Vandaag heb ik een blog gelezen van ook een NAH patient Nadine. Dat haar leven nu met up en downs gaat kan ik geloven bij mij is dat ook. Dagen zie je de top van de berg andere dagen breng je door in een verlaten dal helemaal alleen. Het doet deugd om andere hun ervaringen te lezen. GO Nadine
Pijn en Inge het zijn 2 aparte dingen. Toen ik nog in GHB lag kon ik niet bewegen, de kine kwam wel langs maar dat was het dan de benen en armen in beweging houden. Maar door het lange stil liggen kreeg ik verkalkingen in mijn knieën en bekken. En dat doet pijn als je die terug in beweging wilt krijgen moet je bewegen en grenzen verleggen. Eerst vrij passief in GHB daarna actiever in PB. Eerst de gewone kine daarna ook sport erbij. We proberen alles om in beweging te blijven. Zo ligt er onder mijn bureau een plank zo fixeer ik mijn voeten en plooi ik mijn knieën iets feller, ik probeer dit 15 min vol te houden 2 keer per dag. Erna komt Jo mijn benen strekken. En dat doet PIJN veel pijn. Maar ik mag en wil er niet aan toegeven. De pijn en Inge functioneren elk los van elkaar.
Toen ik in PB lag werd ik naar het LAC (pijnkliniek) gestuurd en die dag hebben ze me iets te veel gegeven denk ik. Ik heb echt roze olifanten gezien. Het was beangstigend en hebben ze alles moeten afkoppelen. Ik was zo stonend amai. De volgende dag werd alles uit de kast gehaald en kreeg ik de juiste dosis. Pijnpleisters en pijnstillers.
De dingen die ik kreeg waren iets straffer dan ik dacht, je kan er een olifant mee doodslaan. Ik heb gedacht amai. Elke zondag zitten Jo en ik aan tafel de pilletjes te sorteren op dag en moment. 19 pillekes op een dag. S'morgens zijn er dat 7 en ik neem die in 2 keer 3 caps. en 4 tabl., vroeger als ik 1 pilletje moest nemen en het schoof niet zoals ik wou dan moest ik al kokhalzen.
Ons gezin is weer volledig Lander is terug thuis. wat hebben we hem gemist. Hij heeft het leuk gehad zoals Volker met Benjamin. We hebben Lander gevraagd wat hij gedaan heeft met Jonathan maar dat wist hij nog niet. Dit lapt hij ook als hij naar school gaat gelukkig weten we de gerichte vragen die we moeten stellen. Hij heeft wel een sticker gekregen voor op zijn Kakalender. TOP Lander.
Volker heeft van zijn papa een dikke rode bol gekregen van Jo en terecht. Hij heeft Lander bijna van de trap geduwd met het karretje waar Lander inzat. Volker ernaast zodat hij kon wegspringen moest de kar eraf rijden. Zowel ik als Jo super kwaad en direct een rode bol herpakken "neen niets van". Volker heeft het nog proberen goed maken maar het is niet gelukt.
Tja met 1 werkend oog is het soms moeilijk zeker als je ogen op je poep moet hebben. Potverdrie Volker je wilt dat we minder boos worden. Je maakt het ons niet gemakkelijk,door zo een dingen te doen. Maar Volker, lander en Jo mama ziet ulle super graag.
Het is een hele tijd koud en nat geweest buiten en we hebben het gevoeld. De jongens zijn druk en geraken hun energie niet kwijt. Volker en Lander hebben hun heil gevonden de Pc en de X-Box. Volker heeft Youtube ontdekt en Lander Toy Story op de X- Box en ze zijn goed op die dingen. Vanaf maandag gaat er een serieuze rem op komen op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag mogen ze elk een half uurtje op die dingen. In het weekend en op woensdag 2 keer een half uurtje. Lopen ze weg om iets anders te doen bv. spelen is hun half uurtje voorbij. Want hier 10 min daar 10 daar houden we ons niet mee bezig. Ik heb een lijst gemaakt zodat er controle op is. Elke dag krijgen ze 2 momenten en moeten die dan wegschrappen. Hopelijk word het een succes en houden wij het vol.
Straks hangt ons huis vol lijstjes "dan dit dan dat".
Een huis vol structuur ik hou er niet van.
Vandaag is de dag dat er kindjesruil is Lander gaat gaan logeren bij Theo en Jonathan. Hier komt Benjamin spelen met Volker.
van 2 tot 2 uur.
Ik heb vandaag ook kine gehad met Jozefien. Het was leuk maar ik had het gevoel dat ik niet vooruit ging. Maar ik ben wel van m'n bed tot aan de tafel geraakt traag maar ik was er toch, he. En zo zal het nu altijd gaan traag maar we geraken aan ons doel. Het is heel bizar wat je doet om te stappen. Een persoon die dit niet voor heeft gehad. Iedereen zet stapjes en moet daar niet over nadenken. Ik moet de ene voet zetten en dan moet ik denken zet je rechter voet naar voor en daar hapert het soms een beetje. De communicatie tussen hoofd en benen is ene beetje (veel) verstoord. Maar mijn linker voet gaat en rechts dat is beetje van "sleep voetje sleep".
Maar ik geraak er wel trager
Misschien sschrijf ik er nog iets bij maar nu ga ik het effe rustig aandoen ik ben verschrikkelijk moe
Part 2
Dat was een welverdiende rust van ongeveer 2 uurtjes. Ik ben als een blok in slaap gevallen. Om 2 uur is er een vriendje van Volker gekomen om te logeren. Onze Lander is meegegaan om bij Jonathan te gaan logeren. Jonathan en Lander hebben dezelfde leeftijd en Volker en Benjamin hebben ook dezelfde leeftijd. Benjamin is een echt tettermonstertje. Zijn mond is steeds in beweging geweldig. Benjamin heeft een schaapje als knuffel fantastisch hij gaat overal mee en ziet er als een heel vermagerd diertje eruit. zijn velletje is vervilt en ziet er kei schattig uit. Lander is goed vertrokken en zag het goed zitten. Inruil voor zijn afwezigheid moest ik op zijn muziekje letten "maar niet kwijt doen". In eer en geweten heb ik de taak op mij genomen van de muziekdoos.
Het viel me op dat mijn NAH soms naar boven komt en dat ik aan jo moet vragen hoe zeg je dit of hoe schrijf je dat. Het grappige is dat ik het eerst schrijf en dan vraag en meestal zit ik juist "dikke pluim voor Inge".
We gaan sevves lekker eten en we gaan er een gezellige avond tegemoet met 1 zoon minder maar een groot ventje extra.
