Gisteren had ik het te druk, druk, druk. Kine in Pellenberg met een verbluffend resultaat van 45 minuten in de statafel en een goede babbel met Lea. Lea komt 2 tot 3 keer per jaar 2 weken toeristen in Pellenberg. De oefeningen even op punt stellen. Het leuke is af en toe een bekende snoet zien. Even bijpraten en adressen uitwisselen.
Heel veel mensen die langdurig in het ziekenhuis liggen brengen hun laptop mee om gewoon contact te houden met de buitenwereld. Ook al heeft ieder bed een touchscreen met tv, internet en telefoon. Het ding is traag en je moet verdorie veel geduld hebben en een goede coördinatie van je vingers en handen, iets wat me ontbrak de eerste weken in Pellenberg. Ik lag toen in het begin van de gang op een kamer alleen. Ik kon toen al mijn vinger bewegen maar voor de rest niets. Ik heb gewrongen voor toch mijn hand, vingers en arm samen te doen werken en te bewegen zodat ik de tv kon bedienen want de herhaling van het journaal zien dag in dag uit is het ook niet.
Soms denk ik eraan en dan denk ik oh Inge van waar kom je. Ja ja, ik kon alles maar toch. Toen werd ik in een rolstoel gezet gepositioneerd met kussens dat ik niet omviel. Ik ben toen ook eens buiten gekomen en het was zalig mijn snoet in de zon en de wind door mijn haren (hele korte haren piekjes want er was een deel weggeschoren en ze hebben dat toen gelijk geknipt).
De eerste keer dat Jeroen (kine) met mijn hand door mijn haren ging, wat een sensatie het was maanden geleden. Het zijn kleine dingen door je haren gaan, je neus nog eens voelen, de tv bedienen, een boterham naar je mond brengen het zijn dingen die ik terug moest leren. De bewegingen zaten nog in mijn hoofd maar er moest gewoon terug communicatie zijn met mijn lichaam. Op 8 december 2011 toen was er ronde tafel (ronde tafel is een gesprek met alle therapeuten kine's, verpleegkundigen, dokters, enz) Peter de kine vertelde me toen "Inge ik weet wat je wilt maar stappen zit er niet meer in toch niet hoe jij het wilt" De hemel viel toen letterlijk op mijne kop. Ik stond toen op de agenda van Jeroen en ik weigerde mee te gaan en therapie te volgen, ik nam als het ware een baaldag. Ik heb dat een keer of 3 misschien 4 keer gedaan op die 13 maanden in Pellenberg. Jeroen was super lief en is toen bij mij komen zitten en we hebben even gebabbeld hij begreep me wel.
Peter die steeds een grens verder ging en waarbij ik veel pijn heb gehad. Ik heb toen veel gebruld, gevloekt maar ik heb toen enkele grenzen verlegd.
Sabien die het meeste met mij heeft geoefend en er me steeds doorsleurde, chapeau ze hebben Inge overleefd. Met Sabien heb ik alle lief en leed gedeeld. Op een moment was ik het allemaal zo beu dat ze me heeft meegenomen naar buiten voor een babbeltje allee een serieuze babbel. Ze kon heel vaak de pleister op de wonde leggen. Nu nog denk ik er vaak aan terug en mail ik haar af en toe. Ik zie haar ook op maandag voor de kine. Het is ook door haar dat ik ambulant naar Pellenberg mag gaan en ze heeft een heel goed contact met Annemie.
De kine studenten waarmee ik echt gelachen heb, elke maand 4 studenten maal 13 maanden is ongeveer 52 kinestudenten heb ik gezien tijdens mijn opname. Ik heb ook meegedaan aan een studie van een prof. Geert vroeg aan verschillende patiënten ook aan mij of we wilden deelnemen 4 weken elke woensdag 4 studenten die intensief oefeningen deden. Ik heb dit gedaan want het zal nooit kwaad kunnen. 3 toffe madammen en 1 toffe gast. Ik zat toen nog ondersteund maar ze hebben me gekregen dat ik actief en alleen kon zitten. Voor een doosje lekkere chocolade waarom niet. Geert, ik heb er niet van gegeten maar de jongens vonden het super lekker.
Maar een pijn gevoel die grens ligt hoog een plakker van mijn lijf trekken doet geen pijn, een EMG laten nemen doet geen pijn, een spuitje laten zetten doet geen pijn op mijn tenen staan doet geen pijn. Het enige wat wel pijn doet is als ik mijn been plooi en aan een bepaalde plooigraad kom dat doet enorm veel pijn maar dat nemen we erbij dat is dan goed gemobiliseerd maar dan wel met tranen in mijn ogen.
2 nachten geleden ben ik aangevallen door muggen. Vroeger vonden ze me nooit maar dit jaar amai. Jo is Eucetazalf gaan halen en muggenstick. Hopelijk helpt het. Het grappige is dat die muggen niet veel hebben aan mij want als ze ergens tegenvliegen en ze hebben een schaafwonde dan bloeden ze dood met mijn bloedverdunners.
Deze morgen ook een paar plannen voorbereid we gaan met nonkel Marc, Michiel en Jeroen naar Planckendael op zaterdag en de 2 jongens blijven ook logeren die avond. Molly is de sterilisatie goed doorgekomen en komt zaterdag mee.
Af en toe heb ik nog contact met mensen die ik heb leren kennen in Pellenberg en de contacten lopen vlot meestal via Facebook of e-mail. af en toe veel lees ik goede en leuke verhalen maar ook soms andere verhalen. Mensen die denken dat hun leven om zeep is na wat er hen is overkomen. Als ik iets hoor van de mensen zal ik altijd reageren, goed of slecht een hart onder riem kan nooit kwaad. Hebben ze zorgen dan geef ik tips dat kan een website zijn of een telefoonnr of zelfs een persoon die ze kunnen contacteren. Heb het maar voor van de ene moment kan je alles en 5 minuten kan je niets meer. De ene moet leren praten de andere leren stappen, enz. Ze vangen je heel beschermd op en maanden later laten ze je gaan en die grote wereld. Je krijgt mee medicatie voor een week, wat je open hebt gedaan krijg je mee, enz. Oh ja je krijgt ook een hoop papieren mee. Medische verslagen, voorschriften,... en daar sta je dan in de grote wereld. Alles is in orde denken we dan. Ze hebben de deuren opgezet maar nu moet je ervoor zorgen dat die deuren opblijven. Gelukkig heb ik Jo en Opa Tienen die dit opgevangen hebben. Jo die dit in orde moest zetten had een vangnet. Dit is zo informatie die ik doorgeef aan de maatjes. Zorg voor een vangnet iemand die op de hoogte is van wat er binnen moet komen en buiten moet gaan.
Vandaag was Patricia van dienst en gisteren vertelde ik over mijn tv avontuur van een jaar geleden en vandaag hebben we het opgezet en effe gekeken ze was verschoten wat ik nu beter kon. De jongens zijn heel hard veranderd vond ze. Ze vond ook dat het een positief filmpje was. Ik vertelde dan ook als de jongens het nog eens tegenkomen dan is het niet een domper op hun dag maar een leuke herinnering toen ze kwamen filmen. Ook al vonden ze het allemaal een beetje saai.
