Op een dag doe ik heel wat dingen. Ook al denken de mensen die zit thuis en die moet niets doen. Ik doe heel wat hoor op een dag en het is echt wel plannen. Om 7 uur sta ik op met behulp van de verpleging. Dit duurt ongeveer 45 minuutjes. Wassen, kleren aan, transfer bed- rolstoel en dan wassen bovenlichaam en tanden poetsen, dat doe ik zelf. Want wat je zelf doet doe je beter.
Even met de jongens bezig zijn kledij, ontbijt en zo heeft Jo al allemaal gedaan. Om 8 uur vertrekken ze samen met Jo naar school. De rust in weder gekeerd hier in huis even op mijn plooi komen mail checken, effe lezen iets drinken. 3 keer de week komt Inke helpen wat we samen kunnen doen doen we ook samen was plooien, kousen sorteren, tafel afruimen enz. Rond 8.15 of 9.15 uur komt Jozefien op dinsdag en donderdag voor de kine op woensdag en vrijdag kine in de namiddag Annemie. Telkens een half uur. Op maandag ga ik naar Pellenberg. Om de zoveel tijd komt Ilse langs dat is mijn psy en om de 14 dagen komt de dokter langs en Dominique. Een goed gevulde kalender moet ik zeggen en dan moet ik ook nog eens mijn vrienden en andere dingen erin plannen. Nu heb ik een lang weekend voor de boeg Pinksteren wat wil zeggen kermisweekend.
Gisteren kreeg ik een berichtje van een vriendin van me. Na jaren in de sociale sector te hebben gewerkt, werkt ze nu als zelfstandig Reiki, Kristalhealing,
Integrated Energy Therapy en visualisatie therapeute als ik het goed zeg. De Rozenweg want noemt haar praktijk in Wezemaal. Ik weet dat het geen wonderen zal doen maar een beter gevoel in mijn lichaam kan ik wel gebruiken. Waarom zou ik het niet eens proberen. Vroeger op school kreeg ik relaxatie op school en dat was gewoon een uurtje liggen met eventueel een komkommer op mijn ogen. Ik stond er niet voor open. We zijn nu bijna 20 jaar verder en wie weet lukt het nu wel. Er is zoveel gebeurt Jo getrouwd, kindjes, leuke tijden en een donkere periode. Wie weet kunnen we die donkere periode een plaats geven en verder gaan met mijn leven met mijn 3 kerels. Op zich heb ik niets te verliezen. Ik hoop op een beter evenwicht tussen lichaam en geest en ik hoop dat kleine klachten vertrekken en andere krachten versterken, bv. mijn armen mogen wat meer kracht hebben.
Hopelijk kan Eva van De Rozenweg me daar op weg helpen.
Gisteren sport in het Sportkot. Volker en Lander wisten het heel goed dat ik naar daar ging. Geen ziekenhuis. Ik kreeg telefoon en moest effe iets regelen dus ik bel naar huis. Volker neemt de telefoon op en zegt:
Volker: hallo met Volker vandermolen
Inge: dag Volker het is mama is papa daar
Volker had het niet door dat ik het was en zegt dus
Volker: mijn mama is niet thuis
Inge: maar Volker het is mama geef papa maar
z'n euro viel en begon te lachen en dan hoor ik door de telefoon
Volker: PAPA het is MAMA hahahihihi
Zo een grappig gesprekje. Het maakt je dag goed.
Lander zijn moederdagcadeau heeft een leuke plaats gekregen in de living. Jo heeft en metalen bord gekocht voor sleutels en plaats voor kleine boodschapjes met magneten dus de Moederdag magneet heeft een plekje erop. Toen Volker vorige woensdag thuis kwam van school met zijn cadeau. Ik mocht het zeker niet zien. Zette hij het in de bureaukast naast mij heel onopvallend. Hoe nieuwsgierig ik ook was ik ben niet gaan kijken. Al had ik het beter gedaan want in de gesloten plastieken zak zaten 3 zonnebloemplantjes die we buiten moesten planten. Hopelijk halen ze het. 1 staat recht 2 liggen er plat.
Daarnet was ik effe aan het praten over ons en over 1 positief ding dat ik heb over gehouden. Gestopt met roken.Vorige week was er in Koppen op één over een jongen die een beroerte had gehad en zijn geaardheid was veranderd. Vroeger zot van meisjes en bier nu een brave jongen kapper en heeft een vriend. Best grappig en kan het. Ik denk van wel, ik ben ook onbewust gestopt met roken na weken vroeg ik aan Jo " ik ben precies gestopt met roken" 2 jaar later nog steeds en het kost me geen moeite. Het stoort me niet. Volker is er nu van overtuigd dat zijn mama niet gaat sterven van de sigaretten.
Het sporten gaat super goed nog 2 sessies en dan zomerstop. In september betaal ik lidgeld en kan ik mee sporten. Conditietraining heel intens en je werkt je in het zweet maar ik ben zeker dat ik sterker zal worden en dat is mijn doel sterker worden
Het is al een tijdje dat Lander zijn knuffel kwijt is. Slangetje is Lander zijn knuffel sinds hij een kleine snuiter was. Waar we ook kijken we vinden hem niet terug. Hij kan niet ver gekropen zijn. Hij is groen glow in the dark en luistert naar de naam Slangetje (hij is van het merk Woody)
Vandaag heb ik terug conditietraining gehad en ik denk echt wel mijn ding te hebben gevonden. De groep ligt me wel en iedereen heeft zijn of haar zorgen maar iedereen heeft een ander niveau, jong- oud, vooral veel man maar weinig vrouw (4) maar het is fijn. Morgen meer!!!