Zo begon Benjamin te vertellen over zijn oma die in het ziekenhuis lag. Wij kennen haar ook want ze is de mama van mijn allerbeste vriendin sinds ik 13 jaar was. Katleen en ik hebben veel dingen samen gedaan buiten ruzie maken. Film, opstap, vakantie, vakantiejob super leuke dingen. Ze is nu de fantastische meter van onze Lander. Maar Benjamin vertelde over oma en dan ik zeg hem da is wel niet leuk en pech hebben, he. Oma in het ziekenhuis en dan Meter (overgrootmoeder van Benjamin) zwaar ziek. Hij reageerde heel raar en het kwam er op neer dat hij het niet wist dachten Jo en ik. Ik heb dan schoorvoetend naar Theo (papa van Benjamin en broer van Katleen) gebeld en verteld van wat we voor hadden. Hij zei hij kent meter niet maar wel moeke en hij weet wat moeke voor heeft. Zweetdruppels afvegen en denkend oef want anders was het een dikke flater geweest.
Gisteren hadden we met vrienden afgesproken om met de kids naar de Quick te gaan lekker vettig maar ook wel lekker. De jongens hun bestelling doorgegeven frietjes, chicken dips, sausje en niet te vergeten een cadeautje. We hebben allemaal iets lekkers genomen. Een uurtje later waren de jongens uitgespeeld en de buikjes rond. Op dat moment hebben we besloten om allemaal tot bij ons te komen. De kinderen hebben gespeeld veel gespeeld. Buiten spelen, binnen, boven en op de X-Box ze hebben een reuze middag gehad die 4, op een paar brandjes (ruzietjes) na was alles ok. Als afsluiter hebben we een pannenkoek gegeten met de jongens. Daisy kan niet goed deeg maken maar wel goed bakken, ik kan deeg maken maar niet bakken dus vulden we elkaar goed aan.
Ik vind het wel leuk om dingen te doen met Jo, de kinderen en vrienden dan vergeet ik mezelf een beetje. We maken grapjes en af en toe lachen we met onszelf onder het motto " ik heb een hersenletsel ik kan er niet aandoen" en dan zie je de mensen niet wetend of ze mogen lachen. Tuurlijk mogen ze er mee lachen ik doe dat ook. Af en toe ermee lachen doet een mens wel deugd en het leert je ook relativeren. Tja, als je iets voor hebt dan moet je kunnen relativeren. Alles in de juiste proportie zien en het erdoor sleuren. Anders hou je het nooit vol. Als je dit niet doet verval je volgens mij in een soort zelfbeklag en dat is geen juiste houding. Zelfbeklag is voor niets nodig, je wordt er moedeloos en depressief van. Ik heb ook een kleine depressie maar we werken eraan ik weiger me te wentelen in zelfmedelijden. Ik denk dat dit een juiste houding.
Ik weet er is veel gebeurt, dat weten we ook wel maar.... jezelf wentelen in zelfbeklag, zelfmedelijden is geen optie. Ook al heb ik al veel, heel veel tranen gelaten. Mij afvragend waarom ik, wat doe ik m'n jongens, Jo en m'n omgeving aan.
Ik weet dat niemand er schuld aan heeft ook al zoek je wel een schuldige. Wie heeft me dit domme griepvirus gegeven? Op het werk, op school het maakt niet uit, er zijn geen schuldigen ik heb gewoon pech gehad.
Maar wat er is gebeurt heeft me wel terug met m'n voetjes op de grond gezet. Er is niets meer vanzelfsprekend, voor alles wat je doet. Met wat ik voor heb kan ik niet verwachten van Jo alles op zich te nemen. Koken, wassen, kuisen, voor de jongens praktisch voor alles opdraaien. Ik Probeer Jo te helpen waar ik kan bv. kleren mee aandoen, huiswerk maken, enz. Maar ik vind het erg dat ik niet meer alles kan doen met hen. Ravotten in de tuin, samen fietsen maar ik kan wel veel tekenen en gezelschapsspelen spelen alle dingen die aan tafel gedaan kunnen worden. Gelukkig hebben we Ilse in huis een toffe madam van de thuiszorgdienst, een madam die komt poetsen, de boodschappen doet.
Zo zijn Volker en ik kaartspecialisten. Lander en ik zijn dan super in Wie is het. Maar 1 ding is zeker ik heb veel moeten opgeven mijn vrijheid, m'n werk. Ik ben nu een thuismama maar ik wou en wil nog deelnemen aan de maatschappij. Dus we halen het positieve eruit, ik ben er nog en ik kan er zijn voor Jo en de jongens. Ik denk dat dat het belangrijkste is. Maar het is niet altijd even gemakkelijk.
Lander en Volker fantastische kerels maar soms grrr. Volker heeft 2 kanten, jaja je kan zeggen een voor- en een achterkant. Nee dat bedoel ik natuurlijk niet. Hij kan zo lief zijn maar aan de andere kant kan hij zo bruut en grof zijn, Zowel met zijn tong als met zijn lijf. Die kerel kan heel dominant zijn naar Lander toe. Zo krijgt hij altijd zijn zin bij Lander omdat Lander er nog niet tegenop kan. Tegen mij en Jo kan hij super lief en behulpzaam zijn maar aan de andere kant kan hij gelijk bij Lander grof en bruut zijn. Een schop tegen m'n wielen of voet hij doet maar. Het voordeel is ik voel geen pijn in mijn voeten, maar ik voel de tik. Ik hoor jullie al denken "amai" maar dit gedrag wordt niet getolereerd. Hij wordt berispt en eventueel op de gang gestuurd, om effe af te koelen en na te denken. Daarom krijgt hij nu bij flink gedrag een ster op het einde van de dag. bij slecht gedrag krijgt hij 1 rode bol op een dag kan hij 3 kleine rode bollen krijgen. Na 3 rode bollen krijgt hij 1 grote rode bol. Als hij 1 bol krijgt in de voormiddag kan hij zich steeds herpakken en dan krijgt hij nog steeds een ster. Bij 10 sterren gaan we samen naar de winkel en mag hij iets kiezen om te snoepen, dit kan een koek, snoep of fruit zijn. Hij mag ook eventueel kiezen wat we eten die avond.
Bij Lander werken we ook met een beloningssysteem. Maar dit om andere redenen. We hebben de KAKAlender uitgevonden. Lander kruipt in een hoekje en doet kaka in zijn broekje. Je zou zeggen dat dit te maken heeft met wat er gebeurt is met mij maar niets is minder waar, want voor ik ziek werd deed hij dit al. Bij een propere broek "geen" kaka in de broek krijgt Lander een ster. Bij kaka "in" de broek krijgt hij een rode bol. Bij 10 sterren mag hij gelijk Volker mee naar de winkel. De laatste weken is het weer erg ook al zeggen we Lander ga kaka doen. Hij blijft koppig neen zeggen. Vanaf vandaag gaan we hem verplichten op vaste uren naar de wc te laten gaan. Het moet maar eens gedaan zijn. Bij succes gaan we hem prijzen met lieve woordjes knuffels en een ster.
