Dat het in Utah enorm kan winteren daar heb ik al wel eens over verteld, maar dat het weer hier zo snel kan omslaan, dat kunnen jullie je niet voorstellen ! We kunnen op één dag wel alle seizoenen van het jaar hebben. Zo gaat het in deze periode - die de natste is van het ganse jaar - regelmatig van "lente" naar "herfst" om daarna terug over te gaan naar "winter". Da's geen pretje, want je weet 's morgens niet wat aantrekken welk weer je overdag kan verwachten. Het verhaal dat ik jullie vandaag wil vertellen is er zo eentje !
Gisterenavond is het op een uurtje tijd écht...maar dan ook heel écht...terug winter geworden (nét nu we de lente eindelijk te pakken hadden !). De weerman had het voorspeld...er zou een regelrechte sneeuwstorm over onze omgeving komen. Ik had nog net tijd om het Dominique in zijn oren te knopen en toen was het al van dat !



Het mooie van de sneeuw zijn de landschappen die het achterlaat. Daar maak ik dan weer dankbaar gebruik van om een stevige wandeling te maken, vooral 's morgens.
Maar eerst maak ik thuis enkele foto's.
Bekijk het maar eens goed...want straks is het waarschijnlijk allemaal weer weg !





Ik heb een idee ! Ik ga vandaag eens foto's maken van één en hetzelfde plekje om jullie te laten zien hoe snel het hier veranderd.  Ons huis is een dankbaar onderwerp !
 
Deze maakte ik om 9am.



Om 2pm ziet het er zo uit...



En een paar uurtjes later - tegen 7pm - is alle sneeuw verdwenen.



Maar nu ik hier over "winter" en "sneeuw" bezig ben, valt het me te binnen dat ik het avontuur van Niki die is gaan jagen vergeten te vertellen heb !
Oei...dikke fout van mij !!! Hier komt het alsnog...

Dominique en Mark (een waalse vriend die hier woont en werkt) hebben al een hele tijd zitten uitkijken om eens op jacht te kunnen gaan. Mark is een ontwerper van geweren, die werkt voor Browing en hij heeft een aantal geweren in zijn bezit. Eind vorig jaar - tijdens één van die fameuse sneeuwstormen - zijn ze al héél vroeg 's morgens op "eendenjacht" gegaan ! Wisten zij veel dat het zo erg zou gaan stormen natuurlijk...Maar jagers (en vissers trouwens ook !) laten zich niet zomaar afschrikken door slecht weer. 



In in het gezelschap van Martin (het zoontje van Mark) trekken ze de wijde wereld in.



Zie ze daar nu zitten - gezellig met z'n 2-tjes - verscholen achter camouflage netten in de sneeuw. En maar wachten...en maar wachten...hopelijk schieten ze ook nog iets...



Als het wachten hen allemaal een beetje te lang begint te duren, besluiten ze toch maar van achter hun schuilplaats te voorschijn te komen en gaan ze een beetje rondneuzen in de omgeving. Inderdaad, dat is een betere oplossing want meteen zien ze een eend in het midden van een bevroren meertje. Ze willen dat beestje niet zomaar schieten, dus willen ze ze eerst opjagen. Jammer voor hen, maar dat beest WIL helemaal niet gaan vliegen !! Hoeveel lawaai ze ook maken...niks aan te doen...de eend vliegt niet op ! Dan moet Martin met zijn luchtkarabijn proberen om de eend te raken. Ze hopen dat de eend op die manier zo erg schrikt dat ze wel zal gaan vliegen. Helaas...na een paar rake schoten tegen haar billen, vliegt ze nog steeds niet op ! Dan neemt Niki een 10-tal sneeuwballen en bekogeld dat arme beestje daarmee. Nog steeds geen succes ! Na veel vijven en zessen is de eend het zóóóó verschrikkelijk moe dat die vervelende mensen haar plagen dat ze uit het water komt en op haar dooie gemakje wegwandeld...weg van die plagers ! De mannen moeten het onderspit delven en onverricht ter zake (dus zonder buit !) terug naar huis !!!

Als dat geen goeie anekdote is om mijn verhaal hier te sluiten, dan weet ik het ook niet !

Toedeloe, Ingrid