Ons Amerika avontuur

Inhoud blog

	Mededeling!!
	Hyrum & A.I.S.P.
	Skiën & ijshockey
	NL-ers op bezoek
	MAC

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Archief per maand

	05-2014
	01-2014
	12-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	03-2009
	02-2009

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Zoeken in blog

Ons Amerika avontuur

Layton

06-10-2012

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Cape Perpetua & Florence

Wie zoekt die vindt en dat is ook voor ons van toepassing. Ik heb in mijn vorig verhaal verteld dat Niki op zoek wil naar een "Covered Bridge" en we hebben ze gevonden. Om het eenvoudig te zeggen..een "covered bridge" is een houten brug met een dak zoals we die wel kennen van films zoals oa. "Huckleberry Finn". De levensduur van dit soort bruggen is zeer beperkt owv. de invloeden van zon en regen. Voilà sé hier is dan één van die bewuste bruggen (waarvan er nog maar slechts enkel zijn hier in de USA). Uiteraard kan je nog meer uitleg vinden op deze website : http://en.wikipedia.org/wiki/Covered_bridge

Een kilometer verder komen we aan de "Hatchery". Dat is een forelkwekerij waar Niki absoluut naar toe wil.

Vermits hij nog steeds de kans niet gehad heeft om een beetje te gaan vissen, wil hij ze tenminste wél zien zwemmen en hier kan hij ze niet alleen zien, maar hij kan en mag ze ook nog voederen. Hij is zozeer in zijn element dat hij nauwelijks door heeft dat de tijd veel te snel voorbij gaat.

De covered bridge en de hatchery is echter niet het enige dat Niki vandaag wil zien. We trekken terug naar de kust om er "Cape Perpetua" - een natuurfenomeen langsheen de kust - te gaan zoeken.

Aan het visitors center van "Devil's Churn" (http://en.wikipedia.org/wiki/Devils_Churn) - waar ik een foto van Niki maak - horen we een oorverdovend geluid dat voort komt van de golven die met alle geweld in deze smalle landopening geduwd worden. Het lijkt wel of het één of ander monster ontwaakt én in aantocht is...

Een ander natuurfenomeen is oa. "Thor's Well" dat je op de volgende foto kan zien. Deze put vult zich met zeewater en als de golven terug wegzakken loopt de put weer leeg. Het rare is dat de put niet langs boven volloopt, maar het water via een ondergrondse opening in de put terecht komt. Het water komt letterlijk van onder naar boven in de put en loopt daarna over de rotsen verder...een heel raar zicht !

We maken nog enkele foto's waarbij je duidelijk ziet dat het zeewater soms metershoog omhoog spuit. Maar dan krijgen we iemand in de gaten die wel héél veel risico neemt. Zie je de fotograaf aan de waterrand ? Wel...vlak nadat wij deze foto namen, heeft hij het op een lopen moeten zetten...weg van dit natuurgeweld ! En maar goed dat hij nog nét weg raakte of hij was kliedernat geworden...of misschien wel meegespoeld...

Terwijl we naar onze auto wandelen komen we iemand tegen die ons aanspreekt omdat hij hoort dat we "strangers" zijn. Niet dat hij zo "gewoontjes" is hoor, want hij is op wandel met zijn huisdieren...2 fretjes !

De "Spouting Horn" van "Cook's Chasm" hoort ook thuis in dit rijtje van natuurfenomenen en die zagen we op één van de vorige foto's al van op een afstand. Maar nu gaan we eens dichterbij een kijkje nemen. Het principe van deze Spouting Horn is ongeveer te vergelijken met dat van Thor's Well met dat verschil dat je bij iedere "zucht" een geluid te horen krijgt alsof een walvis naar adem komt happen (zoals een dolfijn).

In de jaren 1800 waren al die grote "Chasm's" (inhammen) langsheen de kustlijn serieuse obstakels voor de vele reizigers die langs hier wilden/moesten reizen. Soms zat er niks anders op dan met paard en koets door de zee te manouvreren. Het duurde tot 1932 vooraleer de eerste "Cook's Chasm Bridge" een feit was. Amper 70 jaar later (2003) moest die brug al vervangen worden owv. corrosie door vocht en zeewater.

En dan is het tijd voor het échte "Cape Perpetua" dat zich hoog boven de zee bevindt. Op deze website vindt je oa. ook meer uitleg over "Thorn's Well" : http://en.wikipedia.org/wiki/Cape_Perpetua. Deze plek situeert zich 800ft (240m) boven zeeniveau. Van hieruit heb je - op een klaarlichte dag als vandaag - een zicht van ongeveer 70mls (110km) langsheen de kust en kan je 37mls (60km) over de zee uitkijken.

De laatste foto's zijn genomen op een plek waar een opvangcentrum voor zeeleeuwen opgericht is. Helaas is het centrum gesloten en kunnen we enkel een aantal foto's maken achter de omheining van het domein. Maar deze plek is zo mooi en de zichten zo gigantisch, dat ik de foto's er toch maar bijzet.

In de verte zie je nét op de rand van de rotsen een ingepakt gebouw staan. Dat is een oude vuurtoren die momenteel gerestaureerd wordt. Wat moet het mooi zijn om in één van die huisjes te kunnen wonen !

Voilà...en daarmee is mijn verslagje voor vandaag helemaal klaar. Morgen reizen we naar weer een andere plek om weer andere dingen te zien en weer een ander verhaal te maken.

Tot gauw, Ingrid

Geef hier uw reactie door