Gisteren geen tijd gehad om iets te schrijven, ik had wel een ideetje maar dat is voor later.
Gisteren is Itse komen Logeren tot vandaag. Itse is een vriend van Volker en ze zitten samen in de klas. Ze hebben veel op straat gespeeld samen met de andere kinderen van de straat. Zelf ben ik ook veel buiten geweest. Sociale controle vind ik toch wel belangrijk als er speelstraat is. Wij zitten boven in de straat en zien de hekken en we letten erop dat de kinderen er niet voorbij gaan en als er een auto dat ze opzij gaan en zeggen we iets. S'avonds zijn we samen buiten gaan zitten met alle buren. Het leuke is dat we al de buren leren kennen ook die in het begin van de straat wonen. rond 8.45 ben ik binnen gekomen het werd koud.
In het midden van de dag werd ik moe en ben ik gaan liggen want de vorige nacht had ik kramp in mijn kuit en ik moest wat slaap inhalen. Van 13 uur tot Annemie er was. de transfer naar het bed doe ik grotendeels zelf sinds vorige week. Recht komen vanuit lig op de rand van het bed zitten, met looprekje tot stand komen en dan draaien en gaan zitten. De 2de persoon is er om te zien dat ik geen stoten doe en mijn poep te begeleiden. Mar het lukt toch, he.
Wat ik merk is dat de speelstraat een vermoeiende bedoening is ook al zit ik aan de kant iets te lezen, kruiswoord ofzo het maakt niet uit. Het is nu donderdag en ik zou graag eens wat langer blijven liggen want ik ben moe. Zaterdag is het uitrustdag.
Maar we zien wat de dag brengt en ik weet doseren en beleven.
Van onze beleefstraat is er een blog me vele foto's op echt de moeite om eens te kijken. In 2011 is onze blog gestart en er staat een grote lange foto op met alle kinderen van de straat. VEEL BETERSCHAP het was een foto voor mij en ik lag toen nog in Pellenberg en mocht nog niet naar huis. Ik hoorde enkel de grote wilde verhalen van de jongens. Op straat spelen, fietsen, andere kinderen,...
Het is nog steeds speelstraat en we genieten ervan maar het is ongelooflijk warm. Deze middag samen met de buren gegeten. Volker een lekker stokbroodje met salami en tomaatjes. Lander een boke kaas en boke confituur en Jo van alles en nog wat. Ik die een beetje op mijn lijn let eet yoghurt. We kopen elke week 1 L yoghurt en dat is m'n middageten lekkere yoghurt met aardbeien. De hitte overviel me een beetje en ik ben naar binnen gekomen en hier zit ik dan jongens met pet een zonnecrème en Jo buiten. Lander zijn Crocks zijn versleten sinds hij kan fietsen. we moeten hem proberen wijs te maken dat voeten geen remmen zijn.
Zelf heb ik echt ne slag van de hitte geen zonneslag maar het is gewoon overal te warm. Te warm iets te doen en te warm om niets te doen Het enige wat ik zou doen is op mijn bed liggen en te slapen. Tegenwoordig zou ik altijd kunnen slapen. Ik neem iets om te slapen maar ik word toch regelmatig even wakker de ene keer val ik terug in slaap de andere keer lig ik effe wakker en speel ik een spelletje op mijn gsm. Maar rond 7 uur is je weet het al de verpleging er. Ik zou zo graag eens de klok rond slapen. zonder te moeten opstaan voor dist of dat gewoon slapen en liggen niets doen.
Vandaag gaan de jongens verkeersborden maken voor op te hangen in de straat. Iedereen is het erover eens ze zouden wel wat trager mogen rijden. Het is hier heb ik soms het gevoel dat mensen onze straat gebruiken als oprit van de snelweg.
De dag was begonnen gisteren en ik had zoveel plannen met de jongens af en toe iets bijvoegen op de blog en afwisselend binnen en buiten. Na het eten was ik buiten gaan zitten met Jo, Volker en Lander speelden op straat. Lander toonde nog steeds zijn fietskunsten 1 probleem hij remt nog steeds op zijn voeten. Volker heeft echt wel vrienden de straat gemaakt. Als je ze nu ziet het zijn grote jongens aan het worden. Iets na de middag werd het me iets te warm buiten. Ik naar binnen en toen was ik even weg van de wereld. Na een uurtje hoorde ik gerommel en wat zag mijn oog Stefan en Siggi met kleine Mason. Wat een zalig ventje 10 maanden puur geluk. Even wat bijgepraat en goed bijgepraat het was zalig. Het was zo lang geleden dat ik ze nog gezien heb. Stefan is een neefje van Jo en nu al papa. Stefan is hier eens geweest toen ik op weekend kwam en een lange tijd ervoor. Hij was toen heel hard verschoten omdat ik toen nog niet kon bewegen. Ofwel kan hij goed liegen maar hij vond dat ik er goed uitzag. Mason zo een kleine spruit hier in huis zalig. Sigi is boven even gaan oogsten tussen de babyspullen we gaan nog eens verder zoeken of we nog spullen hebben. Ze mogen ze met veel plezier hebben en Jo en ik zijn blij dat ze een 2de leven krijgen. Op een moment zaten de vrouwen met Mason te kletsen en Stefan met Volker, Lander en de jongens in de straat te voetballen. Even samen eten en dan nog even receptie met iedereen van de straat. Het is een leuke bende. Vandaag is het pic-nic in de straat is het nu s'middags of s'avonds dat moeten we nog ontdekken. Het verslagje zal nog volgen.
Toen we gisteren Jo, Sigi en ik buiten zaten en effe aan het praten waren over Lander zijn prestatie kreeg ik het moeilijk het maakt me soms nog zo boos dat ik altijd aan de zijlijn zal staat. Ik ben degene die mee achter lander moet lopen om hem het te leren fietsen. Niet nonkel Marc, Marcje heeft het heel goed gedaan hoor maar het steekt hard. Het voelt aan alsof ik tekort doe aan mijn jongens. Ik weet ik doe dat niet en ik compenseer op andere momenten maar toch. Stomme uit de hand gelopen griep.
Vandaag ga ik een paar sprokkels brengen want ik ga binnen buiten binnen buiten.
De jongens zijn waren al om 6.30 paraat want het is speelstraat heel tof voor de jongens. Lander maakte direct plannen om te fietsen en zijn techniek te verbeteren.
Volker was heel kort en snel boos. Heel leuk zo een boze kerel in huis. Hij is boos op alles wat hij doet en tegenkomt. Even kort gehouden en hij mocht even niet naar de speelstraat. 30 minuten binnen blijven bij mij. Even uitgelegd op de klok 10.30 dan mag je buiten. Amai wat een opdracht.
