Ons Amerika avontuur

Inhoud blog

	Mededeling!!
	Hyrum & A.I.S.P.
	Skiën & ijshockey
	NL-ers op bezoek
	MAC

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Archief per maand

	05-2014
	01-2014
	12-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	03-2009
	02-2009

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Zoeken in blog

Ons Amerika avontuur

Layton

30-07-2012

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Laatste dag

Voor ons laatste dagje van deze rondrit zijn we in het stadje Jackson dat in 2010 zo'n 9577 inwoners telde en dus qua populatie ongeveer te vergelijken is met Hoeselt. het stadje is gelegen in de Jackson Hole Valley en op onderstaande foto (gevonden op Wikipedia) zie je duidelijk dat het inderdaad in een vallei ligt

In het centrum van dit stadje is een klein park en wil je het park betreden, dan moet je sowieso op de 4 hoeken onder een boog doorlopen die gemaakt is van elk gewei...heel speciaal om te zien. En net omdat het zo speciaal is, hebben wij de ene of de andere voorbijganger gevraagd een foto te maken van ons 4-tjes.

Nog zo'n specialletje is deze wigwam in het midden van de stad vlak voor de deur van de ene of de andere eettent. Natuurlijk is het een publiekstrekker, maar het valt in ieder geval wél op als je dat ding ziet staan tussen hele rijen huizen, restaurants en cafeetjes. Zouden hier nog échte Indianen in wonen ?

Als we nog wat meer tijd hadden, zouden we gerust nog een beetje langer kunnen blijven, maar we hebben een rit van 244 mls (+/- 393km) en volgens ons "Tommeke" zo'n 4u en 45 min. voor de boeg. We houden het bij enkele foto's nemen en zetten ons op weg. Lien heeft het "Nookbook" (elektronisch boek) van Oma Nana ontdekt waar een aantal spelletjes opstaan, dus zij kan zich wel zoet houden voor een tijdje.

In het dorpje Afton - een onoogelijk klein dorpje met 1911 inwoners in 2010 - zien we een hele grote boog die helemaal opgebouwd is uit elk-gewei. Bij nader onderzoek blijkt dat dit de grootste "Elk horn arch" ter wereld is (volgens Wikipedia). In de boog zijn 3011 elk-geweien verwerkt en hij weegt een slordige 15 ton, heeft een spanwijdte van 23 meter en overbrugt de 4 rijvakken van de US Hwy 89 die door het dorp loopt.

Als je zo rondtrekt kom je onderweg heel wat gekke namen van dorpjes en/of steden tegen. Zo is er in New Jersey het stadje "Hoboken" en in Idaho is er een dorpje dat "Inkom" noemt. Intussen zijn we de grens van Wyoming naar Idaho gepasseerd en hier - op onze weg naar huis - rijden we door een dorpje dat "Paris" heet en dat nauwelijks een speldenkop groot is.

Bij iedere staat die je in- of uitrijdt staan er grote panelen met "Welcome to..." maar het is voor ons de eerste keer dat we ook eens een "grenssteen" te zien krijgen. Je ziet op de foto dat ik met één been in Idaho sta en met het andere al in Utah.

Iedereen van dit gezelschap (maar vooral Lien dan !) begint de lange tocht moe te worden en regelmatig krijgen we te horen "Zijn we er nog niet ? Hoelang nog ?". Tja...dat is één van de nadelen hé...de afstanden zijn enorm groot, Utah is gigantisch groot en dus moet je tijd hebben (en maken !).
We komen voorbij "Bear Lake" dat het 2de grootste natuurlijke zoetwater meer is van Utah. Dit meer werd in 1819 ontdekt door Donald McKenzie die het "Black Bear Lake" noemde, dat later in Bear Lake veranderde. Het meer is naar schatting ongeveer 250.000 jaar oud en de specifieke eigenschappen van het water hebben geleid tot de evolutie van unieke soorten leven in dit meer.
Om wille van zijn unieke turkoois-blauwe kleur wordt Bear Lake ook wel de "Caribbean of the Rockies" genoemd en is het zeer populair bij talloze watersport beoefenaars.
Een zekere Joseph C. Rich beweerde ooit dat er in dit meer het "Bear Lake Monster" leefde. En alhoewel hij jaren later toegaf het hele verhaal verzonnen te hebben, blijven mensen er nog steeds in geloven. Sommigen beweren zelfs het monster gezien te hebben ! Ze hebben dus ook hier hun Monster van Lochness...
De website die hier bijhoort is deze : http://en.wikipedia.org/wiki/Bear_Lake_(Idaho%E2%80%93Utah).

En dan zijn we eindelijk veilig en wel terug thuis in Layton. Nadat we de auto leeg gemaakt hebben, de valiezen leeg zijn en alles weer zijn eigen plekje heeft is het tijd voor het avondeten. Lien mag kiezen en die keuze is rap gemaakt. We halen een lekkere pizza die we zelf afbakken en installeren ons onder de gazebo. Zo kunnen we al babbelend nog een beetje nagenieten van onze trip én van onze kolibries !

Ingrid

Geef hier uw reactie door