Ziezo, ons reisje van vandaag zal ons van Great Falls naar Sheridan (Wyoming) brengen en dat is +/- 402mls (647km) zuidwaarts en 6,5u voor de boeg, op terugweg naar Utah. Maar vóór we onze terugweg definitief aanvatten gaan we een kijkje nemen bij het "First People Buffalo Jump State Park". De naam van dit park betekend - letterlijk - "Indianen-van-de-eerste-mesa-woonplaats waar de bizons in de ravijn springen" en dit is de website : http://en.wikipedia.org/wiki/First_Peoples_Buffalo_Jump_State_Park
In het visitors center aangekomen wordt ons de naambepaling helemaal duidelijk gemaakt door één van de gidsen. Je moet je voorstellen dat er - zoals op onderstaande foto nog slechts één exemplaar te zien is - op deze grote vlakte, een dorp van allemaal Tipi's stond. De Native Americans (je mag ze niet langer "Indianen" noemen omdat dat té beledigend is) die hier woonden, leefden van de jacht op de bizons om aan eten te geraken. Telkens het vlees voor het ganse dorp op was, werd één van de jonge mannen door de ouderlingen uitgekozen om de bizons te gaan opjagen en ze zó boos te maken dat ze die jonge kerel achterna liepen. Bij de rand van de ravijn gekomen, sprong die man dan heel snel op een heel smal, lagergelegen platformpje en de bizons die hem volgden - en uiteraard niet meer konden stoppen - vielen letterlijk (+/- 10 tot 15m dieper) te pletter. Daar beneden stonden de andere stamleden dan te wachten om die bizons te slachten zodat de ganse gemeenschap weer eten had...en dat gebeurde allemaal hier...
Natuurlijk willen we ook wel eens een kijkje gaan nemen in zo'n hele échte tipi. Veel staat (of ligt) er echter niet in, want meubeltjes hadden ze natuurlijk niet...alleen maar het hoognodige dierenvelletje (om tenminste íets te hebben om op te liggen), een kampvuurtje in het midden van de tipi en natuurlijk al hun gereedschappen voor de jacht of om zich tegen andere, vijandelijke stammen te verdedigen.
Van dit State Park gaat het dan naar de échte "Great Falls" (grote watervallen) net buiten de stad die haar naam daaraan te danken heeft. Ik heb ook dit keer geen Nederlandstalige website gevonden, maar via deze link vindt je ook wel genoeg tekst en uitleg : http://en.wikipedia.org/wiki/Great_Falls,_Montana Verder hoef ik hier geen uitleg te geven want de foto's spreken voor zich...
We rijden via een "Scenic Byway 89" - dat zijn mooiere routes ipv autostrade - naar de stad Billings. In totaal is dat 273mls (439km) en waarvan onze "Tomtom" zegt dat we daar 4,5u over zullen gaan doen. Er zijn in deze streek dit jaar héél erg veel bosbranden geweest owv. de zeer extreem droge zomer die we tot nog toe kennen. En om jullie een idee te geven hoe erg het wel geweest is, heb ik een foto...deze mensen hebben écht wel héél veel geluk gehad ! Kijk maar eens hoe dicht het vuur bij hun hele hebben en houden geweest is...
Te midden tussen Billings en Sheridan bevindt zich "Little Bighorn Battlefield" waar General Custer en zijn troepen de Sioux Indianen te lijf gegaan zijn in een nooit eerder geziene bloedbad. Ik denk dan meteen aan de Cowboy- en Indianenfilms van oa. John Wayne, maar die taferelen hebben zich hier wel écht afgespeeld.
Zoals jullie wellicht weten werden de Indianen door de blanken verplicht om in reservaten te gaan leven. Maar in 1875 waren de Sioux en de Cheyenne Indianen de inmenging van die blanken - in hun gebruiken en rituelen, maar ook hun oneerbiedig gedrag op de "heilige gronden" - zooo erg moe dat ze in opstand kwamen. Ze organiseerden ze een samenkomst met "Sitting Bull", één van hun oorlogshelden. Op deze vergadering werd beslist dat al de Indianen als één grote groep zouden gaan vechten tegen die blanke voor "hun" land. Die oorlog werd beslecht op 25 en 26 juni 1876. Wil je er nog meer over weten of nog meer over lezen dan kan dat via deze website : http://www.eyewitnesstohistory.com/custer.htm Ik heb er ook nog eentje via wikipedia gevonden : http://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_the_Little_Bighorn Onderstaande foto's zijn de 2 "grote" heren die een crusiale rol gespeeld hebben in deze strijd : General Custer én Sitting Bull
Natuurlijk staat er ook een mega-grote gedenksteen voor General Custer (en de zijnen) en is "zijn" grafsteen duidelijk herkenbaar tussen al die andere witte steentjes...maar maak je geen illusie...dit zijn géén echte graven. Deze witte steentjes - die over het hele landschap verspreid liggen - zijn alleen maar een aanduiding wáár precies men al de lichamen van zoveel gesneuvelden teruggevonden heeft na de grote strijd.
Er zijn welliswaar ook heel veel Indianen gesneuveld, maar daar wordt blijkbaar hier niet zoveel aandacht aan besteedt. Om een onderscheid te maken tss. de gesneuvelde Blanken en Indianen werden van deze laatsten de grafsteentjes rood gekleurd. Wij - Niki en ik - hebben er maar een paar gevonden... vandaar dat ik er ook nog een andere foto bijdoe...nl. die van een voorname Cheyenne Indiaan, "Wooden Leg"
De Indianen hebben hun eigen gedenkplaats en -momument. Bij die momumenten verwacht je bloemen, maar dit volk heeft - zoals ik al vertelde - zijn eigen rituelen en gebruiken vandaar geen bloemen, maar een krans met een aantal "gebruiksvoorwerpen" voor de overledenen op de "Eeuwige Jachtvelden".
En zo komen we aan het eind van dit verhaal over "the Battle of the Little Bighorn". Bij de uitgang van het museum vond ik deze veelzeggende spreuk en probeer díe nu maar eens - in 't Indiaans - luidop na te lezen
Nu het avond wordt hier in Indianen-land, sluit ik dit hele verhaal af met een wel erg typisch beeld...een Tipi bij valavond...het ziet het er (nu althans) rustig uit...maar 't is hier ooit anders geweest...
We rijden nog +/- 1,5u (75mls = 120km) tot Sheridan (Wyoming) en dan is het - volgens mij - welletjes geweest voor vandaag...ik ben moe, heb honger en wil mijn bed in !
Slaapwel en tot morgen ! Ingrid
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
