Ik mis m'n oude leventje wel waar ik ga en sta waar ik wil. Ik was een trage beslisser en of was ik iemand die altijd op zeker wilde spelen. Alles goed uitdokteren van wat en hoe gaar het allemaal verlopen. Het begon al in het middelbaar Inge deed niet meer dan nodig was, Inge ging naar een school in de buurt want hoe minder ik daar moest vertoeven hoe liever. Inge was me er eentje ik startte in verkoop maar na 2 maanden hield ik het voor bekeken teveel cijfertjes en hard werken. Dactylo, Frans, Engels, boekhouden verschrikkelijk. Thuis verteld en ik kon een andere school kiezen maar dan kon s' middags niet thuis eten, dus had ik de keuze tussen kleding-verkoop of haartooi. Haartooi neen dank u ik heb meer in m'n mars dan krullekes draaien en haartjes knippen van oude vrouwen. Ik ben dan maar kleding-verkoop gaan doen. Ok het was niet leuk maar de tijd ging voorbij en een paar keer wou ik wel van richting veranderen maar het was nooit een goed idee van ... Ik wou metser worden mocht niet te mannelijk, grafische technieken,... Het was altijd wel iets en ik bleef maar hangen in de stofkes en de garen en ik was er niet zo slecht in. Jaren heb ik erover nagedacht en ik wou wel voor opvoedster gaan en ja m'n ouders waren akkoord en de voorwaarde was dat ik m'n diploma haalde van het middelbaar en een 7de jaar dan kon ik verder. Zo gezegd zo gedaan en ik was vertrokken. In m'n 7 de jaar stond ik al met 1 been buiten maar ik maakte wel een trouwkleed in klasverband. In klasverband ok we waren dan ook maar met 2. Toen dat jaar om was heb ik me ingeschreven voor opvoedster en het eerste jaar en het 2de jaar had ik telkens 2 herexamen. Ik had toen een super stage 800 uur moest ik presteren elk jaar dat komt overeen met deeltijds werken en 1 dag de week les en om de maand supervisie. In de les had ik een maatje Kevin en An ook al was de groep 1 en iedereen babbelde wel met iedereen, we geraakten er wel. Mijn derde jaar was iets anders ik had een betaalde stage voltijds als opvoedster en ik moest dan nog naar school, een eindwerk, de jeugdbeweging en een lief. Het was geen combinatie en ik heb halt geroepen ik kon niet meer. Ik heb toen alles laten vallen buiten m'n werk en m'n lief. Het is geen verloren jaar en ik bezie het als een jaar die niet verloren is maar een jaar waar ik gewoon werkte en het lief is nu mijne man en de papa van m'n jongens. Ik ben dan in september begonnen aan mijn derde jaar opnieuw. Een stageplaats deeltijds, mijn school, eindwerk en lief het was een goede combinatie en ik ben er geraakt. Ik ben van school gekomen en had direct werk een interim van 3.5md zo fladderde ik van job naar job het ene wat leuker dan de andere maar het testen van verschillende dingen maakte dat ik best wist wat ik wilde doen en wat niet. Ik ben dan uiteindelijk in de bijzondere jeugdzorg terecht gekomen en ik vond het super. Bijna 6 jaar heb ik daar gewerkt. In die tijd hebben Jo en ik belangrijke beslissingen genomen. Kindjes, hoe we de toekomst zagen enz. maar met dit hebben we geen rekening gehouden. Ik mis het zo hard mijn vorige leven. Met de auto rijden het maakte niet uit naar waar ik geraakte er wel het was een vrijheid boodschappen, de jongens wegbrengen, even ergens binnen wippen het kon niet op. Ik fietste ook vaak met jongens in de fietskar, fietsen naar mijn werk. Ik vond het super. Ik probeerde een moestuin aan te leggen al dan niet met succes. Ik maaide het gras en knipte de overschot van de plantjes van de buren. We hadden ook appels van de buren. Wat een zalig gevoel nu heb ik een ander leven en dat leven is niet zo spannend. Het is saai en er zijn heel wat verrassende dingen. Wat kan ik wat kan ik niet, wat wil wel en wat niet en zo is het nu er zijn zoveel dingen anders en ja ik mis veel maar ja er zullen nieuwe dingen op m'n pad komen.