Lander was wel wat verloren nu zijn grote broer niet buiten kon. Hij kwam af en toe een hart onder de riem steken bij Volker en wacht geduldig dat hij buiten kon
Zet hem op Volker en Lander het zal een leuke dag worden.
De jongens hebben er lang naar uitgekeken, de 2de week van juli is het speelstraat in onze straat. Het begon met een ontbijtje met de buren die willen meedoen. We merken keer op keer dat we steeds dezelfde mensen bereiken. We proberen toch iedereen te bereiken door heel laagdrempelig te werken. Vanaf dit jaar is het ook zo dat we een programma moeten uitstippelen en door moeten geven aan de stad. Zoals steeds is onze straat in orde met de administratie. Eerst de aanvraag, controle of alles wel klopt, petitie 50%+1 en programma. Er is maar een enkeling die steeds niet wilt tekenen en dat is steeds dezelfde persoon (Ik kan dan niet goed door met de auto).
Om 7 uur waren de jongens paraat het is speelstraat. OK jongens het is pas om 10 uur, we gaan om 9 uur ontbijt halen in de winkel en je mag zelf de koffiekoeken kiezen. Vleesje, groentjes, Fristy, chocolademelk, en wat kleine dingen. Hier thuis hebben de jongens zich verkleedt Lander als Mega Toby, Volker als een boef en de papa als The Stig, oh ja en ik in een mummie om de speelstraat officieel te openen. We hebben lekker gegeten en de jongens zijn beginnen spelen. Deze middag was er voor alle kindjes een hindernissenparcours. Grote kindjes, kleine kinderen: springen, water, behendigheid alles zat erin en op het einde was er een beloning een snoepje.
Zelf had ik afgesproken met een vriendin we hebben samen iets gegeten en we zijn gaan buiten zitten langs de straatkant. Lander vroeg direct aan Jo papa ga je me leren fietsen. Om half 9 deze morgen had hij ook al naar peter Marc gebeld om te vragen wil je me leren fietsen. Afgesproken 1 van deze op een avond maar waarschijnlijk zeker morgen. Ok, voor ons maar is was dit ok voor Lander. Lander vroeg dan ook om de 5 minuten aan papa wil je me leren fietsen, hij had zelfs al zijn fiets erbij gehaald. Jo is 1 keer op en af de straat gegaan en toen stond peter Marc hier. Hij heeft op zijn beurt zoals beloofd zijn ik leer je fietsen rol op zich genomen. De eerste ronde was super gecontroleerd, 2de ronde was iets losser en was hij er bijna mee weg na een 20 tal minuten was Lander zelfstandig aan het fietsen. Nog een paar keer meegelopen maar hij deed het zelfstandig. We zijn super fier op onze kleuter van 5 jaar. Toen het besef er was dat hij zelf kon fietsen zei hij ineens mama, papa ik heb de kleine wieltjes niet meer nodig. Zelf vond ik dat nonkel Marc een dikke knuffel verdiende maar ja dat is een idee maar van mama, venten knuffelen niet zo graag. MAMA'S ZOUDEN DAG EN NACHT KNUFFELEN!!! Voor elke gebeurtenis is er wel een knuffel. Een dikke pint hij verdient gekregen. Lander is nu kei fier op zichzelf dat hij kan fietsen. Marc en ik hebben dan ook effe nagebabbeld over het fietsen. Lander is rustiger, meer gefocust op het leren rijden, minder afgeleid en iets minder houterig dan Volker. Volker is een beetje gelijk Michiel ong. dezelfde leeftijd die is rap boos, rap met andere dingen bezig, ongeduldig,...
Na het avondeten ben ik binnen gebleven zo een ganse dag buiten. Ik ben het niet gewoon en als je moe bent dan kan je dingen zien maar dan iets meer uitvergroot en confronterend. Het leren fietsen van Lander dat hadden Jo en ik moeten doen achter hem aan rennen en vasthouden dat is de taak van de mama en papa en dan zit je aan de kant en tja daar zit je dan ik heb wel mooie foto's getrokken van de kerels. Dat zijn zo een dingen die moeilijk blijven voor me die kleine grote dingen in de jongens hun leven. Het nu steeds aan de zijlijn staan Ik vind het moeilijk en dan hoor je zeggen het is niet erg je bent er toch bij.
Elke dag komt er wel iemand over de vloer fantastische dames en heren van de verpleging, kine Jozefien en Annemie, Ilse de psy, thuishulp Inke, Evelien en Ilse, Dominique van de Ambulante Dienst Thuisbegeleiding . Het zijn bezoekjes waar ik niet steeds naar uit kijk maar toch voldoening geven. De Verpleging met de verzorging en het verplichte spuitje elke ochtend en de babbel. Er word heel wat gelachen tussen ons. De kine's Annemie en Jozefien die 2 die weten iets van grenzen verleggen. Mijn pijngrens verleggen "weer eens" en "nog eens" en ... steeds verder en dieper gaan. Af en toe blijven we hangen en dan schieten ik terug vooruit. Annemie, Jozefien en ik vloeken wel eens maar we gaan steeds door en we geven niet af en ja we lachen veel. Met Ilse de psy hoe kan het ook anders daar kan ik mijn babbeltje doen. Inke, Evelien en co de thuishulp zalige madammen Ik let erop dat ze een beetje van alles moeten doen eten maken, boodschappen doen en natuurlijk komt poetsen er ook bij. Het enige wat ik verwacht van alle hulpverleners die over de vloer komen is dat ze zich bekommeren over mij maar dat ze ook mijn gezin erbij nemen. De verhalen van Volker en Lander, de bemerkingen van Jo. Iedereen probeert (dit is het verkeerde woord) er het beste van te maken. Ondertussen komen de meeste al een tijdje en worden we echte maatjes. Volker die aan iedereen systematisch vraagt om in zijn vriendenboek te schrijven en blijft hangen om eventueel een helpende hand te zijn. Lander die zijn verhaal komt vertellen. Als de jongens zich hebben pijn gedaan willen ze dit steeds tonen aan de verpleging voor de zorgen van de dag. Alles tonen wat ze hebben gekregen hebben een boek van oma, een goed rapportcadeau, wat ze kunnen,... zalig hoe de jongens die toch wel vreemde mensen in hun hart sluiten. Ook wij zullen rekening houden met hen Lieve die graag een tas koffie drinkt, Patricia die na het bad graag iets fris drinkt, Inke die dat koekje speciaal graag eet, Ilse die steeds proeft van onze baksels,... Tja kom je voor de verzorging van Inge dan kom je voor gans het gezin.
