Als Winnie en Co veilig en wel door de douane zijn en wij terug thuis zijn, valt het ons op hoe stilletjes het wel is in huis. Om het gemis een beetje te verzachten, maar vooral omdat we maandag 1 augustus onze 8ste huwelijksverjaardag vieren, besluiten we "Yellowstone" - een National Park ten noorden van ons - te gaan bezoeken. Vrijdag 29 juli rond 3pm vertrekken we voor een lange rit van ongeveer 350 miles (of 565 km) waar we zo'n 6u zullen over doen om er te raken. Voor de terugrit verkiezen we te rijden via Jackson en dat ligt onder een ander National Park "Grand Teton". Op één weekend zullen we er in slagen maar liefst 4 staten te passeren : Utah, Idaho, Montana en Wyoming, dus...op naar dit cowboystadje...Yellowstone !
Het bijna 9000 vierkante kilometer grote park (waar het zelfs in hartje zomer kan sneeuwen !) is het oudste National Park ter wereld en bestaat sinds 1 maart 1872. In 1978 werd het op de werelderfgoedlijst van UNESCO geplaatst. Als ik al die informatie te lezen krijg ben ik "in de wolken" en "overgelukkig" dat we dát niet allemaal tevoet moeten gaan doen ! Wie de film "2012" al gezien heeft zal dit park ongetwijfeld herkennen. De film is in dit gebied opgenomen, gaat over "het einde van de wereld" en wat er zou kunnen gebeuren indien deze dunne aardkorst het vroeg of laat zou begeven. We lopen hier op één gigantische grote vulkaanmond met héél veel geisers en warmwaterbronnen zoals deze. Je ziet de stoom achter mij uit de grond ontsnappen en als je goed kijkt zie je ook hoe het water "kookt" (letterlijk !).
Iedere geiser, ieder bronnetje, ieder plekje heeft zijn naam gekregen. Wat dacht je van "Painters Pot"
Zie je hoe diep dit "plasje" wel is ? Neen...eigenlijk zie je het net niét. Het water is héél helder maar oh, zo gigantisch diep dat er geen eind aan komt...De ontsnappende stoom maakt het broeierig heet en vochtig.
In dit Yellowstone kan je uren en uren wandelen door de bossen, over plassen, langsheen geisers en bronnen en alles staat netjes uitgelegd en aangegeven. Je mag wel de wandelpaden niet verlaten.
Een foto als deze zou nét zo goed in Turkijke genomen kunnen worden. Deze plek lijkt enorm veel op "Pamukkale" (vertaald uit het Turks is dat "kasteel van katoen"). Ginder zijn dat grote, sterk kalkhoudende, warmwater terrassen (+/-35°) die ten noorden van Denizli in Turkijke liggen (zie wikipedia : http://nl.wikipedia.org/wiki/Pamukkale). En hier in Yellowstone vindt je die dus ook
%
In het visitors center krijg je voldoende uitleg en worden er begeleide wandelingen met gidsen georganiseerd. Kinderen krijgen een map met uitleg en een spelletje ivm Yellowstone. Zij moeten noteren welke dieren ze waar gezien hebben, welke vlakte ze doorkruist hebben, op een kaart aanduiden waar ze gewandeld hebben en nadat zij de ganse dag op pad zijn geweest volgt er een kleine kwis. Slagen ze, dan worden ze beloond met hun nieuwe titel. Vanaf dan zijn zij echt "Yellowstone Rangers". Er wordt écht wel werk gemaakt om kinderen te sensibiliseren en da's maar goed ook ! Men wil de natuur zoveel mogelijk respecteren en onderhouden en voor de jan-met-de-pet-toerist zou het best ook wel eens héél gevaarlijk kunnen worden als die oog in oog komt te staan met beren, wolven, mountain lions (poema's) en/of bizons zoals deze.
We rijden weer een stukje verder en dan zien we een bosbrand...oeijejoeijejoei...als dát maar goed komt !! Gelukkig is het één van de gecontroleerde bosbranden.
Die worden soms veiligheidshalve aangestoken nét óm de natuur te beschermen. Ze willen een herhaling van de grote bosbranden in 1988 écht wel proberen te voorkomen ! De 1ste bosbrand (een blikseminslag op 24 mei 1988) was nog dezelfde dag onder controle mede door een natte lente. Niemand kon toen verwachten dat de zomer zóó erg droog zou worden dat er maar liefst in totaal 50 bosbranden uitbraken. Die branden werden op hun beurt aangewakkerd door felle winden van 80 miles (129km) per uur. Hierdoor ging maar liefst 321.272 hectaren natuur in rook en vuur op. Met z'n 25.000 mannen en vrouwen waren ze om deze branden te blussen. Op 11 september kwam de eerste sneeuwval, maar zelfs onder dat wit tapijtje blééf het vuur verder smeulen. Dat duurde nog tot eind november. Vandaag zie je nog steeds restanten van die brand...de natuur heeft zich nog altijd niet volledig hersteld en dat zal ook nog effe duren...jammer !
Hier en daar zie je toch wel dat het terug de goeie richting opgaat. Op onze rit passeren we enorm grote, glooiende weilanden met miljoenen gele bloemen...
.
En deze foto vind ik nu zelf de moeite waard om hier een plekje te krijgen.
We hebben bijna de halve wereld afgewandeld. Wat ??? Jullie lachen ermee ??? Ik heb wel hét bewijs ervan hoor ! Kijk maar...ik ben tevoet...en ik sta halfweg tussen de Equator (Evenaar) en de Noordpool ! Voilà...en zeg nu nog maar eens dat het niet waar is of dat ik zomaar wat zit te verzinnen hé !
Van waarschuwing als deze krijgen we het alletwee van "op onze heupen". Is dat nu écht nodig dat die borden hier staan ? Wie krijgt het nu in zijn hoofd om wilde dieren zo dicht te benaderen ???
Juist ja...Dominique ! "Een gewaarschuwd man is er 2 waard" zegt het spreekwoord dus hij kan maar beter uitkijken wat hij doet ! Niet voor niets dat ze er staan, maar je verwacht geen "wild" in het centrum van een stadje...
We zijn er al de ganse dag over bezig geweest en net vóór we het park verlaten voor vandaag worden we beloond voor de moeite ! We krijgen een beer te zien...wat een snoezelig, lief ding (vanuit de verte gezien !).
Als hij (of zij ?) ons in de gaten krijgt is't uit met de pret. Hij gaat er van door en wil niet langer op de foto ! We hadden nog thans lekker snoepjes bij (of zijn wij het snoepje ?). We laten de beer voor wat hij is en houden het ook voor bekeken voor vandaag. Morgen is er nog één en ander te beleven.
Slaapwel, Ingrid
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
