Ons Amerika avontuur

Inhoud blog

	Mededeling!!
	Hyrum & A.I.S.P.
	Skiën & ijshockey
	NL-ers op bezoek
	MAC

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Archief per maand

	05-2014
	01-2014
	12-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	03-2009
	02-2009

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Zoeken in blog

Ons Amerika avontuur

Layton

01-04-2012

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Mammoth Lakes & Death Valley

Vannacht hebben we goed geslapen en na het onbijt vertrekken we - fris en monter - richting Mammoth Lakes. Het is een toeristische trekpleister met voor elk wat wils. Tijdens de zomermaanden kan je hier heerlijk wandelen (of vissen), bootje roeien, fietsen, begeleide wandelingen te paard doen. Meer info vindt je uiteraard op http://www.ci.mammoth-lakes.ca.us/. Bij de ingang van het park hoort een foto natuurlijk.

We zitten nog steeds in het winterseizoen en dan zijn deze Mammoth Lakes een uitverkozen plek om te skiën. Wij zijn uiteraard NIET voor de sneeuw naar hier gekomen en ons ski-gerief hebben we al netjes opgeborgen, maar deze meneer denkt er duidelijk anders over. Zijn "aanhangwagentje" - waar normaal gesproken zijn kid(s) zouden moeten inzitten - doet in dit geval dienst om reservemateriaal mee te sleuren. Ik ben al héél blij dat er geen kind inzit als ik zie tegen welke vaart hij de berg af geskied komt.

We willen wel eens proberen te meten hoe dik dit witte tapijtje hier eigenlijk nog wel is, maar dan komen we voorbij een muur van sneeuw die zo hoog is als dat Niki groot is (en dat kan al wel tellen !)

En wat ik al lang in gedachten heb - om nog eens te doen zoals we dat vroeger deden - is "een engeltje in de sneeuw maken". Dus zogezegd zo gedaan...een hele grote "Engel" hier in de sneeuw...

We wandelen weer verder en steeds maar hoger en hoger de bergen in. Het zonnetje schijnt volop, het is helemaal niet koud en de lucht is letterlijk "hemelsblauw" met hier en daar een ietsiepitsie klein wolkje

En dan komen we eindelijk aan het grote meer. Het is helemaal bevroren en daarom kunnen we er gewoon overwandelen. Veel wandelaars zijn er hier nog niet geweest - we zien slechts één spoor voetstappen - maar wij verkiezen om gewoon een paar foto's te maken en daarna terug bergafwaarts naar de auto te wandelen.

Bij het bankje vlak aan het meer wil ik toch wel eerst effe uitrusten en van het zonnetje genieten. Het was een klim van ongeveer 3 kwartier flink doorstappen en we moeten ook nog helemaal terug hé. Wat een héérlijk plekje hier...ik zou hier gerust een paar uurtjes kunnen blijven zitten.

Toen we vanmorgen in het visitorscenter navraag deden over hoe ver Kings Canyon hier vandaan ligt, kregen we te horen dat we een omweg zouden moeten maken van maar liefst 8u rijden. De weg - een bergpas - die we zouden moeten nemen is nog gesloten is voor het winterseizoen. Zo ver omrijden gaan we écht niet doen...het stuurt al onze plannen voor de volgende dagen in de war. We besluiten dan maar de route een beetje aan te passen en verder te rijden naar het stadje Beatty (Nevada). Alleen is het een beetje koffiedik kijken welke richting we precies opmoeten want Niki weet het precies niet meer...

Om Beatty te bereiken moeten we vandaag al een stukje door Death Valley rijden. De totale afstand van Mammoth Lakes tot Beatty is 191mls(307,5km) waarvan 75mls (120km) dwars door Death Valley. Zodra we de afslag nemen om de woestijn in te rijden veranderd het landschap op spectaculaire manier. Een 2-tal uurtjes geleden zaten we nog in de sneeuw en nu rijden we temidden van de woestijn die bezaait is met "Joshua Tree's" en da's niet meer of minder dan wat we in België "Yucca's" noemen.

Ik - die mij altijd al voorstelde dat een woestijn enkel en alleen zand en duinen is - moet hier vaststellen dat deze woestijn er eentje is van rotsen en keien. We willen wel eens ervaren hoe een woestijn aanvoelt en daarom parkeren we de auto en gaan we een wandelingetje maken...effe de benen strekken en van de gelegenheid gebruik maken om van chauffeur te wisselen. Het is ontzettend warm maar gelukkig waait er een windje die de temperatuur dragelijk maakt. Als Niki een foto wil maken van mij bij de cactussen, steekt de wind opnieuw op en die zorgt er voor dat mijn kapsel assortie met de cactussen wordt.

Na de "foto-shoot" zetten we de lange weg van 75mls (120km) op een "dirt road" (een aardeweg) in. Dit wordt een lange rit, want er zijn hier geen hotels, geen benzine stations, geen tegenliggers te zien zover we kunnen kijken. De vergezichten zijn spectaculair, maar wij voelen ons momenteel "alleen op de wereld" !

Maar ze hebben hier wel degelijk zand en duinen. Ik ga dus écht wel te zien krijgen wat ik me bij een échte woestijn voorstel en dus gaan we op zoek naar die "Eureka Dunes" die zich blijkbaar temidden van rotsen en bergen bevinden (http://en.wikipedia.org/wiki/Eureka_Valley_Sand_Dunes). En onze auto...wel...die zou écht wel eens een wasbeurt kunnen gebruiken. Je kan je naam zo in het stof schrijven...

Onze rit gaat verder en we passeren we een verlaten mijn. Ik kan me echt niet voorstellen dat er hier vroeger mensen kwamen werken. Hier is absoluut niks te zien en niks te doen, kilometers ver in de omtrek niet. Naar wat waren ze hier op zoek ? Wie waren deze mensen ? Goudzoekers misschien ?

Als we bijna het park uitrijden komen we voorbij deze "Ubehebe" krater. Dat is een naam die de Timbisha Indianen hem gegeven hebben. Het betekend zoveel als "grote mand in de rots" en je moet de naam uitspreken als "YOU-BEE-HEE-BEE". De ouderdom van deze krater wordt geschat tussen 2000 en 7000 jaar geschat, hij is één kilometer breed en 150 tot 237 meter diep.
Meer tekst en uitleg vindt je op : http://en.wikipedia.org/wiki/Ubehebe_Crater

Bij het buitenrijden van het park profiteren we nog gauw om een foto te maken om jullie te laten zien dat we ons inderdaad in Death Valley bevinden. Als we morgen hier terug binnenrijden staat de zon al te hoog en is het waarschijnlijk té warm en té helder om een mooie foto te maken.