Deze middag rond 11.30 was ik doodmoe, echt moe. Patricia was hier vroeg en voor mij net op tijd en na de verzorging ben ik op bed blijven liggen. Ik heb met Jo afgesproken wanneer ik terug ging opstaan. Een uurtje later was het zover en het eerste wat ik zei was "nog een half uurtje". Effe wakker worden en dan uit bed. Jo was dingen aan het opzoeken en ik ben dan ook beginnen zoeken. Effe samen apart eten (elk voor een schermpje). door te zoeken zijn we beginnen praten over wat er gebeurt was met mij, wat het gedaan heeft met Jo en de kinderen. 1 ding daar waren we het eens om het was niet eerlijk. Ieder van ons heeft het verwerkt op zijn of haar manier. Jo heeft veel aan zijn 2 zussen en zijn broer gehad en ik aan mijn broer en zussen. Het was voor iedereen anders. We namen elk ons eigen vlees en bloed in vertrouwen wat ook wel logisch was. Mijn zus Els kwam bijna wekelijks tot in PB, An kwam dagelijks als ze moest werken in GHB, Gerda kwam om de zoveel tijd van Gent naar Leuven voor een bezoekje en Marc kwam ook geregeld langs. Maar op zo een momenten leer je de mensen kennen die je dierbaar zijn. Jo en de kinderen komen op de allereerste plaats. Er zijn mensen die af en toe langskomen en anderen die weg blijven maar de wegblijvers tja die kan je niet als vrienden beschouwen. Ik weet het was allemaal een beetje eng. In het begin kon ik niet bewegen, alleen praten. Ik kan me voorstellen dat het allemaal een beetje eng is maar het was nu zo. Gelukkig weet ik niet zoveel meer van mijn verblijf in GHB. Een periode van veel zwart- grijze momenten. Ik kan me momenten herinneren fraaie en minder fraaie momenten. Maar sommige mensen heb ik echt leren kennen.
Maar nu thuis en vergeet de enge dingen van het verleden. Leef nu en naar de toekomst!!! Inge je hebt Jo en de jongens en dat zijn de grootste schatten.
Jo en ik hebben effe gebabbeld over de periode van GHB en PB. Het rakelde zoveel gevoeligheden op, zoveel herinneringen. Niet fijn, ik was graag in PB (thuis is wel beter) ik heb er nieuwe mensen leren kennen mensen die ik in het echte leven niet zou leren kennen en die ik geen kans zou geven (te jong te oud, andere interesses) Maar door maanden samen te leven leer je de mensen kennen en te waarderen. Wat ik wel gemerkt heb je begint minder in vakjes te denken. Ik heb geleerd dat mensen ieder zich maar 1 doel hadden stappend buitengaan. De ene is erin geslaagd de andere zit nog in een rolstoel of stapt met ondersteuning. Iedereen heeft zijn pech moment gekend een ongeluk, een CVA iedereen heeft zijn of haar verhaal. Je kan niet zeggen jij bent erger het is allemaal even erg maar een ander verhaal een andere uitkomst. Mijn kamergenotes Godelieve is er heel goed uitgekomen ze moest wel naar een rusthuis, ze heeft problemen met haar geheugen waardoor ze niet meer thuis alleen kan leven. Lisa die een zwaar ongeluk heeft gehad ze kan stappen maar ze is toch geraakt in haar hoofd. Het is een hele domper op haar hele toekomst. Er rijzen vragen kan ze alleen verder gaat ze een toffe gast tegen komen met het nodige geduld. Ik heb mijn gedachten op een rij herinneringen en al maar stappen neen. Ik had het altijd gezegd ik ga stappend buiten. Daarover ging het vandaag met Jo. Het rakelde heel wat gevoelens op bij Jo en mij en dan merk je aan jezelf dat het nog niet zo goed verteerd is . Jo en ik vragen ons nog steeds af waarom gij. Volker en Lander zijn gespaard van de griep en longontsteking. Jo heeft wel de longontsteking gehad en is een paar dagen in GHB geweest. En ik ik heb de volle lading gehad. Zowel Jo als ik vragen ons nog steeds af waarom Inge. Maar een antwoord gaan we niet krijgen. Ik moet er ook niet naar zoeken want we gaan het nooit weten. Sorry aan alle verplegers en verpleegsters ik wou dat jullie job overbodig was want niemand verdient het om ziek te worden of te zijn. Iedereen heeft recht op een leven vol gezondheid, plezier. Geen zorgen, geen stress,...
Deze morgen was de verpleging er al om 7 uur vroeger uit bed dan verwacht. Maar het is moederdag en dan ben ik paraat. ik dacht even dat Volker en Lander bij het gehoor van het gerommel naar beneden gingen komen maar vandaag niet. De jongens zijn om 8.30 opgestaan. Zowel Volker als Lander hadden een mooi kunstwerkje gemaakt op school een kaart en een cadeautje. Lander had een hartje met een magneet gemaakt en Volker had plantjes (zonnebloemen) geplant in een potje mee. Tussen de buien door hebben we de plantjes in onze bloembak geplant in de tuin. Hopelijk hebben we snel resultaat. Lander zijn zijn magneet is super mooi een zwart hartje met krassen erop en dan komen er mooie felle kleurtjes tevoorschijn. Echt 2 prachtige geschenkjes. Dat verdient een ijsje van cremeboer.
Het was en rare dag wel. Het was mijn eerste moederdag volledig thuis. Vorig jaar was ik ook thuis maar dan moest ik s'avonds terug naar Pellenberg. Vandaag ben ik echt thuis bij mijn jongens. Mijn 3 kerels die ik super graag zie Jo, Lander en Volker.
