"60 jaar getrouwd...daar moet op geklonken worden"! En dat doen we meteen als we de feestzaal binnenkomen want er wordt ons een receptie met champagne, andere drankjes en bijpassende hapjes aangeboden. De mensen die vandaag de ganse dag in de kijker lopen zijn uiteraard dit mooie koppeltje!



De veramerikaniseerde Belgen - zijnde Kim, ik en Niki - verzamelen aan één van de tafels waar we ons tegoed doen aan al die lekkere hapjes. Niet dat ze dat in de US niet kennen, maar de Belgische keuken kent niet voor niets wereldnaam en -faam. Kim kijkt haar ogen uit en weet niet wat eerst te proeven.



Terwijl Pa staat te nippen van zijn glaasje champagne en daarbij het gezelschap krijgt van zijn goeie vriend Jan, komt Ma aan onze tafel staan en krijgen we een gezellig-3-generaties-onderonsje. Ma zou Ma niet zijn als ze niet meteen de ene mop na de andere verteld. Wáár ze die moppen blijft halen is me een raadsel. Helaas is dat een eigenschap die ik niet heb want ik kan er geen enkele onthouden! 





Ik heb in het verleden hier op mijn blog nog praktisch geen kans gehad om jullie te vertellen over Ellis. Zij is de dochter van mijn broer Fred. Door omstandigheden (die hier uiteraard niet ter zake doen) is zij een hele lange tijd uit onze familie geweest. Maar ze is er terug en daar zijn we uiteraard héél erg gelukkig mee. Vooral voor Ma en Pa die hun kleindochter zolang hebben moeten missen.



Tijdens de receptie komen de kleinkinderen plots met een cadeau voor hun grootouders aanzetten. Ze hebben een foto-kader bij waarin een plekje voorzien is voor ieder gezinnetje...een heel goed idee!!



Als we dan eindelijk kunnen gaan eten, krijgen we allemaal een tafel toebedeeld. Dat maakt dat alle "oudjes" (sorry tantekes en nonkels dat ik jullie zo noem, maar het is nu eenmaal zo!) kunnen samen zitten. Geloof me...die hebben mekaar altijd héél veel te vertellen! Op de foto zie je dat er op de achtergrond een dia-voorstelling wordt weergegeven. Die dia's zijn een overzicht van het boeiende leven en de vele reizen die Ma en Pa - met in hun kielzog hun 4 kids - ondernomen hebben. En reizen is een eigenschap die we alle 4 "met de paplepel" binnengekregen hebben (en nog steeds graag en veel doen)!



Jos - een op maat gemaakte zanger/entertainer - komt de namiddag opvrolijken met liedjes en anekdotes (die wij hem bezorgd hebben) over het leven van Ma & Pa. Het wordt een aangename namiddag en onder luid gejuich en applaus wagen onze ouders zich aan een dansje op de muziek van "Etoile de Neige"...hét liedje waarop zij 63 jaar geleden voor de allereerste keer samen dansten!



Maar hun dans moet worden onderbroken want ze krijgen onverwacht bezoek. De burgemeester en de 1ste schepen van Hoeselt zijn komen afzakken naar dit feestende koppel en willen op hun beurt het Diamanten paar feliciteren en dat doen ze met allerhande geschenkjes van eigen streek.



Het organiserend 4-tal heeft een liedje in mekaar gestoken. Op de muziek van "Que Sera, Sera" komen we binnen en bezorgen we onze ouders een zoveelste verrassing. Ieder van ons heeft een kort stukje tekst - in ons eigen Hoeselts dialekt - gemaakt op één strofe uit het lied. Het verkleed binnenkomen, het dansen en het zingen, zorgt bij de genodigden voor hilariteit alom. Waarom? Daarom...





Erwin (echtgenoot van Bettie) heeft vanavond de taak van fotograaf toegewezen gekregen. Hij maakt er een erezaak van om iedereen voor zijn camera te krijgen. En ook wij ontsnappen er niet aan...



We hebben inmiddels 2X4 generaties "dames" in de familie en ook dat is iets om op foto vast te leggen. Die 4 generaties zijn Ma, ik, Joni en Lien en anderzijds Ma, Annita, Christy en Elodie.



Na het feest krijgt iedere aanwezige een "dank-je-wel-dat-jullie-er-waren"-cadeautje. Dat zijn pralines geworden waar een foto van Ma & Pa op staat. Mooi...maar vooral héél lekker!!



Ma & Pa staan er op dat ook de buren mee moeten delen in hun feestvreugde en dat betekend dat we amper één weekje later opnieuw "met de benen onder tafel" zitten. Het zijn allemaal zo'n lieve mensen dat ik hen via deze foto's wil bedanken voor de vriendschap en de genegenheid t.o.v. onze ouders!





Alsof het allemaal nog niet genoeg geweest is, halen Ma & Pa halen de krant. Hun foto staat - samen met een beetje uitleg - in de "Goed Nieuws Krant". Dankzij Christel (zus van Niki) én dankzij de technologie van het inscannen, ben ik alsnog - zelfs in Utah - in het bezit gekomen van dat krantenknipsel.



En nu zijn we helemaal door het feestverhaal uit! Tijd voor andere dingen nu...

Ma en Pa, het was geweldig om deze speciale dag met jullie te kunnen vieren. We hopen dat jullie nog lang van jullie fotoboek alsook van dit blogje hier zullen nagenieten. We (Niki en ik) wensen jullie nogmaals van harte proficiat en weet dat we bijzonder fier en trots op jullie zijn!!

Dikke, dikke zoenen vanuit Utah,
Ingrid & Dominique