In Merlo schuiven we eerst aan bij het benzinestation. We gaan op zoek naar nieuwe ruitenwissers. Winkel 1, voor derde keer door dezelfde putten in de weg, winkel twee, door de putten, naar winkel 3, terug erdoor. Joepie, ze hebben de wissers, maar oei, Frans heeft zijn bankkaart niet meer. Nog twee keer door de putten om eindelijk (met bankkaart) op weg te kunnen naar Cordoba. Ik kies toch voor de langzame kronkelende weg 14. We worden beloond met afwisselend groen en mooie dorpjes gelardeerd met 'artesanias'. Deze streek werd ons aangeraden om te wandelen en pootje te baden in de rivier. Onze nieuwe ruitenwissers moeten helaas de hele tijd werken. In Nono zit het restaurant goed vol voor een maandagmiddag. Wat kan je als toerist anders doen als het giet.

Verder klimmen we de bergen in. Vraag me niet of ze mooi waren want ik heb vooral op de lijnen op de weg moeten letten. Ondertussen weten we ook waar ons mistlicht zit. Ons eerste plan was om de grote stad te vermijden maar nu zitten we toch wel beter in Cordoba dan op de buiten. En hier is het droog!