De jongens hadden 4 dagen vrij. Maar om Volker zijn rekenen op pijl te houden had ik iets leuk bedacht 20 sommen +, -, X en :. Ik had 20 oefeningen en had er een oplossing bij geschreven Volker mocht meester zijn en ze verbeteren. Er waren juiste oefeningen bij als foute. Degene die hij niet vond hebben we samen naar een oplossing gezocht. Het leuke was hij had het niet echt door dat het om zijn rekenkunsten ging maar hij dacht effe te zien hoe slecht mama was in rekenen. In zichzelf weet hij mama goed kan rekenen.
Vandaag gaan de jongens zwemmen. Na een jaartje uitstel is het ervan gekomen in september 2012. De jongens op zwemles, Jo en ik hadden altijd gezegd als de jongens naar het eerste leerjaar gaan moeten ze op zwemles. Zelf ben ik geen zwemmer en ik doe dit ook niet graag. Maar mijn kerels moeten zich kunnen redden in het water. Stel je voor je valt in een plas doen moet je toch aan de kant kunnen komen als zwemmend. Lander vindt het super Volker probeert er soms een beetje tussenuit te knijpen. Om thuis voor de tv te hangen. Maar zijn tactiek werkt niet zo goed. Vandaag zou het wel eens kunnen lukken want Jo is fel verkouden en dan heeft hij wat minder energie. We zien wel?
Gisteren had ik kine van Annemie en na wat er woensdag gebeurde was ik er niet gerust in. Door m'n knie zakken op woensdag, naar Planckndael op donderdag en pijn op vrijdag. Ik had al een bericht gestuurd naar Annemie met mijn bezorgde blik op de dag voor eventueel een alternatief op stappen moest het niet lukken. Maar ik lag op bed samen met Volker toen Annemie binnen kwam en we hebben even overlegd. We gingen proberen te stappen, rekening houdend met de eventuele pijn lukte het verdacht goed. Ineens stond ik met alles terug op de koer.
Nu zou ik op en deftige en veilige manier moeten kunnen staan vanuit de rolstoel. Ik heb het erover gehad met Annemie. Ik ben er fel mee bezig. Naast mijn bed in de rolstoel actief zitten en even schommelen en recht komen maar waar is m'n steun aan de linkerkant, daarvoor moet ik een oplossing vinden een kruk, een rollator. Ik zal alles eens moeten uittesten en mijn bedenkingen meenemen naar Pellenberg. Daar denkt Sabien om eventueel terug loopbandtraining te doen en ja ik zie da zitten.
Het doet pijn maar het voelt zo fantastisch "OP EIGEN BENEN STAAN" .
Aan al m'n volgers, alle ideeën zijn welkom. Tot stand komen vanuit de rolstoel en gaan zitten. Laat iets weten.
Onze kerels komen van een Tiense papa en een Gentse mama. Onze kerels zijn geboren en worden groot in het Leuvense. Best grappig Volker en Lander gaan naar school en leren onbewust met een Leuvense tongval te praten maar af en toe vliegt er een Gents woord uit hun mondjes, wat tot hilarische taferelen lijd. We hebben familie in Gent, Antwerpen, Hasselt,... Gisteren was Volker aan het kiezen Leuven is de uitvalsbasis voor alles maar als hij toch moet kiezen dan gaat hij naar Gent. Oef, hij heeft een coole keuze gemaakt. Het heeft te maken dat Gent een kasteel heeft, water met bootjes,...?
Gisteren lag ik rap in bed na het eten. Ik had pijn in m'n knie waar ik woensdag doorzakte en mijn bekken niet leuk. Een dagje dierentuin geëindigd met pijn, maar niet minder leuk. Ik Lag om 6 uur op bed samen met Volker heb ik naar De Elfenheuvel gekeken. Dit doen we ondertussen al een tijdje effe samen zitten liggen hangen en kijken. Iedereen is hier in de ban van de elfenprins Dagmar. Het is spannend aan het worden want het loopt naar het einde.Wat leuk is ze spelen 2 afleveringen per dag. De eerste is de aflevering van de dag ervoor de 2de een nieuwe aflevering. Zo kan Lander ook goed mee volgen. Wat ook leuk is dat tussen de 2 afleveringen Karrewiet is het nieuws voor kindjes. Zo krijgt vooral Volker een beetje duiding bij. Gelukkig kijk ik mee en kan wat meer uitleggen. Wat ook tof is eraan ze geven leuke als minder leuke dingen.
We hebben ook het boek van De Elfenheuvel ik heb die samen met Volker gelezen. Ik las voor en hij luisterde, hij moet niet altijd lezen. Hij mag ook eens genieten van een knus moment met mama.
Tussen 17.50 en 18.20 uur is het mama en kindjes tijd geen taakjes gewoon genieten. We hebben die tijd in Pellenberg uitgevonden. Volker keek De Elfenheuvel thuis en ik in Pellenberg om 19 uur telefoneerden de jongens en dan konden volker en ik even praten over De Elfenheuvel. Het leek iets onbenullig maar we hechten er veel belang aan. De allerlaatste aflevering vorig jaar hebben we samen op bed in Pellenberg gekeken. En dan maar speculeren "wie heeft Oxus gestolen"? Ik had het aan het rechte eind Karel heeft hem gepikt. Wat ik niet wist is dat hij een elf was. We hopen dat het goed komt met de elfen in de Tussenwereld.
Deze ochtend was Volker al wakker om 6 uur toch maar terug gestuurd maar hij heeft zoveel kabaal gemaakt iedereen wakker, tof. Lang weekend en vroeger dan normaal wakker. Ik hoop steeds op de dag dat hij lang slaapt en dat we hem uit zijn bed moeten sleuren om s'middags te komen eten.