Vandaag komen ze thuis onze 2 kerels ... En ze hebben het goed gehad, een extra koffer en veel extra gerief. 2 helikopters, brandweerwagen, politiewagen, vrachtwagens, Rudy de dolfijn en een gewone auto. Dat is het zo ongeveer van 6 dagen Antwerpen, de jongens van het goede leven hebben de tijd van hun leven gehad want ze zijn naar de film geweest, 2 keer naar de Quick, de dierentuin, de kermis en de speeltuin da zijn dingen die wij op een halfjaar plannen. Gelukkig hadden we ons Zoo-abonnement meegegeven en het buspasje van Volker. De Jongens kwamen binnen en Volker gaf me een hele dikke knuffel en vertelde over zijn vooral gekregen avontuur. Bij navraag vertelde hij de tram, de trein, Myrddin, zijn vriendin, Nathan en zijn vriendin, nonkel Chris en tante Britt. Lander gaf me met veel moeite een kus maar ik heb hem gekregen een oprechte vluchtige knuffel op zijn Landers en dan maar stoefen over zijn oogst. Zijn brandweer en reddingshelikopter zijn een grote hit bij hem. Het zal een ganse dag nog super enthousiast gebabbeld worden over hun avontuur. Volker willen dit nog wel eens doen gaan logeren bij tante Britt en nonkel Chris en de grote jongens. Volker vond het super dat ze naar de Quick zijn geweest en dat Myrddin in de buizen is geweest. Ik heb ze dan ook geplaagd met het feit dat "ze niet wilden luisteren en dat Myrddin ze achterna moest gaan of waren ze de weg kwijt in het speelding" Lander zijn beloningsysteem heeft gewerkt wie kaka op de wc doet krijgt 1 snoepje. Zelf ben ik blij dat de jongens eens kunnen weg gaan zonder rekening te moeten houden met mij. Gewoon stappen springen zonder te moeten rekening met hun mama en de rolstoel. Gewoon stappen over hobbels, putten, steentjes, enz. Gewoon stappen zonder dat ze nagekeken worden. Na 5 minuutjes was ik hun stemmetjes weer gewoon wat heb ik ze gemist mijn 2 kerels
Morgen komen Volker en Lander naar huis. Wat we gehoord hebben is dat ze een super tijd hebben beleefd. Lander zijn eerste filmervaring met de Smurfen 2, De Zoo bezocht en vele cadeautjes. Zoals beloofd komen ze met de trein terug gepakt en gezakt. Lander met een extra reddingshelikopter en brandweerwagen. Volker met een ambulance en nog iets. Gelukkig staan er wieltjes onder aan de valiesjes.
Zo te horen waren ze super blij met hun vakantie in Antwerpen. Wat hebben we ze toch gemist die 2 snuiters van ons. We gaan ze zeker met open armen ontvangen. Ondertussen hebben Jo en ik vooral genoten van de rust in huis. Deze morgen heb ik tot dik 11 uur in mijn bed gelegen (afgesproken met de verpleging). Het was zalig. Deze middag een badje en dan richting de Spar met Jo Wat hebben we gedaan. Brood gekocht, een snoep voor Jo en ik wou eens beleg kiezen. Beleg zo ne keer anders dan anders. We kiezen altijd hetzelfde kaas, hesp, salami,... Maar nu hebben we mee Salami met look, peterselieworst, garnaalsla zo eens lekkere dingen. Het deed me denken aan de eerste keer dat ik op weekend kwam van Pellenberg. Mijn eerste broodmaaltijd was zalig ik kon en mocht kiezen uit meerdere soorten beleg. Mijn eerste warme maaltijd vroeg Jo en want vind je ervan en ik zei "waw, het is super lekker en het is niet verdeeld in vakjes." De warme maaltijden zijn altijd verdeeld in vakjes als je in het ziekenhuis ligt vakje vlees, vakje groenten en vakje aardappelen. De eerste maanden kreeg ik alleen maar Puree en pudding. Het is zelf zo dat ik nu geen pudding meer eet. Kan gebeuren.
Begin deze week heb ik mijn goedkeuring voor een eigen ziekenhuisbed gekregen van de VAPH. Ze komen tussen tot een bepaald bedrag en in het onderhoud. Jo en ik hebben dan maar een afspraak gemaakt in de thuiszorgwinkel. Liesbeth de thuishulp hebben we zoals afgesproken om 10.30u wandelen gestuurd. We waren er blij om omdat we nu effe geen kindjes hebben en geen kindjes betekend geen of minder rommel en vuil maar we moesten ze wel aan de waggel houden. Het is ons gelukt en we zijn dan naar de CM-winkel gereden. Plekje voor de deur en schuif binnen. Effe de melding van onze afspraak en we konden naar boven om bedden te gaan kijken. Er zijn de gewone met ijzeren frame zoals ik nu 1 heb uitgeleend van de CM of je hebt er met houten omkadering. Ik heb gekozen voor het "mooie" (als ge da mooi kunt vinden) model gekozen dat binnen de terugbetaling zit. Het kan omhoog, omlaag, knik in de knie, hoofdeinde kan omhoog en je kan het voeteinde lager zetten. Er is een oprichter en anti uitval baren bij geleverd. De houten omkadering maakt dat het er mooi huislijker der uit ziet.
Vandaag ga ik winkelen schoenen,... kopen
Na mijn shop avontuur Gouden Kruispunt en den Action ben ik thuis gekomen, moe maar voldaan. We hadden een budget voorzien voor kledij en voor den Action. Onderweg naar het Gouden Kruispunt heb ik even mijn plannen aan Jo voorgesteld Brantano, ... In Brantano waren we snel buiten echt wel lelijke schoenen. De sportwinkel in de hoek waar ik de naam steeds van vergeet hadden bij de eerste oogopslag weinig of geen leuke schoenen. Maar we hebben tijd en de jongens waren er niet bij en we konden rustig snuisteren. Jo was ook al plannen aan het maken voor schoenen voor zichzelf. Ze hadden nog heel wat ronde prijzen. Ik vertelde nog aan Jo bij het zoeken ik moet zeker passen zeker mijn rechter voet. Het eerste paar geraakte ik langs geen kanten in en het 2 paar Champion met knal groene en grijze veters. Jo als echte verkoper paste het schoentje en ik was Assepoester. Is Jo nu mijn prins op het witte paard - JA HIJ IS MIJN PRINS OP HET WITTE PAARD. Ook al hebben we een hobbelig weg afgelegd de laatste weken. Maar hij is mijn prins.
