niet zoveel te vertellen over de training: tijdens 8 km rustig loslopen kan er natuurlijk ook weinig gebeuren hé
Gedurende de training heb ik eigenlijk weinig of niet op mijn Garmin gekeken, zodat ik gewoon op gevoel kon loslopen. En raar maar waar: tijdens het loslopen liep ik sneller dan tijdens de trage duurlopen. Hoewel, zo raar is dat nu ook weer niet. K denk dat de meeste lopers wal het gevoel hebben dat ze tijdens die duurlopen moeten lopen 'met de rem op', om toch het opgelegde tempo te halen.
K denk ook dat die koude temperaturen toch wel hun invloed beginnen hebben op het gestel: tijdens het lopen voelt het allemaal wat "houterig" aan: het lopen gaat niet echt 'natuurlijk', maar eerder wat geforceerd. Ook de spieren geraken precies niet 'op temperatuur'. Maar er is beterschap in zicht: nog 3 maanden geduld, dan is het volop lente
T was weer redelijk frisjes vanavond... goed aangekleed, fluo-jasje aan... en dan op weg voor de versnellingen! Na de traditionele 2 km inlopen kwam ik aan het weggetje waar ik de versnellingen wou doen: exact 300m lang, dus ideaal!!! Bij het aanzetten van het eerste blokje voelde ik weer de pijn, vooral in mijn linkerbovenbeen. T is niet meer zo hevig als zaterdag, maar k ga het toch moeten blijven verzorgen. Ondanks dat ongemakje haalde ik toch bij elk blokje vlot het opgelegde tempo van 4:10/km (zie tabel). Mijn hartslag daalde redelijk vlot, zodat ik na 1' à 1'30 aan mijn volgende blokje kon beginnen. Idem eigenlijk voor de 2de reeks, dus ik kon met een goed gevoel terug naar huis.
Iets anders: deze morgen stond een bericht in Het Laatste Nieuws dat de 600 beschikbare startplaatsen voor de 1/4 triatlon van Brugge bezet waren in... 45 seconden!!! Typfout zou je denken, maar neen hoor: elk jaar zitten honderden triatleten op de aangekondigde dag en uur achter hun PC te wachten tot de inschrijvingen opengaan. Met dit als resultaat. Voor de niet-stayer kwarttriatlons is het eigenlijk een 4de discipline geworden: zorgen dat je tijdig ingeschreven geraakt!
Voor de winterduatlon van Geel (mijn eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen, op 14 maart) is het gelukkig niet zo drummen. Maar k heb mn plaatsje toch maar al gereserveerd
Geen training, maar toch een blogje... Dan moet t iets speciaal zijn
Wielrenners dragen géén onderbroek in hun koersbroek. Wat lopers dragen weet ik het eigenlijk niet, maar in dit filmpje wordt wel duidelijk wat bobslee-dames onder dat aërodynamische pakje dragen!
Als er maar 1 training op mijn programma staat, geraak ik maar moeilijk vroeg uit huis: dit keer was het over op de middag dat ik mijn trage duurloop afwerkte. Deze ochtend voelde ik de spierpijn in mijn bovenbenen nog wat, maar tijdens het lopen had ik er gelukkig geen last van! De training ging dan ook zeer behoorlijk: het tempo heb ik redelijk egaal op 6:00/km kunnen houden. Maar wat mij zeer gelukkig maakt: mijn hartslag ligt tijdens de duurtraining al een stukje lager dan enkele weken geleden. De trainingen van coach Mario hebben dus op deze korte periode al hun effect
Ook met het toegenomen loopvolume heb ik voorlopig weinig problemen: voordien trainde ik maximaal 30 km/week met bijna uitsluitend duurtrainingen. De voorbije 2 weken had ik respectievelijk 42.6 en 44.8 km, dus toch een stijging met meer dan 40%... Zolang de blessures achterwege blijven is het perfect zo!
