Ons Amerika avontuur

Inhoud blog

	Mededeling!!
	Hyrum & A.I.S.P.
	Skiën & ijshockey
	NL-ers op bezoek
	MAC

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Archief per maand

	05-2014
	01-2014
	12-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	03-2009
	02-2009

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Zoeken in blog

Ons Amerika avontuur

Layton

27-09-2010

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Moab

Het weekend is begonnen en wij gaan naar "Arches National Park" (www.discovermoab.com/archesnationalpark.htm) in het zuiden van Utah. Na een ritje van ongeveer 5 uur bereikten we Moab. Die vrijdag hebben we niks meer gedaan want het was al avond en na een lekker etentje waren we volledig uitgeteld en zijn dan maar op tijd in ons bedje gekropen.
Zaterdagmorgen zijn we om 9am al klaar met ons ontbijt en dan gaat het richting Arches. Zoals gewoonlijk moet er bij de ingang van het park natuurlijk ook een foto genomen worden. Voilà...daar staan we dan met z'n 3-tjes op een rij...vlnr. Stuart, ik (zei de gek) en Dominique

De rotsformaties worden alsmaar grilliger van vorm en iedere noemenswaardige rots heeft dan ook een specifieke naam. Deze formatie heet "Three Gossips" wat letterlijk vertaald "Drie Roddelaars" betekend.

Een beetje verderop staat "Balanced Rock". Deze rots ziet eruit alsof hij elk moment kan omvallen, vandaar dus ook zijn naam "de balancerende rots". Niki en ik worden door Stuart vereeuwigd op onderstaande foto,

maar om jullie een idee te geven van de omvang van deze "steen" moet je eigenlijk volgende foto eens goed bestuderen. Als je héél goed kijkt, zou je Dominique ergens moeten zien zitten... Bedenk wel dat al deze rotsen eigenlijk versteende zandduinen zijn. Het wordt er alleen maar spectaculairder door !

Eén van de vele foto's die overal in de boekjes staat - als je op zoek gaat naar info over Arches - is er eentje dat precies een masker voorsteld (althans...dat is wat ik er in zie...). Het zijn net 2 grote ogen die je aankijken. Hier worden dat "vensters" genoemd. De "North and South Windows"

Als je deze parken gaat bezoeken wordt er altijd op aangedrongen dat je zéker voldoende water bij moet hebben (+/- 1 gallon (+/- 4liter) per persoon/per dag). We zijn wel al eind september, maar het is hier nog altijd ongeveer 90°F (is 32°C). De auto wordt geparkeerd en we nemen de wandelweg tot aan de "windows". Het uitzicht daar boven is op z'n minst spectaculair te noemen. En zoals "brave toeristjes" proberen ook wij een beetje ongewone foto's te maken. Niki weet dat ik altijd wel "in" ben voor een grapje én vermits hij ook weet dat ik niet hou van geposeerde foto's wil hij persé dat ik deze foto hier bij zet

Onze wandeling duurt ongeveer een uur en dan gaan we verder naar de "Delicate Arche", een heel eind verderop. Deze rots is zowat hét kenteken van Utah en een afbeelding hiervan vindt je haast overal. Vermits Stuart erbij is en wij al een hele poos gewandeld hebben, besluiten we om de trip naar de Delicate Arche - die 3miles (+/-5km) lang is, maar wel 2 tot 3 uur in beslag neemt - niet te doen. Vanop een viewpoint (uitkijkplaats) - die ons door een ravijn scheidt van de Arche - hebben we toch een heel mooi zicht !

Voilà...dit park hebben we gezien. "Tick in the box" zoals Niki dat altijd zegt. Hij bedoeld daarmee dat we een X kunnen zetten bij de dingen die we willen zien/doen, zodra we het ook effectief gezien/gedaan hebben.

Het volgende National Park op ons verlanglijstje ligt hier vlak in de buurt dus gaan we vandaag ook daar nog naar toe. Het noemt "Canyonlands" ( www.utah.com/nationalparks/canyonlands.htm).

