Het is alweer de voorlaatste dag van onze 10-daagse rondreis en is dan wel het zoveelste National Park, maar voor ons géén Park zonder "officiële" foto en dan doen we dat ook bij de ingang van "Mesa Verde".



"Mesa Verde" is het Spaanse woord "Groene Tafel". Dit National Park in Colorado is vooral bekend geworden door de ontdekking van een aantal goed bewaarde klifwoningen. Die klifwoningen zijn huizen die in de grotten aan de rand van een ravijn gebouwd zijn. Tussen de 11de en de 13de eeuw woonden hier de Anasazi Indianen die de waarschijnlijke voorgangers waren van de Pueblo Indianen.  Blijkbaar hebben zij om de ene of de andere reden rond de 13de eeuw deze plek moeten verlaten. Misschien was door de droogte de oogst mislukt en moesten zij elders eten gaan zoeken ? Of moesten zij vluchten voor vijandelijke Indianen stammen ? Wie zal het zeggen ? Wij weten het niet, maar wij gaan proberen vandaag daar meer uitleg over te krijgen.

De lange weg het park in (zo'n 15mls = 24km voor we één van de mooiste plekjes bereiken) geeft ons meteen ook de gelegenheid om hier en daar te stoppen en foto's te maken of een wandelingetje te doen. Het ene spectaculaire landschap lost het andere af. Op een van die mooie plekjes zet ik me effe neer om van de schoonheid van de natuur te genieten en merk niet eens dat Niki foto's maakt...wat is het hier stil...en mooi !!!



In het Visitors Center krijgen we de uitleg waar we precies moeten zijn, krijgen een wandelroute mee en maken we foto's van een miniatuur-uitgave van "Mesa Verde". Zo weten we precies wat ons te wachten staat en hier is de website van het park : http://nl.wikipedia.org/wiki/Mesa_Verde_National_Park voor nóg meer uitleg doe ik er ook deze bij : http://www.nps.gov/meve/index.htm.



Het moet maar eens gezegd worden...die Amerikanen kennen er wat van om hun Parken te promoten en te onderhouden ! Want ja hoor...alles staat zo goed aangegeven dat we meteen op de juiste plek aankomen.





In het midden van de "dorpskern" zien we een "Kiva". Dat is een ondergrondse ruimte die zowel door Pueblo als Hopi (en andere) Indianen gebruikt worden voor hun religeuze en/of spirituele rituelen. Omdat ik helemaal niet bang ben van enge geesten (maar vooral omdat ik nogal nieuwsgierig ben) daal ik af in deze Kiva op zoek naar het onbekende...hopelijk raak ik hier nog terug uit ! JAMMER...er is hier helemaal NIKS te zien ! Voor degene die er nog meer wil over lezen, hier is de website : http://en.wikipedia.org/wiki/Kiva 





Deze Kiva's zijn niet het enige merkwaardige dat de Indianen gebruikten voor hun rituelen. Zij maakten ook nog gebruik van "Kachina's" (en je spreekt het uit als Katchina). Het zijn kleine houten figuurtjes (poppetjes) die aan kinderen gegeven werden, maar er werden ook bijzondere krachten aan toegekend. Soms werden deze poppetjes ook gegeven als symbool van bv. vruchtbaarheid, bescherming of genezing. Tijdens religieuse ceremonies waren er soms leden van de stam die zich verkleden als "Kachina Dancers". Maar meer tekst en uitleg kan je nalezen op http://en.wikipedia.org/wiki/Kachina. Hier is alvast een foto van een "Kachina".



Eens terug uit mijne kelder gekropen wordt het tijd voor nog een laatste foto van Dominique op deze zeer-tot-de-verbeelding-sprekende-plek en gaan we opzoek naar nog meer van dit soort plekjes in de buurt.



Als je de 2 onderstaande foto's bekijkt lijkt het net of het de ene of de ander miniatuur-uitvoering is, maar als je hier staat is het niet te geloven dat die Indianen blijkbaar langs de steile rotswanden klommen en klauwterden om in- of uit hun beschermende woonplaats te komen. De eerste foto is het "Square Tower House". Je moet vooral eens goed kijken naar de 2de foto het "Cliff Palace" waar de rots boven de huizen wellicht meer dan 50 meter dik is ! Ik vraag me echt af hoe ze in of uit geraakten, want wegen zijn er niet...daar hebben we naar gezocht. En vóór de huizen is een ravijn...





Op een andere plek in het park komen we bij de "Zonnetempel". Veel is er niet van overgebleven, maar ook deze plek spreekt tot de verbeelding. Nog maar goed dat ik zo'n grote man bij me heb. Hij kan ongestoord over de muur een foto maken, zodat we er tenminste nog IETS van te zien krijgen.



Wandelend rondom deze Zonnetempel met z'n dikke muren ontdek ik plots een klein venstertje. Ik probeer naar binnen te kijken, maar helaas...ook daar is niks te zien. Blijkbaar geeft die venstertje alleen maar zicht op een gang rondom de hele tempel...we zijn eraan voor de moeite...maar 't is wel een mooie foto geworden.



Ziezo...het park heeft een paar van zijn geheimen aan ons prijsgegeven. Het is hier zo geweldig mooi dat we hopen nog eens terug te kunnen komen. Met zicht op Navajo Canyon nemen we afscheid van Mesa Verde...



We rijden verder naar Moab (138mls = 222km) om te overnachten en daar hebben we ongeveer 3u voor nodig. Eigenlijk willen we morgen naar "Death Horse Point State Park", maar we worden getrakteerd op een geweldige zonsondergang en besluiten nu al effe naar dat punt te rijden.



Dominique is helemaal in de wolken als we deze plek bereikt hebben. Hij is zo blij als een kind en springt een gat in de lucht maar blijkbaar heeft hij zich toch wel ergens voor verschrokken als je zijn gezicht bekijkt...



Geef mij dan maar een stil momentje puur genieten op dit muurtje. Waarom ik mij ski-jas aanhebt zul je je misschien afvragen ? Wel...het is ultra-bere-koud op deze hoogte waar de wind en de kou vrij spel hebben !



Eenmaal de zon onder is, wordt het héél snel pikkedonker en nog veel kouder. We haasten ons naar de auto die gelukkig wel een goeie verwarming heeft. Morgen komen we nog eens terug naar hier en daarna gaat het richting "thuis"...en dat wordt dan meteen ook het einde van onze 1ste rondrit van dit jaar.

Ingrid