Oorspronkelijk was ik van plan om enkel de (zeer pijnlijke) spieren wat los te rijden, maar op de fiets voelde ik er eigenlijk niets van. Aangezien het (alweer) aan het regenen was, besloot ik om toch een duurtrainingske af te werken, maar dan (ook alweer) op de rollen. Op die manier heb ik toch mijn kilometers én kan ik het vermogen steeds aanpassen om in de lage hartslagen te blijven...
CD'ke in t machien gestoken en weg waren we... 1u38 lang. En op die manier kom ik voor vandaag toch nog op exact 3u trainen uit (hoewel ik me van dat soort 'statistieken' al een tijdje zo weinig mogelijk probeer aantrekken - dit leidt toch enkel maar tot frustraties).
11u - Lopen: Lange versnellingen (13.93 km in 1u21'32")
De menu voor vandaag oogde indrukwekkend: lange versnellingen... Na 2 km rustig inlopen deed ik wat rekoefeningen om dan aan deel 2 van de warming-up te beginnen: 10 versnellingen van 20 seconden, telkens gevolgd door 40 seconden rust (wandelen). Maar... bij de eerste versnelling: aaaaahhhhh... bij elke stap voelde ik in beide bovenbenen precies een zweepslag... K dacht spontaan aan een spierscheurtje, maar de kans dat dat bij beide benen tegelijkertijd én op dezelfde plaats is, is volgens mij redelijk klein. Ik hoop dus dat het 'trainingspijnen' zijn, omdat ik voordien nooit intensief trainde voor het lopen. Misschien zit ook het steil bergop/bergaf lopen van donderdag er voor iets tussen?
Enfin, de training heb ik gewoon verdergezet: na de 10 versnellingen volgden 3 reeksen, met telkens 500m - 1000m en nog eens 500m aan 4:00, met na elke afstand 2' wandelen. Reeks 1 (nog altijd met die zeer pijnlijke bovenbenen) verliep vlot: streeftijd steeds gehaald en ook het herstel verliep prima. Na de eerste reeks begon ik aan mijn 500m wandelen... tot ik op het einde zag dat dit eigenlijk al de eerste 500m van de tweede reeks was (volg je nog?)... K was de wandelpauze vergeten programmeren in mijn Garmin Dus heb ik eigenlijk alle 3 de reeksen direct na elkaar gedaan (met enkel de 2' wandelen na elke stap).
Met zulke bovenbenen vrees ik dat er geen lange fietstraining meer inzit deze middag (nu het eens NIET regent...). Een hotpack op de pijnlijke plekken, een uurtje losrijden op de rollen en een goe warm bad... hopelijk is dat voldoende om tegen morgen terug tiptop te zijn!
12u30 - Lopen: tempoduurloop 8 km in 38:33 (4:48/km)
Het opgelegde tempo was 5:00/km, maar door de wel zeer stevige opwarming (van aan ons werk tot aan het Park van Brussel is het immers meer dan 1 km stevig bergop) zat ik al direct in het goeie ritme. Het viel trouwens heel goed mee, zo een loopje in dat park: hoewel het maar miezerig weer was, liepen er toch een pak lopers! En ruimte zat daar, dus je hebt er geen hinder van de 'massa'
Wat hebben we geleerd vandaag: - Dat er serieuze beklimmingen zijn in ons hoofdstadje. Als ze bij de VAL ooit es op zoek zijn voor een spectaculaire locatie voor het BK berglopen: een criterium op de Kunstberg zou niet misstaan - Dat er heel wat gelopen wordt op zo een doordeweekse, druilerige middag: dun, dik, groot, klein, ... iedereen heeft zijn plaatsje in het park. Zo moet dat zijn! - Dat ik enkel in een heel goeie dag mijn pa kan verslaan tijdens een spelletje 'darts'... 5-2 verloren
Net als vorig jaar ben ik in deze 3de week van t nieuw jaar met de intervaltraining op de fiets begonnen. 't is te zeggen: de erste keer op de weg, want op de rollen heb ik er al een paar sessies opzitten. De aandachtige lezer zal ook opmerken dat ik bij deze training in feite minder trainde dan in de laatste rollentraining. Volledig juist: op de weg is het gevoel bij zo een intervaltraining altijd heel anders dan op de rollen. Vandaar dat deze eerste keer steeds een 'testtraining' is: hoe lang, hoe hard, hoeveel, ... De test is in elk geval supergoed verlopen. Steeds een stukje onder het omslagpunt, maar nadien altijd een supersnel herstel. De volgende keer mag het wat meer zijn...