Hij lette op alles zit het niet te strak,... Mijn keuze is gevallen en goedgekeurd door mijn rechter voet de Champion met groene en grijze veters. Ik heb nog een broek en een t-shirt gekocht. Nog even langs A.S. Adventure zonder aankoop buiten gekomen dag gaan zeggen aan Steve ne goeie vriend die daar werkt en dan richting de Action elk gangetje hebben we gedaan. Ik had er al veel van gehoord maar amai, Jo met zijn mandje ik kijkend in het rond en vragend aan Jo en dit en kijk dat. Ik heb zaad gekocht voor wortelen, tomaat en sla gekocht om met de jongens in pot te kweken. Nonkel Marc de tuinman gaat me helpen. Ik heb ook tipp-ex roller gekocht, stress- ballen voor mij (dat is goed om mijn handbeweging in orde te krijgen aan de rechterkant) shampoo, een snoepje, Post Itt in de vorm van pijltjes, telefoon, enz. Amai je kan daar blijven kopen als je wilt. Boekjes, schilderen, koken, kuisen, kledij, speelgoed je kan het zo gek niet bedenken of ze hebben het. Zo hebben ze ook systeem pistool met op het einde 2 handjes als je schiet en je hebt goed gemikt dan heb je de vliegende vlieg plat gemept. Zo grappig maar mijn verstand zegt neen dit is rommel. Ze hebben ook een windmolentjes voor op kinderfietsen, lampjes die een fantastisch licht geven in de wielen van je fiets. Tja de Action de gadgetwinkel van dit moment. Nog even de Aldi binnen voor kattenbakvulling en een koekje voor mijn koekiemonsters en dan naar huis.
Hier thuis ben ik effe als een blok in slaap gevallen in de rolstoel van 16.30 tot 18 uur denk ik. Compleet uitgeteld van een paar uurtjes winkelen. Morgen hoop ik dat Patricia niet te vroeg komt want ik wil wel eens uitslapen. Het is lang geleden.
We waren goed begonnen vandaag Lieve was er van de verpleging en het ging goed. Hard gelachen zoals altijd af en toe een grapje. Over een zanger die ik niet kende Damien Rice, effe zoeken op de smartphone, draaien bij de verzorging en smartphone het gaat samen.
Afspraken gemaakt voor s'middags bad en dan nog een bakje troost voor Lieve. Na dat alles in z'n plooi viel dacht ik ik kan niet in bad want Annemie komt in de namiddag dus geen bad. Ok 13.30 kine, 12.40 gezinshulp en om 15 uur Lieve goed geregeld.
Geen bad maar wel haartjes wassen samen met Lieve. Lieve trok me achteruit en toen had ik ze aaaaarhhhhhhh en ze dacht dat ik weet niet wat voor had. Het was zo lachen: - ik kan roepen en ze verschiet al - ik zeg kijk een hand aan de venster (dat van Lander) en ze voelt aan haar schouder waar is het hand van de Adams Family. Dat beloofd voor de toekomst.
Ik heb ook een oprechte mail geschreven naar ...
Ik weet de voorbije weken was ik niet de meest aangename persoon van allemaal en ik ben verschillende keren uit de bocht gegaan. niet fysiek op mijn bek maar op een andere manier. Morgen heb ik dan ook een gesprek met hopelijk nog mijn beste vriendin. Ik hoop dat ik alles nog gelijmd krijg. Voor haar, voor mijn gezin en mezelf want ik zou het spijtig vinden ze te verliezen.
Ik heb dit ook bij andere personen gedaan een kant laten zien van mij die niet zo ferm was. Want met een NAH veranderen er een paar dingen in je leven de fysieke dingen maar ook in jezelf. Je wordt een beetje een ander persoon met andere trekjes en gewoontes. Zo ben ik meer gestructureerd en samenhangend chaotisch en mijn slechte kantjes komen iets feller aan het licht.
Ik hoop dat sommige mensen me opnieuw willen leren kennen om dan verder te kunnen gaan met mijn nieuwe ik. Ik wil niet 1 van de statistieken zijn die een heel ander mens word na een NAH. De Inge die ik was wil ik terug vinden en zijn die was niet zo slecht. Denk Ik? Al denk ik niet dat de Inge van vroeger ergens verloren gelopen is en haar weg kwijt is.
De jongens zijn weg tot zondag wat is het hier rustig. Rustig aan tafel zitten en gewoon praten met elkaar, niet vitten eet verder, eet beleefd, ook groenten ,he ... best wel rustgevend in mijn hoofd. Ik zet graag een muziekje op en word niet onderbroken mama ik wil dit of mag ik een koek, mag ik dit, lander zegt dit, Volker doet dat gewoon niets. Ze zijn een weekje op vakantie bij Nathan, Myrddin, tante Britt en Nonkel Chris. Ik heb gehoord dat ze De Smurfen 2 hebben gezien in de cinema en ze hebben een cadeau gekregen. Ze klonken goed en tevreden. Oh ja, mama we hebben met de tram gereden cool he. Voor Lander is het de eerste keer dat hij naar de cinema is geweest.
Tja soms missen de mama en de papa de leuke dingen.
De jongens zijn naar Antwerpen bij de zus van Jo. De jongens keken er heel hard naar uit en waren super zenuwachtig. Volker was al een week aan het uitzoeken welke knuffels hij ging meenemen. Aap groot, aap klein en auto. Deze morgen was hij ook aan het beslissen welke dieren Lander moest meenemen. Lander slangetje en angry bird. Volker was nog aan het vragen voor Samson en panter en en en. Maar we hebben er een stop op gezet.
Een rustige ochtend 10 uur de jongens de deur uit en de kine was al achter de rug. Rond 11 uur een goei vriendin binnen en onverwachts bezoek van Wolf. We hebben zalig goed gelachen.
Wolf is echt een blijver van een maat. Ik was toen 20 of 21 jaar oud en hem leren kennen via via en hij is blijven plakken de rest niet. Wolf is dan ook peter geworden van onze Volker en ze zijn een goed team.
Wolf is geen cadeautjes peter en dat moet ook niet maar hij is er wel voor Volker maar ook voor Lander.
Ze kunnen uren praten over piraten en Star Wars, lekker stoefen over wat hen bezig houdt. Toen Volker nog een peuter was dan hadden we 2 grote ronde kussens in de zetel liggen en een knal rode en een knal geel kussen liggen. Volker werd op het eerste ronde kussen gelegd met daar het gele en rode kussen met als afsluiter nog een rond kussen en dan maar gibberen VOLKER BURGER. Zowel Volker als Lander zien Wolf heel graag.
Het enige nadeel dat Wolf heeft is dat hij een echt Cookie Monster is. Een snoeper ten TOP.
Lander en Volker zullen zich zeker amuseren in Antwerpen, een bezoekje aan de Zoo en zoveel meer.
Voor ons is het leuk dat er even wat rust in huis is geen verplichtingen gewoon ons ding doen. Hopelijk vind mijn hoofd een beetje rust. even geen verantwoordelijkheid opnemen geen verplichtingen effe niets. Toch zal ik blij zijn als ik mijn jongens terug thuis zal hebben.