Dit is ook voor Volker bij fijn gedrag steunen we hem 100% en doen we leuke dingen. Bv. een leuk spelletje, eens extra op de pc wat hij graag doet. Samen op bed liggen en tv kijken. Zo werkt het met alles positief gedrag prijzen en belonen, negatief gedrag negeren of straffen. Al merken we dat negeren al een grote impact heeft op de jongens.
Wat er is gebeurt met mij heeft iedereen geraakt in de familie en zowel ik en de mannen moeten aan de situatie wennen. Het is voor niemand gemakkelijk. Jo die ineens instaat voor de jongens slapen gaan, opstaan, koken,... bij sommige dingen help ik wel bv. tafel dekken, sommige dingen klaarmaken, kleertjes aan en uit doen bij de jongens,...
De jongens daar wordt nu op gerekend dat ze gehoorzamen als we over straat gaan,...
Volker heeft een enorm verantwoordelijkheidsgevoel gekregen tegenover Lander en mij als ik het (foei Inge) S woord zeg staat hij al naast mij om te helpen. Maar het zijn dingen dat je niet mag of moet verwachten van een jongen van 8. Jongens horen te spelen, ravotten en niet te zorgen voor.
Gisteren lagen we nog even op bed tv te kijken Volker en ik en het was best gezellig. Dikke knuffels hadden we in overschot. Samen popcorn eten. Toen de jongens gingen slapen was alles stil Jo voor de pc ik in bed en maar tobben over de oogarts. Het had weer eens een grotere impact dan dat ik dacht. Ik wist wat ze gingen zeggen maar het nog eens bevestigd krijgen. Het was een slechte nacht, veel wakker. Gisteren vroeg ik aan Jo, want hij moest weg of de kinderen mee konden vandaag. Ik was kindvrij in de voormiddag. Tobben over wat ik ga schrijven maar het vlot en effe nakaarten over gisteren.
Maar de rust in huis doet me eens goed ook al ga ik heel blij zijn als ze terug zijn "mijn kerels".
Vandaag ben ik naar de oogarts geweest, wat ze daar zeiden was al geweten. Ik ben blind aan 1 oog. Het is zoals ik geschreven heb, je wordt het gewoon. Maar als ze je zeggen zwart op wit dat het virus zich op een oogzenuw heeft genesteld en zich aan volgevreten heeft in mijn voordeel dan is het toch een slag in je gezicht. Het enige voordeel wat ik eruit gehaald heb is m'n zicht recht is perfect. Omdat de kijkmachine op een vaste tafel staat aan een vaste stoel maakte dat ik de leesoefeningen op prenten voor kleuters en jonge kinderen moest bekijken. Een tas, een klok, een rolschaats kei grappig maar 9.5 op 10. Zo moest ik mijn hoofd aan een houder zetten voor het diepte zicht. Links het gekende resultaat en recht was er ineens een luchtballon. De oefening voor het ruimtelijke was ook leuk Inge haar hoofd in een houder en dan een kom. en het lichtje vinden groot en klein, maar gelukt.
Het enige wat ik nog verder is dat er niets meer aan te doen is. Tof, leg maar bij op de hoop wat allemaal niet meer kan en wat niet meer gaat verbeteren. Het enige positieve is dat m'n rechter oog een zicht heeft van 100 %. Een magere troost na al die ellende. In het begin dat ik in het ziekenhuis lag zeiden ze niets maar wist Jo en de rest alles Inge zat in het ongewisse. Het enige wat ik wist is wat ik kon en niet kon. Ik lag daar kon niet bewegen en ik kon niets zien of horen en kreeg geen antwoorden onder het motto "we moeten haar sparen". Waarom om het 2 maanden later het toch te horen . Het maakt niet uit wanneer je het hoort het doet altijd pijn. Vandaag kreeg ik dus de bevestiging van wat ik al wist maar ik heb het meer dan 2 jaar kunnen uitstellen. Omdat ik bang was voor het resultaat. De enigste raad die ik heb gekregen is dat ik mijn rechter oog moet koesteren. Bij vermoeidheid druppeltjes of heel veel knipperen.
We zijn naar de Kapucijnenvoer geweest je weet wel Sint Rafael en je weet dat is UZ Leuven Gasthuisberg of Wachthuisberg. tegen 16.15 waren we terug en toen we net aankwamen kreeg ik telefoon van Volker "waar blijf je". Mijn antwoord was kijk eens buiten en heb afgelegd. Op dat moment zag ik een kopje verdwijnen aan de venster. 3 minuten hoorden we lawaai in de tuin. Mijn 2 kerels die een super middag hebben gehad.
Vandaag zijn met ons vieren eens naar Gent gereden. Het bleek een prachtige dag te worden. De verpleging was wat laat maar geen nood zoals altijd word het een race tegen de klok. We waren rond 11.45 uur bij Tante Non aangekomen. Tante Non had me de weg uitgelegd naar de gratis privé parking, het enige wat je moet doen is de slagboom ontwijken om dan voor de deur van het klooster te arriveren. Ik wou stoer doen en zelf met de rolstoel rijden maar dat was buiten Tante Non gerekend. Binnen in het klooster stonden alle nonnetjes te wachten om me te zien. Nu moet ik een beetje zien hoe ik het zeg maar ik voelde me net een etalageding die effe gekeurd moest worden. Zr. Veronique ken ik van aan de telefoon en de andere nonnetjes zijn voor mij een ? Maar er was een fijn weerzien met Zr Godfrieda. Dat is een nonnetje die me heeft weten geboren worden. Ze heeft altijd met Tante Non in het klooster geweest. Vanop de Keizersvest tot nu in de Molenaarsstraat. Na de Nonnetjes zijn we met Tante Non naar Tante Jul gegaan, we hebben daar lekkere tomatensoep met balletjes en vol au vent met frietjes gegeten. Als dessertje was het een ijsje. Ik had gehoopt Peter, Bart en Kristel te zien maar ze hadden andere verplichtingen. Spijtig maar het zei zo. De jongens hebben fijn buiten gespeeld, want het weer was zalig. De eerste lente zon is een feit. Tante Jul woont aan de spoorlijn Gent-Kust zo passeren er ongeveer 4 treinen per uur ene naar Knokke-Blankenberge, naar Oostende en naar Brugge en natuurlijk al die treinen terug. Lander was zeker in zijn nopjes. Bij Tante Jul hebben we gezellig bijgepraat over mij de vroegere verpleging (hoe belangrijk is goede zorg) enz. over 1 ding waren we het eens Inge was de grote pechvogel van 2011. Iedereen die ik tegenkwam vandaag was toch onder de indruk van wat er was gebeurt en zij die me nu zagen waren blij me te zien in welke staat ook.