Morgen gaan we voor het eerst sinds lang nog eens over de middag lopen. En ook voor de allereerste keer in het Park van Brussel (de voortuin van onzen Albert eigenlijk). Eens kijken wat het gaat geven... 8 km aan 5:00/km.
18u - Lopen: Versnellingen - 3 reeksen van 5x200m in 48"
Eerst een bekentenis: hoewel het verboden is, heb ik gisteren toch efkes op de rollen gereden... Mn benen waren (ondanks een massageke) zò stijf, dat ik het echt niet zag zitten om vandaag met zulke poten een looptraining te doen. Dus 20' heel rustig losgereden en... bye bye slechte benen!!! Super hé
Dan de feiten... Vandaag weeral een 'eerste keer': 3 reekskes versnellingen van 5 stuks aan 4:00/km... En dat ging heel goed hoor! Geen probleem met de snelheid (t waren dan ook telkens maar korte stukjes), hartslag daalde in 1 minuut altijd tot onder de 115 sl/min, t gevoel was goed, kortom: zeer tevreden!
Tenslotte nog een klein ergerniske waar ik weer mee af te rekenen kreeg: waarom moeten de mensen altijd de weg vragen aan toevallig passerende lopers? En dan nog liefst als ze aan een intensief blokje bezig zijn natuurlijk... Voornamelijk in de zomer zijn ze er massaal: de verloren gereden fietsers. Maar nu dus ook enen in putteke winter: "de weg naar t voetbalveld van Berlare alstublieft". "Altijd rechtdoor" hijgde ik terug (t was maar een halve waarheid, maar daarmee was k er dan toch vanaf én zat hij al in de goeie richting).
Als oplossing zou ik misschien een vlagje van een ander land op mijn loopshirt kunnen naaien... Dan denken ze misschien dat ik hier "op stage" ben en dus de weg niet ken. Landen die eventueel in aanmerking zouden komen: - Holland (want k loop sowieso in oranje kledij)? Gaat omwille van dezelfde taal niet veel indruk maken als 'afschrikmiddel'... - Kenia (want k ben toch een loper)? Zal wat ongeloofwaardig zijn vrees ik: huidskleur komt niet 100% overeen, maar vooral: mijn snelheid is niet deze die bij een volbloed Keniaan past... - dan eerder Rusland, Polen, Roemenië of een ander Oostblokland. Maar wat zou die hier in het godvergeten Berlare moeten komen doen???
Neen, we zullen maar hoffelijk blijven en de mensen in de mate van het mogelijke op de goeie weg helpen zeker!?
Toen ik deze ochtend de trap afliep begreep ik waarom de coach er zo op aandringt om mijn fietstrainingen te beperken tot woensdag en vrijdag OF zaterdag Gisteren na de fartlek en fietstraining voelde ik er niks van, maar wellicht door 's avonds nog een ganse tijd rond te lopen (fiets kuisen, met ons kleine spelen enzo)... zere poten dat ik had!!!
