Ons Amerika avontuur

Inhoud blog

	Mededeling!!
	Hyrum & A.I.S.P.
	Skiën & ijshockey
	NL-ers op bezoek
	MAC

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Archief per maand

	05-2014
	01-2014
	12-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	03-2009
	02-2009

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Zoeken in blog

Ons Amerika avontuur

Layton

17-02-2013

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Snowcoach 1

Op dag 2 in Yellowstone gaan we het park binnen voor een rondrit van om en bij de 8u. Maar ik heb zoveel foto's die ik op mijn blog wil posten dat dit een verhaal wordt in 2 delen. In de winter mag je niet met je eigen auto het park binnen omdat het te gevaarlijk is en dus gaan we met de "snowcoach" en een gids. Wat is nu zo'n "snowcoach" ? Wel het is eigenlijk een soort busje die in de winter voorzien wordt van rupsbanden.

Meteen als we binnenrijden weten we waarom het zo gevaarlijk is om hier nu met eigen auto te rijden...het domein behoort - in de winter nóg meer dan in de zomer - aan de beestjes die hier wonen en het zal je maar gebeuren dat één van deze lieverdjes tegen je auto loopt...

Iedere toerist weet intussen dat - als je in een park bent en iedereen langs de kant van de weg parkeerd - er vast en zeker ook wel iets te zien zal zijn. Het is het menselijke instinct die ons zo slim maakt want ook wij zijn allemaal "kuddedieren"...als er één iemand stopt, stoppen ze allemaal ! Hier is het écht wel de moeite om mee te doen met die hele meute want in een boom zit "het" beeld van de USA...de "Bald Eagle" oftewel de zeearend (maar dat klinkt niet zo mooi meer !). Je hebt al veel geluk als je er ééntje ziet. Ik ben dus nu wel SUPERFIER dat ik deze foto kon maken...het is er precies eentje "uit de boekskes". Oh ja...voor ik het zou vergeten...hier is een website voor meer uitleg : http://en.wikipedia.org/wiki/Bald_Eagle voor diegenen die liever in het Engels lezen en http://nl.wikipedia.org/wiki/Bald_Eagle is de Nederlandstalige versie.

Bij een meer houden we een halte om de bizons gade te slaan...een zeer vredig beeld ! En als we ons omdraaien zien we hoe de besneeuwde bergen wel heel erg kontrasterend zijn met de immens blauwe lucht.

We merken wel dat de wolken zo stilaan die mooie strakblauwe luchten komen verpesten. Nu maar hopen dat het bij "bedreigen" alleen zal blijven. Hoewel dat geen garantie is hier in een park waar het iedere dag van het jaar - ja...zelfs in hartje zomer - kan gaan sneeuwen.

Een beetje verderop is het uitkijken geblazen want daar loopt zo één verloren gelopen bizon midden op de straat en iedereen moet er aan voorbij rijden. Hij stoort zich helemaal niet aan die vele voertuigen, maar IK zou niet graag op zo'n snowmobile willen zitten nu...kijk maar...

Vermits we op weg zijn naar de "Old Faithful" (de grootste en meest voorspelbare geiser in het park) houdt onze gids eraan om regelmatig te stoppen en ons van zijn uitleg over het park te voorzien. Natuurlijk maken wij de nodige foto's. Hier zijn we bijvoorbeeld op weg naar de "Red Mud Pot" geiser.

Het contrast tussen de sneeuw en de warmte van de bronnen is groot en soms is het zicht zeer beperkt door de stoom die plots uit één of ander geiser ontsnapt waardoor de foto's een beetje mysterieus worden. Het water van die geisers is wel heel erg blauw en hoe donkerder de kleur wordt, hoe dieper de geiser is...

Dat die stoom ook kan aanvriezen bewijst de 2de foto en dat levert grillige maar spectaculaire prentjes op.

Als we bij een rivier passeren kan ik het niet laten om "stop" te roepen en foto's te maken, maar geloof me, ik ben echt niet de enige. De zwanen hebben net voor de winter een jong gehad en je herkent dat jong meteen aan z'n grijze ipv een witte kleur. Het zijn ook geen "gewone" zwanen maar trompet-zwanen en die herken je aan hun zwarte snavel en hun heel-erg-op-trompetgeschal-klinkende geluid. Uiteraard meer daarover op deze link bij wikipedia : http://nl.wikipedia.org/wiki/Trompetzwaan en de bijpassende foto.

Het wordt tijd voor een lunch en we begeven ons op weg naar het restaurant in de buurt van "Old Faithful" en omdat ik hier niet genoeg foto's in één keer kan posten (maximaal 18 per verhaal), hou ook ik hier even op met dit verslagje. het vervolg van vandaag komt er zo meteen na de lunch aan...tot zo !

Ingrid

Geef hier uw reactie door