Gisteren heb ik een niet zo nette beurt gemaakt tegenover sommigen maar ja het gebeurt. Maar dan hebben we het resultaat der resultaten ik voel me leeg. En dan vluchten we weg alles kan me gestolen worden. De lekkere spaghetti die ik normaal met kaas eet en de kaas die er niet was. Het was lekker spijtig van de kaas. Mijn middagmaal bestond uit yoghurt bij gebrek aan honger. Het was wel een gevulde middag. Inke de gezinshulp, den dokter en de kine die langs kwam. Toch een gevulde dag maar een o zo leeg gevoel. Een dag met weinig woorden het doet pijn. Ik vlucht weg van de confrontatie, van mezelf. Ik probeer er te zijn voor de jongens maar het is niet simpel. Lander die om de 5 voet vraagt ben je aan het huilen. Hij krijgt dan een ja of een neen. Aan tafel wik je en weeg je je woorden om toch niet de dingen te zeggen die kwetsen andere momenten lucht je weg in je virtuele wereldje achter de pc alles is dan vredig en rustig in je hoofd maar je mag zeker niet omkijken.
Bij mijn weten maak je met 2 ruzie en heeft ieder zijn of haar aandeel. Maar ja je moet dat dan ook aannemen en onder ogen kunnen zien. Weet je in alles wat er is gebeurt is iedereen slachtoffer. Jo, Volker, Lander en ik iedereen. Als de jongens op weg zijn met zie je niet dat ze een lijdensweg achter de rug hebben met hun mama. Ik gun ze deze onbezorgde kindertijd maar af en toe wil ik toch iets meepikken wat volgens mij niet zo vreemd is. Is meegaan bij vrienden of gewoon weg zijn met ons vieren.
Sinds ik dees heb voorgehad heb ik 2 huisartsen Annick is in verlof en dus had ik Marina ook een toffe madam en ze heeft nooit geweten dat ik kon rondlopen. Best grappig want toen ze er was kwam Annemie van de kine binnen. Marina heeft een paar dingen gevraagd en ze bleef wat langer plakken om te zien hoe ik het deed. hup recht met m'n looprekje en stap tot buiten. Ze volgde een hele tijd en was de mevrouw bezemwagen. Ze duwde de rolstoel mee en het stoorde haar niet ze was eens blij getuige te zijn van mijn kunstje. Tot op 2m van de stoeprand. Alle 3 waren we super fier op mijn prestatie die ik al een paar keer heb gedaan maar steeds geeft het me vleugels.
|