Het is alweer zover...tijd om afscheid te nemen. Vanavond gaan we naar Brussel om te overnachten en morgen vliegen we voor de laatste keer terug naar Utah. Zowel Niki als ik hebben de indruk dat het afscheid nemen dit keer vrij gemakkelijk is. Waarschijnlijk omdat nu iedereen weet dat we over een jaartje - met ons hele hebben en houden - terug op Belgische bodem zullen staan. Voor ons betekend het ook dat we vanaf nu daar in Utah alles wat we nu nog zullen doen, "de laatste keer" zal zijn. Laatste keer onze "21 Juli Party, laatste keer "Halloween", laatste "Kerstmis en Nieuwjaar" enz...
We beginnen de dag met een ontbijt met de kids en omdat het altijd zo'n gezellige bende is, hoort hier natuurlijk ook een foto bij. Vlnr Jo, Niki, Rob, Lien, Joni, ik en Antje
Bij Niki's mama vergeten we een foto te maken met haar, zijn zus Christel en schoonbroer Luc, maar bij zijn oudste zus lukt het wel. Op deze foto zie je Niki, schoonbroer Fons en Niki's zus Lizzy-Ann.
Dan gaat het verder naar mijn ouders en dat onderonsje wordt ook op foto vastgelegd.
Hier gaan we niet alleen afscheid nemen, het is ook Vaderdag. En daarom wordt via dit kaartje en een gedichtje ook mijn Pa - en alle papa's die hier komen lezen - in de bloemetjes gezet.
Lieve Pa,
Ik mag dan wel geen dichter wezen,
Maar dit korte stukje moet je toch maar eens lezen,
Wat ik je vooral zeggen wou
Ik wens je een fijne Vaderdag en ik hou van jou!
De laatste halte voor ons vertrek uit Hoeselt is de plek waar we deze 2 weken gelogeerd hebben...bij onze vrienden Gunther & Inge. Mouche komt ook langs om afscheid te nemen.
Lieve vrienden...dank jullie wel voor het super-verblijf! We hebben jullie gastvrijheid enorm op prijs gesteld en hopelijk lukt het jullie nog eens opnieuw bij ons op bezoek te komen. We gaan jullie missen!!
En zoals we al een tijdje geleden afgesproken hadden, brengen Gunther en Inge ons naar Nijvel waar we op bezoek gaan bij onze "Utah-vrienden" Sarah, François en kids. Het is een vreugdevol weerzien ten huize van, maar wat zijn de meisjes groot geworden!! Gelukkig herkennen ze ons nog. Op onderstaande foto zie je vrnl. Niki, Clémence, Eloïse, ik en daarachter vlnr. Valentine, François & Sarah.
Na een aantal uurtjes van herinneringen en anekdotes ophalen, is het ook daar tijd geworden voor het afscheid. François zal ons naar hartje Brussel brengen waar we overnachten. Maar Eloïse en Clémence waren in Utah een beetje mijn "geadopteerde kleinkinderen" en bij het afscheid gebeurd dit...
Wat was het weer gezellig om iedereen terug te zien! We hebben een superdrukke, maar wel heel gezellige tijd gehad en met vele herinneringen en foto's begeven we ons morgen terug naar Utah.
Het ga jullie allemaal uitstekend en over een jaartje zien mekaar terug "life"!!
Liefs, Ingrid
|
