Ondertussen is hier een onweer losgebarsten boven ons hoofd en het water komt binnen langs de muur in de keuken . Jo en Volker zijn naar het containerpark tussen de buien door. Het leuke is dat Volker echt wel groot aan het worden is, hij helpt spontaan ook omdat hij weet dat hij vooraan in de auto mag zitten. Sleuren, vuil worden en opscheppen wat hij al kan zo ken ik Volker. 

Deze avond mogen de jongens hier slapen samen met z'n allen in de living. Er hing een voorwaarde aan vast ze moesten hun speelgoed opruimen en het ook zo houden. Ze mogen spelen maar ze moeten ook opruimen. Een simpele en logisch gevolg als je speelt dan moet je opruimen. Het is gelukt. 

Rond half 8 is mijn dag begonnen Saskia de thuisverpleging kwam zoals steeds binnen gevlogen echt een duracelleke. Saskia schiet binnen en ze begint er direct aan de handelingen, tetteren ze kan het allemaal door elkaar. Mijn moto is als ze binnen komen wat willen jullie om te drinken fruitsap, koffie, water het maakt niet uit ze mogen gewoon nemen. Zeker als het zo warm is zeg ik zeker heb je iets fris bij om te drinken en je mag steeds een flesje water bijvullen. Joni en Patricia nemen niets, Lieve een koffieke en Saskia was blij met een fruitsapje. Het is een klein gebaar, ok ze krijgen een vergoeding voor hun diensten en ze komen voor mij maar ze moeten ook het gezin erbij nemen. Volker en Lander vertellen af en toe hun verhaal en halen ook wel eens een frats uit met hen. Als de jongens gewond zijn vraag ik ook steeds om eens te kijken als het serieus is. 

We zijn heel blij dat ze komen en het feit dat ik veranderd ben van verpleegeenheid is de beste beslissing die ik heb genomen, ze mogen nog veel en vaak komen ook al hoop ik nog steeds dat het op een dag niet mer nodig zal zijn.

Een dag dat ik opsta en denk dat was nu eens een enge droom, ik stap, ik fiets, ik speel en doe ineens de dingen dat ik altijd deed "het lijkt me een leuke fantastische droom maar zover en onbereikbaar "