Ons Amerika avontuur

Inhoud blog

	Mededeling!!
	Hyrum & A.I.S.P.
	Skiën & ijshockey
	NL-ers op bezoek
	MAC

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Archief per maand

	05-2014
	01-2014
	12-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	03-2009
	02-2009

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Zoeken in blog

Ons Amerika avontuur

Layton

04-10-2012

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Olympic N.P.

We zeggen en schrijven vandaag donderdag 4 oktober. Van Port Angeles gaan we via Olympic National Park en de stad Aberdeen (what's in a name ?) verder naar Astoria (Oregon). Maar eerst gaan we hoog de bergen in om "Hurricane Ridge" (http://en.wikipedia.org/wiki/Hurricane_Ridge) te bewonderen. Van op deze hoogte hebben we een prachtig zicht op de Olympic Mountains en zijn vele gletsjers en als ik deze foto bekijk moet ik spontaan denken aan de film/musical "The Sound of Music" (1965) met Julie Andrews.

Daarna duiken we Olympic NP in en zoals steeds maken we eerst een foto van bij de ingang als "bewijs" !

Van dit park 2 websites...een Engelse : http://en.wikipedia.org/wiki/Olympic_National_Park én natuurlijk ook een Nederlandse versie : http://nl.wikipedia.org/wiki/Olympic_National_Park. Wat maakt dit park zo bijzonder ? Wel...het is één van 's werelds weinige gebieden waar zich een "gematigd regenwoud" bevindt. Het heeft langs de Noordkant een "gewoon" woud zoals we die ook in Europa kennen.

We stoppen even om een beetje van de natuur te genieten en meteen is Niki "riebedebie" want hij heeft daar beneden een rivier gezien en hij wil er zich natuurlijk van vergewissen of er vis inzit.

Dan komen we voorbij "Cresent Lake" (http://en.wikipedia.org/wiki/Lake_Crescent) dat maar liefst 624ft (190m !) diep is en daarmee - officieel - het 2de diepste meer in de staat Washington is want de on-officiële meetingen zouden zelfs een diepte van 1000ft (300m) aangeven. Door het gebrek aan nitrox leven er in dit meer geen algen waardoor het water opvallend blauw is en ongelooflijk helder is. Ook hier maken we dankbaar gebruik om een halte in te lassen, te eten en de nodige foto's te maken.

Als we een stukje verder rijden, merken we plots dat het bos veranderd. Op de eerste foto zie je het nog niet heel duidelijk, maar de Westkant is een totaal ander park. Het is een "regenwoud" met zijn toch wel zeer typerende plantengroei. Het heeft iets spookachtig...een mysterieuze uitstraling.

Tja...veel uitleg geven over bomen of hier proberen een heel verhaal bij verzinnen, dat ga ik niet doen. Jullie kunnen via onderstaande foto's gewoon meegenieten van ons "bomen-in-het-bos-bekijken" en da's eens iets anders dan altijd maar mijne hele tekst en uitleg te moeten lezen. Dit bos heet het "HOH Rain Forest" en op deze website http://www.tripadvisor.nl/Attraction_Review-g143047-d104771-Reviews-Hoh_Rain_Forest-Olympic_National_Park_Washington.html kan je lezen wat andere toeristen ervan vonden. Hier zijn alvast onze foto's...

Als we tegen het eind van onze wandeling bijna terug aan onze auto zijn, zien we deze telefooncel. Ze is helemaal overwoekerd van het mos, maar ze staat er nog ! Alleen hadden ze wél het toestel moeten laten hangen hé, want onze gsm's hebben hier geen bereik en wat heb je nu aan een een cel zonder apparaat ?

We trekken verder op zoek naar de "Sitka Spruce's"...gigantisch grote sparren die hier "ergens" zouden moeten staan, maar als ze inderdaad zo groot zijn als wordt beweerd, zullen we ze wel vinden zeker ?

Op onderstaande plaat wordt beweerd dat deze Sitka Spruce's (sparren) meer dan 270ft (82m) hoog zijn, op borsthoogte een omvang hebben van 12,5ft (3,8m) en +/- 500 tot 550 jaar oud zijn...da's de moeite ! De veelvuldige regenval, de mist en het gematigd zee-klimaat creëren optimale condities voor de groei van deze "Monarchen" van dit regenwoud. Er staat ook op dat we moeten opletten voor de Elks (ben benieuwd) !

We zijn nog maar nét de plaat gepasseerd als we die mega-sparren vinden en Dominique even demonstreerd hoe dik die sparren wel zijn. Bovendien worden we op dat zelfde moment getrakteerd op deze mooie verschijning die zomaar vanuit het bos ons even "gedag" komt zeggen. Hij loopt vlak naast de weg en trekt zich ogenschijnlijk niks aan van Niki's hele "ik-wil-een-foto-maken" gedoe.

Even verderop is het weeral prijs want het is bijna valavond en dan komen die beestjes uit het bos op zoek naar eten (je mag ze uiteraard niet voederen, het zijn wilde beesten en dat horen ze ook te blijven). Het is al imposant om die Elks van op afstand gade te slaan, maar als ze dan zo dicht bij de auto zijn dat je ze bijna kan aanraken dan MOET dat gewoon op foto vastgelegd worden.

Het zijn trouwens niet alleen maar Elks die we hier te zien krijgen. Ook de reeën en herten zijn veelvuldig aanwezig, maar negeren ons kompleet...zelfs als ik er bijna naast ga staan !

Na het bewonderen van zoveel natuurpracht (waar we maar niet genoeg van krijgen !) wordt het écht wel de hoogste tijd dat we onze rit naar Astoria verder zetten. Van de Zuid-West zijde van dit HOH Rainforest tot op onze eindbestemming hebben we nog een 100mls (+/-161km) te rijden en dat betekend nog 2u in de auto. We stoppen onderweg voor het avondeten in een restaurantje met een prachtig uitzicht op de oceaan waar we genieten van een zoveelste spectaculaire zonsondergang...kijk en oordeel zelf maar !

Het is 10:30pm als we aankomen in ons hotel en zijn nu echt wel aan een goeie nachtrust toe. We hebben weer veel gezien en enorm genoten, maar vandaag houden we het voor bekeken !

Slaapwel ! Ingrid

Geef hier uw reactie door