Gisteren hadden we gehoord dat het mooi ging worden vandaag en ja Jo en ik hadden het gisteren al besproken bij mooi weer gaan we een middagje weg. Even hier nog een boterham eten iets drinken, mondjes afkuisen en weg waren we richting Muizen Planckendael. Net voor het eten hebben we Lander en Volker ingelicht. Die 2 waren verrast. We zijn vertrokken met een rugzak koek, snoepje en een drankje. Ik weet je kan daar ook iets gaan drinken of eten maar we vinden dat dat niet altijd moet. Voor we vertrokken hebben we duidelijke afspraken gemaakt. We gaan niet binnen in het winkeltje, tot grote spijt van Volker want denkt altijd iets te kunnen oogsten. Lander kan zich beter aan de afspraken houden. we hebben Kai Mook gezien, andere olifanten, slangen, leeuwen, ratten, neushoorns en zoveel meer. Het was een leuke middag met ons gezin. Ik had Patricia de verpleging speciaal vroeger laten komen. maar met de juiste afspraken kom je er zeker. We blijven samen, wat je bij hebt draag je zelf en zorg je voor want voor je het weet is mama 1 berg jas. We stappen flink en we lopen niet weg neem je een andere leukere weg waar mama niet opkan dan spreken we af. Het is goed gelopen maar bij het buiten gaan heeft Volker toch geprobeerd, een knuffel iets mini? Neen, jongen we hebben afspraken gemaakt.
We konden langer blijven maar Jo is niet goed een goei verkoudheid speelt hem parten. Paar dagen rustig aan doen en het is over. Inge pas op jezelf en neem het niet over.
Wat vorige vrijdag super ging en maandag ook was vandaag een ramp Stappen met ondersteuning het ging niet elke stap die ik deed het waren er maar 2 kon ik niet blijven staan en steunen op mijn normaal linker goed been. Ik zakte steeds door mijn knie en verging van de pijn. Pech, ik had er zo naar uit gekeken. Presteren en gewoon mijn best doen, op naar een leuke productieve doorsnee dag.
Misschien was maandag kine Pellenberg, dinsdag kine en sport, woensdag terug kine er iets te veel aan. Maar ik denk niet aan al afbouwen het zal moeten gebeuren. Ik wil niet blijven zitten waar ik nu zit ik wil sterker worden in m'n armen als de rolstoel blijft en daar ben ik zeker van, maar de stappen die ik kan zetten wil ik ook zodat ik alleen naar de wc kan gaan of eens kan buiten gaan korte afstanden. ik vind dat niet zoveel gevraagd.
De jongens zijn nu 4 dagen thuis, 4 dagen effe intensief leven met m'n jongens. Gisteren mijn avontuur in het sportkot, was een ramp voor Volker. Volker is thuis gekomen van school en zag dat zijn mama weg was. Volgens Jo was hij helemaal in paniek. Ook al hadden we mijn sportavontuur op voorhand besproken met hem en Lander, was hij het toch uit het oog verloren en dacht dat ik naar het ziekenhuis was voor een poosje. Toen ik thuis kwam kwam hij heel veel knuffels vragen. Later die avond kwam Jo het me vertellen en vandaag heb ik het hopelijk goed gemaakt. Uno, Vier op een Rij en knuffels veel knuffels.
Ik ben nu 10 maanden thuis met veel consultaties en bezoekjes aan het ziekenhuis maar ik ben geen enkele nacht meer opgenomen geweest. Elke consultatie werd hier thuis besproken en op het hart gedrukt dat ik terug naar huis kwam. Er was geen reden tot ongerustheid. Maar nu werd enkel het woord sport gebruikt en niets ziekenhuis en toch had onze grote kampioen dit in z'n hoofd gestoken. Dus dit weekend kwaliteitstijd met mijn kerels.
Morgen gaan we een dagje zonnen in muizen en de rest zien we wel.
Vandaag ben ik beginnen sporten op het sportkot van Leuven. Ik zal proberen te omschrijven wat het was en wat ik gedaan heb, maar 1 ding was het zeker. Het was leuk om te doen maar ook confronterend.
Het was wel confronterend. mensen die ik niet kende maar met dezelfde
zorgen maar verschillende problematieken.
Omdat het mooi weer was zijn we buiten gegaan op de grote piste. Toertjes rond de piste rijden, estafette en naargelang je sterkte stukjes snel en traag rijden of voor de stappers snel en traag stappen. Maar iedereen heeft hetzelfde doel sterker worden. Het viel mee en volgende week ben ik weer van de partij.
Dus op dinsdag kine en sport. spijtig zijn het maar 2 of 3 sportbeurten niet meer, nieuwe start in september en dan neem ik een sportkaart.
Vandaag ook controle van de dienst thuiszorg voor Inke. Eens kijken hoe Inke haar werk deed. Inke doet het heel goed. Voor ze naar boven gingen kijken. Heb ik wel gezegd dat Inke er is om mij te ondersteunen en ok poetsen zit erin maar Inke is geen poetsvrouw. De jongens moeten hun speelgoed zelf opruimen. Inke kuist met nat, de bedden nieuwe lakens leggen en het stof afdoen.
Dus zoals je leest het was weer een productieve dag tot morgen
Deze morgen lag in nog in bed Patricia was er nog niet. Volker kwam bij me vertelde dat hij kou had dus het ventje bij mij in bed. Jo zei tja hoe kan dat anders hoe jij Volker in je bed ligt "enkel je buik onder je dons is niet genoeg". Ik was al super blij met de aandacht.