Het enige wat ik spijtig vind dat ik geen verlof kan nemen en dat sommige dingen 7 dagen op 7 moeten gebeuren. Ook al ga ik op vakantie dan moet ik zorgen dat er iemand is voor de verzorging.
1 ding geven we niet uit handen en dat is de medicatie. Ik ben "hoop" nog alert genoeg. Elke zondag zitten Jo en ik effe te zuchten voor de medicatie maar we doen het goed. Het gaat snel en er is overleg. Als er een fout gebeurt dan weet ik direct wat er mist s'morgens 7, om 12uur 4, om 17uur 3 en voor het slapen gaan ook 3 da is nen hele boterham en 17 stuks op een dag om de 3 dagen een pijnpleister en als de pijn niet te harden is mag ik nog iets anders nemen maar dat probeer ik te vermijden maar het is in huis. Het is een doosje waar 16 tabletten in zitten en op die dikke 12 maanden dat ik thuis ben heb ik 1 doosje verbruikt.
Jo en de jongens zijn al een ganse week aan het knutselen aan een speeltuig voor in de tuin een reddingshelikopter. Want Volker wilt redder worden sinds deze week. Jo heeft het oude hout verwerkt in een helikopter. De jongens vinden het heerlijk. Ik kijk op afstand en keur het goed. Ik moet en mag zeggen dat ik mee nagedacht heb over het concept mee schetsen gemaakt enz. Het uittekenen op de plank ging niet zo vanzelfsprekend uit een rolstoel. Maar ik doe het toch maar, he.
Op m'n Facebook heb ik nog contact met verschillende personen die bij me lagen in PB of die ik boven op het derde in de kinezaal tegenkwam. Weken aan een stuk zag ik dezelfde mensen. Af en toe vraag ik eens hoe het gaat en als ze een moment hebben van effe alles te laten hangen probeer ik effe een peptalkje te geven. Of het helpt weet ik niet maar ik heb het dan toch gedaan. Het enige wat ik niet mag vergeten is mezelf. Het zijn pijnlijke verhalen maar evengoed leuke en grappige verhalen. Zo had ik een mede-patiënt hij had een hersenbloeding gehad en heeft gevochten om te staan waar hij nu is. Hij is een jaartje ouder dan ik en heeft een dochtertje ongeveer de leeftijd van Lander. Zo vertelde hij gisteren dat hij voor de eerste keer zonder stok naar de winkel is gegaan. Aan het kruispunt stopte de auto's niet. Tja normaal stoppen de auto's als hij wilt oversteken omdat ze denken dat hij blind is. Het is wel leuk om zo een grappige verhalen eens te horen. Ook al hoor ik soms ook andere dingen.
Vandaag hoorde ik van een vriendin dat haar nichtje is overleden. Het was nog een jong meisje die op de wachtlijst stond voor een donorhartje eens het zover was en ze de operatie doorstaan had was ze op neurologisch gebied heel sterk geraakt en haar kleine lijfje kon de veranderingen niet aan en is rustig heen gegaan. Nu blijkt dat er een familiale hartkwaal de oorzaak was. Onze oprechte deelneming gaat natuurlijk naar haar en haar familie. Het was heel raar want net voor het gebeurde had ik een mail gestuurd om te vragen hoe het ging en wou ze er niet over praten. Tot op vandaag had ik haar gerust gelaten maar zo een antwoord had ik zeker niet verwacht.
Maar er zijn ook leuke dingen vandaag heb ik koekjes gebakken met de jongens zandkoekjes (gemakkelijk recept, mooi resultaat). Volker liet meer deeg in zijn mond glijden dan diertjes uit te steken. Aan de andere kant waren Lander en ik een top team.
Deze middag zaten we aan tafel en de jongens waren aan het stoefen over hun forsballen. Lander mengde zich in de discussie tussen de mannen en zie terwijl hij zijn arm toonde kijk eens naar mijn SNORBALLEN. Waar blijft hij ze halen ik zal toch een boekje moeten aanleggen met woordjes van Lander
De gebeurtenis van gisteren heeft vandaag een vervolg gekregen. Katrien en Eric zijn komen zeggen dat Zita het schaap is overleden. Vandaag had ze weer een aanval en terug werd de dierenarts er bij gehaald. Zowel de dierenarts, Katrien en Eric vonden het beter om het schaapje te laten inslapen. Spijtig maar voor het welzijn van Zita is het beter. Zita was de kleinste van de 2 schaapjes, zelf heb ik ze niet zo goed gekend want Poppy en Zita zijn pas gekomen toen ik in Pellenberg was en aangezien de tuinen in onze straat wat lager liggen dan de huizen heb ik de diertjes enkel op afstand gezien. Aangezien Volker en Lander enkele keren mee de zorg hebben opgenomen voor Poppy en Zita vinden ze het erg Ze gaan Zita niet meer zien en gaan haar missen. Als de buren op vakantie gingen of nog steeds gaan nemen we de zorg over van de poes, de vissen, kippen,... We doen het heel graag vroeger deed ik dit toen ik nog rondliep.
Ook al is het vakantie voor de jongens de verpleging staat hier al om 7 uur. Gelukkig komen ze in het weekend wat later. Patricia die ook een kindje verzorgd die palliatief is. Ze vroeg aan me of ze het intiem toilet kon doen alles klaarzetten en broek en schoenen aan en rolstoel in. Wassen doe ik zelf aan tafel. Jo moet enkel even helpen met het aandoen van mijn trui enzo. Zo kan ze verder gaan naar dat meisje zodat haar broertje naar een sportkampje kan gaan en ook op tijd klaar is. Persoonlijk vind ik dit geen enkel probleem, het enige wat erg vind is dat ze zich schuldig voelt tegenover mij. Ze moet dit echt niet doen ze doet haar werk fantastisch en ze probeert iedereen te verzorging naar wens en ze voelt zich schuldig als er ne keer iets anders moet. Ik zelf vind dit geen probleem kom je iets later kom je vroeg zolang dat ik mijn verzorging krijg. Elke dag mijn spuitje en om de 3 dagen mijn plakker veranderen. Trouwens mijn pijnpleister zal worden afgebouwd nu neem ik 1 halve van 12µg/uur + 1 van 25µg/uur die halve word volgende keer weg gelaten en dan neem ik nog maar 1 van 25µg/uur. Ik zal dus verder afbouwen. Naar het schijnt moet dit heel rustig aan gebeuren. Het grappige is dat ik denk dat ik geen gewenning heb aan die medicatie maar het afbouwen moet heel rustig gebeuren. Gelukkig doe ik het toch want uiteindelijk is die medicatie voor niets nodig bewijze van spreken.
