Het is tijd geworden om afscheid te nemen van Kim en haar gezinnetje. Dat doen we uiteraard NIET zonder de nodige foto's. Papa Tim en zoon Donovan moeten gaan vertrekken want ze moeten een paar tuinen gaan onderhouden, dus zijn zij de eerste slachtoffers die mogen poseren.
daarna is het de beurt aan de achtergeblevenen Justin, Kim, ik en Dominique
My dear Giannone's...thank you so much for having us at your place, for my Birthday-cake and the little gift you got for me. We enjoyed our time with you all very much. Hopefully you guys will be able to come and visit us in Utah one day soon (for some skiing !?) ! Kim, Tim & boys...take good care of yourselfs and of eachother and Niki and Nana hope that soon all your big plans and wishes may come true ! If that's the case, you can be sure a visit to you is on our wishlist as of right now ! We love you guys !!
Na het ontbijt, de foto's, de knuffels en de kussen trekken we verder naar New Jersey. Daar gaan we onze vriend Stuart opzoeken. Hij is een oorlogsveteraan die tijdens W.O.II in Werm (Hoeselt) verbleef en waar hij nog steeds goeie contacten heeft. Het gebeurt nog regelmatig dat hij een bezoekje aan Werm brengt. Tijdens één van die bezoekjes hebben we hem leren kennen en zijn we in contact gebleven via email. Hij vond het geweldig toen we hem vertelden dat we naar Utah zouden verhuizen. Vorig jaar september is hij ons een weekje komen opzoeken en vandaag is het onze beurt. Ongeduldig staat hij ons op te wachten...
Een gezellig etentje en een gezellige babbel met een goeie vriend maakt dat de tijd vliegt en spoedig is ook hier het moment van afscheid gekomen. Jammer dat we niet langer kunnen blijven, maar we moeten nog naar Washington DC en dat is ongeveer 200 miles of 320 km. Dat is een ritje van +/- 4 uren. Morgen staat een bezoek aan DC op het programma en daarna nemen we het vliegtuig terug naar huis.
Om alle problemen met parkeren, parkeergelden en druk verkeer te voorkomen, nemen we de trein naar de hoofdstad. Da's lekker makkelijk en ontspannend. De eerste halte in "downtown DC" is het "Capitol"
Een 2de dit-moet-je-zeker-gezien-hebben-in-Washington is dit "Washington Momument". Deze obelisk of "Needle" - zoals dit momument in de volksmond genoemd wordt - werd opgericht voor de 1ste president van de Verenigde Staten George Washington en is de hoogste obelisk die ooit werd gebouwd. Met zijn gigantische hoogte van ruim 169 meter prijkt hij hoog boven de stad uit. Meer uitleg vindt je op : http://nl.wikipedia.org/wiki/Washington_Monument
We komen aan "the National Gallery of Art". Denkende dat hier de échte "Declaration of Independece " tentoongesteld is, lopen we even binnen. Helaas...ze is er niet (meer). Terug buiten trekt dit levensechte beeld mijn aandacht. Waarschijnlijk herkennen jullie deze figuur "de denker" wel...
We hebben de auto NIET meegenomen omdat we dachten dat er enorm veel verkeer zou zijn in DC. Niks van ! De straten zijn verlaten en het lukt Niki zelfs in het midden van de straat een foto te nemen.
Net zoals die man met zijn verzameling plastiek in New York, proberen ook hier sommige mensen op een originele manier aan de kost te raken. Dit individu heeft waarschijnlijk geen geld voor eten, laat staan voor échte instrumenten en toch wil hij muziek maken. Dat doet hij dan maar op een geïmproviseerd drumstel, gemaakt uit opeengestapelde verfpotten en vuilbakken, maar...het klinkt goed !
De "Onafhankelijkheidsverklaring" ligt in het "Archives Museum" en vermits we er nu nét passeren lopen we ook even hier binnen. Hoewel...deze deur openkrijgen is zelfs voor Niki geen sinecure. Hij lijkt wel Klein Duimpje en zoals jullie weten is Niki niet echt een klein mannetje hé !
We hebben nu een aantal mooie plekjes van Washington gezien, maar kunnen toch niét gaan vertrekken voor we het "White House" (http://nl.wikipedia.org/wiki/Witte_Huis_(Washington_D.C.) gezien te hebben hé. Zoals je kan zien staan er een aantal zwarte auto's voor de deur. Helaas...de onze staat er niet bij. Stel je voor dat hij zou weten dat die 2 Belgen "in town" zijn. Dan had hij ons vast en zeker wel gevraagd om eens langs te komen. En ik had nog zo graag willen langsgaan voor "e goed zjétje kaffee én e stûkske vloi". Maar hebben jullie enig idee hoe groot dit Witte Huis wel is ? Ik wil er niet moeten schoonmaken hoor...Het heeft een opervlakte van 5111 m2. Er zijn daarbinnen 412 deuren, 35 badkamers, 6 verdiepingen (waarvan 2 ondergronds), 147 vensters, 132 kamers, 28 open haarden, 3 liften, 1 bowlingzaal, 1 filmzaal, 1 zwembad en 1 tennisveld. Groot genoeg dus om verstoppertje te spelen hé !
Aan de overkant van "The White House" ligt de obelisk waar ik het eerder in mijn verslag al over had. Maar van hier zie je die natuurlijk wel "in al zijn glorie". Daarom zet ik deze foto toch nog maar erbij.
Vermits Amerika niet over zo gek veel kastelen beschikt, is dit er nu wel eens eentje dat de moeite waard is om mee op de foto te mogen. Op terugweg naar de trein lopen we in het grote East Seaton Park - dat zich bevind tussen het "Capitol" en "Washington Momument" - voorbij dit mooie juweeltje. Het is het Smithsonian Institution Building gebouwd in 1847 http://en.wikipedia.org/wiki/Smithsonian_Institution_Building
In dit park waar je nooit alleen bent en waar het altijd kermis is, treffen we ook een heuse "paardenmolen", ene "poepejee" zoals dat zo mooi in 't écht Hoeselts klinkt !
In het station aangekomen heb ik er honger van gekregen. Het is nog een 10-tal minuutjes wachten en dus zet ik me er maar bij neer (zoals de échte ingeburgerde doorsnee Amerikaan) om een hapje te eten
En als we dan eindelijk de auto opgehaald hebben en richting de luchthaven rijden, missen we een afslag en moeten we een heel stuk omrijden. Dom natuurlijk, maar als we die afslag niet gemist hadden, had ik er nu deze foto niet kunnen bijzetten. Want toeval of niet...we passeren het Pentagon ! Ook daarvan vindt je meer tekst en uitleg via deze link : http://nl.wikipedia.org/wiki/Pentagon_(Verenigde_Staten Voilà sé...dat hebben we dan ook weeral gezien. Hier is de foto als bewijs
Na een vlucht van +/- 4,5 uur, zetten we omstreeks 8pm terug voet op Utah grondgebied en zijn we terug thuis. We zijn weer een aantal mooie ervaringen rijker. "Alweer een ferm verhaal voor mijn blog" zeg ik tegen Dominique als we een paar uurtjes later moe maar tevreden in ons eigen bedje liggen.
Tot de volgende keer, Ingrid
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
