Ons Amerika avontuur

Inhoud blog

	Mededeling!!
	Hyrum & A.I.S.P.
	Skiën & ijshockey
	NL-ers op bezoek
	MAC

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Archief per maand

	05-2014
	01-2014
	12-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	03-2009
	02-2009

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Zoeken in blog

Ons Amerika avontuur

Layton

07-10-2012

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Redwood NP

We hebben Florence (Oregon) achter ons gelaten en zijn nu op weg naar Klamath, ongeveer 202mls (325km) verder zuidwaarts in het altijd zonnig en warm Californië als we deze merkwaardige brug voorbij rijden. Nu hebben we in ons leven al verschillende soorten ophaal- en andere soorten bruggen gezien, maar eentje zoals deze is ook voor ons de allereerste keer. Je zal je maar nét in het midden bevinden...!

We rijden op de Hwy 101 en dat is een weg die zich vlak naast de oceaan bevindt en van het Noorden van de staat Washington loopt tot bijna in Los Angeles. Misschien zou je verwachten dat het hier altijd wel zonnig en mooi weer is, maar dat is niet zo vandaag. Een dikke mist verhindert het zicht op de oceaan. Voor diegenen die haar toch niet zouden vinden (??)...het staat wel héél duidelijk aangeduid hoor...

We zijn nog even een kijkje gaan nemen, maar veel is er niet te zien vandaag...jammer !

Van de 202mls (325km) die we naast de oceaan gereden hebben, hebben we zéker 150mls (241,5km) mist gehad, maar als we Redwoods NP bereiken, klaart het genoeg op voor onze gebruikelijke foto bij de ingang.

Van dit park ( http://en.wikipedia.org/wiki/Redwood_National_and_State_Parks) hebben we ons laten vertellen dat - over dezelfde weg die wij zullen rijden - er vroeger koetsen met paarden reden. Omdat men (toen al) het bos zoveel mogelijk in zijn oorspronkelijke staat wilde bewaren, zijn er nooit bomen omgehakt om een weg aan te leggen. Vandaag de dag kan je dat héél duidelijk merken omdat je steevast omheen de bomen moet manouvreren. Zeker omdat de hedendaagse auto's een "ietsiepietsie" groter en breeder zijn dat de koetsen van destijds. Heel voorzichtig rijden is de boodschap en zeker als je hier en daar al eens tegenliggers krijgt op deze smalle weggetje. Als je de foto bekijkt zie je waarom...

Als je er niet zelf geweest bent, kan je je moeilijk voorstellen hoe dik die bomen zijn. Daarom is Dominique maar eens naast zo'n "boompje" gaan staan. Een beetje verder mag ook ik even gaan poseren.

Jullie hebben waarschijnlijk gemerkt dat eindelijk het zonnetje ook van de partij wil zijn en dat maakt ons dagje alleen maar mooier. Maar vergis je niet...het kan hier ook héél erg hard stormen en dan gebeurd het wel eens dat zo'n boom tegen de vlakte gaat. Op de volgende foto is dat duidelijk te zien, maar in plaats van de hele boom weg te halen, hebben ze alleen het stuk over de weg verwijderd.

Volgens "kenners" zou het knuffelen (op z'n Amerikaans "huggen") een helende werking hebben op de geestelijke gezondheid van mensen en in één van mijn voorgaande verslagen heb je Niki al wel eens een boom zien omhelzen, maar nu is het mijn beurt...al was het dan alleen al maar voor de foto !

Dominique heeft een bankje gevonden en heeft er zich bij neergezet om het hele bos eens aan een inspectie te onderwerpen...kwestie van hier niks "over het hoofd" te zien hé. Hij is er helemaal stil van geworden en met de 2de foto toon ik jullie wat hij daar precies te zien krijgt...mooi hoor !

We slenteren door dit bos want geen van ons 2-tjes heeft er zin in om hier snel weg te zijn. Dominique zou zichzelf niet zijn als hij niet ergens een grapje weet te maken. Door deze boom te willen opheffen, wil hij jullie nu eens en voor altijd laten zien hoe sterk hij eigenlijk wel is...mijn "Jerommeke" !

Maar bomen kunnen ook ziek worden en daardoor een soort "gezwel" krijgen. Als je je verbeelding de vrije loop kan laten kan je in die gezwellen ook wel eens iets ontdekken. Bij deze boom bijvoorbeeld zie je duidelijk het hoofd van een "Bosjesman" tevoorschijn komen.

Het wordt tijd dat we dit bos gaan verlaten want de mist komt terug opzetten en het begint zo stilaan avond te worden. Toch heeft die "mist in het bos" ook zijn charmes...kijk maar naar de 2 volgende foto's !

We hebben er al zo dikwijls van gehoord, maar we wisten niet of het ook allemaal écht kon, maar we zijn op zoek gegaan naar een boom die zo dik is dat je er met de auto door kan rijden. Hier in Klamath zou er zo'n boom te vinden zijn maar hij staat in de tuin bij plaatselijke bewoners en die hebben van de aanwezigheid van deze unieke boom een toeristische attractie gemaakt om een centje bij te verdienen. We hebben gezocht én natuurlijk ook gevonden waardoor we nu de trotse eigenaars zijn van wel zéér speciale foto's. Eerst mag Niki door de boom rijden en maak ik een paar foto's om daarna de rollen om te draaien...

Nog één laatste foto om dit verhaal af te sluiten..."YES...WE FOUND THAT TREE AND WE DID IT" !!

Morgen beginnen we aan de terugtocht naar huis. Met nog maar een paar daagjes te gaan zit deze rondreis er dan helemaal op en kunnen we ons thuis in Utah gaan klaarmaken voor de winter en het nieuwe ski-seizoen.

Ingrid

Geef hier uw reactie door