Jo is samen met Volker en Lander een helikopter aan het bouwen voor in de tuin. Sinds Volker helikopterredder wilt worden kan het niet rap genoeg gaan. Het enige wat hij wil is het dat rap gemaakt is en dat hij kan beginnen spelen. Alleen het goede weer mag eens komen. Die ongelooflijk lange herfst, winter, herfst met de vergissing dat de lente is weggevallen en de zomer is ook zoek.
Vandaag kreeg ik de melding van Lieve ze heeft Gletscherstrabe in Oostenrijk opgereden met de fiets een col van 2750 hoog. Je zou zeggen met een beetje training geraak je er wel. Maar voor Lieve is dit een hele prestatie Lieve heeft bij mij op de gang gelegen toen ik in Pellenberg lag, Ze heeft een hersenbloeding gehad en is deels verlamd aan haar rechterkant (als ik me niet vergis) ze is beginnen fietsen met Marcel haar man en een tandem. Dat haar revalidatie zeker ten goede komt. Ik ben echt trots op haar. Vorige keer heeft ze 2.645meter hoge col du Galibier op gereden in de Franse Alpen. Ik doe daar mijn petje voor af ze geeft niet op. Ze heeft 3 zonen waar ze apetrots op is. Samen met Marcel vormt ze een fantastisch team. Ze doen enorm veel samen die 2 fietsen, wandelen, sporten. Marcel zou een pluim moeten krijgen hoe hij voor lieve zorgt amai chapeau.
Volker is helemaal in de ban van FC De Kampioenen. Hij is DVD2 aan het kijken. Maar niet getreurd hij mag heel afgebakend kijken 1 uurtje en dat is het per dag en dan en niet steeds dezelfde want hem kennende kan hij 100 keer dezelfde DVD zien. Er zijn grenzen. Ik betrap me er zelf op dat ik soms een beetje ga mee kijken. Het is zo nostalgisch maar die met DDT zijn zalig.
Deze nacht had ik een hele
enge droom. Ik was naar Pellenberg gegaan voor mijn 1 keer per week kine-sessie
en moest een halfuurtje in de statafel staan. Ik stond goed en ineens liep er
iemand tegen en ik viel poenk op mijn snoet. Met man en macht hebben ze dit
recht gezet en maar die stond niet in evenwicht en poenk ik lag er terug. Ik ben toen wakker geworden en ik lag fijn en veilig in mijn bed waar ik niet kan uitvallen. Binnen een paar maanden staat hier ook zo een exemplaar, de aanvraag zal worden ingediend.
Je weet we zijn een B&B voor de schaapjes van de buren. Poppy en Zita hebben hier een lekker stukje gras voor hen en voor Jo een taakje minder want de diertjes eten ons gras op en dan moet Jo het gras niet afrijden. Elke ochtend gaan Volker en Lander dag zeggen aan de schaapjes en toen lag 1 van de schaapjes heel raar op de grond. Papa erbij gehaald en hij was er ook niet gerust in en verwittigde de buren. Eric en Katrien waren werken maar werden opgetrommeld. Dierenarts gebeld, afgesproken wat we gingen doen, enz. Eric is gekomen en Poppy en Zita werden al gewisseld van wei. Afspraak met Eric als ze weten wat het diertje heeft geef ons een seintje. Na een uurtje was de dierenarts er en zagen we Eric terug. Wat bleek dat het diertje een epileptische aanval had gehad. Ze kreeg een spuitje om even tot rust te komen. Ik heb veel geleerd over schaapjes vandaag.
Deze middag bezoek gehad van Sofie een fantastisch toffe madam Sofie. Sofie lag bij mij op de gang in Pellenberg, 2 jaar geleden hebben ze ze aangereden. Op het zicht heeft ze veel geluk gehad. Want als je ze ziet dan zie je niets maar ze is zwaar aan het revalideren en nu nog. Ze werkt aan haar geheugen, aan haar evenwicht,... elke dag een stap dichter bij het herstel. Wat altijd zal blijven is haar geur en haar smaak die verdwenen zijn. Maar we hebben het heel tof gehad vandaag. De jongens gingen net eten en Sofie hielp spontaan mee met de boterhammen te smeren. Volker had speciale wensen boke met salami, komkommer en tomaat. Lander ook maar at eerst alles van zijn boke om dan een boterham te eten met hagelslag. We hebben goed bijgebabbeld en we doen dit nog eens over.
Opa en Marceline hier binnen en Volker vond het heel vreemd dat opa Tienen niet met oma Tienen samenwoonden. Heel de uitleg dat de papa en mama van papa gescheiden waren. Maar in Marceline zien ze wel een interim oma.
Vandaag was weer een drukke dag en een beetje doseren zou me beter afgaan maar ik kan echt geen neen zeggen ook al zou ik dat nog altijd willen. Zo zeiden ze weeral tegen me en ik word er zo boos van. Allee Inge zie eens wat ge allemaal terug kunt!! Ik kan het dan niet laten om te zeggen. Ja, zie wat ik kan nu IK KON ALLES en dan zie je de mensen denken ja je heb gelijk maar toch moet ge content zijn. Maar ik mag daar echt niet over nadenken. Zoals ik niet mag denken waarom dit waarom dat. Waarom is dit allemaal gebeurt en wat als ze dit hadden gedaan of dat niet gedaan. Ik kan niemand de schuld geven iedereen heeft gedaan wat hij of zij moest doen.
Om Volker zijn rekenen en
taal op pijl te houden gaan we elke dag een kwartiertje oefenen. Elke zondag
avond gaan we afspreken hoe we de week gaan aanpakken. Maandag, woensdag en
vrijdag of dinsdag, donderdag en zaterdag 3 dagen per week is ons doel. Ik
stelde voor en ineens dacht Volker een week wel een week niet een week wel,
goed idee maar geen blijver vind ik maar volgende week is het speelstraat dus
waarom niet. Volgende week worden er geen oefeningen gemaakt maar deze week
elke dag.
De jongens waren opgestaan
en kwamen direct knuffelen. Ik geniet er nog heel hard van. Ik krijg er niet
genoeg van en ik heb het gevoel de jongens ook niet. Ik lag mijn hand dan rond
hun lijfje en babbel dan een beetje. Over wat heb je gedroomd, heb je goed
geslapen, Dromen over slangen, leeuwen, krokodillen er zijn geen grenzen in
dierenland in hun hoofd en ze zijn dan de grootste dierenverzorgers en de beste
leeuwentemmers.