Dat we hier ook wel écht in Indianengebied zitten zie je zo. Deze beelden zouden uit een film met John Wayne kunnen komen. Het enigste dat er aan deze plaatjes mankeerd, zijn de Indianen die van boven op de rotsen de toeristen "bespioneren" en de "Tipi's" die eigenlijk aan de rand van het water zouden moeten staan. Of Cowboys en Indianen die met mekaar in de clinche gaan...ik zie het zo al voor me gebeuren...!

Deze rots heet (zéér toepasselijk) de "Wooden Shoe" (kortweg...klomp). Je herkent hem direkt !

En alsof ik nog niet genoeg foto's heb van rotsen en stenen en versteend zand doe ik er ook nog deze 2 bij. Gewoon maar omdat ik de beelden zo apart vind. Ik kan er maar niet genoeg van krijgen en Stuart trouwens ook niet want hij volgt mijn voorbeeld. We nemen de ene foto na de andere terwijl Niki door het park rijdt. Ik zou ze allemaal willen laten zien, maar ik moet een keuze maken en dat is niet altijd zo gemakkelijk.

Onze laatste halte voor vandaag is "Newspaper Rock" oftewel de "gazettenrots". Op deze rots (in zandsteen) werden een groot aantal "petrogliefen" aangetroffen waarvan men de oorsprong niet écht kent.
Even ter verduidelijking (Deze uitleg komt uit Wikipedia) : Petrogliefen zijn symbolen, figuren of andere afbeeldingen die in de rotsen gekrast, gekerft of gehakt zijn. Het woord "petroglief" is afkomstig van het Griekse woord PETROS (steen) en GLYPHEIN (kerven).
De tekeningen zouden +/- 2000 jaar oud zijn. Ze werden gemaakt door mensen die toen in deze streek woonden (oa. Fremont, Anasazi, Navajo en Anglo culturen). Wat ze precies voorstellen is niet geweten. Native Americans (Indianen) noemden het "Tsé Hane" (Rock that tells a story = Rots die een verhaal verteld).

Na nog één nachtje in Monticello geslapen te hebben is het weer al tijd om terug naar huis te gaan. Het weekend is voorbij gevlogen, maar we hebben weer veel gedaan en gezien. Stuart heeft het enorm naar zijn zin gehad en is heel blij dat we hem meegenomen hebben om al deze mooie parken te bezoeken.
Onderweg zie je de gekste dingen...Zo ook deze meneer die met zijn moto een tripje doet. Hij heeft blijkbaar niet genoeg aan zijn moto alleen, maar het ziet er naar uit dat hij ook nog wil gaan fietsen. De vraag is alleen maar : hoe neem je nu je fiets mee als je met de moto ergens naar toe gaat ? Zo dus...

En nog een hele opmerkelijke foto is deze van een soort "Iglo's". Wat het moet voorstellen of wie er in woont...weet ik het niet, maar het ziet er zeer futuristisch uit. Marsmannetjes misschien ???

Het is etenstijd als we terug in Layton aankomen. Stuart wil ons trakteren op een etentje om ons bedanken voor de gastvrijheid van de ganse week en zo'n voorstel gaan we natuurlijk niet afslaan hé !

Ziezo, het weekend is nu écht wel voorbij. Vanmorgen heb ik Stuart al om 8am op de luchthaven "gedropt". Hij is terug naar huis. We hebben ons goed geamuseerd en ik denk dat het hem ook wel aangestaan heeft.

Stuart...it was our pleasure to have you overhere and we hope that we gave you a nice time. You have all the pictures, but the nices memories are the ones in you hart ! We'll make arrangements so we can meet you next year in Washington. Untill then...stay well, stay healty and take care of yourself ! And now, I'm gone close this story with the words you always write in your emails...Friends 4-ever, 4-ever Friends !

Ingrid

Geef hier uw reactie door