De vorige dagen heb ik volgens het boekje gegeten en toch heb ik het zitten, toerista.

Dat wordt sinds we kind waren opgelost met lactéol. Vandaag dus de maximum dosis en verder vasten en water of thee drinken. Gelukkig voel ik me goed maar het huis verlaten zit er niet in.

In de namiddag vat ik post op het dak. Er zou hier een parade voorbij komen maar we weten niet hoe laat. Het publiek ook niet denk ik want al vroeg zitten er mensen op de muur voor ons en worden er voetzoekers gegooid en wordt er met schuim gespoten. Onze buren die nogal marginaal zijn hebben de muziek alvast op maximum gezet. Het aantal karretjes en tafeltjes met eten groeit aan. Ik lees (homo sapiens) en kijk tussendoor of er iets verandert. Er komt hoe langer hoe meer volk. Nog nooit in mijn leven hoorde en zag ik zoveel bommetjes. Er komt een pausmobiel voorbij getrokken door een ezel. De paus zwaait met een fles drank.

Een twintigtal minuten ga ik terug naar de kamer. Als ik terug boven kom is er minder volk, ik heb de parade dus gemist, of ze heeft een andere weg gevolgd en ik ben niet de enige die aan het wachten was. Heel de namiddag waren er vegers aan het werk, op een bepaald moment leek hun werk hopeloos maar kijk op de laatste foto waar er alleen nog een paar agenten staan is de straat weer spik en span. Een dertigtal politiemoto's staan nog paraat op de muur. Om negen uur is al het feestgedruis afgelopen en blazen ze de aftocht.