Gisteren zijn we naar een BBQ geweest in St margriete Houtem bij Stef en Marleen. Stef is een kerel die bij mij aan tafel zat in Pellenberg hij was zelfstandig dakwerker en was eraf geschoven met alle gevolgen. Stef is even oud als ik en we zaten in hetzelfde schuitje. Eerst hadden we maar een oppervlakkig gesprek maar zijn GSM was plat en hij had geen lader. Toevallig had ik een gepaste lader en het ijs was gebroken. Zelfde leeftijd, kinderen (hij 3 ik 2) zelfde interesses,... dan vind je elkaar. Samen zagen, klagen, veel lachen en dingen delen. Stef heeft een vriendin Marleen. Toen ik Pellenberg lag moest ik verschillende rolstoelen testen en op een dag kreeg ik een elektrische rolstoel onder mijn poep geschoven iets wat ik niet wou maar wel moest doen. Die dag kwam ik in de refter aan en Stef zat al aan tafel en ik de refter binnen ik kwam aan op mijn plekje en toen wou die stoel niet stoppen bonk tegen de tafel en toen zat Stef knel tussen zijn stoel, tafel en Inge haar elektrische rolstoel. Ik moet zeggen we hebben er heel hard om gelachen (nu nog). Sindsdien ga ik door het leven als "Pellenberg Bastard". Volker en ik gingen s'avonds gaan racen op het 3de verdiep omdat daar het minste volk liep na 5 uur. Gaan racen op het 3de op haas. De reden waarom ik geen elektrische rolstoel was omdat dat zo gehandicapt is. In een actieve rolstoel moet je zelf nog dingen doen, zelf met je armen het ding in beweging brengen,... Het heeft voordelen maar ook nadelen. Mijn armspieren zijn niet sterk genoeg om lange afstanden te doen, tja die kracht vermindering en de serieuze beperkte krachtvermindering in mijn rechter schouder. De beperkte beweging in mijn romp is ook al een ramp waardoor ik mijn lichaamsgewicht moeilijk kan verdelen. Maar ja. Toen ik dat ding aan het testen was dacht ik al goed na waarom ik dit niet wou. Je kan ergens staan met je rolstoel en dan ineens zit er iets los of je batterij is plat en daar sta je dan. Je kan niet vooruit, achteruit links of rechts. Die nachtmerrie is toen uitgekomen. Ik stond in de kamer en er was niemand in de buurt en daar stond ik dan niet vooruit niet achteruit niets. Het ding eens afgezet en opgezet nog niet ik kon niet bellen, roepen had geen zin. Het was de laatste keer dat ik der heb ingezeten. NOOIT meer zei ik toen. Nu zijn we meer dan een jaar verder en denk ik misschien toch een elektrische rolstoel al is het alleen maar voor het gemak voor de kinderen ik kan dan meer dingen doen met hen. Zelfstandig naar het provinciaal domein gaan of zij met de fiets en ik elektronisch op haas. Het woord is gevallen en ik heb er echt hartpijn van want het voelt aan als een stap achteruit.
Maandag ambulante revalidatie in Pellenberg. Stappen ging niet zo goed. De sta-tafel die bezet was en de nu-step ook. Wat nu gedaan? Even Peter erbij gehaald wat kan ik doen. De handfiets is een goed idee maar toen was Lea er ook. Lea is een toerist die 2 tot 3 keer per jaar 2 weken komt revalideren. Alles nog een beetje op punt stellen of verbeteren. Het was een leuk weerzien. Even bijpraten over alles en nog wat. De kinderen is de grootste brok met foto's en grote verhalen. De vooruitgang die we boeken enz. Over 1 ding waren we het zeker eens "je leert relativeren in Pellenberg" even gestoeft over mijn blog en Lea heeft veel tijd om te beginnen lezen ik heb hopelijk een nieuwe fan bij.
Als je veel ergens komt kom je heel vaak dezelfde mensen tegen zo ook in Pellenberg Fons die terug is opgenomen. Even dag gaan zeggen en dan denken ... Neen soms mag je niet verder denken en begin je enorm te relativeren en denk je er zijn steeds personen die erger voor hebben dan ik.
Ik heb veel kunnen nadenken vandaag. Gisteren het leven zoals het is ten huize Stef. Ik kan maar 1 ding denken. Iedereen heeft zijn zorgen maar zelf probeer ik mezelf een beetje aan de kant te zetten. Zo taffelt Stef wat met zijn papieren en ik probeer Stef een beetje te helpen door hem opweg te helpen in onze papierberg. Zelf heb ik ooit een goede raad gevolgd van iemand en dat was een super tip. zorg dat je papieren op orde zijn!!!
Het was een zaterdag die rustig begon, niet zo warm als de voorbije dagen en niet echt plannen. Lander die zijn weg buiten heeft gevonden en een rups heeft gevonden. We hebben de rups Rapsy gedoopt en we hebben ontdekt dat het een lelijke mot zal worden. We houden Rapsy in de natuur en daar kan hij of zij groeien. Zo had Lander ook een ei gevonden en we dachten dat dit van een duif was en die kreeg een nestje, veel warmte en een naam Nokio. Na 1 week bleek dat Nokio een ei was maar 1 van kalksteen zonder inhoud.
Rond 16 uur kregen we bezoek van Joppe onze nieuwe overbuur. Joppe is 2 weken jong en klein hij was een beetje te vroeg maar hij kon wel mee naar huis. Els en Stijn zijn super trots op het kleine kereltje. Zelf heb ik Joppe even op de arm genomen en ik moet zeggen dat ik best een beetje ongerust was. Mijn rechterarm die doet wat die moet doen maar met minder kracht in deze wereld staat. Het is gelukt Joppe vond het precies gezellig bij me. Mijn arm had het kleine ventje best onder controle. Jo, de jongens en ik gaan een leuk cadeautje kiezen voor Joppe.
Gisteren had ik contact met iemand en sommigen denken wel heel simpel. Sinds 8 december 2011 weet ik dat stappen er niet meer in zit of toch niet op de manier dat ik het wil. Het stappen zal zich beperken tot het stappen met het looprekje en ondersteuning van derden. De persoon waarmee ik contact had ik al een tijd niet meer gehoord of gezien en het eerste wat ze vroeg was "kan je al stappen"? Moet ik weeral vertellen dat het nooit meer goed komt. Zo ook die keer dat iemand niet begrijpt dat het nooit zal goed komen "want ik heb nog gevoel in mijn benen." Links een vrij normaal gevoel rechts een gevoel van een slapend been en een slapende voet. Fysisch is er op zich geen probleem buiten die ossificaties en het belangrijkste is de communicatie die niet meer loopt zoals het hoort. Mijn lichaam zou moeten leren luisteren naar mijn hoofd en omgekeerd en niet doen wat ze willen. Sommigen denken je voelt iets dan komt het in orde. Niet altijd maar ik kan enkel blijven oefen, blijven vechten voor een winst. Al is het maar een kleine stap meer elke stap is er 1 gewonnen. Ik blijf er voor gaan ook al word ik er soms moedeloos van. Soms heb ik zo een momenten dat het me allemaal niet meer kan schelen en O Wee als dat gebeurt dan nemen we een boost vooruit.
