Na de parade, ter gelegenheid van 4th of July, zijn we vertrokken voor een ritje van +/- 5 uur richting het zuiden van Utah, naar Bryce Canyon National Parc.  We zijn benieuwd of het inderdaad ook zo spectaculair zal zijn als wat men ons verteld heeft.  Volgens het boek (alle nationale parken van de USA) dat Niki kreeg voor zijn verjaardag van onze huisbazen, kán het gewoon niet anders dan héél mooi zijn. 
Het is bijna avond als we Bryce Canyon naderen en merken aan het landschap dat ons doel binnen bereik komt, maar we moeten we nog door "Red Canyon".  Met de avondzon ziet dit er al heel speciaal uit !





En dan zien we een eerste aanwijzing dat we er zijn (of toch bijna !)



Ja hoor, we hebben de ingang van het park gevonden (www.brycecanyon.com).  Een groepje toeristen maakt vlug nog enkele foto's.  Er volgt een uitwisseling van camera's en daarna kan iedereen - blij en fier met zijn/haar foto van het momument aan de ingang van Bryce Canyon - weer vertrekken.



We rijden nog door tot aan het Visitors Center om te weten hoelaat het hier morgen eigenlijk opent.  We willen een plattegrond van het park, een jaarpas voor alle Nationale parken en natuurlijk de nodige uitleg waar we moeten zijn en wat er allemaal te beleven valt.  Dominique - die duidelijk moe begon te worden - is plots klaarwakker en helemaal in zijn element !  Hij heeft - met zijn "jagersinstinct" - al onmiddellijk een "pronghorn deer" gezien (die jachtcursus is toch nog voor iets goed geweest is...'k wist het hé !).



Omdat het te donker begint te worden gaan we ons hotelletje opzoeken in een dorpje "Tropic".  Het hotel steld niet veel voor, maar we zijn er ook alleen maar om te slapen en na een rit van 5 uur, voelen we toch wel dat we daar aan toe zijn.  Na een deugdoende nachtrust (zo noemen ze dat toch) zitten we tegen 8 uur aan het ontbijt.  Tegen half 10 rijden we het park binnen, op zoek naar het avontuur.  Aan de ingang krijgen we een krantje met de nodige uitleg over het park en daarin zit ook een landkaart.  Men raad ons aan om eerst naar het meest zuidelijk punt (Rainbow Point op een hoogte van 9115 foot of 2778 meter) te rijden.  Als je dan terug richting uitgang rijd, liggen alle stopplaatsen met de  bezienswaardigheden aan de rechterkant en hoef je de weg niet eens meer over te steken (héél slim !)





Op Yovimpa Point (vlakbij Rainbow Point) maak ik een foto van Niki in een spectaculair decor



We rijden naar Agua Point en wie komen we daar tegen ? Mr. de Raaf uit... juist ja, je weet het nog ! 
 


Dit is het uitzicht vanop Agua Point (als de raaf uiteindelijk verdwenen is)



Daarna gaat het verder naar de "Natural Bridges".  Het woord zegt het zelf, het is een rots waar door de erosie van vele jaren zich een brug gevormd heeft.  Eigenlijk is het niet meer of niet minder dan de rots die langzaam aan verdwijnt.  Eerst is de rots volledig, daarna komt er een gat in - de zogenaamde "windows" of "vensters" zodat je door de berg kan kijken.  Dat gat wordt alsmaar groter tot er uiteindelijk alleen nog maar een "natuurlijke brug" overblijft.  Als over vele jaren ook nog die brug zal verdwenen zijn, blijven alleen nog de "Hoodoo's" (grillige rotsformaties) over.



We komen aan op "Farview Point" op een hoogte van 8819ft of 2688m en het uitzicht is GIGANTISCH !  Daar moét en zal ik een foto van hebben en Niki is een zeer geduldig model (haha).



Omdat we hier een beetje langer blijven én omdat we natuurlijk "den toerist" aan 't uithangen zijn, krijgen we gezelschap van deze beestjes.  Het zijn de "Chipmuncks" of grond-eekhoorns (Knabbel en Babbel zijn dé grote bekenden van deze soort !)  Ze denken waarschijnlijk dat we eten bij hebben.  Helaas voor hen mag je de dieren in de parken absoluut niet voederen omdat ze dan afhankelijk worden van mensen én van "ons" eten.  Per slot van rekening zijn het nog altijd "wilde" dieren en dat moeten ze ook blijven.



Van Farview Point gaat het richting "Inspiration Point" en dit is een foto die je ook in de boekjes aantreft.  Het zicht is overweldigend en als je goed kijkt dan zie je al die Hoodoo's waar ik het eerder over had.



"Bryce Point" - onze volgende halte - zal voor altijd een hele speciale betekenis hebben voor mij.  De reden waarom zal voor jullie wellicht een gok zijn, maar voor mij is het een weet...



Aan de andere zijde van bovenstaande foto bevinden zich de "Bryce Point Grottos".  Je ziet duidelijk wat ik bedoel met de rotsen  die meer en meer verdwijnen, bruggen vormen en daarna Hoodoo's worden



En Bryce Point is het eindstation voor vandaag.  We hebben honger en gaan in het stadje onze innerlijke mens een beetje versterken want het is hoog nodig.  Op de terugweg van het park naar het stadje komen we voorbij een "cowboy-dorp" en kunnen het niet laten om daar eens gaan rond te neuzen.



In zo'n cowboy dorp moet je je natuurlijk wel kleden volgens de gewoontes van het dorp.  Dat we dat gedaan hebben én daar bewijzen van hebben zie je op onderstaande foto



Na het diner - dat overigens zéér lekker was - rest ons nog maar één ding te doen.  We willen een zonsondergang zien op "Sunset Point".  Tegen 9 uur zou de zon onder gaan dus wij er naar toe.  Halfweg wilde Niki de herten nog eens van héél dichtbij gaan bekijken, maar zoals je ziet kijken zij al evenzeer naar hem.  "Wat iets raars is me dat !" zullen ze  wellicht gedacht hebben



Ook de "Utah Prairie Dog" (stokstaartjes) waren zéér op hun hoede bij het zien van "dat rare ding"



Maar we bereikten uiteindelijk toch Sunset Point en nét op tijd want de zon was bijna onder, maar het was allemaal de moeite waard want de beelden zijn prachtig...oordeel zelf maar





En met deze laatste foto's is het hoog tijd geworden om ons terug naar ons hotel te begeven.  We hebben nog een heel eindje te rijden en morgen staat er - naast een fikse wandeling (de Navajo Loop Trail) - ook nog onze terugreis op het programma en dus moeten we ervoor zorgen dat we goed uitgerust.  Net als we denken dat we het wel gehad hebben voor vandaag krijgen we nog een extraatje.  We worden - nét als we het park willen verlaten - getrakteerd op een één uur durend, fenomenaal vuurwerk owv. 4th of July, en dat is toch wel een hele speciale afsluiting van een heerlijke, mooie dag ! 

Ingrid