Ons Amerika avontuur

Inhoud blog

	Mededeling!!
	Hyrum & A.I.S.P.
	Skiën & ijshockey
	NL-ers op bezoek
	MAC

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Archief per maand

	05-2014
	01-2014
	12-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	03-2009
	02-2009

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Zoeken in blog

Ons Amerika avontuur

Layton

03-02-2013

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Nederlandse logÃ©e

Ik heb rond november vorig jaar verteld dat onze Nederlandse vrienden - Wouter & Lia - naar Washington DC verhuisd zijn. Deze week is Wouter terug in Utah om zijn opvolger Cor een beetje wegwijs te maken in het werk dat Cor vanaf nu zal mogen overnemen. We stellen Wouter voor om het weekend bij ons te komen logeren ipv in het hotel te blijven...daar zijn we toch vrienden voor ? Hij neemt onze uitnodiging graag aan en het belooft een fantastisch weekend te worden. Wel jammer dat Lia niet meegekomen is, maar zij had blijkbaar andere dingen te doen in DC ! Omdat hij er nu toch is, wordt er natuurlijk van het weekend gebruik gemaakt om nog eens samen te gaan skiën. Wouter had het er in het verleden dikwijls over dat hij mij persé toch wel eens een keertje mee wilde nemen naar Needles, maar door hun onverwachte verhuis naar DC was het er nog niet van gekomen...tot vandaag dan. Niki moet - jammer maar helaas - thuis blijven omdat hij nog niet mag skiën door zijn val en hij heeft beslist dan maar een beetje te gaan vissen. Na de nodige paar "in-ski-runs" is het tijd om die grote stap te wagen...we nemen de "Gondola" naar Needles vanwaar ik mijn eerste afdaling ooit ga doen ! Nog snel een nerveus glimlachje naar de camera en dan gaan we ervoor.

Wouter is de kalmte zelf, maar ik ben één brok zenuwen. Ik vind het toch allemaal best wel akkelig hoor ! Regelmatig wordt er halt gehouden voor de nodige bewijzende foto's want ik wil hierover natuurlijk een verhaal voor op mijn blog maken hé ! Eerste halte is de kruising van "Middle Bowl" en "Pocupine" Traverse.

Van daaruit gaat het verder via "Sweet Revenge" (but what's in a name, right ?!)

De ene steile helling volgt de andere op, maar ik ski of het een lieve lust is...alsof ik mijn hele leven niks anders gedaan heb...jongens wat heb ik het naar mijn zin !!

En dan bereiken we "Marcel's Bosje". Hoe dat bosje precies aan zijn naam komt, laat ik hier in het midden want diegene die er verantwoordelijk voor is weet precies wie en wat ik bedoel. Het is absoluut niet aan mij om deze - onder de Internationals zéér bekende anekdote - hier uit de doeken te doen want ik weet dat hij hier meeleest. Maar ik ben er geweest en hier is het bewijs...voilà Marcel !

Vermoeid, maar fier en overgelukkig dat ik het gedaan heb, komen we een uurtje later terug aan bij Earl's Lodge. Nadat we nog even iets gedronken hebben, begeven we ons huiswaarts. Tijdens die rit vraagt Wouter me of ik hem - indien mogelijk - nu ook eens een "Moose" wil aanwijzen vermits zowel Niki als ik er al een paar gezien hebben. Zijn vraag is nog niet gesteld en ja hoor...daar zie ik er inderdaad eentje ! Maar deze die we nu te zien krijgen staat te veraf en dus toon ik jullie enkele foto's van een 2-tal weekjes geleden.

Als we thuis aankomen, is Niki er ook al. Met z'n 3-tjes nestelen we ons in de zetel want uiteraard moet er geklonken worden op mijn prestatie ! En natuurlijk horen daar de nodige foto's bij. Eerst maken we een foto met z'n 3-tjes en daarna neemt Niki er nog eentje (voor de archieven) van Wouter en mij.

Wouter...het was ontzettend fijn om jou 2 dagen hier bij ons in huis te hebben. Bedankt dat je me meenam en me zoveel zelfvertrouwen gaf om de afdaling van Needles tóch te doen. Ik heb al héél dikwijls mijn eigen grenzen moeten leren verleggen en overwinningen op mezelf behaald, maar deze is toch wel een hele mooie hoor ! Bedankt voor je vriendschap...ik ga je missen bij de volgende keer Needles !

Liefs, Ingrid

Geef hier uw reactie door