De laatste dagen ben ik moe. Tegen 11 uur zit ik al te knikkebollen en wil ik even gaan liggen op mijn bedje. Maar met 2 kleine rakkers in huis is dit niet altijd evident. Niet dat het me stoort dat ze er zijn want als ik ga liggen val ik in slaap en dan mag er een bom ontploffen ik zie of hoor het niet. 2.30 uur later word ik wakker en tegen 10 uur ga ik terug slapen want ik ben moe. Ik zou dit moeten doorbreken maar het gaat niet zo goed en het warme weer doet er geen goed aan.
Vandaag is een dag waar ik mijn dutje oversla. Verpleging en kine op mijn slaapuurtje maakt dat ik het oversla, maar deze avond zal dan ook ... zijn.
Vandaag is het echt te warm je weet niet wat te doen. Binnen zitten, niet te veel bewegen en veel drinken. Eten loopt ook niet goed maar ik probeer gezond te eten. We waren nog even met z'n allen naar de Spar geweest achter wat fruit, sla, tomaten en vuilzakken die we vergeten zijn. Op vraag van Volker zouden we aardbeien kopen maar die zagen er echt vies uit. Heidi was er ook en we waren erover bezig dat ze er ook wou kopen maar dat ze er vies uitzagen. De winkelbediende hoorde onze discussie en bracht al heel snel een nieuwe lading lekkere aardbeien. het voelt wel eens leuk om naar de winkel te gaan. Ik weet nog de allereerste keer dat ik naar de winkel ging sinds lange tijd. Zoveel dingen brood, beleg fruit, yoghurt, koek, snoep en zoveel meer. Ik leefde al maanden in een beschermde wereld en zag niet meer wat er te kopen viel m'n leven bestond uit 7 koekjes per week bewijze van spreken. Maandag at ik fruit, dinsdag at ik madeleine, woensdag zebrakoek, ... alles had zijn vaste dag. Ik probeerde wel dagelijks 2 stukken fruit te eten. Beleg was juist hetzelfde maandag dit, dinsdag dat en als je lang in het ziekenhuis ligt dan komen de menu's altijd terug en word het eentonig. De dag dat ik op weekend mocht komen was mijn eerste maaltijd frietjes en bij mijn broodmaaltijd 3 soorten vlees want ik mocht kiezen americian zat er zeker bij want dat had ik al meer dan 8 maanden niet gegeten.
Weet je ik ben in totaal 16 maanden in het ziekenhuis geweest 3 maanden Gasthuisberg en dan mijn 13 maanden op reva in Pellenberg. Het is heel bizar als ik zo rond hoor kijkt iedereen daar negatief op terug en zeggen ze nooit meer maar ik heb zoiets van zo erg was het daar niet. Ik kijk er zeker niet negatief op terug op die periode ook al was ik blij op vrijdag dat ik naar huis kon om op zondag ook blij kon zijn dat ik terug kon. Soms zei ik tegen Godelieve mijn kamergenote kom we gaan naar huis na het eten. Op tijd en stond een bezoekje van vrienden. De intensieve revalidatie het hoorde gewoon zo te zijn. Ik vind het alleen spijtig dat werken er voorlopig of voor altijd niet meer erin zit. Mijn carrière als opvoedster is achter de rug. Ik heb dingen moeten opgeven maar ik ben mezelf ook wel tegengekomen en dat is niet altijd positief geweest.
Het grappige was dat ik ergo moest volgen en naar de schrijfgroep moest gaan. aangezien ik van een volledig verlamde situatie kwam en stilletjes aan mijn kracht terug won moest ik naar de schrijfgroep gaan. Je kreeg een tekst die je moest overschrijven. Mijn linkerarm en hand hebben bijna alle kracht terug gewonnen maar recht iets minder. Je moet de hand trainen waar je het meeste mee kan doen bv. schrijf je rechts en heb je hebt in je rechterarm verminderde kracht en gevoel dan moet je links leren schrijven. Dus bij Inge was het ook zo Inge heeft een verminderde kracht aan de rechterkant arm en hand dus leer maar links schrijven. Ik pak de stylo in mijn linker hand en begin te schrijven. De eerste uitleg van de ergo was amai Inge dat gaat goed! Natuurlijk dat het goed gaat ik ben linkshandig. Zo is het maanden gegaan en elke keer dezelde uitleg het gaat precies wel goed. Na een tijd vroeg ik wel of ik een tekst mocht overschrijven dat me interesseerde en ja een tekst over REM, Foo Fighters enz. Na maanden mocht ik toch stoppen gelukkig.
en nu zitten we hier met vele vragen waar ik een oplossing voor zoek.
Al 27 maanden is dit al aan de gang en het gaat nog steeds met hoogtes en laagtes. Ik hoor langs alle kanten "amai Inge goed bezig" zelf denk ik er het mijne van en denk dan ook ja ja natuurlijk ben ik goed bezig met een sarcastische ondertoon. Zo droom ik en spring, loop en vlieg nog rond en dan word je wakker en daar lig je dan. Ik kan met veel moeite mijn benen bewegen en op mijn zij draaien en als ik opzij kijk zie ik die rolstoel staan en dan denk ik "daar gaat mijn goed gevoel". Het zijn dromen die ik niet elke nacht heb maar wel de dromen die ik onthou tot s'morgens en die ik doorvertel en ze zouden eeuwig mogen duren. Het valt me op dat ik nooit ga zitten en ik word overdonderd met energie. Als je weet als ik wakker ben best een dutje kan doen van ongeveer 1.30u of 2 uren. Zittend liggend wat maakt het uit het is zalig effe wegdromen in mijn eigen wereldje.
Soms wou ik dat dit een enge droom was en dat ik s'morgens wakker word liggend op bed naast Jo met Volker en Lander naast me "we zijn wakker". Ik spring uit bed en doe wat ik moet doen gaan plassen, de jongens iets te eten en te drinken geven en dan op mijn poep te gaan zitten en rustig wakker te worden met een drankje. Ok ik ben nu ook wel 27 maanden gestopt met roken en ik wil dit ook zo houden. Alles heeft zijn voordelen ook is de manier van stoppen met roken niet de manier van doen. Soms zeg ik "ik had nog liever gerookt dan dit voor te hebben".
Maar als de mensen vragen hoe ben je gestopt met roken dan zeg ik van de ene op de andere dag zeg maar cold turkey. Heb ik er last van gehad neen. Geen afkickverschijnselen niets. 3 maanden na mijn rookstop datum had ik het door en vroeg ik aan Jo "ik ben precies gestopt met roken" hij kon niet veel zeggen en hij zei ja. Wat later lag ik in Pellenberg nog steeds op bed en bijna beweegloos. Jo had net een sigaret gerookt toen hij me een kus gaf,... Wat er toen gebeurde was zo grappig en nu lachen we er nog om ... hij gaf me een kus en mijn maag draaide 100° en riep bakje, bakje, bakje en gaf over. Ja ik ben gestopt met roken en ik ben er nog steeds trots op. Volgens Volker ga ik niet meer dood.
