Terug van weggeweest. De computerproblemen zijn opgelost. Uiteindelijk bleek mijn scherm het niet meer te doen. Dus een nieuw gekocht. Ondertussen is onze voorjaarsflora in de natuurgebieden erg veel veranderd in korte tijd. Dankzij de zon van de andere week is alles razendsnel gegaan. Op de Sulferberg is het bronbosje naast de bronweide op zijn mooist: de gele kroontjes van het verspreidbladig goudveil (het paarbladig goudveil staat er ook massaal maar valt veel minder op), de witte sterretjes van de bosanemoon, en de zachtgele bloemetjes van de slanke sleutelbloem!!! Dotterbloem bloeit ook al want beschut in het bos.Op de bloei van daslook, wilde hyactint en bittere veldkers is het nog even wachten. Ook de pinksterbloem is er bijna klaar voor! In de bronweide zelf staan de vele dotterbloemen ongeduldig te wachten: het is hier duidelijk frisser dan in het bosje.We moeten niet ver lopen om mooie dingen te zien
Zondag 15 maart: We beginnen opnieuw aan de GR 129 'Dwars door België". Vroeger was dat Brugge - Dinant. Nu zijn onze Waalse GR-vrienden bezig het pad dooor te trekken naar Aarlen en spreken ze van "La Belgique en diagonale". Ik schreef 'opnieuw' want ze op 11 oktober 1987 liepen we het zelfde parcours maar in tegengestelde richting. GRegorius weet dat het een abdijentocht wordt en laat de zon schijnen. Van op de bus hadden we een heel mooi zicht op het dorp toen we Ermeton-sur-Biert binnenreden in de vallei van de Molignée (niet te verwarren met Hermeton, de schitterende vallei, hier niet zo ver vandaan maar op de GR 125). Een watertoren op de kam lonkt ons naar het bos. En vrij snel ontdekken we de toren van de abdij van Maredret en de tweeling torens van Maredsous. Beide abdijen zijn opgetrokken in grijze steen. De sfeer in de kerk van Maredret lijkt me heel somber: er valt weinig licht binnen. Het is er rustig in tegenstelling met de toeristische drukte rond het CASJ, het Centre d'Accueil Saint-Joseph van Maredsous. We zijn er welkom voor onze picknick en je kunt er kaas, worsten, en bier kopen zoveel je wilt, nogal een commercieel gedoe. Bij de kerk is er weinig volk. We dalen af naar de Molignée, steken die over ter hoogte van het oud stationnetje van Maredsous en klimmen door het Bois St-Hubert. Boven maken een kwartdraai en...botsen op motorcrossers. Het GR-pad blijkt plots een onderdeel van een circuit voor endurocross te zijn. De stilte is zoek. We stappen gegroepeerd aan de linkerkant, dan boven op een talud, en verder op de rand van een maisstoppel. Sommige crossers vertragen als ze ons voorbijrijden. Uiteindelijk komen we aan een kapelletje uit 1902, slaan rechts af en zijn we verlost van het lawaai. We genieten van bos en open landschap en komen voorbij de Gîte de Charme 'Ferme de Foy'. Beneden krijgen we een heel mooi zicht op de ruïnes van het kasteel van Montaigle boven op de rots. We klimmen weer door het bos en komen uit op de hoogte van Haut-Le Wastia waar de bus ons opwacht voor de namiddagpauze bij het Monument Français (Werldoorlog II) Opnieuw een mooi stuk bos: de voorjaarsflora hinkt wat achterop door de lange winter, op wat helleboris na is er nog niet te veel te zien. Het overlevend bingelkruid komt er aan maar is nog niet echt in bloei. Klein hoefblad bloeit al en bij het verlaten van het bos zien we enkele narcissen en sneeuwklokjes. Of komen die van de nabijgelegen Ferme de Grange? Eerst wat open landschap, dalen af door het bos van Noirmont en stappen dan op de rand van les Plaines de Rostenne. Links van ons, beneden, stroomt ongezien de Maas. We dalen in schoenveterstijl af dwars door de helling naar Bouvignes-sur-Meuse. We steken bij de kerk de straat over en klimmen weer. Ter hoogte van Meez slaan we linksaf en dalen opnieuw, nu voor de laatste keer. Maar met een schitterend zicht op Dinant met de kerk met ajuintoren en daarchter de citadel op de hoogte. In Café Ardennais genieten we nog van een Maredsous. Sommigen houden het bij hun vertrouwde Orval. Bij het wegrijden uit de stad zien we nog een prachtige Saxofoon! Er zit muziek in het GR-leven! Met dank aan Noël en Johan voor de voorbereiding en de tochtleiding en José voor de foto's.
