Vandaag gaan de Nederlandse Anja en ik er een dagje op uit. Eerst willen we in Ogden naar een Mexicaanse winkel. Naar het schijnt is het een soort overdekte markt en Belgen en Nederlanders kennen natuurlijk ALLES van markten, iets dat niet van de Amerikanen kan gezegd worden. We zijn benieuwd...De "markt" blijkt inderdaad een winkel te zijn, maar de groenten die we er aantreffen zijn een "ietsje" anders dan wat we veracht hadden. Wat zou je denken van bijvoorbeeld lekkere verse "cactusbladeren" ?
Tussen al die vreemde groenten worden we in het Spaans en met een mengeling van zéér gebrekkig Engels een beetje wegwijs gemaakt, maar het is meer "weg" dan "wijs". Dit is één van de redenen waarom ik een cursus Spaans begonnen ben. Ik wil wéten wat ze hier allemaal brabbelen...Wat deze witte bollen (die erg lijken op knolselderij maar het niet zijn) en die bruine rare dingen (precies de wortels van één of andere boom) zijn weten we niet precies en als we uitleg vragen, kunnen we er eigenlijk ook al niet veel wijzer uit worden.
Na ons tripje Mexico gaan we thee drinken in het enigste theehuisje van Utah. Mormonen drinken immers geen thee of koffie en het heeft tot dit jaar geduurd vooraleer dit eerste theehuis een feit is.
In het voorste gedeelte van dit etablisement kan je rustig genieten van "Tea & cake". In de uiterste linkse hoek zie je een rekje met kleding en hoeden. Da's speciaal voorzien voor bijvoorbeeld verjaardagfeestjes. Kleine meisjes mogen gelijk welk jurkje aantrekken, hoedjes opzetten en een theekransje organiseren voor hun vriendinnetjes. Het achterste gedeelte van dit pand is een winkeltje waar je je bestelling kan doorgeven om vooraan te gebruiken of waar je thee en gebak kan kopen om mee naar huis te nemen.
In iedere vrouw schuilt nog steeds het kleine meisje en ook Anja en ik hebben ons laten vangen aan al die "prullaria" die er staat, hangt of ligt. We voelen ons meteen thuis en daar horen foto's bij
Alle mogelijke en onmogelijk theepotjes hangen er tegen de muur. We hebben ze niet geteld maar het zijn er waarschijnlijk een paar honderd, het ene al exentrieker dan het andere.
Na onze "thea-time" rijden we naar Snowbasin. Het is een mooie dag en boven in de bergen met al die sneeuw moet het voor het ogenblik heerlijk vertoeven zijn. We willen een wandeling maken, van het zonnetje genieten en al die skiërs een beetje uitloeren. Maar als we boven komen veranderd het weer. Het zonnetje is weg, het ziet er miezerig uit en we besluiten dan maar om een hapje te eten en weer naar huis te gaan.
Anja...ik heb je leren kennen als een hele lieve vriendin...wat ga ik je missen als je binnen een half jaartje terug naar Nederland verhuisd ! En dat is één van de nadelen als je hier voor een tijdje verblijft...
Liefs, Ingrid
Reacties op bericht (1)
18-03-2011
Dank je wel
Ingrid,
Dank je wel voor het compliment maar ook jij bent een lieve vriendin. Ik hoop dan ook dat we contact blijven houden in de toekomst!!!! Liefs uit Nederland, Anja
18-03-2011 om 14:50
geschreven door Anja Hengeveld
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