Zondag 4 augustus een lekkere BBQ met tal van leuke mensen, zalig. Ik kijk er alvast naar uit en mijn kerels ook. Volker kijkt er alvast naar uit want hij eet graag de vleesjes op het vuurtje. Lander die niets eet en waar we dan ook een stevige kluif aan zullen hebben. Het leuke is dat Lander meer lust op een ander dan thuis. Ik zal maar voor de zekerheid doorgeven dat hij graag worst eet en ribbekes. Het moet iets herkenbaar zijn.
Het zal nog een heel geregel zijn. Het leuke is dat we met het dessert gaan beginnen. Ik zie ons al gaan.
Vandaag heb ik ook kine gehad de laatste keer want Sabien neemt ouderschapsverlof voor een maand ik gun het haar van harte. Gelukkig weet iedereen dat ik er ambulant kom. Peter, Kristof, Tine,... Ze zullen me wel aan de waggel houden. Sta-tafel, nu-step en parallelle baren. Ik zal ze eens versteld laten staan in september.
Even langs den 232 de afdeling waar ik lag om te zien dat Mireille er was mijn persoonlijke poetsvrouw, ze was op verlof.
Het was leuk om Goele, Anne, Ingrid, Marleen en iedereen eens terug te zien. Ze vroegen direct naar de jongens en natuurlijk was ik daar met mijn stoefmateriaal. Volker is al een hele kerel geworden zeiden ze en Lander een echte kleuter.
Het is trouwens ook een babyboom op de afdeling. Bij deze al wie een baby krijgt of gekregen heeft een dikke proficiat.
Alle kindjes worden groot met choco op hun brood maar je weet af en toe afwisselen, he.
Om de zoveel tijd eens in de 2 maanden mogen de jongens eens hier in de living blijven slapen. Vorige nacht was zo een nacht en Volker en Lander waren paraat. Volker wou in de tent slapen zelf wou ik nog een hele zaterdagavond met de jongens doorbrengen maar Klaas Vaak was iets te snel gisteren ik denk dat ik 9 uur niet meer heb gezien.
Ik ben wel uiteindelijk wakker geworden van het onweer maar of het lang geduurd heeft kan ik niet op antwoorden. Het Crisisfestival heeft zijn werk gedaan. Vandaag heb ik het ook verder moeten bekopen en was ik nog steeds doodmoe. Tja als ik iets doe buiten mijnen structuur moet ik het bekopen. Maar het was leuk. Achteraf had ik gelezen dat de storm van gisteren avond vrij zwaar was en dat ze het festivalterrein hebben moeten evacueren. er was schade aan het podium en aan de geluidsinstallatie. Gelukkig waren wij al weg en lag ik in mijn bedje.
Ik heb ook goed nieuws i.v.m. mijn bed. Nu heb ik nog een bed van de ziekenkas maar binnenkort heb ik een bed van mezelf. Een ziekenhuisbed in huiselijke sfeer een aanvraag dat via het VAPH is gegaan. Op naar het volgende zeker...
Al heel de week vroeg Lieve me of ik naar het Crisisfestival kwam in Erps-Kwerps. Ik heb het afgehouden maar vandaag dacht ik waarom niet het is mooi weer, de jongens zijn flink en ... Wij op weg en we kwamen op een grasplein terecht met een podium, springkastelen, circus, een hapje een drankje. Een feestje voor iedereen klein en groot Volker en Lander hebben gesprongen en gezweet. Het was meer dan een jaar geleden dat ik dat ik ze had gezien Lieve, Kurt, Stefan en Marleen. Een goeie babbel, goed gelachen en ongelooflijk hard gezweet. Morgenvroeg weet ik met mijn rode neus en kaak waar ik heb gezeten. Te lang in de zon en overmorgen een mooie bruine snoet.
Volker, Lander en Jo hebben de koer opgeruimd want ze gingen naar het containerpark. bij het opruimen hebben ze een eitje gevonden en we denken dat het van een duif is. Volker en Lander willen het diertje een kans geven. Het ligt nu op de bureau in een bakje met een handdoek en we geven het 18 dagen is ie der nog niet uitgekomen dan was het eitje niet bevrucht of is het diertje in de duivenhemel. Volker en Lander zijn super in de weer voor het ei. Lander heeft het diertje al een naam gegeven Nokio. Zelf vind ik het een super naam en best origineel.
Ondertussen is hier een onweer losgebarsten boven ons hoofd en het water komt binnen langs de muur in de keuken . Jo en Volker zijn naar het containerpark tussen de buien door. Het leuke is dat Volker echt wel groot aan het worden is, hij helpt spontaan ook omdat hij weet dat hij vooraan in de auto mag zitten. Sleuren, vuil worden en opscheppen wat hij al kan zo ken ik Volker.
Deze avond mogen de jongens hier slapen samen met z'n allen in de living. Er hing een voorwaarde aan vast ze moesten hun speelgoed opruimen en het ook zo houden. Ze mogen spelen maar ze moeten ook opruimen. Een simpele en logisch gevolg als je speelt dan moet je opruimen. Het is gelukt.
Rond half 8 is mijn dag begonnen Saskia de thuisverpleging kwam zoals steeds binnen gevlogen echt een duracelleke. Saskia schiet binnen en ze begint er direct aan de handelingen, tetteren ze kan het allemaal door elkaar. Mijn moto is als ze binnen komen wat willen jullie om te drinken fruitsap, koffie, water het maakt niet uit ze mogen gewoon nemen. Zeker als het zo warm is zeg ik zeker heb je iets fris bij om te drinken en je mag steeds een flesje water bijvullen. Joni en Patricia nemen niets, Lieve een koffieke en Saskia was blij met een fruitsapje. Het is een klein gebaar, ok ze krijgen een vergoeding voor hun diensten en ze komen voor mij maar ze moeten ook het gezin erbij nemen. Volker en Lander vertellen af en toe hun verhaal en halen ook wel eens een frats uit met hen. Als de jongens gewond zijn vraag ik ook steeds om eens te kijken als het serieus is.
We zijn heel blij dat ze komen en het feit dat ik veranderd ben van verpleegeenheid is de beste beslissing die ik heb genomen, ze mogen nog veel en vaak komen ook al hoop ik nog steeds dat het op een dag niet mer nodig zal zijn.
