Lisa mijn kinesist was er vroeg bij vandaag 7.40u. Voor alle duidelijkheid hadden we om 7.30u afgesproken. We hadden geen ochtendhumeur gelukkig en we hebben goed gelachen. Ik heb gestapt met krukken, aan de arm en ze heeft mijn schouder gepijnigd. Het was weer een fijne ervaring ondanks de pijn.

Maar mijn schouder of schouders.

• Mijn rechterschouder en de spieren rond mijn schouderblad doen pijn. Ze  is enorm beperkt qua beweging maar ook qua kracht. Ik kan mijn rechteronderarm op tafel leggen maar dan moet ik dit een stuk met behulp van mijn rechterschouder doen. Ik breng mijn schouder hoger en een stuk naar voor en zo kan ik mijn arm op tafel leggen. Of ik gebruik mijn linker arm en hand en duw mijn rechterarm op tafel. Samen een spel spelen met de jongens en de pion staat bij mijn rechterhand en ik moet teveel schuiven met mijn rechterarm dat zit er niet in en zoek ik een andere mogelijk om dit te doen. Ik ga dan automatisch naar mijn linkerhand en arm om het verzetten van de pion te verwezenlijken.

• Ik heb een ontsteking op de spieren van mijn schouder en schouderblad. Er word heel hard aan gewerkt maar blijkbaar zijn er grenzen. De ontsteking blijft hangen en gelukkig heb ik de Wheeldrive die me de nodige ondersteuning geeft als ik weg moet. Ik kan daardoor blijven sporten en wheelen met de rolstoel. Mijn armen werken maar de Wheeldrive geeft de kracht.

• Ik ben ook linkshandig waardoor het allemaal wel gemakkelijker gaat. Mijn linkerarm is mijn sterke arm en die arm gaat er wel voor want die arm werkt voor de 2 armen, handen en schouders. Het was een beetje een geluk bij een ongeluk dat mijn linkerkant niet geraakt is waardoor ik nog vrij goed alles kan doen. Enkel dat qua bereik en kracht ben ik beperkt.

• Ik kan bv. mijn armen niet boven mijn hoofd brengen. Als ik aan de achterkant van mijn hoofd moet zijn dan moet ik ondersteuning geven. Dit moet zowel met linker als de rechter kant. Als ik op mijn ellenboog druk dan gaat hij iets meer naar achteren.

• En natuurlijk de bijhorende pijn erbij dat maakt het natuurlijk af en door de spanning staat mijn rechterschouder hoger dan de andere. 

Ik kan het me niet altijd aantrekken en ik ben echt niet er niet altijd mee bezig enkel als ik ga sporten, een transfer moet doen rolstoel- bed en de andere keren overvallen ze me een beetje en dan zegt een mens auw en gaat ze gewoon verder ‘allee ik toch’.

S’nachts wakker worden van pijn in mijn pols omdat die weeral verkeerd zit en omdat ik niet altijd het gevoel heb dat die slecht ligt.

Of ook als ik op mijn rug lig kan het zijn dat mijn hielen van mijn voet(en) beginnen pijn te doen. Omdat het effectief voelen vertraagd verloopt balanceer ik vaak op de grens en volgens de verpleging en dokter is het dan dringend tijd om mijn voeten te verleggen om doorligwonden te vermijden. Soms is de pijn te erg en kan ik niet op mijn  zijde draaien en dan moet ik mijn linkervoet uit bed laten hangen de pijn even laten wegebben en op mij zij gaan liggen. Die nacht moet ik enorm opletten dat mijn huid terug een beetje ‘normaal’ doet en dat de pijn weg blijft. Nog nooit heb ik een wonde gehad en ik wil dit ook zo houden. Ook mijn poep is zo een risicopunt omdat ik op mijn poep zit. Af en toe moet ik van houding veranderen om de drukletsels te vermijden. Heb ik een drukletsel dan moet er een speciale  plakker op een beetje als een bumper op de plaats waar het rood begint te zien. Het dient als een 2^de huid waardoor de geïrriteerde huid kan herstellen. Op mijn hielen smeren we zalf om alles te helen.

Ik moet super alert zijn op letsel op mijn lichaam. Omdat ik ze niet altijd voel kan het snel naar erger gaan. Samen met de verpleging zoeken we pijnpunten en zijn we alert bij eventueel oneffenheden bij mij om erger te voorkomen.

• Verzorging volgens de regels

• Sonderen volgens de regels

• Stoelgang maken volgens de regels

Alles volgens de regels staan,  stappen, gaan zitten in de rolstoel, houding,… alles om kleinere ongemakken te voorkomen en zeker om ze niet erger te maken. Dat zal mijn plan zijn de volgende jaren.