Volker gaat morgen naar museum M en Lander woensdag naar een Imker. Nu Volker weet dat Lander naar een imker gaat is hij kei jaloers omdat hij zelf ook eens een imker wil zien. Het is elke keer hetzelfde als Lander iets krijgt of ergens naartoe gaat is hij heel jaloers. Ook al zeggen we dat sommige dingen klasgebonden zijn. Zo is hij ook stik jaloers als Lander bv. een cadeautje voor zijn verjaardag krijgt. Hij voelt zich altijd acheruit gestoten. We proberen dit te temperen door neen geen extra's te geven maar effe te babbelen over het waarom Lander zo een dingen doet met de klas. Zo doet hij ook dingen met de klas waar Lander niet aan mee doet. Maar Lander doet daarom niet jaloers. Dat kan hij begrijpen maar ik laat hem wel voelen dat dat niet altijd fijn is dat Lander in zijn ogen iets leuk doet.
Volker, Lander en ik kijken dagelijks samen naar de Elfenheuvel en Karrewiet. Elfenheuvel als ontspanning en Karrewiet als nieuws. Volker was heel erg verschoten van het ongeluk met de trein en luisterde aandachtig. Ik verschiet ervan dat hij dan vrij goed begrijpt wat er is gebeurt. Jo vroeg aan Volker welke fabriek in brand was gevlogen en Volker direct bij de pinken het was een trein met chemische stoffen en er zijn mensen uit hun huis moeten gaan.
Zoals je kan lezen is dit en goede gewoonte het is gene Jan Becaus maar toch top.
Gisteren lag ik al een tijdje in bed en dacht "oh ik heb mijn blog vergeten" dus vandaag hoop ik op heel wat schrijf ideetjes.
Gisteren mocht ik wat langer blijven liggen net als vandaag. De nacht van vrijdag op zaterdag deed het gewoon deugd en vorige nacht was ik er blij om Ik heb kei lang wakker gelegen. Dus effe tot 11 uur een inhaal beweging gemaakt. Ken je dat gevoel dat je van alles wil vertellen maar als het moment er is weet je het niet meer zo goed. Dus daar is het moment van hoop die wegvalt. Als ik een idee heb zou ik ze toch eens moeten ergens noteren als geheugensteuntje want dingen vergeten is mijn ding nu wel.
Zaterdag middag was een zalig weertje. We hebben een wandeling naar De Spar gemaakt en daar kwamen we een paar kennissen tegen. Ze waren op weg naar ons. Ze hebben daar effe gewacht en we zijn dan samen naar huis gekomen. We hebben dan samen buiten op het terras gezeten. Als ik dit vertelde aan anderen dan zeiden ze ja maar er stond wel een windje. Welk windje niets gevoeld op ons terras, we zitten nogal ingesloten. Effe gebabbeld en veel gelachen. Lander kan zalig spelen met zijn spullen hij komt af en toe stoefen
Volker kwam ineens af mijn onderbroek is te klein en showde met een kaart met een octopus op zijn "ding". ik schaamde me een beetje veel en ik hoop dat het een fase is. Showen, stoefen met zijn "spul" het gebeurt te pas en te onpas. Voor de rest wil hij wel niet dat er iemand binnenkomt als hij in bad gaat. Dat vind hij vervelend en génant. Stel je voor dat je iets ziet van zijn lijfje.
Als mama krimp je ineen en denk je neeeeeen. Achteraf kan kan je ermee lachen en hoor je dat elke jongen van die leeftijd zo een fase heeft. zo ook Volker. Dat beloofd voor Lander. Zou ik ook zo een toeren hebben gedaan vroeger? Indien ja dan zeg ik sorry tegen mijn ma en zeg ik ook het is een fase en het gaat eruit.
Volker is zijn uitgestelde huiswerk aan het maken. Ik wou hem helpen en was ermee bezig OO en OEI. Jo ging even naar de buren met Lander. Op zich geen probleem maar Volker wou absoluut mee gaan, huiswerk aan de kant. Voor die 2 minuten dat Jo en Lander weg gingen vond hij het nodig om alles nog wat meer uit te stellen. Discussie alom. Ok hij kan meegaan maar als hij terug is kan hij zijn huiswerk zelfstandig maken en ik zal achteraf wel verbeteren.
Zijn huiswerk was vrij goed hij mag alleen wat netter schrijven. Dat zal een werkpunt worden voor de volgende weken.
Gisteren had ik weer zo een moment een woord willen zeggen en het verkeerde eruit flappen. Wetende dat je iets verkeerd zegt en ermee beginnen lachen dat je na 5 minuten zelf niet weet waarom je aan het lachen was. Jo en ik kijken er vrolijk op terug. Tja een NAH heeft zo z'n kantjes.
Lander was aan het spelen met zijn knuffelhond en vroeg of mr. de hond van de cola mocht drinken. Ik zei hem hondjes drinken geen cola maar water. Hij vertelde dat hondjes wel cola dronken en toen flapte ik eruit "de dag dat hondjes cola drinken dan kan ik terug stappen"
Jo had dit gehoord en gaat zo snel mogelijk een hond leren cola drinken. Ik wens hem veel succes
Wat een verwennerij ik ben (voor wie mijn living kent) van aan m'n bed tot aan de deur in de veranda en zo naar buiten gestapt met ondersteuning en het ging super goed ik was super trots op mezelf. Ik ben kei goed bezig zoals ik voorspeld heb. Het is 3 mei en heb al 2 doelen bereikt nu nog wat records vestigen en handelingen tunen (fijnstellen). Volgende week is het nog rustig. Het is een korte week maandag naar Pellenberg, dinsdag Jozefien en ik ga stoefen, woensdag en vrijdag Annemie voor de kine. Het zal iets geven volgende vrijdag ofwel ben ik super vol energie en blijf ik doorgaan en anders hangt mijn tong op de grond laten we het eerste hopen.
Lander was goe bezig met zijn beloning maar gisteren was het weer van da. Kaka in de broek, het is precies dat wij elke dag moeten herhalen kaka in de broek is geen PC of X-BOX en geen ster. Blijven herhalen zullen we doen bij het ventje.