Ze weten het nog niet maar
van Maria krijgen de jongens 12 seizoenen van FC De Kampioenen. Jo en ik gaan
ze straks gaan halen in de stad. Het is geleden van vorig jaar mei dat ik nog
in de stad ben geweest. L En nu vind ik het super eng om te gaan. Kan je dat nu
geloven. Gewoon naar de stad gaan vind ik eng. Stel je voor dat ik iemand
tegenkom dat ik ken en die het niet weet dan moet ik weer het verhaal doen en
daar heb ik niet altijd veel zin in. Na de kine doen we het even. Ik ben eens benieuwd
hoe de jongens gaan reageren als we er mee binnen komen. Een cadeautje van
Maria, Prudent en Katleen. We hebben al een activiteit voor deze
week naar Linden om dank u te zeggen.
Vandaag heb ik een hele zware zondag gehad. Michiel die kwam spelen, ikke in bad het was een beetje teveel van het goede. Jo was even een boodschap doen geen probleem de jongens zijn goed gestart gespeeld met de Playmobil en de treinen. Ze gingen dan even op de pc Volker een aflevering van windkracht 10, Michiel een dinospel en Lander en ik hebben genoten van een paar stukjes van Sesamstraat. Best genoten van dat deel van de middag. De jongens zijn dan buiten gaan spelen en toen begon het tikkertje met de bal. Op zich heel tof maar ne 5 jarige met een 8 en bijna 9 jarige komt niet goed. Ik ga niet zeggen dat Lander heilig maar in zo een spel word hij wel geviseerd. Pesten, roepen, beschuldigingen ze volgenden elkaar op ik ben dan maar als een scheidsrechter erbij gaan zitten en was reuze bij dat Jo terug thuis was. Zowel Volker als Lander hebben een rode stip hiervoor gekregen.
Dat is de schuld van die Nah ik ben rapper krikkel, moe en mijn geduld is vaak ver te zoeken. Ik weet ik moet hier mee leren omgaan maar ik herken mijn fout al en dat is al een groot punt. Zeggen dat ik nog dezelfde ben zou overdreven zijn. Op sommige vlakken ben ik nog steeds dezelfde maar als Jo verteld ben ik toch wel anders. Dat maakt ook wel dat we vaak eens botsen de laatste 2 weken valt het goed mee en geven we elkaar de ruimte. Ik probeer af en toe wat meer te doen in het huishouden. Vandaag heb ik de spaghettisaus gemaakt andere keren dek ik mee de tafel en plooi ik mee de was. Vorige week was ik in het weekend effe alleen met de jongens en Volker had een glas laten vallen. Ik kan niet vragen aan de jongens om dat op te kuisen. Neen, ik heb Lander gezegd ga in de zetel zitten Volker geef me de borstel en ik heb alles opgekuist. Volker h ad zijn Crocks aan en ik zei geef je Crocks effe dan kan ik ze effe nakijken of er glas in gesprongen was. Ik ben al blij dat ik zo een dingen kan zien. Ik kan niet vragen aan de Jongens kuis het glas op neen dat moet Jo of ik doen. Er zijn geen gewonden gevallen en we hebben een super resultaat bereikt.
De komende dagen gaan we zeker de jongens kort houden en duidelijk onze regels nog eens te verduidelijken zodat we een leuke en aangename vakantie tegemoet kunnen gaan.
Waar we zeker opletten is:
volumeknop op normaal
deftig eten en niet als een wild beest
samen spelen
luisteren naar elkaar en naar ons
samen blijven als we weg gaan
beleefdheid naar elkaar ons en derden
plagen, pesten zal niet worden getolereerd
en nog een paar dingetjes
respect voor elkaar, ons, anderen en zeker voor hun en elkaars spullen
We willen geen boemannen worden en zijn maar we willen een aangename 9 weken tegemoet gaan, 9 weken plezier voor ons allemaal.
Zaterdag de vakantie is nog niet officieel begonnen maar mijn jongens moeten nog afkicken van 10 maanden werken, op tijd opstaan, taakjes,... voor school het werd tijd dat het is vakantie is. Vandaag is nonkel Marc met de jongens langs geweest. Als Marc binnen komt word Volker altijd hyper. Best grappig Volker en Lander kijken er enorm naar uit als ze komen. Lander zijn peter Marc ze zien elkaar heel graag, Marc heeft Lander kei lang zitten plagen, ik geef speelgoed om te spelen en jij doet alsof. Het grappige is dat peter Marc alles levensecht doet met burbjes en al.
Deze morgen was Lander gevallen en hij had echt pijn. Nonkel Marc heeft hem opgevangen bij de mij gezet en nonkel Marc heeft de verzorging gedaan. Sinds de geboorte van Lander kan ik op 1 hand tellen hoeveel schaafwondjes. Dus het gehuil ging door merg en been. Maar het is opgelost om dan deze middag uit te schuiven en op zijn hoofd te vallen. Veel gehuil maar niets aan de hand.
We gaan toch even de vijs erop zetten dat gedurende een weekje en dan gaan we een toffe vakantie tegemoet.
Gisteren kreeg ik de vraag of ik mijn lay out wou veranderen. Het was moeilijk te lezen deze groene vond ik ook wel leuk laten jullie me weten of het beter is ja of neen.
Nog even en mijn kerels zijn thuis ik heb er niet over
nagedacht maar ik ben een 4 tal uur alleen met hen. Ik zal me moeten bewijzen
en zal ze iets te eten moeten geven. Alles staat op ooghoogte en ik kan ze
voorzien van lekker eten. Ze mogen eten wat ze willen een sandwich, cornflakes
het maakt niet als ze maar happen als
grote jongens. Lander hoor ik zeggen een sandwich met gekleurde choco.
Gekleurde choco is bruine en witte choco
den Duo van den Aldi. Volker wilt een
sandwich met een stuk chocolade. Wat ze niet weten dat ze eerst beleg moeten eten
kaas of salami het maakt niet uit als ze maar iets gezond eten.
Volker is een ongelooflijke grappige jongen al jaren
kopen Jo en ik geen hesp want Volker lust dit niet maar hij eet wel ham J Het is een kleine
moeite om ham te kopen voor hem. Voor
ons is het een kleine stap om over te stappen op ham. Nu Volker kan lezen
moeten we er opletten dat we een verpakking kopen met de benaming ham erop
meestal is dit schouderham want schouderhesp klinkt niet. Weet je als je het
kan oplossen met zo een klein detailtje dan letten we erop.
