Onze vakantie dit jaar wordt een 14-daags "rondzwerven" door de staat Californië. Nadat Niki nog een paar uurtjes is gaan werken en ik intussen de auto volgeduwd heb met vanalles en nog wat voor onderweg, zijn we eindelijk klaar voor de start van een totaal nieuw avontuur. Als we de juiste afslag nemen bij Salt Lake City richting Reno merken we tot onze verbazing dat we wel héééél lang zullen reizen voor we Reno bereiken. Het is één lang traject van maar liefst 509 miles (is 819km !).
Voor mijn part is dit een veel te lange, saaie weg (er is letterlijk NIKS te zien, zelfs geen enkel dorpje !), dwars door de woestijn, maar het kan helaas niet anders als we naar Reno willen gaan. Het is dan ook héél belangrijk dat je - vanaf dat je een benzinestation tegenkomt - best onmiddelijk gaat bijtanken, wil je aan de volgende halte geraken. Geen dorpje, geen stad, geen mens of dier te bespeuren...maar ook geen straatverlichting en slechts hier en daar een telefoonpaal om in geval van nood iemand te kunnen bereiken. Hoe zo'n woestijn eruit ziet, zie je op onderstaande foto. Vergis je niet, dit is geen sneeuw ! Dit is puur zout, want we zitten in de zoutvlakte Bonneville (nog steeds in Utah).
En zo gaat dat zo maar verder en verder en verder. Maar de ENORME uitzichten zijn zo mooi dat ik hier toch nog een rap foto ga bijzetten om jullie een idee te geven
Na een lange, vermoeiende rit en omdat we pas 's middags vertrokken zijn, is het avond als we Reno bereiken. Het is stikdonker en dus kruipen we direkt in ons bed. Foto's maken zullen we morgenvroeg wel doen als we onze reis verder zetten. Dit is Reno (het mini-Las Vegas van het noorden).
Vanuit Reno (om 9:45am en met 545miles of 877km op de teller) gaat onze trip naar Lake Tahoe en dan naar Yosemite National Park. Maar wie Californië zegt, denkt natuurlijk in eerste instantie alleen maar aan acteurs en/of actrices, zon, zee en strand. Minder bekend zijn de bergen en de eeuwige sneeuw. Het lijkt dan ook precies alsof we ergens in Oostenrijk rondrijden als je onderstaande foto bekijkt.
We bereiken Lake Tahoe (www.visitinglaketahoe.com) na een 2-tal uurtjes. Hier houden we een korte halte want het is hier zóóó mooi ! Natuurlijk gaan we effe tot aan de rand van het meer, al is het dan alleen al maar om even pootje te baden, de benen te strekken en de innerlijke mens te verstevigen.
Gisterenmorgen, voordat we vertrokken, heb ik nog een krentenbroodje gebakken en dat gaat er nu wel in als 'zoete broodje(s)'. Bij het park is het veel te druk en daarom picknicken we vanuit de koffer van onze auto. Niki is blijkbaar heel diep in gedachten verzonken...hij merkt niet eens dat ik een foto neem.
Van hieruit gaan we richting Yosemite National Park (www.yosemitepark.com). Op weg er naartoe zien we dat de strakblauwe lucht, zonder één wolkje, plaats geruimd heeft voor een dreigende onweerswolk.
Het is zaterdag, 3:50pm als we bij de ingang zijn en we hebben al 710 miles gereden sinds we thuis onze reis aangevat hebben. Het zonnetje schijnt nog een beetje flauwtjes en we profiteren ervan om vlug een paar foto's te maken. We hebben ons toestel op een - speciaal voor fototoestellen voorziene -plaatsje ingesteld zodat we samen op de foto kunnen. Voor een keertje zijn er géén toeristen te zien. Het is toch wel heel gemakkelijk dat zo'n fototoestel dat helemaal alleen klaarkrijgt ! Het enige nadeel is dat je wel dat je gedurende een aantal seconden (die wel minuten lijken) heel geforceerd naar dat ding zit te loeren en maar hopen dat hij vlug die foto maakt, je kan zo'n grimas geen uren aanhouden hé !
De weg in Yosemite kronkeld verder en verder naar boven en de lucht wordt donkerder en donkerder. Dat beloofd ! Ik hoop dat we het droog houden...
Alle schietgebedjes (voor zon en zonder regen) tenspijt hebben we het niet droog kunnen houden. Het regent pijpenstelen en het donderd dat het kraakt. Midden tussen de bergen, in een stukje niemandsland, is zo'n onweer natuurlijk nog veel indrukwekkender. De ranger - die te paard het hele gebied doorkruist en ernorm goed opvalt met zijn gele uitrusting - zoekt ook een "relatief droog" plekje op voor zijn paard.
Eens we door het onweer uit zijn komt langzaam maar zeker het zonnetje weer tevoorschijn. We maken tijd om de beentjes een beetje beweging te gunnen en lassen we een pauze in. Niki geniet...
en ik ook...
We hebben het er net over gehad (dat we nog geen beren gezien hebben) en we vragen ons eigenlijk af of we zoveel gelukt zouden kunnen hebben om er eentje "live" te zien. Deze platen langs de weg doen ons in ieder geval wél vermoeden dat er hier wel degelijk beren rondlopen.
Het is dus een kwestie van onze ogen open te houden !! Nog geen halve kilometer verder staat alle verkeer stil en geparkeerd langs de weg en lopen mensen nerveus heen en weer tussen hun auto en een open plaats midden in het bos. Iedereen is gewapend met verrekijkers, fototoestellen en camera's. Hier is duidelijk iets loos, maar wat ? Als ook wij onze auto geparkeerd hebben zien we op die open plek - midden in een hele groene weide, met ontelbaar veel witte bloempjes - een baby-beer. Het is nu wel kwestie van je stil te houden en te genieten van het moment want ergens hier in de buurt zwerft mama-beer en die kan zo direkt tevoorschijn komen. En weer wordt het fototoestel erbij gehaald en hoor je klik, klik, klik. Dit kunnen we niet zomaar voorbij laten gaan zonder bewijzen ervan te verzamelen.
We willen het lot niet tarten en vertrekken na een 10-tal minuten zonder dat we mama-beer 'goeie dag' te zeggen. We hebben nog een hele rit voor de boeg. Vanavond slapen we in San Fransisco (enfin...da's toch de bedoeling). Nog een laatste blik op een of ander bergmeer in de buurt van het park
en dan beginnen we aan het laatste ritje voor vandaag. Het is 10pm als we aan het hotel in Alameda bij San Fransisco aankomen. Héhé...dat was een lange, maar wel mooie 1ste dag in Californië en de teller van de auto blijft vanavond stilstaan op 934 miles of 1503 km (we zijn nog maar einde dag 2).
Slaapwel en tot morgen, Ingrid
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