Een dag dat ik opsta en denk dat was nu eens een enge droom, ik stap, ik fiets, ik speel en doe ineens de dingen dat ik altijd deed "het lijkt me een leuke fantastische droom maar zover en onbereikbaar "
Gisteren lag ik op bed en was opzoek naar m'n plekje. Je weet wel steeds hetzelfde plekje die je opzoekt als je in je bed legt. Je draait een keert tot je keer tot het besef komt dit is mijn plekje. Zo had ik ook een plekje aan de kant van het bed op mijn buik armen onder en boven het kussen. De arm onder het kussen hield het kussen vast. Mijn kussen die zo plat mogelijk was want Inge sliep op een stukje van 5 op 5 cm. Ja ik hield dat kleine stukje vast. Maar het was zo zalig op mijn buik en dat mis ik nu wel. Soms vraag ik Jo om me even mee op mijn buik te leggen maar ik kan niet terug draaien dus laat maar. Wat ik wel kan is op mijn rechter zijde draaien om dan 2 uur later een slapende arm te hebben en terug op mijn rug te belanden. Wil ik terug op mijn zij dan moet ik ogen open even overlopen van wat hoe en hoe en vlieg naar rechts. Gelukkig heb ik een hulpstuk waar ik ondersteuning vind. het is het anti-uitvalding alsof ik uit mijn bed ga springen maar ze bieden een hulp bij het draaien en het schuiven in bed.
Maar zo eens op mijn buik liggen klinkt zo zalig in de oren.
gisteren waren er zo grappige momenten die ik zeker moet delen
Lieve mijn thuisverpleegsters drinkt steeds een tas koffie bij ons ze heeft een beetje tijd dus een tas koffie mag steeds. We waren aan het praten over tattoo's zij vond het leuk ik niet maar ik vroeg welke ze had. Eentje van de rebellen uit Star Wars ze was grote fan en amai ik ook en dit had ik ze niet gegeven. Ze had een kleedje aan en ik vroeg laat eens zien. Ze zei direct ik heb een kleed aan da gaat niet ok.( ik zei wel "allee Lieve jij hebt al zoveel gezien van me dan kan dat toch wel he") de volgende dag had ze een rokje en t-shirt aan en ik vroeg laat eens zien die tattoo. En ja het teken van de rebellen. Ik was ondertussen aan het vertellen van Volker dat hij grote fan was van Star Wars als klein ventje en dat hij steeds zei kijk de BRETELLEN i.p.v. de REBELLEN. Hij wist niet wat bretellen waren maar het is maar een klein verschil.
Toen we aan het praten waren zag ik een klein handje verschijnen aan de deur en ik zei vrij luid oh kijk een klein handje. Met de gedachte dat iedereen wel wist dat Lander wakker was. Lieve greep direct naar haar schouder en kreeg een koude rilling. T ja ze heeft een slecht geweten en we hebben eens goed gelachen. Ik zoek nu een plastieken hand om aan haar te geven. Het was maar Lander hoor het is hier geen Adam's Famely.
We waren ook aan het praten over downloaden van films enzo, zo had Johan hare vriend ook eens film binnengehaald en kreeg IT op zijn dak van het werk want hij had ik weet niet hoeveel vrirussen binnen gehaald. Zelf was ik jaren geleden grote fan van The X-Files. Daar kwamen de The Lone Gunman in voor en ze kregen een spin off op tv. Ik super blij en ik ging eens een wallpaper downloaden. Dat was de eerste en laatste ker dat ik iets van het net heb gehaald want het was een virus. Jo is er een ganse dag mee bezig geweest om dat ding weg te krijgen.
Volker kijkt voor de moment naar alles wat met Koning Filip te maken heeft. Best grappig want we zijn niet echt koningsgezind hier thuis. We zijn niet voor maar ook niet tegen. Zondag heeft Volker een stukje van de nieuwe koning gezien. Ik vond het best leuk dat hij keek, het is een stuk van onze cultuur. Hij weet nu dat er een oude koning is een jonge koning en veel meer koninginnen, prinsen en prinsessen.
Hij vond het fantastisch dat de Sea King helikopter zou mee vliegen in de defilé. Hij vond het heel vreemd dat de Sea King mee vloog met die parade van het leger. Ik heb hem dan maar uitgelegd dat het leger een land- en luchtmacht heeft en de marine.Ter land, ter zee en in de lucht spelen die gasten.
Volker zou graag helikopterredder worden en weet er al alles van. Vooral zijn Engels is fantastisch grappig.
Lander zou graag treinbestuurder worden. Hij weet hoe een trein rijdt en hoe je zo een groot ding in beweging brengt.
Soms ben ik wel benieuwd welke keuzes ze gaan maken als ze groot zijn. Kiezen ze voor zekerheid of gaan ze voor een ongewoon beroep. We weten het niet maar ze zullen wel een goede keuze maken.
Papa die loodgieter is geworden en ik die opvoedster is geworden ook al was dat zeker niet evident. Want ik vond het verschrikkelijk om naar school te gaan. Zoveel verplichtingen huiswerk, lessen, op tijd opstaan enz. tijdens de pauze moest je verplicht buiten staan in de kou of regen, de warmte want ons afdakje was niet groot. De overgrote optocht voor de wc tijdens de 10 minuten pauze, dan maar inhouden tot s'middags als ik thuis ging eten. Mijn blaas was goed getraind. Ik ging s'middags thuis eten want hoe minder ik op school moest zijn hoe beter. Ik kreeg dan toch een ingeving om voor opvoedster te leren en heb het ook gehaald. Veel stage en dingen getest om toch erachter te komen dat ik iets met kinderen zou doen. Nu heb ik niets meer aan maar wat ik heb geleerd kan ik toch wel eens testen op mijn kerels.
Actief luisteren, straffen en belonen,... al belonen we meer dan dat we straffen.
Ik ben me toen tegengekomen om dit 29 maanden geleden nog eens te doen.
Maar ik heb toch wel leuke dingen mogen doen. Op vakantie, kamp, uitstapjes dierentuin, zee, musea, pretparken, gewoon de stad enz.
Ik heb leren koffie drinken ook al drink ik dit thuis niet meer. Van alles proeven heb ik geleerd in Monte Rosa zo ook structuur, regelmaat en orde. Koekjes heb ik leren eten toen ik was opgenomen in Pellenberg.
Maar ik wil wel zeggen dat de laatste dagen vele en harde woorden zijn gevallen. Bij deze wil ik mijn verontschuldigingen aanbieden voor wie zich aangesproken voelt.
De verwerking van wat ik voor heb is hard, confronterend en niet leuk en blijkbaar werk ik dit uit op verschillende manieren en het meeste op de mensen die me dierbaar zijn.
Sommige mensen mogen zeker niet vergeten dat mensen met een NAH heel wat veranderingen teweeg brengt in een persoon z'n leven en zijn of haar directe omgeving. Ik ga voor mezelf een paar dingen op orde zetten en dan zie ik wel verder.
Hieronder zijn zowat de problemen die ik dagelijks tegenkom.
De problemen die het meest voorkomen zijn
onder andere: : Moeilijk of zelf
niet kunnen lopen. : Problemen met
kracht en controle over de handen.
: Hoofdpijn.
: Vermoeidheid.
: Overgevoelig voor
geluid.
: Overgevoelig voor
licht.
: Overgevoelig voor
geluiden.
: Slaapproblemen.
: Concentratie
problemen.
: Vertraagd
denkvermogen.
: Geheugenproblemen.
: Planning en
organisatie problemen.
: Prikkelbaar,
opstandig, kort van woord.
:
Stemmingswisselingen.
: Impulsief (iets
zeggen of doen zonder na te denken).