K denk dat ik zijn raad maar best ga opvolgen, want k ben sowieso al redelijk gevoellig voor overtraining... Is het fietsen tijdens de eerste wedstrijd dan iets minder, het zij zo... zolang het lopen maar vooruit gaat
Gelukkig stond er vandaag enkel een trage duurloop op het programma: 12 km aan 6:00/km. T is me nog nooit gelukt om consequent trager dan 5:45/km te lopen, maar deze keer MOEST het. En zie het resultaat: 2 uitschieters (eens 5:50 en 6:04/km) niet te na gesproken heb ik toch wel mijn best gedaan hé
Voor de rest van de dag staat er niet te veel meer op het programma: wat met de kleine spelen. Die heeft trouwens gisteren eens kennis gemaakt met ons vuur: 2 joekels van blaren op haar vingerkes. En morgen moeten we juist op consultatie bij Kind & Gezin. Die zullen ook denken "Wat steken die uit met hun kleine". We hebben het haar nochtans al duizend keer gezegd dat het warm is, maar ervaring is nog altijd de beste leerschool... En verder op TV naar de veldrit in Roubaix kijken en een massage (jawel, mijn vrouw heeft cursus sportverzorger gevolgd, dus af en toe ben ik bij de gelukkigen .
Na een stevig middagmaal en een uurtje rust begon ik mijn fiets klaar te maken voor de middagtraining. Als gans de week kijk ik ernaar uit om nog eens een duurtraining in de buitenlucht af te werken. De voorbije weken was ik door de sneeuw gedwongen om op de rollen te rijden. Ook eens plezant, maar als je al een paar keer gedurende een ganse training naar de muur van een koud houten tuinhuisje hebt zitten kijken, verlang je wel eens naar wat buitenlucht
Enfin: k trok mijn kledij aan... ging naar buiten... en zag de bui al hangen: dikke druppels op het terras. Optimistisch als ik toch nog was "O, dat zullen een paar verdwaalde druppeltjes zijn, geen erg...". Een looptraining in de regen vind k nie zo erg, maar er in fietsen... nooit graag gedaan. Eens ik vertrokken was werd het erger en erger... gecombineerd met de lage temperaturen was het dus eigenlijk gewoon ijswater dat op mijn handen, voeten en vooral benen spatte. 20 km heb ik het uitgehouden en dan heb ik me noodgedwongen omgedraaid Vooral mijn handen en bovenbenen waren verkleumd. Dit had echt geen zin: qua trainingseffect stelt dit niks voor. Het enige dat je er kan aan overhouden is een stevige verkoudheid. Thuis een warm douchke genomen, maar als je in zo'n weer gaat fietsen ben je eigenlijk 2x gezien: eerst een training die totaal niet plezant is, maar nadien is het ook zaak om zo snel mogelijk je fiets grondig af te wassen. Het zout dat nog op de weg ligt begint na een tijdje anders in te vreten in frame en onderdelen. En als dat het geval is, gaat je karretje niet lang meegaan. Ikke dus weer in de regen, gewapend met emmer en spons...
Bericht @ Frank en Sabine: zouden jullie er aub kunnen voor zorgen dat er weer temperaturen met 2 cijfertjes in jullie weerbericht staan aub Bericht @ Liesbeth: dit mag u er nie van weerhouden om ne fiets te kopen hé. Wees gewoon wat slimmer dan mij en blijf thuis als t zo n weer is :-p
Voor het eerst sinds het begin van mijn looptrainingen trok ik met een afwachtend gevoel de deur achter mij dicht! Op mijn schema stond immers een fartlek-training. Eigenlijk een combinatie van heuvel- en snelheidstraining: - 2 km inlopen - 10x100m bergop 'sprinten', telkens gevolgd door 2' rust - 1 km loslopen - 4x500m aan 4:05/km, telkens gevolgd door 500m loslopen - 2 km uitlopen.
De 100m bergop moest ik in 25sec (of 4:10/km) afleggen. Die streeftijd haalde ik eigenlijk vrij vlot: alle sprintjes gingen in 19 tot max. 24 seconden. Mijn hartslag steeg daarbij tot rond de 170 sl/min. Daarna telkens rustig naar beneden wandelen om 2' later terug naar boven te sprinten.
