Naar Fort Pierce (donderdag)

We rijden even om naar het Morikami museum (Japanse tuin en museum), dat ligt bijna achter de hoek en ik zag dat ze een origami tentoonstelling hebben. De tuin is nog altijd mooi, er wordt hier flink wat gesnoeid. De witte reiger poseerde speciaal voor mij. De tentoonstelling zelf valt me een beetje tegen. De stukken zijn mooi maar in NWT tijdschrift had ik al foto's gezien van meer spectaculaire vouwkunst. 

We gaan langzaam langs de kust rijden. De A1A geeft niet veel spectaculaire zichten op zee maar je hebt wel mooi aangelegde stukken, de meeste huizen en appartementen zijn heel verzorgd. Het contrast met de kustweg naar Boca Chica is groot. Bij West Palm vindt je een aantal lelijke paleizen waarvan er één van Trump zou zijn. We veronderstellen dat het onding met een reuze vlag zijn stulpje is.

Langs de intercoastal zie je ook enorm veel boten, er is hier dan ook overal water.

We lunchen in zo'n typisch groot restaurant waar het plafond vol hangt met oud scheepsgerief.

Noordelijker volg ik even de A1 langs een natuurpark dat aan de heide doet denken. De begroeiing is er veel armer, de grond is puur wit zand. In Sint Lucie heb ik wat moeite om de Indian river road te vinden die langs de westzijde van de intercoastal loopt. Daar heb ik 2 jaar geleden met de minifiets gereden. Je rijdt daar de hele tijd vlak langs het water. Het terugrijden langs de A1A viel toen erg tegen omdat ik toen niet alleen moe was en voor donker terug wilde zijn maar die route was ook veel saaier. We moeten wel een stukje terugdraaien voor onze logeerplaats. Die ligt in een heel saaie wijk met superrechte straten met te veel gazon en te grote opritten. 's Avonds zijn sommige huizen wel spectaculair door de overdadige kerstversieringen.

We eten in Port Sint Lucie bij de cottage grill. Een kok uit Newfoundland die duidelijk de ambitie heeft om de mensen goed eten voor te schotelen. De sfeer is er relax en de prijzen naar Florida normen heel redelijk.

Terug in de airb&b hebben we nog een gezellig gesprek met de eigenaars en de andere Duitse gasten. De eigenaar is een helicopterpiloot die vooral graag tijd uittrekt om met zijn catamaran de Caraïben te verkennen. Ze hebben al maanden op hun boot gewoond en bijna alle eilanden verkend. De man gaat op jacht met zijn speer zodat ze bijna volledig onafhankelijk zijn. In sommige wateren mogen ze echter niet vissen of blijkt alle visvangst in concessie te zijn gegeven aan grote Chinese schepen. Voor hun zijn de Bahama's ideaal.

Ze hebben vroeger ook in Panama gewoond, dat zag ik direct aan de tas met mola(patchwork van daar). Binnenkort gaan ze weer zeilen omdat er in de winter veel minder te doen is als piloot en hij al zijn werkuren al heeft gepresteerd. Zij heeft hier heel het huis ingericht en is nu bezig nieuwe overtrekken te maken voor de kussens in hun boot.