Gisteren een dagje ge-Brussel-d. Goedkoop, voor 5 euro gespoord naar Brussel-Noord (en terug) en te voet naar de Vooruitgangsstraat: het secretariaat ligt op loopafstand van het station. De brochure "Trage Wegen Doen Bewegen" moest verzonden worden naar alle gemeentebesturen in Vlaanderen én naar alle milieuambtenaren Dat betekende: eerst etiketten plakken op de omslagen, dan de brochure plus begeleidende brief in de omslagen steken en de postzegels plakken. Gelukkig waren het zelfklevende zegels: die met de tagetes of afrikaantje of stinkerke er op. Zodoende konden Andy, Steven, Hilde, Sofie en Clytie verder werken. Ja, vzw Trage Wegen telt voor het ogenblik 5 mensen in dienst. De vereniging is nog bijzonder jong want pas vanuit de Westhoek gestart in 2002. Trage Wegen vzw is nu erkend als gewestelijke thematische milieuvereniging. Om 19 uur was er Raad van Bestuur ten huize van de Bond Beter Leefmilieu in de Tweekerkenstraat, vlakbij het hoofdkwartier van de CDH. Joelle niet gezien. En om 21.35 de trein terug naar Poperinge. Magda van de Vlaamse Ardennen houdt ons gezelschap tot in Oudenaarde en dan treinen Gilbert en ik verder naar Poperinge.
De inleiding op de confrontatie tussen Heman De Croo en de 4x4-rijder Geeraerts in het programma VOLT was van een bijzonder laag niveau. Heel eenzijdig en het beeld klopte helemal niet met wat werkelijk gebeurt. Wat ook niet aan bod kwam was de geluidshinder. Het is genoeg bekend dat quads heel luidruchtig doen!! Het siert de Herman dat hij er iets aan wil doen! En dat hij zorgt voor handhaving. Met andere woorden, wie niet wil luisteren moet het voelen. En hij maakt het onderscheid tussen landbouwers met tractoren (beroepsdoeleinden) en mensen die voor hun plezier het platteland onveilig, zowel letterlijk als figuurlijk, maken. Binnenkort kom ik eens wandelen in Michelbeke!
Vanmorgen vergadering in PD De Palingbeek met mensen van het Regionaal Landschap West-Vlaamse Heuvels en van le Conseil Général du Nord en mezelf (Natuurpunt). Agentschap Natuur en Bos was verontschuldigd. Het is de bedoeling om de natuurgebieden aan weerskanten van de schreve met mekaar te verbinden. Virginie noemt het zo mooi: Coeur de Nature Transfrontalier. In de nieuwe folder van de Stichting Marguerite Yourcenar staat er "Natuur de grens over Ooit hopen we De Broekelzen (B) te kunnen verbinden met het Parc Départemental Marguerite Yourcenar op de Zwarteberg (F) én De Breemeersen (B) met een natuurgebied aan de Rijselberg in Belle (F)" Als dat geen eerbetoon zou zijn aan deze markante vrouw, Marguerite Yourcenar, een ecologiste avant la lettre.