Nu moet ik zeggen dat mijn benen tijdens het opwarmen niet zo super goed aanvoelden, maar eens ik enkele sprintjes gedaan had, was dit al een heel stuk beter! Volgens mij is dit ideaal om als warming-up voor een wedstrijd te gebruiken (maar dan geen 10 stuks uiteraard
De snelheidstraining ging ook redelijk vlotjes: 4:00/km, 4:00/km, 4:05/km en 3:57/km. Meestal net enkele secondjes sneller dan opgelegd dus...
Uiteindelijk was het een heel plezante en afwisselende training! Seffes nog een duurtraining op de fiets en dan vannacht goe slapen denk ik
Voila, we zijn er aan begonnen: de eerste training van coach Mario zit er op! Op het programma stond een wisselloop. Het principe is simpel: 500m loslopen gevolgd door 500m tempo lopen (5:00/km in mijn geval), weer 500m loslopen enz. tot je de opgegeven afstand hebt.
Gedurende de ganse training zat het gevoel goed: het loslopen voelde ontspannen aan en bij de tempostukken moest ik totaal niet diep gaan. De tempo's staan overigens in de tabel hiernaast.
Zaterdag staat echter een andere kanjer op het menu... afwachten of de beentjes na de training dan ook nog zo goed zullen zijn
T is vandaag overigens een beetje een 'speciale' dag voor mij: exact 10 jaar geleden (jaja, in 2000 - t lijkt alweer een eeuwigheid geleden) behaalde ik in het mountainbiken mijn eerste en enige Belgische driekleur uit mijn sportcarrière. Niet dat het veel voorstelt, maar k ben wel tevreden dat ik ooit eens een jaartje in dat truitje mocht rijden
18u: Fietsen - intervaltraining (6x5' aan 210 watt met telkens 2' herstel)
Aangezien er vandaag een vers pak(ske) sneeuw gevallen is, moest deze training noodgedwongen op de ergometer afgewerkt worden. Ook deze keer deed ik terug 1 blokje meer dan bij de vorige intervaltraining, maar om de training niet té intensief te maken werkte ik ze wel af aan 210 watt ipv 220 watt. Het eerste blokje zat het gevoel nog niet helemaal goed, maar vanaf de 2de inspanning ging het voortreffelijk. Trapfrequentie (102-103 rpm) en hartslag zaten perfect waar ze moesten zitten
Hopelijk wordt de dooi snel ingezet, want dit weekend zou ik toch graag de duurtrainingen op de fiets terug oppikken. En ook de intervaltraining zou ik liever op de dijk langs de Dender dan op mijn rollen afwerken... Nog efkes geduld zeker!?
Vandaag heb ik van Coach Mario mijn trainingsschema voor het lopen gekregen! En dat ziet er toch wel een stukje indrukwekkender uit dan de eenvoudige trainingskes die ik voordien deed hoor! Zowat 1x per week staat een trage duurtraining op het programma, maar verder zijn het vooral trainingen met wisselend tempo, fartlek, snelheid enz... K zie het (trainingsverslaafd als ik ben) volledig zitten. Aan motivatie zeker geen gebrek, k zal juist moeten opletten voor blessures ten gevolge van overbelasting, want in sommige weken staan er meer dan 50 km op de agenda!
In elk geval al een hele dikke merci aan Mario voor de tijd die hij hierin geïnvesteerd heeft! De resultaten zullen ongetwijfeld volgen!!! Ook nog vermelden dat hij zich heel erg inzet voor het goede doel! alle info hierover kan je vinden op de volgende sites:
Vandaag moest ik nog een dagje verlof opnemen dat ik overhad van vorig jaar (anders was ik die kwijt), dus maakte ik van de gelegenheid maar gebruik om mijn duurloop overdag uit te voeren. En om de een of andere reden vind ik het (achteraf gezien) toch niet zo plezant als 's avonds...