De grootste conversatie die me bij is gebleven is over de verpleging. Het is belangrijk om goede verpleging in huis te hebben. Toen er beslist werd voor verpleging kozen we voor een privépraktijk. We hoopten continuïteit en regelmaat. Maar na 6maanden aan te modderen met een privégroep uit Bertem hadden Jo en ik besloten om naar een andere groep te gaan, het werd op aanraden Meerdael. Het is een zalige groep de verpleging is super. Ze zijn lief, vriendelijk en ze luisteren naar je bedenkingen en ik moet geen Pools kennen. Het was een geslaagde dag maar zo alles de eerste keer doen is altijd een beetje krimpen.
Gisteren was een koude dag en we hebben het geweten. Gelukkig was het in huis wat warmer en in bed nog meer. Samen met Volker en Lander in m'n bed tv gekeken. Tja sinds dat ik in een rolstoel zit en wat vroeger op bed ga liggen verhuisd mijn gezinsleven naar mijn bed Lander ligt letterlijk op mij en moet ik over zijn hoofd strelen en Volker zoekt een plekje naast mij onder de dons. Heel leuk, maar dat doet een mens nadenken.
Naar de dierentuin gaan of naar iets anders een pretpark ofzo is zo confronterend. Je merkt direct dat je niet met alles mee kan. Het zijn omwegjes maken, wachten aan de uitgang,.... niet fijn. Zo zal het nu altijd zijn, de nadelen van mijn NAH tja voor iedereen is dat toch een beetje anders. Ik heb het voordeel mijn geheugen is nog goed, mijn babbel is nog goed. Af en toe vergeet ik een woordje maar mijn brein is net nog iets creatief genoeg om toch een alternatief te vinden. Bv. zo zei Jo maak jij een boodschappenlijst (het was 18md geleden) en ik was aan het opzeggen wat we nodig hadden koffie, melk, suiker"blokjes" ik bedoelde dus suikerklontjes.
Enzo zijn er nog situaties die ik kan aanhalen en tevoorschijn kan toveren. Maar die zullen wel komen in de toekomst.
Het is zo confronterend als vrouw niet oud maar ook niet piep meer, met jonge kinderen en jonge maar niet piepjonge man naar een publieke plaats gaan. Ik voel me zo klein Jo duwend en ik ook af en toe geregeld, af en toe Lander op m'n schoot maar steeds een handje gevend.
De mensen kijken soms zich vragen stellend "wat heeft die voor". Want de rolstoel verklapt al op voorhand of dit tijdelijk of permanent is.
Mijn blits groen ding "Kawasaki groen" volgens Joris. verklapt het helemaal. het verklapt het al onder de gordel is niets ok niet stappen, rennen. Alleen maar zitten en staan of stappen met ondersteuning. Er zijn nog nadelen maar daar wil ik niet over praten te gevoelig. Mijn rechterkant heeft ook ne serieuze trek gekregen waardoor ik minder kracht heb, gelukkig ben ik linkshandig. Af en toe heb ik nen trek in m'n schouder maar dat is niet zo erg. alleen grappig, maar niet als ik een glas of tas met vocht in mijn handen heb.
Mijn linker oog en oor doen het ook niet meer en zijn zoals ik tegen de kinderen zeg "het is kapot". Het horen dat er niet meer is, valt nog mee daar leer je mee omgaan. Je wordt zot van teveel impulsen. Grote groepen veel getetter kan ik niet meer zo goed tegen. Al luister ik nog heel graag muziek. M'n oog kan ik mee leven maar ik verlies heel veel links en rechts compenseerd gelukkig de rest. Maar doordat m'n rechteroog alles moet compenseren qua zicht is die soms heel oververmoeid en zie ik alles een beetje dansen. Maandag naar de oogarts eens horen wat ik kan doen. Als ik heel snel mijn hoofd draai dan ben ik heel draaierig. Dat maakt dat ik ook niet meer in aanmerking kom om met de auto te rijden, ook al is hij aangepast aan mijn fysieke handicap. Het kijken op de baan links alles weg en dan de combinatie spiegel midden en opzij is te veel van het goede. Dus 1 ding weg van de lijst wat ik niet meer kan doen. Ik laat me rijden. Je kan zeggen dan mag je drinken maar niets is minder waar, geen alcoholische dranken in mijn lijf. Mag niet met de medicatie. Spijtig want zo eens een ander smaakje zou leuk zijn.
Vandaag is het vrijdag en het we hadden al het idee opgevat om met ons vieren naar Planckendael te gaan. Rustig wakker geworden rond 8.30 samen met de jongens. De verpleging tel ik niet meer mee die hier al om 6.30 uur stond. De Verzorging en steunkousen aan en ik blijf liggen voor nog een dutje tot dat Volker en Lander beneden komen.
Volker en Lander wisten dat we weg gingen maar het was een raadsel voor hen. Toch maar gezegd en ze waren reuze blij. Alles klaargemaakt pic-nik, drankje,... en weg waren we. We konden ons op de grote parking zetten aan de ingang. Tja in een rolstoel zitten brengt voordelen met zich mee!
We hadden direct een plan we wilden de wolven zien. Wij richting Europa maar we hebben geen wolven gevonden. Giraffen, das, zebra's, penseelaapjes, kinderboerderij, Vogels en toen waren we aan de uitgang effe beslissen doorgaan of langs de wurfslang volgens Lander of naar huis bibberen. Zowel de kinderen als wij wilden naar huis geen discussie maar nog wel het winkeltje binnen. Ze mochten elk iets klein kiezen. Zowel Volker als Lander hebben een aap gekozen. Volker een groter formaat dan zijn aap zelfde kleur en Lander een kindjeaap ook zelfde kleur. Er was geen mogelijkheid om iets anders te kiezen, ze hadden hun gedachte daarop gezet en gekozen. Wij met apen en al de auto in. Alle aapjes Lander, Volker, grote en kleine aap werden de gordel omgedaan.
We zijn nu een uurtje thuis en ik ben nog aan het bibberen, gelukkig hebben we een abonnement op de Zoo zo kunnen we op elk moment naar de dierentuin. 1 nadeel is het geregel met de verpleging of andere therapieën. We moeten dit soms al echt plannen. Wat soms niet fijn is. Ik hou echt van die spontaniteit opstaan en zeggen nu gaan we dit doen of dat doen. Nu gaat dat niet zo er zijn zoveel te dingen die ik moet doen. Het is handig als ik weet wat ik moet doen op een dag en me daar rond plan. Per vakantieweek neem ik 1 dag vrij geen therapie, geen oefeningen alleen iets leuk voor mezelf, Jo en de jongens.
Thuis zijn de jongens voor een schermpje gekropen om effe op te warmen.