Gisteren was ik in mijn nopjes. Lander gaat leren over bijtjes, leuk thema denk ik dan. We hebben hier een leuke knuffelbij van de kermis ooit. Die al mee naar school als een bij in business class. Effe nagedacht wat ze kunnen doen een imker is een idee. Ik dacht effe ken ik een imker en ik keek in dat beschadigde brein van mij en mijn hersenen zijn nog instaat om herinneringen op te halen. In mijn archief zat er toch een imker. Ik heb gebeld naar de imker Herman om eens te vragen of hij dat doet een rondleiding. De juf kan contact opnemen met Herman. 850 kasten heeft hij normaal. Er zijn heel wat bijen gestorven maar het is een kwestie van tijd dat er weer vele bijtjes rond zoemen.
Soms denk ik waarom moet ik dit nu voor hebben die stomme rolstoel. Maar wat ik heb ontdekt voor mezelf is, ik kan zeggen stomme NAH stomme rolstoel maar het is wat het is. Iedereen heeft zijn zorgen een vriendin haar nichtje die zwaar ziek is, een maat die leeft in een omgeving vol ruzie en spanningen. Het is het andere niet maar elke situatie is anders en je kan het niet vergelijken. Een mama die haar zorgen maakt omdat haar zoontje verkouden is en koorts maakt, iemand die iemand dierbaar is verloren. Het is niet eerlijk allemaal maar even erg als wat ik voor heb het is gewoon anders. Zelf kan die rolstoel me gestolen worden op di moment ik heb andere zorgen Volker zijn welbevinden op school waar ik volop mee bezig ben. Lander zijn bijen project waar ik dingen voor zoek en contacten leg.
Als ik zo een dingen al kan zeggen gaat het de goede weg op.
Volker is een echte knuffelbeer, hij vraagt letterlijk veel knuffels en hangt vaak op mijn lijf. Hij vraagt bevestiging en af en toe vervalt hij in een slechte bui. Zo zei hij gisteren een vies woord tegen me. Ik was verschoten en vroeg hem wat het wou zeggen en zijn antwoord was "ik weet niet". Effe uitgevaren een rode stip en de dag ging gemoedelijk eraan toe verder. Dat doen we vaker en vaker als Volker met dure woorden of scheldwoorden smijt vragen we weet je wel wat je zegt ken je de betekenis en vaak moet hij het antwoord verschuldigd blijven. We leggen de woorden gewoon uit of geven een aternatief dat hij het zeker snapt.
Deze middag moet ik me smijten in de kine ik heb nog maar 1 keer kine gehad deze week. maandag tand laten trekken, dinsdag wel kine, woensdag feestdag en gisteren een samenloop van omstandigheden geen kine dus ik moet echt mijn best doen.
Het is zo raar, ik ben 38 jaar het is donderdag ochtend, even alleen thuis en doodmoe. Ik zou zo een dutje kunnen gaan doen. Ik denk ook ik wil mijn oogjes effe sluiten en slapen een uurtje zou al wonderen doen. ALs ik me op die moment laat gaan dan lig er een uur of 3. Vroeger had ik dat niet. Of toch niet voordurend. Toen ik zwanger was van Volker en Lander zou ik ook zoveel geslapen hebben. Het is alsof ik van dutje naar slaapje leef. Ik heb wel 1 nadeel s'nachts als ik slaap word ik vaak wakker. Nu heb ik de pech dat Jo weg is andes lag ik al lang te pitten.
Ik heb gisteren nog een mail gestuurd naar de juf van Volker en ik heb nu het gevoel dat er iets aan gedaan word. Al zijn he maar kleine stapjes het zijn misschien reuze stappen voor Volker.
Ik heb geen kine vandaag "effe een baaldag" even zorgen voor Volker.
Een nieuwe maand een nieuw begin. Ik heb een paar nieuwe voornemens. We leggen de lat iets hoger met de revalidatie. Stappen met ondersteuning met een niveau verschil, geen trap maar een helling. Ik krijg mijn voet niet eens deftig omhoog om een trap te nemen . Iets nemen op tafel of op de kast. Klinkt raar maar iets pakken binnen handbereik gaat veel vlotter dan iets nemen dat 50cm van me af ligt. Ik ga proberen de kracht in mijn rechterhand te verbeteren, ook al ben ik linkshandig. Naast m'n bed ligt er nu een stressbal om er in te knijpen. Hopelijk begint mijn hoofd te communiceren met mijn hand.
Of we iets leuk doen vandaag ik denk het wel maar geen super dingen. Met mijn tandpijn moest ik wisselen van medicatie. Sommige dingen mag je niet samen nemen. Resultaat tandpijn weg gewrichtpijn terug. Gisteren geen pijnmedicatie genomen maar ik heb het gevoeld. Sinds vandaag is alles terug normaal maar die pijnmedicatie moet nu even zijn werk doen.
Gisteren heb ik contact gehad met de juf van Volker, over het welbevinden van Volker in de klas. Volker gaf maandag aan niet naar school te willen gaan omwille dat er een jongen zegt "Volker je bent dom". Hij voelt zich vaak achteruit gestoten in de klas. Hij verteld ook minder in de praatronde. Sommige jongens pronken met wat ze weten en Volker heeft het daar moeilijk mee. Volker weet dingen die andere kinderen niet weten en omgekeerd, we proberen Volker op te voeden als een dappere kerel die meelevend is, mondig en kennis heeft van alles en nog wat. Volker hoeft geen lijstjes vanbuiten te kennen, buiten zijn maal en deel tafels. Als hij een moeilijk woord gebruikt vragen we steeds of hij weet wat het betekend. Als hij neen zegt dan leggen we het woord uit of geven we een simpeler alternatief. Zwaaien met dure woorden dat je niet begrijpt daar doen we niet aan mee.
