Vanuit Stanley Park zagen we deze grote brug - die lijkt op de "Golden Gate Bridge, in San Francisco" - al wel, maar nu we ze moeten oversteken, lijkt ze alleen nog maar imposanter dan voorheen.



En zoals te verwachten moeten we in de haven natuurlijk ook weer eerst de douane passeren voor we op de ferry toegelaten worden die ons naar Vancouver Island, meer bepaald naar de stad "Nanaimo" zal brengen.



Uiteindelijk is het zover en kunnen we de ferry oprijden. Voor mij is dat de eerste keer en ik vind het allemaal nogal spannend...zeker als we over die ophaalbrug rijden !



Eenmaal de auto geparkeerd én vergrendeld gaan we op het dek de hele boel een beetje "uitloeren", maar als dan de brug écht opgehaald wordt, kan het avontuur beginnen.



We zijn de haven nog niet uit als we plots een tankstation opmerken IN het water. Ja...écht wel IN het water ! Waar dat goed voor is weet ik niet. Misschien moeten al die boten daar gaan bijtanken ? Hahaha !!



Niki heeft zijn plekje gevonden...in het zonnetje en uit de wind...de perfecte plaats voor een dutje !



Ik daarentegen, hou ervan om mijn tijd te besteden met het maken van foto's. Ik wil immers genoeg beeldmateriaal verzamelen om mijn blog te kunnen maken en om jullie de kans te geven mee te genieten ! Wat is het hier ongeloofelijk mooi...ik krijg er maar niet genoeg van !





Als we bijna in Nanaimo aankomen wordt het de hoogste tijd dat ik mijne "schone slaper" ga wekken. Seffens moeten we naar de auto en dan ligt hij nog te slapen ! En natuurlijk wil ik ook nog wel eens een foto kunnen maken op het dek waar mijn ventje ook opstaat dus...hup, hup Niki...wakker worden !





En dan zijn we d'er. Vlug de auto in om van de ferry af te rijden en ons op weg naar Victoria - een stad in het zuiden van het eiland - te begeven. Zo ziet de plek uit waar we onze auto geparkeerd hebben...



Wat ik wel héél jammer vind is dat we onze vriendin Cristina - die 2 jaar geleden nog deel uit maakte van onze Internationals groep - niet hebben kunnen ontmoeten nu we in de stad aankomen waar zij woont. We hadden haar laten weten dat we eraan kwamen, maar helaas voor ons is zij net op dit moment bij haar moeder in Québec (aan de oost-kant van Canada) op bezoek en zullen wij haar moeten missen !

Cristina...I wish we could have met you while we're in Nanaimo ! Unfortunately, you're not home. But we hope one day we'll meet again ! Untill then, please stay in touch ! Hugs and kisses from the both of us...miss you !

Ingrid