Lander eet maar hij is een beetje selectief geen
salami maar morgen eet ik dat wel om dan de 3de da te zeggen ik kust
dat niet. Als je dan zegt je lustte dit gisteren wel dan eet hij er terug van.
Raar kereltje. Zo was Volker ook vorige week oma kwam vis maken en zegt we gaan
vis eten tegen Volker en hij zegt ik lust da niet. Ons antwoord is dan maar
Volker jij lust dit wel je hebt dit altijd lekker gevonden. Klik zegt zijn
hoofd en hij smult ervan.
Grappige spinsels in hun hoofd.
Volker had ook zijn rapport bij en het is super. Heel
veel G (goed) en ZG (zeer goed) een par min puntjes maar daar gaan we aan
werken. Ik heb trouwens gelezen dat
Volker volgend jaar in het grote bad gaat zwemmen. Hij wordt zo groot.
Lander is officieel een ster geworden en voelt zich
lekker in zn vel. Hij had een lekker cakeje mee in een zelf beschilderd bloempotje
met een lolly met een bloempje. Tekeningen een hele oogst.
Ik heb een wisselkader heel groot en ik ga een paar
van de nieuwe tekeningen in de kader hangen. Volker en Lander vinden dit een
reuze idee.
Vandaag was super druk kine, Dominique, Steve op bezoek. Nog aan het uitblazen van gisteren maar wel een toffe dag vandaag. Op het einde van het schooljaar krijgen de jongens een kleine verrassing. Volker had een fantastisch rapport. maar morgen meer ik ga nu effe rusten tot morgen.
Vandaag had ik een dag in functie van m'n jongens. Vroeg uit de veren 6.30u samen met Lieve. Dan naar school samen met de jongens. Lander was een bij, hij had projectvoorstelling maar eerst hadden we een verrassingsontbijt voor de juf van Volker. Volker zit in een graadklas en dat wil zeggen dat er kindjes zitten van het eerste leerjaar en van het tweede leerjaar. Volker zit bij de de oudste kindjes van zijn groep en dan organiseren we een verrassingsontbijt omdat Volker volgend jaar naar de 2de graad gaat. Wij als ouders van de oudste kindjes organiseren dan een ontbijtje voor de juf voor onze rakkers doorschuiven naar de volgende graad. Elke ouder brengt dan iets mee om te eten of te drinken en dan eten we samen met mama's, papa's, kindjes en juf lekkere dingen. Zelf had ik lekkere koekjes gemaakt maandag volgens het recept van De Piet. Na het ontbijt was het nog een project voorstelling van Lander. Even tussenin een half uurtje op te vullen maar het viel mee want ik heb met vele mensen een babbeltje gedaan. Dan met z'n allen richting turnzaal voor Lander zijn voorstelling. Zoveel bijen had ik nog nooit gezien . Lander heeft dit heel goed gedaan en zijn broer is komen kijken. Lander was verkleed in een donkere broek en een gele trui, een kroon beschilderd met gele en zwarte strepen en 2 gele bolletjes op bevestigd voor de voelsprieten. Hij was een bewaker en vloog ijverig rond. Koningin, darren, werkers,... super gewoon van baby bij tot het maken van honing. We hebben weer veel bijgeleerd, iedereen babbelde zoals bijtjes bzzzzzzzzzzz.
We hadden nog even tijd voordat de school uit was en ik heb me dan in de opvang gezet om even met Carine te kletsen maar zover ben ik niet geraakt. De mama van Rune, Mie,... een lange babbel, het was dan ook de laatste babbel van dit schooljaar want vrijdag komen Volker en Lander met Luka naar huis. Lander mocht een vriend meebrengen naar huis Stan zijn vriend was de gelukkige. Ze hebben flink gegeten en we kwamen in tijdsnood. Annemie van de kine was gelijk altijd op tijd terwijl ze vandaag toch een beetje in vertraging mocht zijn . Inke de gezinshulp was er ook en we hebben ons geamuseerd en ze heeft hard moeten werken.
Er kwam ook een maat binnen van ons en hij heeft altijd wel commentaar. De kine, de ochtend in school, lander zijn vriend op bezoek het is allemaal heel intensief en super vermoeiend. Ik was heel fel afgeleid en ja dan ben ik soms weg van de wereld. En weer had hij commentaar op mij. Gij zijt moe van niets te doen want ge zit ne ganse dag, vorige keer was hij hier op etenstijd en ik smoste per ongeluk iets en lap hij had het gezien en zei zou jij niet beter met een lepel eten. Hallo ik ben Inge 38 jaar en het kan gebeuren dat ik eens smos hoor. Volker en Lander hun oma smost steeds op haar witte shirt tomatensoep. Ik heb alles al 100 keer gehoord ge zijt stom dat ge gene elektrische rolstoel hebt genomen, ge moet buiten komen, ga verder met u leven,... Mag ik even de tijd om alles een plaats te geven. Hij heeft gelijk dat ik door moet met mijn leven maar wel op mijn tempo en niet op zijn tempo. Wat ik ook doe ik doe dit voor mezelf en voor mijn jongens. En neen ik ben niet dom. Ik ben Inge 38 jaar gehuwd en 2 prachtige kerels van 5 en 8 jaar en wat ik ook doe ik doe het op mijn tempo in functie van Jo en de kinderen. Ok soms mag het iets sneller maar het is nu zo.
Vandaag was het Volker zijn voorstelling en ik geraakte niet op plaats van bestemming op school te laat om vervoer te regelen en Jo was werken. Volker wou echt iemand op de voorstelling en oma is gaan kijken en het was mooi. Nu vind ik het stom dat ik dit voor heb je bent helemaal afhankelijk van derden. Volker had een voorstelling over de natuur. Hij was een vogel. Hij vertelde ook aan tafel dat er een vogel is doodgebeten door een kat op school. Volgens Lander was het een duivel en volgens Volker een duif ik ben geneigd om Volker te geloven.
Lander vertelde ook nog 1 keer slapen en ik heb mijn voorstelling over de bijen. Ik ben een wachter samen met Kobe. Hij moet naar school in een gele shirt en een zwarte broek. zou hij een bijtje zijn.
Morgen ga ik mee met hem en ook met Volker want we voorzien een verrassing voor een juf. Meer mag ik niet zeggen, ik denk dat de juf dit niet leest maar je weet maar nooit.