Maar mijn gesprek met de juf. Gisteren was het afwerkdag en Volker had het gevoel dat hij teveel moest doen "te veel druk op zijn schouders". dat vind hij niet fijn en kon dit aangeven aan de juf. Tijdens de afsluitronde mogen de kinderen hun mening zeggen en Volker gaf aan "dat hij het niet fijn vond in de klas". De juf vond het heel vreemd. Ze had dit nog nooit gehoord van een kindje die dit zo sponaan zei omdat de kinderen buiten mochten voor dingen te zoeken, schilderen en plakken er waren vele hoekjes die hij dingen kon doen. Maar hij moest eerst zijn tekstje neer schrijven. Hij vindt het dan moeilijk om zich aan te sluiten bij een groepje. Tja hij is een jongen die op school niet graag op de voorgrond treedt. We weten nu ook dat natuur niet echt zijn ding is.
We weten wat er scheelt nu gaan we eraan werken. Een beetje schoonschrift, rekenen dat zijn de schoolse dingen. Het welbevinden daar gaat de juf aan werken. De jongen die zegt je bent dom zal worden aangesproken. Ik vind het heel erg om een echt een kind te viseren maar zo een dingen mag ik niet toestaan Volker mag dit niet zeggen maar een ander kindje mag dat ook niet. De juf en ik houden elkaar op de hoogte. Ik hoop voor de laatste 2 maanden school dat Volker zijn goesting terug krijgt om naar school te gaan. Weet je wat Volker is een heel gevoelige jongen en wilt zorg dragen voor iedereen in zijn omgeving zijn familie, vrienden, iedereen die hij kent. Hij zal er wel geraken onze kerel. Wij als kleine broer Lander, papa en mama geven niet op.
We zijn rustig opgestaan verpleging wassen kleren aan tandjes poetsen de normale dingen. Geen pijn zalig om zo eens op te staan het was 2 weken geleden. Toen ik opstond had ik last van mijnen nek en Jozefien heeft die losgemaakt.
Deze avond neem ik contact met de juf van Volker we gaan het aanpakken. Volker is geen dom ventje Volker is een super kerel van 8 jaar. Hij kan goed lezen, reken, schrijven zonder fouten . Lezen is en gaat super, rekenen is in fases soms goed soms minder. Maar pesten daar steek ik mijn tong voor uit.
De jongens zijn thuis gekomen van school en Volker heeft zonder morren zijn huiswerk gedaan. Geen uitstel gewoon gedaan. Volker zijn eerste zin was dan ook morgen is het geen school. Dus mogen we langer op blijven.
Vandaag doe ik het rustig aan de kine is al geweest maar ik verwacht nu nog de huisarts. Maar Inge blijft er rustig bij.
Morgen een feestdag als het rustig is en een lekker weertje gaan we een dag of namiddag naar de dierentuin. Maar we zeggen nog niets aan de jongens.
Daarnet een dutje gedaan, zalig.
Annick de huisarts was er en ik heb effe lucht afgelaten (geen protjes) maar effe over Volker zijn gevoelens enz.
we volgen het op.
Ik moest wel lachen vandaag. Op mijn Facebook stond "geef je telefoonnummer in om je account beter te beveiligen". Ja, dah. Niet dus, hoe minder ze weten over je hoe beter denk ik zo bij mezelf. Ik vertelde dit aan Jo en hij had gelukkig dezelfde reactie DAH.
Tip van de dag als je dit leest op je Facebook van het telefoonnummer niet doen.
Morgen 1 mei een feestdag geen kine, geen therapie, geen school zalig.
Vandaag is de grote dag. Effe een grote bek opzetten bij de tandarts en hopelijk binnen 48 uur volledig pijnvrij.
Ik ben blij dat het maandag is met de pijn, de vermoeidheid die toesloeg van de pijn en de Volker zijnen grote mond had ik het gehad. Effe poot stijf houden en we komen er wel. hoop ik. Het is me der toch eentje onze grote kerel. Constant zeggen dat hij dom is. Het is moeilijk om dan even bevestiging te krijgen voor iets wat hij niet is. Een kindje van school zegt dat altijd tegen hem en hij begint het nog te geloven ook. Volker is zeker niet dom. Kindjes die dat zeggen zijn waarschijnlijk onzeker en zoeken een slachtoffer die in hun ogen zwakker is. Volker is gene sportman maar hij kan je wel onder tafel praten als je meegaat in zijn verhaal. Ik weet wie het doet Volker zo neerhalen maar ik zeg niet tegen Volker dat ik het weet hij moet het zelf kunnen vertellen.
Het is erg da Volker dit nu overkomt, hij is zo gevoelig en is de laatste 2.5 jaar op een roller coaster gekropen waar je niet op wilt zitten. Het is een verschrikkelijk ding. Volker is erg gevoelig en neemt dit mee en dat maakt dat het soms zo moeilijk loopt. We blijven in Volker geloven en we steunen hem 100%. We hebben het gemeld op school, word er iets gedaan "we hebben het gevoel van niet" Volgend jaar gaat Volker naar een meester, meester Simon en hopelijk vangt hij het wel degelijk op en doet hij er iets aan.
Rond 13.45 uur waren we bij de tandarts effe de gegevens invoeren en dan transfer naar de tandartsstoel. Verdoving en dan effe trekken en sleuren in een wip was hij eruit. Joke was nog effe komen kijken. Ik ben blij dat de pijn weg is er zitten draadjes in om het wondje dicht te houden en dat het snel zou genezen. Het heeft effe fel gebloed maar dat heb je als je bloedverdunners neemt. Vandaag heb ik wel over geslagen. Morgen terug spuitjes.