: Onzeker en
angstig.
: Depressief of
juist over enthousiast.
: Wil soms meer
doen dan zijn gezondheid aankan.
: Druk in gedrag of
juist terughoudend. :
Minderwaardigheids gevoel
: Hemianopsie ofwel
halfzijdige blindheid.
Er zijn nog dingen maar dit zijn zowat mijn gebreken zal ik zeggen. De dingen die ik een plekje moet geven. Mijn omgeving zegt ook dat mijn slechte kantjes nu iets beter naar voren komen. Ik flap rapper er iets uit en zeg iets te rap wat ik denk en voel. Ik dacht dat ik op eieren legde onder mijn omgeving maar op een spijkerbed is dat moeilijk.
De jongens zijn nog steeds bij logeren tot een uur of 5. Even rust ik kan nu effe de dingen doen die ik graag doe. Oma is langs geweest en we hebben gezellig een babbeltje gedaan over de jongens. Lander zijn grappige uitspraken want die kan er toch iets van. Volker met zijn gekke bekken en leuke grapjes. Gisteren had ik hem goed liggen We hebben een grijptang voor als ik iets laat vallen. Hij ging in de zetel liggen en vroeg kietel mij ik zet me korter bij en laat mijn hand zien en begint als te lachen en ik had nog niets gedaan. Ik de grijptang en ik begon hem daarmee te knijpen en te kietelen. Hij lag letterlijk plat van het lachen en hij vroeg nog nog. Ik dus trek ik zijn pyjamatrui omhoog en zijn broekje omlaag hij lag zo te wroeten dat hij zijn broekje verloor. Ik heb toen mijn kans gegrepen en hem zijn onderbroek te geven en zijn short om aan te doen, nog even van truitje naar t-shirt, wassen en klaar was Volker en daar ging hij dan hoelang nog voor Luka,... Lander was rustiger en we hebben samen de kleertjes aangedaan. De jongens zijn zich samen gaan wassen, samen hebben ze hun valies gemaakt.
Volker voor 1 nacht 4 knuffels, pyjama,... Lander 2 knuffels muziekje en de basis. Ze hebben dat beide heel goed gedaan. Ik ga toch blij zijn als ze terug zijn m'n knuffels.
Wat een hitte 28.5°c en dan staat de blazer op. Wat een hitte, ik weet ik mag niet klagen want het is al zo koud geweest en nat de laatste maanden. Maar nu ineens pff wat een hitte.
Ik heb effe buiten gezeten maar we zitten hier zo beschut dat we enkel de zon voelen geen briesje geen windje. De stenen stoten de hitte af. Voor je naar binnen gaat springt de warmte al in je gezicht in de veranda.
De jongens zijn gaan logeren bij een vriendje. Volker bij zijn maatje Luka en Lander bij Benjamin en Jonathan. Ik had gehoopt op een constructief gesprek met het maar dat komt er maar niet van. Ik ben de slechte ok dan ben ik dat maar. Maar ik praat niet meer voor de moment. Even mijn hoofd leeg maken alles op een rijtje zetten en ik zie wel.
Gisteren heb ik een niet zo nette beurt gemaakt tegenover sommigen maar ja het gebeurt. Maar dan hebben we het resultaat der resultaten ik voel me leeg. En dan vluchten we weg alles kan me gestolen worden. De lekkere spaghetti die ik normaal met kaas eet en de kaas die er niet was. Het was lekker spijtig van de kaas. Mijn middagmaal bestond uit yoghurt bij gebrek aan honger. Het was wel een gevulde middag. Inke de gezinshulp, den dokter en de kine die langs kwam. Toch een gevulde dag maar een o zo leeg gevoel. Een dag met weinig woorden het doet pijn. Ik vlucht weg van de confrontatie, van mezelf. Ik probeer er te zijn voor de jongens maar het is niet simpel. Lander die om de 5 voet vraagt ben je aan het huilen. Hij krijgt dan een ja of een neen. Aan tafel wik je en weeg je je woorden om toch niet de dingen te zeggen die kwetsen andere momenten lucht je weg in je virtuele wereldje achter de pc alles is dan vredig en rustig in je hoofd maar je mag zeker niet omkijken.
Bij mijn weten maak je met 2 ruzie en heeft ieder zijn of haar aandeel. Maar ja je moet dat dan ook aannemen en onder ogen kunnen zien. Weet je in alles wat er is gebeurt is iedereen slachtoffer. Jo, Volker, Lander en ik iedereen. Als de jongens op weg zijn met zie je niet dat ze een lijdensweg achter de rug hebben met hun mama. Ik gun ze deze onbezorgde kindertijd maar af en toe wil ik toch iets meepikken wat volgens mij niet zo vreemd is. Is meegaan bij vrienden of gewoon weg zijn met ons vieren.
Sinds ik dees heb voorgehad heb ik 2 huisartsen Annick is in verlof en dus had ik Marina ook een toffe madam en ze heeft nooit geweten dat ik kon rondlopen. Best grappig want toen ze er was kwam Annemie van de kine binnen. Marina heeft een paar dingen gevraagd en ze bleef wat langer plakken om te zien hoe ik het deed. hup recht met m'n looprekje en stap tot buiten. Ze volgde een hele tijd en was de mevrouw bezemwagen. Ze duwde de rolstoel mee en het stoorde haar niet ze was eens blij getuige te zijn van mijn kunstje. Tot op 2m van de stoeprand. Alle 3 waren we super fier op mijn prestatie die ik al een paar keer heb gedaan maar steeds geeft het me vleugels.
"ze niet wilden luisteren en dat Myrddin ze achterna moest gaan of waren ze de weg kwijt in het speelding" "Laughing"){kind=icon}
Onderweg naar het Gouden Kruispunt heb ik even mijn plannen aan Jo voorgesteld Brantano, ... In Brantano waren we snel buiten echt wel lelijke schoenen. De sportwinkel in de hoek waar ik de naam steeds van vergeet hadden bij de eerste oogopslag weinig of geen leuke schoenen. Maar we hebben tijd en de jongens waren er niet bij en we konden rustig snuisteren. Jo was ook al plannen aan het maken voor schoenen voor zichzelf. Ze hadden nog heel wat ronde prijzen. Ik vertelde nog aan Jo bij het zoeken ik moet zeker passen zeker mijn rechter voet. Het eerste paar geraakte ik langs geen kanten in en het 2 paar Champion met knal groene en grijze veters. Jo als echte verkoper paste het schoentje en ik was Assepoester. Is Jo nu mijn prins op het witte paard - JA HIJ IS MIJN PRINS OP HET WITTE PAARD. Ook al hebben we een hobbelig weg afgelegd de laatste weken. Maar hij is mijn prins.
. Jo en Volker zijn naar het containerpark tussen de buien door. Het leuke is dat Volker echt wel groot aan het worden is, hij helpt spontaan ook omdat hij weet dat hij vooraan in de auto mag zitten. Sleuren, vuil worden en opscheppen wat hij al kan zo ken ik Volker. 
