Naar de dierentuin gaan of naar iets anders een pretpark ofzo is zo confronterend. Je merkt direct dat je niet met alles mee kan. Het zijn omwegjes maken, wachten aan de uitgang,.... niet fijn. Zo zal het nu altijd zijn, de nadelen van mijn NAH tja voor iedereen is dat toch een beetje anders. Ik heb het voordeel mijn geheugen is nog goed, mijn babbel is nog goed. Af en toe vergeet ik een woordje maar mijn brein is net nog iets creatief genoeg om toch een alternatief te vinden. Bv. zo zei Jo maak jij een boodschappenlijst (het was 18md geleden) en ik was aan het opzeggen wat we nodig hadden koffie, melk, suiker"blokjes" ik bedoelde dus suikerklontjes. 

Enzo zijn er nog situaties die ik kan aanhalen en tevoorschijn kan toveren. Maar die zullen wel komen in de toekomst.

Het is zo confronterend als vrouw niet oud maar ook niet piep meer, met jonge kinderen en jonge maar niet piepjonge man naar een publieke plaats gaan. Ik voel me zo klein Jo duwend en ik ook af en toe geregeld, af en toe Lander op m'n schoot maar steeds een handje gevend. 

De mensen kijken soms zich vragen stellend "wat heeft die voor". Want de rolstoel verklapt al op voorhand of dit tijdelijk of permanent is. 

Mijn blits groen ding "Kawasaki groen" volgens Joris. verklapt het helemaal. het verklapt het al onder de gordel is niets ok niet stappen, rennen. Alleen maar zitten en staan of stappen met ondersteuning. Er zijn nog nadelen maar daar wil ik niet over praten te gevoelig. Mijn rechterkant heeft ook ne serieuze trek gekregen waardoor ik minder kracht heb, gelukkig ben ik linkshandig. Af en toe heb ik nen trek in m'n schouder maar dat is niet zo erg. alleen grappig, maar niet als ik een glas of tas met vocht in mijn handen heb. 

Mijn linker oog en oor doen het ook niet meer en zijn zoals ik tegen de kinderen zeg "het is kapot". Het horen dat er niet meer is, valt nog mee daar leer je mee omgaan. Je wordt zot van teveel impulsen. Grote groepen veel getetter kan ik niet meer zo goed tegen. Al luister ik nog heel graag muziek. M'n oog kan ik mee leven maar ik verlies heel veel links en rechts compenseerd gelukkig de rest. Maar doordat m'n rechteroog alles moet compenseren qua zicht is die soms heel oververmoeid en zie ik alles een beetje dansen. Maandag naar de oogarts eens horen wat ik kan doen. Als ik heel snel mijn hoofd draai dan ben ik heel draaierig. Dat maakt dat ik ook niet meer in aanmerking kom om met de auto te rijden, ook al is hij aangepast aan mijn fysieke handicap. Het kijken op de baan links alles weg en dan de combinatie spiegel midden en opzij is te veel van het goede. Dus 1 ding weg van de lijst wat ik niet meer kan doen. Ik laat me rijden. Je kan zeggen dan mag je drinken maar niets is minder waar, geen alcoholische dranken in mijn lijf. Mag niet met de medicatie. Spijtig want zo eens een ander smaakje zou leuk zijn.

Tot later