In De Morgen van zaterdag: Herman De Croo is er het hart van in. "Onze lieflijke, frêle aardeweggetejs worden aan diggelen gereden," aldus de Open VLD-buregemeester in De Standaard deze week. De Croo is de quads en 4x4's die de rust in het dorp verstoren meer dan beu. "Een modderbrij van een meter diep. En pas op: voor hun plezier, hè. Wel, wij vinden het niet plezierig." Alles wat door een motor wordt aangedreven en geen landbouwvoertuig is, wordt vanaf nu verboden op alle landbouwwegen." Maldegem met CD&V-burgemeester De Roo heeft dat ook al beslist in de gemeenteraad van 23 februari 2005. Het Westhoekoverleg van burgemeesters praat er al jaren over.... Toezicht met een 'blinde' wagen op enkel strategische punten in het weekend zou al veel helpen. Waar een wil is, is een weg!!!!
Krokusweek, week vakantie voor Els en dus tijd om het GR-Pinksterweekend in Han-sur-Lesse te gaan voorbereiden. We moeten twee kringwandelingen in elkaar steken van rond de 25 km, liefst telkens met vertrek aan de Gîte d'Etape. Vooraf thuis het een en ander opgezocht en gesnuisterd in de topogids GR 577 'Tour de la Famenne', de Topo 'Randonnées en Boucle Namur' en het boekje Wandelnetwerk Vallei van de Lesse van Lannoo. Uiteindelijk twee lussen eruit gedistilleerd. En nu gaan kijken of alles wel klopt. Maandagavond per mail nog een kamer gereserveerd in de gîte. Dinsdag vertrokken om 7.30 u , vlot gereden en om even over tienen stonden we aan de gîte in Han. Ons aangemeld bij Monsieur Dubois, bagage gelost, kamer betrokken en... wegwezen. Dag 1 (voor Pinksterzaterdag) voorziet de middagpauze in Rochefort. We vertrekken met de RB 7. Net zoals in onze dagstappergidsen is er maar 1 kaartje op 1/50.000 per tocht. Een beetje weinig vind ik. Het tracé is niet bewegwijzerd, dus extra aandachtig de Franse tekste lezen. Even wennen aan het jargon: s'incurve à gauche, marque un coude, bifurque ... We komen uit aan Le Poteau. Dan volgt een stukje van traject A (Rochefort/Han) uit de Lannoogids. Dan wordt het vrij snel 'eigen brouwsel' en het lukt: we vinden een heel mooi parcours via de Rond du Roi tot in Rochefort. Het café is klein. We keren dan donderdag terug met de wagen om verder te zoeken. In de namiddag volgen we de GR 577 tot aan de bron van Fond St-Martin. We schakelen dan weer over op de RB 7. In open veld is het goed te doen. In het bos is dat echter niet evident want geen tekens. Volg maar (en je zit in het bos): "A proximité de la lisière, il s'incurve à gauche, puis aussitôt à droite et pénètre en sous-bois. Jonction avec un sentier perpendiculaire, à suivre vers la droite sur un tronçon horizontal". Maar we vinden Griffaloux. Plots is er een heel stuk bos gekapt en we moeten ons oriënteren op de hoek van de weide aan de overkant.We dalen af naar de ruisseau d'en Faule en komen uiteindelijk bij de Rapides de la Lesse, niet ver van de Gouffre de de Belvaux, het gat waar de Lesse in verdwijnt om de bekende grotten te vormen. Even zijn we het noorden kwijt (we hebben de overzichtskaart in de kamer vergeten). Je zit in het bos en er zijn geen tekens. We moeten naar Belvaux maar gaan eerst de verkeerde kant op. We voelen dat het niet klopt en keren op onze stappen terug. De andere kant blijkt dan de goede te zijn en weldra zijn we uit het bos. Oef. Nu nog te voet van Belvaux naar onze gîte. Een binnenweg is er niet want de hele buurt is afgesloten want behoort tot het Domaine des GRottes de Han. Het is bijna 18.25 als we onze schoenen uittrekken. Moe maar voldaan. Hoeveel km was het? We zullen wat moeten inkorten voor de groep. Dag 2 (voor Pinksterzondag) voorziet de middagpauze in Chanly of