Ik ga ne warme choco drinken voor mijn temperatuur de lucht in te jagen.
Vandaag heb ik veel te doen. M'n jongens en ik hebben tot 8.30u geslapen, zalig. Maar voor een keer veel te lang.
Maar we beginnen bij het begin. Gisteren geen tijd gehad om te bloggen, ik had kine en een heel leuk uitstapje in het verschiet. We zijn bij kameraden geweest en het was echt tof met een drankje, pannenkoeken enz. Wij met 2 kinderen, chocolade en koekjes daar binnen. Zij 2 grote mensen en 5 kinderen. 5 toffe kinderen waar de jongens ook aansluiting bij hebben zowel bij de dames als bij de heren. Tegen 19.30 waren we thuis en 22 uur heb ik niet meer gezien.
maar nu is het nu en we zijn donderdag en we hebben een hele drukke dag. Ilse komt voor mij en Volker effe kletsen. Deze middag komt Dominique (de mr. die heel veel regelt) en Leen de kine. dat is zowat m'n dag en dan komt Lieve de verpl. ook nog langs. Dat zou ongeveer een 5 tal uur in beslag nemen. Tof en dat op een donderdag. Het zal maar ten goede komen van mezelf zeker.
Het is een rustige week geweest. Paasmaandag, dinsdag wat ziekjes en gisteren wat herstellen en bekomen van dinsdag. Eergisteren bij de transfer bed - rolstoel heb ik m'n pols verstuikt goed, he. Ah neen, dat is sarcasme het is niet goed. Het doet niet overdreven veel pijn meer als ik het een beetje forceer dan wel. Ik moet wel rondrijden met en beweeg m'n pols wel een beetje veel dus het is doseren, tanden bijten en zalfke smeren. Gelukkig ben ik linkshandig en is het m'n rechter pols. Overdosis beweging komt niet goed.
Lander is in zijn nopjes hij is een echte fietser tegen de zomer kan hij fietsen. Af en toe gaan we tot in het Provinciaal Domein en kan hij met de fiets gaan en trappen dat hij doet, zalig. Hij is een oefenbeest en zit steeds toerkes te doen hier op de koer.
Jo is een echte klusser. Hij heeft zich vandaag helemaal gesmeten om te klussen in huis. Ik zorg voor de muziek en hij voor het werk dat gedaan moet worden. Ik zal uiteindelijk wel zeggen wat we gaan eten en hij zal het waarschijnlijk klaarmaken. Ja, jullie lezen het goed Inge heeft een NIEUWE MAN. Zalig, he. Ik zie jullie jaloerse blikken al.
Deze morgen ben ik opgestaan gelijk ik was gaan slapen. Met hoofdpijn. Deze nacht om 1 uur nog een pijnstiller gevraagd aan Jo en terug in slaap en toch opgestaan rond 8 uur met barstende koppijn. Vandaag kwam ook de chauffagist de verwarmingsketel nakijken. om 6.45 uur stond Joni vrolijk aan m'n bed voor de verzorging. Haar effe laten doen maar gezegd gelijk gisteren ik blijf liggen ik voel me niet goed.
Ok, ik om 8 eruit en de dag begon effe wassen, tanden poetsen en kleren aan. Niet in die volgorde maar we waren op tijd klaar voor de mr. van de chauffage. Barstende koppijn had ik, ik heb moeten overgeven en de dag was mega fantastisch begonnen. Niet dus. Effe de kine een smsje gestuurd met de vraag hoe laat en effe een update van Inge haar gemoedstoestand. Ze heeft m'n nek eens goed losgemaakt. Na de kine ben ik terug m' bed ingeschoven voor een vroege middagdut.
Effe nog Joni op bezoek en een pijnstiller en dan hup m'n bed uit effe buiten een praatje met de buren en de pijn ging weliswaar over, wat een verademing.
Mijn cowboy's zijn met nonkel Marc, Jeroen en Michiel naar het Provinciaal Domein hier in de buurt met de enige echte vrouwenmagneet Molleke een kleine uitgezette vlo. Oh neen, het is een echte chiwawa. Schattig beest maar een beetje klein ik zou dat zo kunnen platrijden en niet eens iets merken.
Maar het belangrijkste is de pijn is weg voor mezelf. De jongens zijn gaan spelen en ik ben alleen met Jo thuis zalig geen lawaai rond mijn lijf, geen drukte niets. Gewoon Jo, ik en een rustige omgeving zelfs geen muziekje effe en geen tv. Gewoon rust. Dat mag ook wel eens, he.
Zo is een drukke dag in m'n hoofd toch wel wat rustiger geworden. Morgen en overmorgen heb ik een super drukke agenda, bezoekjes, therapie en therapie.
Vrijdag dierentuin maar stilletjes tegen de jongens en zondag gaan we normaal naar Gent
Het is geen grap maar het is mooi weer en achter glas is het heel gezellig, buiten is het een lichte frisse wind. Zowel Volker als Lander een plakker op hun luie oogje en dan naar buiten voor afleiding. Lander op zijn fiets met zijwieltjes en Volker op zijn nieuwe grote jongens fiets. Effe m'n spullen aan de kant en ik ben "mee" gaan genieten, maar neen geen genot het deed pijn aan m'n hartje. Ik had gehoopt dit een uurtje vol te houden maar na 15 min ben ik huilend naar binnen gekomen. Effe achter de pc voor wat Sims en gedachten op een andere frequentie. Het zal nog even duren voor ik dat allemaal verwerkt heb. De pech en de gedachte dat ik nooit meer met de fiets kan rijden, de gedachte dat ik nooit meer in de tuin zal ravotten op de trampoline dat doet pijn daarvoor hou ik van de koude winter om samen dan een gezelschapsspel aan tafel te spelen maar de zomer is zoveel mooier. De bloesems, het groene gras, de vogels die fluiten, kinderen die spelen in de tuin zowel hier als in de tuin van de buren.
M'n jongens vragen ook vaak kom je mee buiten en ok ik doe dat dan niet altijd maar af en toe laat ik het toe en dan knaagt het aan mijn stomme lijf. Ik kan niet eens tegemoet komen om eens deftig te tennissen of tegen een bal te sjotten neen het zit er niet in. Dat is effe balen. Voor mij, voor Jo en zeker voor Volker en Lander.
Weet je het maakt me zo moe om erover na te denken dat ik denk stop met denken erover en doe gewoon het zal voor iedereen makkelijker zijn en soms lukt me dat al maar op een dag besluipt je dat gevoel weer en BAF je ligt er weer.
