Ons Amerika avontuur

Inhoud blog

	Mededeling!!
	Hyrum & A.I.S.P.
	Skiën & ijshockey
	NL-ers op bezoek
	MAC

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Archief per maand

	05-2014
	01-2014
	12-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	03-2009
	02-2009

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Zoeken in blog

Ons Amerika avontuur

Layton

17-04-2013

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Turtle Beach

Anderhalf uur na ons Diamond Head avontuur arriveren we bij Turtle Beach (Lani'akea op z'n Hawaiaans). We zijn héél erg benieuwd of we die mega-grote-en-uit-de-kluiten-gewassen-groene-zeeschildpadden ook écht te zien zullen krijgen. Voor alle nieuwsgieren heb ik inderdaad ook nu weer een website gevonden waat je meer info kan nalezen : http://www.to-hawaii.com/oahu/beaches/turtlebaybeach.php Dit bord verraad in ieder geval dat we op de juiste plek zijn.

"Een mens is een kudde-dier" wordt wel eens gezegd, dus als je veel mensen ziet samentrommelen dan wéét je gewoon dat je op de juiste plek bent en dat er één en ander te zien of te doen is. Als we bij het strand aankomen zien we meteen dat je - nogal logisch - niet zomaar bij die schildpadden mag komen. Om ervoor te zorgen dat dat ook niet gebeurd is er steevast iemand in de buurt die zowel de toegestroomde mensen alsook de nietsvermoedende schildpadden "in het oog" houdt...en maar goed ook!

Met een rode koord wordt netjes het te-respecteren-grondgebied van de schildpadden afgebakend, maar buiten (of in Niki's geval "tussen") die koord mag je vrij bewegen en foto's maken.

Voor de opzichters is het een koud kunstje om - aan de hand van foto's - precies een onderscheid tussen al die dieren te kunnen maken en de nodige uitleg te kunnen verschaffen aan de nieuwsgierige toeristen. De beestjes hebben allemaal een naam gekregen en volgens de uitleg zijn ze nét zo verschillend als mensen. De ene heeft een vlekje hier, een andere heeft een hap uit zijn/haar schild door een gevecht en zo heeft ieder dier heeft zijn/haar eigen identiteit en zijn ze nét zo uniek zoals een vingerafdruk.

Deze "jongedame" heet Missy en in het Hawaiaans is dat "Kauila". Ze is ongeveer 30 jaar oud en weegt 225 lbs (102,58kg).

Ik ben helemaal in de ban door die gigantische dieren en wil op de foto met Missy.

We maken een wandeling over het strand en een beetje verderop zien we een schildpad die met alle mogelijk moeite probeerd uit het water te raken. De stroming is sterk en het kost blijkbaar immense moeite voor dit dier. Wat zou ik hem/haar graag een duwtje geven, maar dat mag niet hé!

Volle 2 uur zijn we bezig geweest met kijken, foto's maken en wandelen van de ene naar de andere schildpad, maar ook aan deze indrukwekkende ervaring komt helaas een einde. We moeten ons opweg begeven naar het hotel, want de huurauto moet tijdig terug binnen zijn.

Op de terugweg passeren we een koffie-plantage. Alweer iets nieuws en alweer iets dat we nog nooit "in 't echt" gezien hebben. Stoppen is de boodschap want daar willen we foto's van hebben! Terwijl ik foto's neem van de plantage, merk ik ook dat er helemaal geen omheining rond staat en dus trek ik mijn stoute schoenen aan en ga die koffiebonen eens van héél dichtbij bestuderen.

We gaan via de "Likelike" Hwy terug naar Waikiki en je ziet het al aan de foto...we krijgen een serieus onweer op ons (auto)dak. Het regent dat het giet, er is zelfs hagel, bliksem en gedonder bij, maar het heeft ook een mooie zijde want als de zon er ook nog bij komt, krijgen we een prachtige regenboog en zoals je op de 2de foto kan zien, moeten we er precies onderdoor rijden.

Tegen dat we het hotel bereiken is het gedaan met regenen, is alles terug opgedroogd en is ook de zon weer van de partij. Volgens mij word het toch nog een mooie avond, na een al even mooie dag.

Op naar het volgende en dat wordt een bezoek aan Pearl Harbor & de USS Arizona Memorial.
Tot dan! Ingrid

Geef hier uw reactie door