Ons Amerika avontuur

Inhoud blog

	Mededeling!!
	Hyrum & A.I.S.P.
	Skiën & ijshockey
	NL-ers op bezoek
	MAC

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Archief per maand

	05-2014
	01-2014
	12-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	03-2009
	02-2009

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Zoeken in blog

Ons Amerika avontuur

Layton

20-06-2010

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Oklahoma (deel 2)

Zoals ik in deel 1 al zei, heb ik dag 3 doorgebracht aan en vooral ín het zwembad. Maar wat ik jullie in dat eerste deel helemaal vergat te vertellen is dat we - bij aankomst in Oklahoma - een overstroming meegemaakt hebben. Dat komt omdat we er zo van onder de indruk waren, dat het tot nu geduurd heeft voor we er foto's van hebben kunnen maken. Gelukkig heeft die overstroming (én bijpassend noodweer met klank- en lichtspel !) maar één dag geduurd. Maar je ziet wel nog tot waar het water stond.

Dag 3 zijn we met z'n allen naar downtown Oklahoma gegaan. We willen het museum bezoeken (www.oklahomacitynationalmemorial.org). Maar het is geen museum van kunst- of beeldhouwwerken...neen...het is een museum als aandenken aan een aanslag die daar gebeurd is op 19 april 1995. Een aanslag zoals die van 11 september 2001 in New York. Het is een heel trieste aanblik als je door de straat wandelt waar deze feiten zich afgespeeld hebben

Als we het museum binnengaan zien we onmiddellijk deze gedenkplaat

Er wordt ons gevraagd om op een serene manier door het museum te wandelen en géén foto's te maken uit respect voor de 168 overledenen (waaronder 39 kinderen). Deze enigste foto die binnen mag genomen wordt laat (rechts vooraan) een deel van de muur zien zoals we die buiten ook al zagen.

Aan de andere kant van de zaal hebben we een uitzicht op het "buitenmuseum" waar we een wandeling gaan maken. Je kijkt nu uit naar de plaats waar eens het gebouw gestaan heeft...

Wat ín het museum al zo in-triest en onwaarschijnlijk lijkt, is buiten al helemaal niet in woorden te vatten. De plaats waar onderstaand foto gemaakt is, is ook de plaats waar het gebouw stond. Dat gebouw is nu vervangen door het water. Aan de ene kant staat een muur die eens een zijmuur was met daarop een uur : "09:01". Op de klok van de zijmuur aan de overkant staat "09:03". Daartussen hoort eigenlijk "09:02", maar dat zie je nergens omdat dat het moment van de aanslag was...

Aan de andere kant van het water, zie je 168 koperen stoelen staan. Voor ieder overleden persoon staat er ééntje. Ze hebben allemaal dezelfde afmetingen behalve die voor de 39 kinderen, die zijn een beetje kleiner. Ze staan allemaal in een bepaalde orde...de plaats waar de mensen waren op het moment van de aanslag. En ze kijken allemaal in dezelfde richting van het water...

Brandweermannen die ter hulp kwamen en overweligd waren bij de aanblik van de aanslag lieten deze tekst na op één van de muren, duidelijk zichtbaar voor iedereen die hier ooit nog zou komen...

Ik verzeker jullie...het heeft toch wel even geduurd voor we ons daar allemaal konden overzetten. Het heeft enorm veel indruk nagelaten bij iedereen !!! Zoiets mag nooit vergeten worden...

Gelukkig is dit bezoek in de voormiddag geweest. Namiddag - toen al die gevoelens een beetje getemperd raakten - hebben we het nuttige ook aan het aangename gekoppeld. Onze ganse compagnie is neergestreken bij Erik & Isabelle en is het toch nog een hele fijne, gezellig BBQ geworden.

De avond word door de anderen afgesloten met een bowling-competitie

behalve voor Niki en mezelf. Wij zijn stiekem naar buiten geslopen en hebben ons - met een lekkere cocktail - op het terras geïnstalleerd. Laat de anderen maar afzien bij de bowling !

En daarmee zetten we een punt achter dit hele "Oklahoma" gebeuren. Volgend jaar gaat deze "meeting" waarschijnlijk in Washington door. Dan ga ik van de gelegenheid gebruik maken om Kim (mijn nichtje in Philadelphia ) en haar gezinnetje te gaan bezoeken. Kim...ik kom er (volgend jaar) aan hoor !

Groetjes, Ingrid

Geef hier uw reactie door