Wat is er leuker dan op een gewone maandag uit te slapen. De jongens hebben tot 8.30 geslapen en ik tot 9.30 en dat deed deugd. Heel veel deugd. Gisteren een middagdutje gedaan van 12.30 tot 16 uur en om 22 uur gaan slapen met het al bekende resultaat. De verpleging stond hier wel al om 7.15 maar ik heb gezegd doe je ding onder de gordel en voor de rest tot straks en bedankt. Joni was wel blij en zo zat ze zeker op schema Lander heeft zich nog een uurtje bezig gehouden met Bad Piggies en Volker met filmpjes kijken op internet W817 en FC de kampioenen. Maar wel leuk natuurlijk Jo was in de buurt.
Gisteren avond was het wel effe lachen ik zat nog aan de PC en Jo in bad de jongens keken naar Ketnet om de avond af te ronden. Toen Jo in bad zat kreeg hij bezoek van Lander en Lander vroeg of Jo geen speelgoed moest hebben in bad om te spelen. De gekkerd. Er was meer gezegd maar daar ga ik niet over uit wijden maar het was lachen en Jo heeft alle kleuren gezien. Maar het komt er op neer dat Lander nog vele bokes moet eten.
Pasen is weer voorbij en ik denk Volker op een dieet te zetten. Hij is zeker niet te dik, maar constant vraagt hij eten en het liefste koek en snoep. Soms vraagt hij onder lichte "dwang" van ons een stuk fruit. Hij eet goed warm maar er staat geen grens op.
Gisteren feestdag dus frietjes op de menu. Hij vroeg constant frietjes bij en hij was en is niet te stoppen, hij vraagt ook niet of een ander nog moet hebben. Hij blijft maar scheppen. Een half uurtje later vraagt hij zijn dessert nu ja dat is wachten 16 uur.
Om 17.30 eten we bokes en dan eet hij met moeite 1 boterham en dan heeft mr. genoeg maar 15 minuten later, laten we raden mag ik een dessert en dan blijft hij vragen. Op voorhand vragen we en zeggen we zou je niet nog een boke eten want 1 boke is wel te weinig hoor.
Maar neen gaan spelen en straks dessert. Zo vraagt hij via Lander zijn dessert en na een uurtje vraagt hij nog eens mag ik mijn dessert. Als je zegt je hebt je dessert al gekregen ah neen he dat heeft Lander gevraagd. Ok goed kroket, NEEN het moet maar eens stoppen.
Want mijn keuken is genen DRIVE INN die altijd open is m'n keuken is s'morgen effe open voor bokes, s'middags ook en s'avonds ook. Tussendoor gaat die effe open voor een koek, een snoep of een stuk fruit. Fruit moet zeker 1 à 2 keer per dag. Het voordeel is Volker eet heel flink beleg en eet niet zoveel choco ofzo
Als je zelf al naar de keuken gaat om bv. vlees uit te zetten dan knipperen z'n ogen al. Wie weet krijg ik eten.
Als we naar de winkel gaan moeten we op voorhand zeggen neen je krijgt niets. Ok duidelijke afspraken zijn belangrijk maar als we naar de winkel gaan moet er niet steeds iets aan vast hangen. Zou ik denken.
Aan tafel heb ik het gevoel soms om met een beest aan tafel te zitten. Eten met z'n vingers ik zeg er al jaren iets van maar er komt geen betering in. We hebben het beloningssysteem dat dient en toch hervalt hij steeds iemand ideeën mail maar door
teveel willen snoepen en willen onbegrensd eten
deftig eten niet als een beestje
De grillen van een normaal huisgezin, het zal wel overal hetzelfde zijn denk ik of hoop ik.
We werden wakker in een huis vol chocolade grote kleine maar allemaal van Kinder reepjes eitjes... Tja als we echte eieren kopen van bij den bakker eten we met sinterklaas nog eieren. Dus verwennen we onze kids met echt eikes. Maar toen zei Volker Papa legt die eieren en papa koopt die. Ik nog geprobeerd te redden en te zeggen dat de paashaas een deel eieren zelf maakt en een deel koopt. Want ja voor alle kinderen eitjes maken dan heeft het beestje nooit vrij en zolang blijven eieren niet goed best grappig. Maar op een moment kwam hij met een zak van de verpakkingen en met de rekening. De rekening afgepakt en hij vroeg wat hebben jullie gekocht en ik sigaretten voor papa, koffie, suiker en zo van die dingen maar "geen eieren" en da koste zoveel euro zo rap en met komma kan hij nog niet rekenen.
Maar hij weet het ik heb moeten uitleggen op een leuke manier dat hij de magie voor Lander nog niet mag doorbreken en hij snapte het.
Dit jaar gaat hij ook door hebben van de Sint. Spijtig want het is een leuke magie om te beleven zowel voor de jongens als voor ons de mama en de papa. Bij de mama en papa start het al bij het uitkiezen van cadeautjes en Jo en ik vinden het naar de winkel gaan al even spannend. zoeken uitkiezen... 2 maanden op voorhand gaan Jo, ik en de jongens eens naar de Fun om gewoon eens te kijken naar speelgoed dozen draaien en keren om te zien wat er in de aanbieding is en dan kan er gekozen worden prenten knippen, plakken en brieven schrijven + versturen naar de bevoegde persoon.
In het weekend dat de sint op ronde is schoenen zetten en als ze opstaan zo een zalige snoetjes. Oh mama ik wou dit al jaren "fantastisch toch"
Spijtig want cadeautjes tijd valt allemaal op 1 maand Sint, Kerst en hun verjaardag. Als ze een lijst hebben en ze verjaren hebben ze de hele lijst in hun bezit
Gisteren had ik echt een leuke tijd. Ik had afgesproken met Sofie en ik had die jaren niet meer gezien. Wel gehoord via Facebook (tja sociale media is heel belangrijk voor me) Maar gisteren hebben we elkaar nog eens gezien en het was leuk heel leuk. Sofie het was top.
Het is de eerste dag van de vakantie de laatste echt vakantie voor de grote vakantie, dat wil zeggen dat ik bijna een jaar thuis ben. Ik vind het super knap van mezelf. Veel controles bij dokters, kine volgen en super veel andere dingen doen. Maar het belangrijkste is ik ben thuis bij mijn kerels. Ik heb ze moeten missen 16 maanden van m'n leven Volker, Lander en Jo thuis en ik in Gasthuisberg en dan in Pellenberg. Elke dag moesten ze over en weer, een hele prestatie. Soms gingen we in de cafetaria frietjes eten. ik samen met de jongens. Elke avond ook effe bellen om slaapwel te zeggen. Zo belde rond 8 uur ook mijn Tante Non elke avond om te horen hoe het was. Ik vond het fantastisch. Ik heb echt mijn Tante Non leren kennen als heel zachte persoon (ook al wist ik al dat ze zo was). Ze had ook haar medische zorgen en toch zette ze die opzij voor mij door er te zijn voor mij. Ik kon mijn gedachten eens kwijt goede en kwade bedenkingen, advies over de school van Volker alles gewoon ze is een vrouw van deze wereld. Ik ben blij dat ik haar kan benoemen als mijn Tante Non.
