Aanvankelijk gaat het niet vooruit. Er zijn veel vrachtwagens, voor de haven denk ik. Daarna wordt de weg mooi groen en rijdt het vlot. Een klein uur later zijn we bij ons verblijf, een stel bungalows met een rieten dak op een steil heuveltje gebouwd. Je hebt een schitterend uitzicht over de rivier en de bergen. In een kwartiertje kan je van hier naar een strand stappen. Het is wel langs de grote weg en in de zon.

Gelukkig is er op dat strand iets te eten. We zijn de enige gasten. Je kan hier ook tenten huren. Je zit hier wel op een mooi strand met daarachter kokospalmen maar zwemmen kan je hier niet, te gevaarlijk. Na onze lunch komt er wel een familie picknicken. We praten met een meisje uit Buenos Aires die hier twee maanden werkt en blij is een tijd aan de grote stad te ontsnappen. Ik maak nog een heel kleine wandeling naast het hotel. Daarna is het zwembadje hier extra welkom. In de tropen kan je gewoonlijk niet zomaar even een wandelingetje doen. Hier is bijvoorbeeld één geasfalteerde hoofdweg en één zijweg naar het natuurpark dat we morgen bezoeken. Wandelpaden zijn er niet, ofwel zit je op privéterrein ofwel moet het pad veel begaan worden want het groeit onmiddellijk dicht. 

Ik zie wel enkele heel mooie vlinders maar ze laten zich niet fotograferen. Een van de twee gekortwiekte parkieten houdt van slippers. 

We krijgen regen op ons rieten dak, hopelijk zijn de paadjes in het park morgen niet te glad.