Eigenlijk was ik van plan om eens een duurtraining aan een heel egaal tempo te lopen: Forerunner ingesteld op 5:40/km (aan die snelheid loop ik steevast binnen mijn hartslaglimieten voor uithoudingstraining). Maar van bij de eerste kilometer lukte het al niet: als ik dat tempo moest aanhouden kreeg ik het gevoel dat ik bijna wandelde, terwijl het anders wél comfortabel aanvoelt... Kilomter 2: idem. K heb dan maar gewoon in een comfortabel tempo van 5:25 à 5:30/km blijven lopen. Mijn hartslag lag dan wel enkele slagen hoger dan anders, maar ach... t is nog altijd het belangrijkste om plezier én een goed gevoel tijdens de training te hebben. Ik weet trouwens niet of de 'limieten' die ik me oplegde (tempo en/of HF) wel enige waarde hebben...
Bij kilometer 9 ben ik dan begonnen aan 2 kilometers aan een iets steviger tempo (4:40/km) en de laatste kilometer liep ik gewoon kalm uit.
11u30 - Lopen: intensieve duurloop: 8 km in 37:59 (4:43/km)
T is uit noodzaak dan maar een vervroegde recuperatieweek geworden, maar k wou vandaag toch graag nog eens een tempoloopje gaan houden. Een echt richt-tempo had ik me vooraf niet opgelegd, k zou me gewoon laten leiden door mijn gevoel. De eerste kilometer was redelijk lastig, maar nadien begon het vlotter en vlotter (en ook steeds sneller ) te gaan: de kilometers gingen in resp. 4:37, 4:37, 4:32, 4:24 en 4:20. Vervolgens een kilometertje rustiger aan (5:16), om dan nog eens een kilometer te lopen aan 4:11. Nadien nog een kilometer uitlopen en n warm douchke pakken!
Tijdens mijn training passeerde ik langs het Donkmeer, dat er dezer dagen uiteraard bevroren bijligt. Er was redelijk veel volk op het ijs en langs de kant... 2 ambulances die passagiers aan het inladen waren... Opletten dus! K hoop er trouwens ook op dat de Elfstedentocht dit jaar eindelijk nog eens zou doorgaan. Een dagske voor de buis zitten om naar die mannen/vrouwen hun exploten te kijken zie 'k wel zitten
En tenslotte: als Sven Nys seffes nu ook nog es Belgisch Kapioen zou willen worden, dan is mijn dag helemaal goed!
Vandaag stond de tweede intervaltraining van deze voorbereidingsperiode op het programma. De blokjes (5 stuks van 5 minuten) werkte ik af aan 220 watt en met een trapfrequentie van 100 à 105 tpm. Tussen elk blokje reed ik 2 minuten los op 100 watt. Tijdens de blokjes bleek echter dat mijn hartslag voornamelijk op en lichtjes boven mijn overslagpols lag. Eens het trainingsprogramma loopt kan de Tacx echter niet meer aangepast worden, dus moesten alle blokjes maar aan een iets te hoge intensiteit afgewerkt worden. Maar de voldoening achteraf was dan ook wat groter
Deze morgen heb ik overigens een record gebroken: mijn ochtendpols kwam uit op 36 sl/min. Dat is ook al een tijdje geleden dat ik deze waarde nog eens kon noteren... Tijdens mijn "wieler-periode" haalde ik ooit eens 34 sl/min, maar toen had ik de dagen daarvoor enkele uit de kluiten gewassen LSD (Long Slow Distance, voor zij die argwaan kregen) trainingen afgewerkt. Bij wijze van test droeg ik toen ook mijn Polar eens gedurende een ganse nacht: de gemiddelde HF kwam toen uit op 29!
. Bij duurlopen/herstellopen/wissellopen voel ik quasi niks, maar van zodra het wat "explosiever" wordt, is de pijn weer nadrukkelijk aanwezig. Ik heb zelfs even overwogen om de training af te breken, maar k heb er progressieve sprintjes van gemaakt en toen ging het beter.