Ze was er voor mij maar ook voor Jo en de kinderen.
Moest ze eens komen dan weet ik dat hier alles opgeruimd en netjes is. Ik kan m'n verhaal kwijt en ze zal zeker tijd steken in de jongens rekenen, schrijven er zijn geen geheimen voor haar want een nonnetje op rust die les gaf in de lagere school is gewoon een luxe.
Volker heeft ook de verantwoordelijkheid van de verzorging van de dieren van de buren op zich genomen. alles is goed begonnen tot hij de vijver zag en zot deed. Met als resultaat een natte broek schoen en kous. Resultaat na verwittiging een rode bol op zijn beloningskalender.
Volker heeft een beloningssysteem. Hij kan elke dag 1 ster verdienen en daarvoor moet hij beleefd, flink, geen ruzie maken,...Volker is heel wispelturig qua gedrag van heel lief naar heel boertig is maar een kleine sprong. Daarom dit beloningssysteem bij 10 sterren mag hij een koek, een snoep of fruit kiezen in de winkel. Hij kan ook een rode bol krijgen bij 3 rode bollen krijgt hij geen ster. Als hij s' morgen een rode bol krijgt kan hij zich steeds herpakken.
Voor Lander hebben we hetzelfde systeem maar met kaka in de broek.
Het is een hele verademing sinds dat is ingevoerd geen kaka's meer in de broek of misschien 1à2 keer per maand en he boertige van volker is ook 1à2 bollen effectief per maand wekelijks moet hij zich 2à3 keer herpakken.
Tja kindjes grootbrengen is een fascinerende opdracht en vanuit een zittende positie soms zwaar. Volker weet dat ik in een zwakkere positie zit maar gelukkig kan ik me verbaal wel weren en dat voelen de jongens wel.
Dat is gelijk weggaan. De jongens moeten luisteren en ik moet op ze kunnen rekenen. Ze mogen niet zomaar oversteken. Vroeger grabbelde ik ze vast nu ben ik niet snel genoeg. Ze moeten bij mij blijven of zich aan de afspraken houden en dat doen ze super.
Vandaag Goede Vrijdag of zoiets. De jongens
zijn naar de oogarts geweest en moeten hun oogje afplakken. Volker wilt dit
niet op school dus doen wij dat thuis vanaf het moment dat hij van school komt
huiswerk maken en dan duwen we hem voor de pc en dan moet zijn oogje wel
werken. Lander valt goed mee en als die dat op school wilt doen ok anders ook
thuis en we duwen hem voor de pc.
Onverwachts is Katleen komen binnen waaien en
ik was heel aangenaam verrast. Effe gebabbeld over deze week en de kinderen
vinden het zalig om haar op te eisen. Volker was super schattig. Hij vroeg aan
Katleen blijf je mee-eten. Haar antwoord was als er genoeg is. Volker zei
spontaan dan eet ik een beetje minder. Kei lief gewoon.
Het is nu paasweekend en we zijn helemaal niet
in de paassfeer. Het is veel te KOUD!!! Echt koud de Paashaas zijn sjaal ligt
klaar in de gang want hij zal wel wat eieren brengen niet te veel maar toch
genoeg, anders eten we met Sinterklaas nog paaseieren. Maar sinds een jaar
of 2 kopen we alleen Kindersurprise dat is chocolade dat ze echt graag eten. Zo
brengt dat konijn ook fruit voor de jongens.
Spijtig dat het zo een weer is want we hadden
graag wat buiten gaan zitten om te spelen. Maar je bibbert gewoon weg. Volgende
vrijdag gaan we wel een dagje naar Planckendael en/of Zoo Antwerpen. We zeggen
nog niets aan de jongens want het is een geheimpje. Met ons abonnementje gaan
we ervoor.
Het voordeel is met dit weer is je doet geen extra
centjes op aan ijsjes extra drankjes, maar wel aan een nieuwe droogtrommel. Ze zijn ze vandaag komen
leveren we hebben iets meer betaald maar ze is een klasse A. Hopelijk zijn we
er super blij mee want met 2 kerels en ik dan is het geen luxe om een
droogtrommel te hebben. Gisteren stuk
gegaan vandaag een nieuwe geleverd. Goed gedaan Jo en Inge
Vandaag had ik een gesprek met mn psy en ze
merkte echt wel op dat ik boos was op alles en iedereen maar niemand
persoonlijk. Ik voel me echt gefaald in mn zijn. Vroeger was ik echt blij en
vrolijk en nu ben ik nog wel blij maar toch weer niet ik heb zo van die mood
swings. Heel raar, ik wil er zijn voor iedereen maar aan de andere kant wil ik
da niet en wil ik gewoon alleen zijn. Me opsluiten in een kooitje. Mensen
moeten ook geen medelijden hebben met me maar ze moeten me nu ook niet
ophemelen alsof er niets gebeurt is. Er is veel gebeurt en ik zou er wat minder
moeten bij stilstaan. Het is wat het is.
De kine zegt je moet, je moet moet moet. Ok ik
moet maar er zijn grenzen. Ik heb 2 kerels die hier ook rondlopen en die ik
niet mag vergeten. Ik oefen wat ik kan. Maandag Pellenberg: nu-step, statafel
en stappen tussen 2 parallelle baren. Dinsdag en donderdag kine met Jozefien:
evenwicht, staan, balans, stappen met ondersteuning en fijne motoriek. Woensdag met Annemie; stappen met ondersteuning,
onderhoud van de spieren en comforttherapie. Best wel indrukwekkend als je het
bekijkt. Tussendoor werk ik ook aan mn motoriek bv. deze blog typen (beweging
vingers) en eventueel effe een game spelen. Ik doe ook aan brain training: een
sudoku, kruiswoordraadsel, lezen, Ik
probeer ook af en toe eten te maken voor mn mannen en het lukt de kinderen
vinden het super Wafeltjes bakken met Lander, cake bakken met Volker en
spaghettisaus maken voor iedereen. Het leuke is dat Volker vraagt is het de saus
van mama want die is super lekker. J Het flatteert.
Uiteindelijk kom ik al van een heel eind van
hero to zero in een paar minuten maar omgekeerd duurt al meer dan 2 jaar en het
is hard heel hard alle diagnoses zeker de slechte. De trage vooruitgang, de
confrontatie met de realiteit. Wat sommige mensen en soms wetend te denken wat
je omgeving denkt (eergisteren bij het oudercontact van Volker passeerde er een
meisje ocharme die heeft haar been gebroken) ik zei nog tegen Jo was het maar
waar ze moest eens weten. We zullen nog eens praten over een paar jaar.
