Ons Int. bowling seizoen wordt traditioneel afgesloten met een BBQ. Dit gezellige dames compagnieke zijn vlnr. Manuela, de kleine Veronica, Janet, Silke en Filipa. Met andere woorden...Duitsland, Italië, Israël, Italië en Portugal netjes "zusterlijk" op een rij en België (Niki) maakt de foto !
Bij aankomst in de Lodge Cabin houden we het voorlopig nog droog, maar eens Niki naar buiten trekt om te bakken, begint het te regenen (blijkbaar ook een traditie vanaf vorig jaar !). Kijk dat maar eens aan...de arme schat...je zou er moedeloos van worden want iedereen snakt hier naar eindelijk droog weer ! Het heeft de afgelopen tijd zoveel geregend dat ik me soms in België waan (haha !). Het is dit jaar dan ook écht wel uitzonderlijk nat voor Utah. Zoiets hebben ze de afgelopen 150 jaar niet meegemaakt.
Binnen gaat het er zoals gewoonlijk wél heel gezellig aan toe.
Nadat iedereen rijkelijk voorzien is in spijs en drank, is het tijd voor de prijsuitrijking ! We zijn benieuwd, want dit is het eerste jaar dat "The 4 Queens" (onder leiding van "Biebieke" als teamcaptain) deelneemt en we hebben toch wel één en ander te bewijzen. Eén voor één worden mijn teamgenoten naar voor geroepen. Sarah heeft de prijs van "Most Improved female player", Janet die van "Highest Handicap female player" en Manu is "Highest Game female player". En jongens...hoe zit het met mij ? Hebben jullie mij vergeten ? Ik bibber en beef tot het verlossende seintje gegeven wordt..."Third price for the best team goes to.....The 4 Queens" ! Yes....we hebben hem...één van de felbegeerde trofeeën en ik heb de eer die in ontvangst te nemen ! Onder luid applaus worden we alle 4, mét onze bekers naar voor geroepen voor de foto. Nu moet je weten dat we het ganse seizoen - telkens als iemand van ons goed speelde - luidkeels het liedje "That's the way, aha, aha, we like it, aha, aha" gingen zingen. En wat gebeurd er nu...iedereen zingt dat zelfde lied nu voor ons !!!
Nog vóór ik terug aan tafel zit, schieten er onverwacht een aantal mensen mijn richting op die het allemaal op mijn beker gemunt hebben, maar...da's dan wel zonder mij gerekend, die krijgen ze mooi NIET ! Die beker is van mij en ik geef hem écht niet meer af ! Als we dit resultaat 3 jaar na mekaar kunnen blijven volhouden is de beker definitief van ons (van mij dus...want ik ben de Captain !).
Dominique is intussen aan 't "socialisen" met Philippe "den Dobby", één van zijn voorgangers hier in Utah. Hij had tot 7 jaar geleden dezelfde taak en verantwoordelijkheid die Niki nu heeft. Die 2 hebben mekaar dus héél veel te vertellen.
Het wordt intussen wel eens de hoogste tijd dat ik jullie voostel aan Federica. Zij is de dochter van onze Italiaanse vrienden Roberta en Piëtro. We hebben een zodanig goeie relatie dat ze me altijd op feestjes komt zoeken omdat ze me weer één en ander te vertellen heeft. Nog zo iemand die vindt dat alle geheimpjes bij deze "surrogaat Oma" wel veilig zijn...
Anja (in het midden) is één van de dames waar we dit jaar afscheid van moeten nemen. Het is voor haar de laatste Bowling BBQ en ze heeft het precies toch wel een beetje moeilijk. Maar ze verhuisd terug naar Nederland (en dichtbij de Belgische grens !) dus deze lieve vriendin gaan we zeker nog terug zien ! Manu (rechts) is de 2de die terug gaat naar haar land van herkomst. Zij verhuisd naar Duitsland (en ook dicht bij de Belgische grens !) en ook voor haar is dit één van de laatste feestjes. We hebben het er net over gehad om mekaar terug te zien in Europa en komen tot de conclusie dat zoiets het gemakkelijkste zal zijn om mekaar bij ons thuis te treffen eens ook wij weer terug in België zullen wonen. Meteen komt bij mij het besef dat ook wij bijna halfweg ons verblijf hier zitten...ja hoor ! Zo snel gaat dat...als we in december naar België komen voor het huwelijk van Jo & Antje, zijn we écht al halfweg ons verblijf hier !
Wouter - de nieuwe Nederlander die hier vorig jaar toegekomen is - kan het niet laten en mengt zich in het gesprek. Hij is een bovenste beste kerel die écht nooit om een grapje verlegen zit, maar hetgeen hij me dit keer aan 't vertellen is, is écht niet voor herhaling vatbaar. Jeetje, wat hebben we plezier (maar dat is ook wel altijd het geval als hij ergens in de buurt is) !
Na afloop van het feestje moet er natuurlijk nog opgeruimd en gepoetst worden. Iedereen draagt zijn/haar steentje bij want vele handen maken het werk licht, maar Dominique en Anja zijn dé poetsers bij uitstek. Ze vegen, wrijven en dweilen alsof het een lieve lust is. En alhoewel het al laat is (bijna 1am), is er toch nog altijd wel plaats en tijd voor een foto.
't Zal vreemd zijn, want de volgende Bowling BBQ zitten we hier met een compleet ander gezelschap ! We gaan niet minder dan 9 nieuwe families (van evenveel landen) verwelkomen tussen nu en oktober.
Tot gauw weer eens, Ingrid
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