Vandaag had ik veel tijd voor mezelf en kon ik ook veel te veel nadenken. De elektrische rolstoel, de statafel alles is zo wat aan het zakken en dan komt ook het besef dat wat het nu is ook zo zal blijven. Een klein beetje progressie ok maar dat is het dan ook 28 maanden werken revalideren om dan ergens te blijven steken waar ik niet wou. Ik wou zelfstandig door het huis stappen zonder hulp al was het wel met een kruk gelijk in Up met 4 tennisballen op. Als je veel tijd hebt dan heb je veel piekertijd.
Na mijn consultatie als er nieuwe dingen bijkomen dan ga ik dingen opzoeken op het internet en het is een vergif je vindt er zoveel op dat je soms de foute dingen gaat lezen en gaat geloven. Gelukkig werkt m'n verstand nog aan 90% (normaal 100%) tja ik ben moe. Maar het is een gevaarlijk medium.
Maar ook een dankbaar medium zo ben ik lid op een groep op Facebook voor personen met een NAH Ik moet zeggen ik heb er al veel geleerd en doorgegeven dat mensen moeten relativeren. Ik zou een goede motivatiespreker zijn. Wie weet!!!
Soms noemt mijn stukje vandaag want soms moet je je leven zelf terug in handen nemen. Dat is toch wat mijn kine in Pellenberg heeft gezegd en ja ze heeft gelijk.
Deze morgen kreeg ik een mailtje of 4 van school voor een klein feestje voor de juf woensdag of vrijdag. Woensdag kon Jo erbij zijn en vrijdag niemand van ons. Dus even een mailtje gestuurd en gezegd dat we iets gemist hadden en/of onduidelijkheidje van wat waar wanneer. Het gaat woensdag door even nagedacht want Inke komt ook en we hadden projectvoorstelling van Lander. Alles op een rijtje.
Woensdagontbijtfeestje voor juf Volker
Inke
projectvoorstelling Lander
Alles kan doorgaan buiten Inke in de voormiddag. Normaal ging Inke mee naar de project voorstelling maar een ganse ochtend is een beetje veel van het goede. Even heen en weer gebeld en normaal is het in orde en ik zie morgen wel hoe het zal lopen deze week. Ik heb voor beide klasjes koekjes gebakken volgens de kunsten van de Piet. Ik heb geen SOS nodig gehad maar je weet patisserie moet je steeds afwegen. Lander en Volker krijgen elk een zakje mee naar school. Het is zo een simpel gerechtje dat ik het zeker nog eens ga doen in de zomer met Lander en Volker maar dan met echte vormpjes, Ilse zei me je kan ook de vormpjes van de klei gebruiken. Een vlinder, een olifant, een vogel het maakt niet uit, we gaan een heel assortiment hebben van dieren. Die dag hoop ik op een koude zomerdag.
Sabien vertelde me ook dat het tijd word dat ik mijn leven terug in eigen handen nam. En ja ze heeft gelijk, ik moet niet steeds eieren legen onder... ik moet niet steeds dansen naar de pijpen van ... ik moet niet nederig doen ...Het enige wat ik wil is mezelf zijn en op mijn eigen tempo alles verwerken. Oke ik moet mijn verantwoordelijkheid dragen naar de jongens, mijn gezin en naar mijn omgeving toe maar ik heb ook het recht om mezelf te zijn en dingen te doen die ik graag doe. We staan met 2 in een relatie met 2 fantastische jongens en we moeten ze alle kansen geven die ze verdienen. Die krijgen ze ook, ze mogen spelen, ravotten, lawaai maken maar ook leren en het begrip leren van beleefd zijn en respect hebben. Ze leren hier die begrippen en de ene dag lukt het hen beter dan de andere maar aan de eindmeet zullen ze het wel weten. Ik weet ook dat er op onze jongens een verschil zit qua gevoelens. Volker is een softy en moet leren alles te plaatsen wat hem overkomt en Lander laat het over hem glijden als of het niets is.
Zo ben ik ook je hebt goede dagen en slechte dagen en vandaag was geen fantastische dag even nagekaart over mijn beslissing van vorige week. De statafel, de elektrische rolstoel,... Allemaal dingen die zeggen je kan wel maar echte vooruitgang zien we niet meer. Je kan winnen op kracht eventueel mobiliteit maar "alleen" stappen neen enkel met ondersteuning van een looprekje. Het is een zware dobber. Iets meer dan een jaar geleden was er een kerel op het 3de Stef die een onderbeen amputatie had gehad na een zwaar ongeval. Stef was nogal rond en gezond en zat helemaal niet strak in het vel. Hij was veel te zwaar en kreeg pas na een zwaar dieet een prothese. Vandaag was hij terug en amai hij was heel hard veranderd. Hij was nog rond maar zeker en vast niet te dik. Je zag dat hij er gezonder en actiever leven op nahield. Ik hoop voor hem omwille dat hij een 2de kans krijgt deze ook met beide handen aanneemt. Als je naar Pellenberg gaat zie je heel veel nieuwe mensen maar je ziet ook heel veel oude bekenden terug op onderzoek of een korte revalidatie periode. Wie weet ben ik binnenkort ook zo eentje die voor een korte tijd komt om te revalideren. Ja, neen of ik blij ben ik weet het niet. Het is daar zeker niet slecht maar terug gaan revalideren zou ik thuis zo niet omringd kunnen worden door Jozefien en Annemie. Ik hoop van wel anders komen er weer zware maanden voor Jo wat ik nu heb is dat ze niet dagelijks op bezoek moeten komen maar wel 1 keer per week en natuurlijk de weekends thuis. (dat zeg ik nu maar we zien wel op het moment zelf) Maar waar ik in dit stukje afdwaal moet ik effe alles terug in handen nemen. Ik wil terug leven en niet geleefd worden. Laten we nu proberen en zien wat het geeft.
Het laatste weekend en dan begint de grote vakantie, nog 1 weekje school. door gebrek aan tijd en dingen op tijd weten hebben we de dingen toch anders moeten plannen. Dinsdag moet Jo werken en geraken we niet op tijd op school voor de projectvoorstelling van Volker maar oma gaat naar de voorstelling. Woensdag zijn we er dan weer wel op de voorstelling van Lander zijn projectvoorstelling over bijen. Vrijdag is het een halve dag school en begint de vakantie. Volker was al aan het zeuren bah morgen school. Jo en ik samen in koor Volker nog 5 dagen en dan is het vakantie.
Ze zijn moe de jongens deze morgen was het Lieve en het was hier vrij rustig en ik zei ik ga blijven liggen de moment dat ik dat zei kwam er geluid van boven. Lieve moest lachen toen ik zei "Lieve ik ga opstaan de plicht roept". Ik zou eens willen dat ze tot 8.30 of langer zouden slapen.