Goedemorgen maatjes. Vandaag en gisteren is Lander thuis gebleven van school. Hij heeft geen koorts maar heeft wel warm en hij speelt maar niet lang. Hij kan uren tv kijken (Toy Story 1, 2 en 3). Maar een beetje kwaliteit met mama is zalig vele knuffels en samen dingen doen en samen wachten op de dokter. Ondertussen is Ilse de gezinshulp hier en maakt alles weekend klaar.
Jo is naar de winkel. Inge haar verslaving ondersteunen COLA. Het is beter dan roken.
En ik zit tussen Lander en de PC een beetje een pech week droogkast kapot, een pech gevoel deze week met de Leie kabbelend door het huis.
Het kan gebeuren als er veel tegenvalt dan crash ik ook. Het is een beetje de naslag van maandag dat deint.
Maar ik moet en zal doorzetten ik mag me niet laten gaan en ik moet verder doen met wat ik bezig ben. Laat iedereen maar praten ik weet wat ik moet doen en ik ga misschien traag vooruit maar ik ga vooruit. Wat ze ook zeggen ik doe mijn best.
Ik weet het, Jo Volker en Lander weten het, oma, Tante Non, Marc, An, Els, Gerda en al mijn maatjes weten het. En IK moet doorgaan voor mezelf en niet voor een ander puur voor mezelf met supporters aan m'n zij.
Gisteren was het oudercontact van Volker Jo en ik opgepept naar daar want we hadden het 1 en ander te bespreken. We waren eerst en vooral verschoten Volker heeft voor taal een inhaalbeweging gedaan en zit bij het lezen niveau einde 2 leerjaar dus voor op schema. Woordjes schrijven loopt goed maar blijven oefenen. Rekenen daar maakt de juf zich nu zorgen om maar daar gaat hij extra ondersteund worden. Zowel van thuis uit als op school.
We hebben wel laten vallen van z'n agenda voor de 100ste keer schrijf zijn agenda in, wat niet in de agenda staat moet je niet doen volgens Volker. Ook al verwachten de juffen dat je dat doet elke dag zoals lezen. Dus de boodschap aan de juffen gegeven rekenen oefenen moet in de agenda. Blijkbaar kan hij zijn tafels goed, deel tafels minder en de brug heeft hij ook niet door. We gaan erop oefenen.
Hij is een leuke leerling en heeft iedereen graag het is geen haantje op school (thuis is hij een hele haan).
De juffen gaan zijn huistaken nakijken en dat ze ook bij de juf geraken waar het hoort. Zodat zijn taken weken later niet meer in zijn boekentas zitten. Het was een geslaagd oudercontact.
Ik heb vandaag een boze mail gestuurd naar de kine vooral. Dat ik het gevoel heb dat ik mijn best niet doe in hun ogen. Ik kan niet meer doen dan dat ik doe. Ik heb ook Jo, Lander en Volker en ik mag die zeker niet vergeten. Mijn kerels komen op de eerste plaats. Ze hebben me 16 maanden gemist, nu ben ik thuis en ik wil dat ze een leuk leven hebben en niet een leven waar dat revalideren een centraal woord is. Revalideren is belangrijk maar ik heb ook een gezinsleven en mijn gezin heeft voorrang.
Ik kan m'n leven instellen op 100% revalideren maar dan heb ik geen leven meer en wat gaat het opleveren, ik zit nu op de maximum qua revalideren. Enkel wat meer soepelheid in mijn romp en benen. Stappen gaat met ondersteuning en daar stopt het dan, he. Het is nu onderhoud van m'n lichaam. Ze willen heel veel en ik ook maar ik zit denk ik op mijn grens. Ik weet dat is balen maar het is nu eenmaal zo. Ik weet nu ongeveer wat ik wil maar een fijne gedachte is het niet. Ik wil in bad, ik wil dingen doen om mijn gezin gelukkig te maken en die dingen zal ik zelf wel doen niet met derden erbij. Ik moet uitmaken samen met Jo wat we willen voor ons gezin. Zowel Jo en ik vinden dat Volker en Lander op de eerste plaats komen.
Effe een slechte dag of week maakt niet uit maar het moet er effe uit
Dit jaar
hebben we besloten om nog niet op vakantie te gaan. Normaal gaan we 1 keer per
jaar een weekje vakantieparken. Liefst aan zee. Nu met de rolstoel zie ik dat
nog niet zitten. De zorg verschuiven naar zee of ardennen. Uitstappen met
rolstoel bweeuuk super eng Samen met de jongens naar het strand ok waar eindig
ik dan aan de rand van de dijk terwijl Jo en de jongens op het strand kunnen
gaan spelen ravotten, zandkastelen bouwen en in het water spelen. Er stoppen
zoveel dingen plots voor me. Normaal gaan we dan ook steeds eens op bezoek bij
een bende kabouters, piraten, een hond, in Plopsaland. Daar stopt het bij mij
aan de ingang van elke attractie. Met die stomme NAH ben ik heel rap duizelig
bij snelle hoofdbewegingen. Dus geen attracties meer voor Inge het zou wat
geven. Maar als compensatie hebben wel een abonnement van de Zoo Antwerpen-
Planckendael genomen.
Als een
gezin met 2 volwassenen en waarvan 1 persoon een invaliditeit heeft van meer
dan 66% krijg je korting je moet dit wel aantonen. Geen probleem we hadden alles mee. Eens aan
ons, vertelde we wat we wilden en toen heb ik jo zijn neus nagekeken en hij de
mijne of we onze neus nog hadden. Die man aan de balie zei je moet dat wel
bewijzen, he. Op een heel boertige manier. Jo super vriendelijk oh mr. is een
papier van de FOD voldoende of moet u nog een papier hebben en hij haalde zijn
bundeltje boven. Die man sloeg al alle kleuren uit. Maar met de juiste pasjes
in de hand wij de dierentuin binnen. Het was koud maar droog en we hebben
leeuwen, giraffen, olifanten met Kay Mook en volgens onze jongste
spruit hebben we een echte wurfslanggezien. Ook al zeiden we het is een wurgslang hij
bleef bij wurfslang. Zalig de taal van een kereltje van 5 jaar. Het leuke is dat
wij dat taaltje ook overnemen en hij ons verbeterd mama het is wel een
wurfslang, he hij denk echt wel dat hij het juist zegt. Maar op taal krijgen
ze allebei een 10 op 10.
 "Very Happy"){kind=icon}
Lander heeft zich nog een uurtje bezig gehouden met Bad Piggies en Volker met filmpjes kijken op internet W817 en FC de kampioenen. Maar wel leuk natuurlijk Jo was in de buurt.
ik heb moeten uitleggen op een leuke manier dat hij de magie voor Lander nog niet mag doorbreken en hij snapte het. 