Net voor ik naar de tandarts vertrok heb ik in een impulsieve bui een mail geschreven naar Volker zijn juf i.v.m. zijn welbevinden in de klas en op school. Het "dom"gedoe vind ik echt niet fijn en er moet iets tegen gedaan worden. Ik hoop op een snel antwoord en een creatieve oplossing van de juf.
Vandaag was het ook oudercontact van Lander en hij doet het fantastisch goed hij praat goed, hij heeft een rijke woordenschat maar zegt soms iets fout bv. Gegypte. Als je het juist herhaald zegt hij het juist. Hij legt snel contacten, hij doet goed mee in de groep en hij kan zijn verhaal vertellen tijdens de praatronde. Ik heb ook kennis gemaakt met juf Esther de duo juf van Lander. Sinds ze gestart is in december kent ze de kinderen heel goed. Ze kan de kinderen op een positieve manier benaderen en ze kan ook zowel de negatieve dingen vertellen.
Het was een leuke dag hopelijk is het ook een toffe rustige en lange nacht zonder onderbrekingen.
Zondagmiddag, het is rustig de kinderen zijn de deur uit samen met Jo bij nonkel Jaak. Ik ben niet mee want Jaak woont op een het eerste verdiep zonder lift. Zelf vind ik het niet zo erg want van de vele tandpijntjes ben ik op doodop. De vermoeidheid is in mijn lijf gekropen en ik heb een beetje rust nodig. Zowel fysiek als mentaal, wat niet altijd gemakkelijk is met die 2 bengels in huis. Volker en Lander zijn 2 heel flinke kerels maar soms hangen ze het uit. Dit weekend haalden ze van alles maar er verdween niets in de kast terug. Gisteren rond een of 3 hebben we ze laten opruimen voor het te straf werd. Volker de veranda Lander de living. Volker heeft dit vrij goed gedaan maar Lander heeft alles gestapeld. Geen goed idee. Een uur later lag er alles weer als voordien. Gisteren nog effe zware discussie met de jongens erover. We hebben het probleem gewoon naar zondag verschoven, pyjama's aan en bed in. Er werd niet meer gesproken over sterren maar over rode bollen (een slecht punt voor Volker).
Gisteren had ik zoveel tandpijn dat ik mijn afspraak met en vriendin uit de buurt heb afgelast. Maar dan kreeg ik van een vriendin uit mijn lagere schooltijd in Gent een bericht. Ze kwam samen met Manuel naar Leuven en als ze nu toch in de buurt was kwam ze effe binnen als we dit wilden. Natuurlijk wilden we dit. Manuel had in Heverlee in het leger gezeten en wou Leuven nog eens zien. Rond 15 uur kreeg ik een SMS en hebben we afgesproken Lander meegestuurd als lokaas. Martine had mij direct herkent in Lander. We zaten aan tafel te kletsen met een tas koffie of iets fris en een koekje. We hebben heel wat gezegd niet over vroeger over nu. Blijkbaar had Manuel jaren geleden een hersentumor gehad. Het was heel bizar dat hij dezelfde symptomen heeft als ik nu zo is hij blind aan 1 kant ( ik dacht ook doof aan 1 kant maar ik ben niet zeker) Bij bepaalde bewegingen was hij heel rap draaierig. Het leuke was hij gaf mij de courage om verder te blijven vechten. We weten niet wat het gaat geven over 1 jaar of over 10 jaar wie weet kijken we terug weet je nog en lachen we ermee.
Nu dat geloof ik niet ooit zat ik op een ronde tafel in PB dat is een multidisciplinair overleg met dokter, kine, ergo,verpleging,... iedereen die je revalidatie van dichtbij volgt. Jo en ik zaten daar te luisteren en toen zei Peter de kine Inge stappen zit er niet meer in. De dokter pikte daar op in en vertelde wat ik altijd wou maar met mijn letsel zal het er niet inzitten. De hemel viel letterlijk op mijn hoofd en op dat van Jo. Ik al het nooit vergeten 8 december 2011. Ik heb toen alles letterlijk afgeblazen geen therapie meer niets meer die dag. Marc mijn broer is langs gekomen eventjes gebabbeld over mij en toen vroeg ik en jij hoe gaat het. Hij zei dat hij nergens naartoe kon en dat hij een rustige omgeving zocht om effe op zijn effen te komen. Hij logeerde bij An (mijn zus), ons An heeft 6 kinderen allemaal jongens. Toffe gasten maar nooit rust in huis. Toen dacht ik. Als Marc nu eens bij ons introk. Jo had een babbel, Marc zat dichter bij z'n werk,... Al m'n zorgen waren effe weg. Zo ben ik, he. Als iemand zorgen heeft vergeet ik mezelf en wil ik voor de anderen zorgen.
Zo zei Liesbeth (mede collega-pattient) me ooit als ik voorgoed naar huis ging. Inge vergeet jezelf niet.Ik ben nu 10 maanden thuis en ik ben al heel vaak mezelf vergeten en dan heel hard met mijn hoofd tegen de muur gelopen.
Maar effe terug martine, Manuel, Jo en ik hebben goed gebabbeld en wat het leuke was Martine was een goede vriendin van me er is geen minuut stilte geweest. Sinds "het" gebeurde volgde ze aandachtig de berichtgeving die Jo op Facebook zette. Ze was heel hard verschoten zoals iedereen. Uiteindelijk heb ik het terug overgenomen. Ook al was het jaren geleden dat we elkaar gezien en gesproken hadden ze steunde me. Het is tof om af en toe iemand uit Gent te horen. Het dialect, de herinneringen gewoon zalig.
Sevves mijn kerels thuis een beetje opruimen nog bad en bed in.
Ineens stond ik met alles terug op de koer.
. 
