Ons Amerika avontuur

Inhoud blog

	Mededeling!!
	Hyrum & A.I.S.P.
	Skiën & ijshockey
	NL-ers op bezoek
	MAC

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Archief per maand

	05-2014
	01-2014
	12-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	03-2009
	02-2009

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Zoeken in blog

Ons Amerika avontuur

Layton

24-02-2012

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

naar de Rodeo

Zoals het goeie Amerikanen betreft (en ik reken ons tweetjes daar ook zo stilaan bij vermits we hier wonen), zijn we vanavond naar onze allereerste "Rodeo" geweest. We hebben via de basis vrijkaartjes gekregen en die kans laten we niet zomaar linksliggen. Vermits "The Airforce" hier voor iets tussenzit, wordt voor de aanvang van de rodeo, eerst even eer gebracht aan "The Armed Force". Ik dacht nog effe dat het mijn zoon Jo was die daar kwam binnenrijden met zijn tank, maar helaas...'t was jammer genoeg een ander tank-chauffeurke.

Zoals het in de "United States of America" bij iedere (en ik meen écht letterlijk bij IEDERE) kleine of grote gelegenheid aan toe gaat, begint deze rodeo ook met de Nationale hymne waarbij iedereen rechtstaat en al dan niet salueerd of de hand op de borst legt.

En dan gaan ze er eindelijk aan beginnen. De "cowboys" kruipen in die kleine hokjes op hun stier, binden één hand heel stevig vast en bereiden zichzelf mentaal helemaal voor op de wilde rit die hen te wachten staat. Intussen zijn anderen bezig met het dier zo erg te jennen dat hij er woest van wordt. En als dan eindelijk die deur opengaat, breekt de hel los. Het gaat er voor de cowboys om zolang mogelijk op de stier te blijven zitten want wie dit het langst volhoud, wint. Maar de stier gaat zo erg tekeer dat de "ruiter" er in de korste tijd vanaf gekieperd wordt. Eigen schuld, dikke bult...hij moet dat beest ook maar niet zo treiteren.

Dat deze sport enorm veel van het menselijk lichaam én de stier vergt is wel duidelijk. De mannen worden zo erg heen en weer geslingerd dat het heel moeilijk is om goeie foto's te maken. Kijk maar

In het midden van de arena staat een rode ton en in die ton zit een clown. Er zijn ook steeds minimum 2 Sheriff's in de arena. Zowel de Sheriff's, de ton als de clown dienen om een op-hol-geslagen stier af te leiden, maar zodra de stier nog maar in de richting van de ton kijkt, duikt de clown al weg...wat een watje !

Na het berijden van woeste stieren komen de échte cowboys aan de beurt. En met échte cowboys bedoel ik dan hen die met de lasso's tewerk gaan (je weet wel, zoals in de film...). De jonge stieren worden losgelaten, de cowboys zetten de achtervolging in, werpen hun lasso over de horens van de stieren, trekken de lasso's aan, springen van hun paarden en proberen zo snel mogelijk de 4 poten van het beest samen te binden.

Daarna komen de "wilde paarden" aan de beurt. Ttz. wat vroeger misschien wilden paarden waren zijn nu gewone paarden (alleen hengsten). Wát ze precies doen om de paarden en/of stieren zo wild te maken weet ik wel, maar kan ik hier moeilijk gaan uitleggen omdat ik anders te ver in detail zou moeten gaan en da's niks voor op dit blog. En de ruiters ? Die vliegen - nét zoals bij de stieren - één voor één van die arme beesten af.

En als allerlaatste "attractie" komen ook de kinderen aan de beurt. Ze moeten immers als van kleins af aan goed opgeleid worden om de échte cowboys te worden hé ?! Wat dacht je van een ritje op een schaap ? Ja hoor...ik meen het ! Die kleine kindertjes worden - ipv. op een stier te rijden zoals hun papa's - op schapen gezet en de arena ingestuurd tot groot jolijt van de toeschouwers. Het is inderdaad wel eens leuk om te zien, maar als je er begint over na te denken, is het plezante er rap vanaf.

Het was me het avondje wel en we zijn blij dat we dat ook al weer eens meegemaakt hebben, maar als dit geen kinder- en dieren mishandeling is, dan weet ik het ook niet meer. Ik denk dat ze blij mogen zijn dat GAIA hier niet bestaat ! 't Zou anders allemaal niet waar zijn vrees ik ! Maar het is één van de zovele Amerikaanse tradities en die moeten in ere gehouden worden zeker ? Alhoewel...ook koste wat het kost ?

Ingrid

Geef hier uw reactie door