Op m'n Facebook heb ik nog contact met verschillende personen die bij me lagen in PB of die ik boven op het derde in de kinezaal tegenkwam. Weken aan een stuk zag ik dezelfde mensen. Af en toe vraag ik eens hoe het gaat en als ze een moment hebben van effe alles te laten hangen probeer ik effe een peptalkje te geven. Of het helpt weet ik niet maar ik heb het dan toch gedaan. Het enige wat ik niet mag vergeten is mezelf. Het zijn pijnlijke verhalen maar evengoed leuke en grappige verhalen. Zo had ik een mede-patiƫnt hij had een hersenbloeding gehad en heeft gevochten om te staan waar hij nu is. Hij is een jaartje ouder dan ik en heeft een dochtertje ongeveer de leeftijd van Lander. Zo vertelde hij gisteren dat hij voor de eerste keer zonder stok naar de winkel is gegaan. Aan het kruispunt stopte de auto's niet. Tja normaal stoppen de auto's als hij wilt oversteken omdat ze denken dat hij blind is. Het is wel leuk om zo een grappige verhalen eens te horen. Ook al hoor ik soms ook andere dingen.
Vandaag hoorde ik van een vriendin dat haar nichtje is overleden. Het was nog een jong meisje die op de wachtlijst stond voor een donorhartje eens het zover was en ze de operatie doorstaan had was ze op neurologisch gebied heel sterk geraakt en haar kleine lijfje kon de veranderingen niet aan en is rustig heen gegaan. Nu blijkt dat er een familiale hartkwaal de oorzaak was. Onze oprechte deelneming gaat natuurlijk naar haar en haar familie. Het was heel raar want net voor het gebeurde had ik een mail gestuurd om te vragen hoe het ging en wou ze er niet over praten. Tot op vandaag had ik haar gerust gelaten maar zo een antwoord had ik zeker niet verwacht.
Maar er zijn ook leuke dingen vandaag heb ik koekjes gebakken met de jongens zandkoekjes (gemakkelijk recept, mooi resultaat). Volker liet meer deeg in zijn mond glijden dan diertjes uit te steken. Aan de andere kant waren Lander en ik een top team.
Deze middag zaten we aan tafel en de jongens waren aan het stoefen over hun forsballen. Lander mengde zich in de discussie tussen de mannen en zie terwijl hij zijn arm toonde kijk eens naar mijn SNORBALLEN. Waar blijft hij ze halen ik zal toch een boekje moeten aanleggen met woordjes van Lander
|