Volker heeft het voor de moment heel moeilijk. Het is nooit genoeg er staat crème in de diepvries en hij wilt echt een ijsje van de ijsboer. Wij kopen aardbeienijs, chocoladeijs,... het is niet echt zijn ding want het is niet van de ijsboer. We hebben nochtans een Quickje gedaan vandaag en toch staat er geen rem op onze grote. De baas spelen en steeds het laatste woord willen dat is hij ook en dan verschiet hij dat hij een rode stip krijgt. Gisteren vroeg hij nochtans hoeveel sterren heb ik. Samen tellen we de sterren en we komen aan 9. Ik zeg hem nog Volker denk goed na, je hebt 9 sterren als je deze avond nog een ster verdiend dan heb je een ... en ik laat het hem zelf zeggen " een beloning uit de winkel. Lap krijgt hij toch een rode bol zeker weg verrassing en een lang gezicht.
Lander die het zeker moet bekopen bij Volker heeft dan wel een ster gekregen en hij heeft koetjeskoekjes gekregen. Volker is heel dominant naar Lander toe nen duw, commanderen, domineren het is echt niet fijn. Lander komt dan steeds escherming zoeken en dan krijg je zeker de commentaar "je vindt Lander leuker dan ik" Neen jongen ik zie Lander niet liever dan jou ik vind jullie allebei super en voor geen geld van de wereld zou ik willen ruilen.
Ik weet nog dat Volker 4 of 5 jaar was en Jo en ik hadden besloten om te verhuizen appartement naar een huis. Volker werd ineens heel moeilijk snel boos, verdrietig alles bijeen. Ik kon de pleister niet op de wonde leggen maar ik ben dan wel beginnen vragen bij Volker en toen kwam het eruit. Volker dacht dat Jo en ik gingen verhuizen en in het nieuwe huis nieuwe kindjes gingen nemen. Hij en Lander waren verbonden aan de woning. Ik heb hem toen snel bij mij genomen en gezegd neen jongen jij gaat mee verhuizen. We zijn toen samen naar de winkel gegaan een verhuisdozen gaan kopen. Thuis zijn we beginnen inpakken en telkens er iets in de doos ging wil je dit meenemen, wil je dat meenemen,... toen was hij ook gerust en was de rust weder gekeerd.
Sindsdien weten we ook wel dat Volker een gevoelig zieltje is en houden we rekening met alles en nog wat. Volker is heel gevoelig en het is niet altijd even gemakkelijk. Je moet soms zo opletten wat je zegt en doet. Ook als er onvoorzien- voorziene omstandigheden zijn moet je al duidelijk zeggen wat er gaat gebeuren. Lander is veel volgzamer hierin. Het leuke aan Volker zijn gevoeligheid is dat hij ook graag zorgt voor alles rond hem voor mij als ik het magische woord zeg "shit" ook al mag ik dit niet. Voor Lander opkomen op school hij is altijd paraat.
Wij mogen 1 ding niet vergeten Volker is 8 jaar en hij is nog een kleine jongen een jongen die nog moet spelen, ravotten, moet leren, geknuffeld moet worden enz. Volker is een jongen van 8 jaar die elk jaar een jaartje ouder wordt en alles komt wel op tijd en dat is ook zo voor Lander.
Ik had het al laten vallen maar vandaag is het echt zover ik ben een jaar thuis. Een jaar waar ik ben blijven knokken voor wat ik nog heb. Ok mijn lijf gaat niet altijd mee in het verhaal.
Het was een jaar van vechten, de pijn doorbijten, doorzetten en zoveel meer. Het was soms zwaar maar zeker de moeite waard om door te zetten. Ik heb ontdekt van mezelf dat ik niet rap opgeef. Ik heb dipjes gehad maar na een dip kwam er steeds een positieve opstoot. Een moment waar ik ervoor ging. Staan, stappen, bepaalde oefeningen reiken, strekken en zoveel meer. Ik heb nog steeds elke dag kine en ik blijf mijn grens steeds verleggen "wat ook de bedoeling is denk ik".
Elke keer als ik iets meer kan ben ik super blij ook als ik een pijntje heb op een plaats waar het super lang geleden is waar ik iets gevoeld heb. Heel bizar. De laatste 2 weken probeer ik tot mezelf te komen en probeer ik al mijn gedachten te sorteren. Ik probeer mezelf te zijn en ik probeer mezelf gelijk te stellen met iedereen. Ik mag mezelf niet wegcijferen "ik ben Inge, mama, vriendin,..." en ik mag er zijn.
Zoals deze morgen
De jongens moeten hun oogje afplakken en ik laat ze dan intensief op de computer te spelen omdat hun oog echt moet werken.
Dus laat ik ze dat doen.
Jo zei: wie heeft met het politiekantoor gespeeld
Volker zijn antwoord was IKKE.
Jo zei: voor je iets anders doet moet je dit wel opruimen he
Volker vloog uit en zei ik moest van mama op de pc
Het is heel gemakkelijk om mama steeds als excuus te gebruiken.
het moet maar eens gedaan zijn. Ok ik ben mama, mama met een kapot onderstel maar mijn hoofd doet het nog heel goed. We wonen in een huis en het is belangrijk dat er een gang vrij is voor door te gaan anders hebben ze kapotte spullen. Maar voor de rest ben ik heel normaal hoor. Ik kan dingen beoordelen, ik kan vrij goed dingen inschatten (ok ik maak me soms iets te snel zorgen), ik kan spelletjes spelen, kleuren alles op ooghoogte kan ik doen en geniet ervan. Als Jo naar de winkel gaat geven ze hun lijstje door i.p.v. mee te gaan, want ik blijf bij mama. Vanaf nu ga ik mee en dan moeten ze mee. Maar het is ook tof om af en toe eens alleen te zijn met 1 van de kerels. Samen met Volker of Lander los van elkaar iets te doen. Soms neemt Jo Volker mee naar de winkel om eens bij te praten over zijn wensen en ik ben diegene die over gevoelens praat. Tja de softy in huis ben ik .
Het komt erop neer dat er nieuw jaar begint met hopelijk een jaar met meer positieve momenten dan het voorbije hobbelig jaar.
. Lander heeft dit heel goed gedaan en zijn broer is komen kijken. Lander was verkleed in een donkere broek en een gele trui, een kroon beschilderd met gele en zwarte strepen en 2 gele bolletjes op bevestigd voor de voelsprieten. Hij was een bewaker en vloog ijverig rond. Koningin, darren, werkers,... super gewoon van baby bij tot het maken van honing. We hebben weer veel bijgeleerd, iedereen babbelde zoals bijtjes bzzzzzzzzzzz.