Wellin. We starten om 9.15 u met de GR 577 via de Turmont met prachtig uitzicht en een kneutige afdaling. Dan volgt een pittige klim op de Bois de Niau tot bij de ruïnes van een ermitage. We zakken af het kasteel van Resteigne en volgen de prachtige loop van de Lesse, onder de autoweg E 411, en bereiken weldra Chanly. Geen café meer (in de topo stond een glas, een kopje en een mes en vork...) Dus op naar Wellin. Op het marktplein onze boterhammen met soep gegeten buiten op een terras. Maar we zijn niet welkom met de groep op Pinksterzondag. We vragen nog na bij andere inwoners en ook die raden ons de 'snooker' aan maar dat ligt zo'n 500 meter buiten de dorpskom. Wij er naar toe. En reserveren meteen voor de groep. We moeten even terug richting centrum en trekken dan verder met de GR 577 richting Les Marlières. Aan het Bois de Hart zouden we de variante nemen naar Lavaux Ste Anne. Plots klopt het niet meer. De topo zegt rechtsaf en de tekens wijzen rechtdoor in het bos. We volgen eerst de tekens, keren terug, volgen dan de topo tot... we uitkomen op een omheining: de Carrières du Fond de Vaulx zijn fors uitgebreid en heeft zodoende de GR onderbroken. We volgen noodgedwongen weer de tekens en botsen op een nieuw betonwbaantje tot we aan de rand van het Bois de Hart zijn. Helleborus foetidus staat al in bloei. We kunnen weer verder met de variante: wat een opluchting en al snel zijn we in Lavaux Ste Anne met het bekende kasteel. We trekken verder, onieuw onder de autoweg, voorbij het kruispunt van Genïmont en slaan dan links af naar het Bois de la Héronnerie (een héron is een reiger). We verlaten de variante en trekken echt het bos. In Al Fosse vinden we weer de GR-tekens en we dalen af naar Han. Opnieuw moe maar voldaan en veel km in de benen. Donderdagmorgen gaan we met de auto om verkortingen te zoeken. Eerst naar Wellin. Het lukt en nu blijkt ons café vrij goed te liggen want we keren niet meer terug naar het centrum. Ook voor dag 1 vinden we een goede oplossing.... We gaan eten in Rochefort en we vinden nog een café voor de zaterdag. Niet zo groot maar de terras zal er al staan.... Het komt allemaal in orde. Dinsdag was het zwaar bewolkt maar bleef het droog. Woensdag was het lichtjes gevroren (er lag ijs op de plasssen), de lucht was blauw en de zon scheen volop. Wat wil je nog meer? De foto's zijn alle van dag 2. Tot op het Pinksterweekend!
Zondag laatst was het onze eerste 'bustocht' van het jaar: van Houwaart naar Boutersem op de GR 512 in het Hageland. De weersvoorspellingen waren de vrijdag niet zo goed maar onze patroonheilige Sint-GRegorius heeft het 'weer' voor mekaar gekregen! Een achtal stappers trokken er individueel op uit met kaart en tekst. Ruim 15 stappers kozen voor de korte tocht van 20,5 km en de rest, zo'n 20 à 25, opteerden voor de lange tocht van 25 km. José, die de voorbereiding voor zijn rekening nam, begeleidde de lange, ik de korte tocht. Het Hageland, minder bij bekend bij ons maar daarom niet minder mooi. Opvallend waren de vele kastelen en manoirs:waarvan het Kasteel van Horst (foto) het meest bekende was. Het platteland straalde rust uit: we wandelden hoofdzakelijk op overharde wegen, weg van de bewoning. De bodem was nog lichtjes bevoren zodat het goed stappen was. We verlieten de GR-route via het verrassend mooie natuurgebied De Spicht om te gaan picknicken in Café Sint-Martinus in Lubbeek. In de namiddag konden we verder genieten van het golvende landschap. Een pint in het visserslokaal van Boutersem sloot de mooie dag af. Iedereen tevreden en toen de bus al voorbij Brussel was, begon het te regenen... De foto's zijn zoals gewoonlijk van José. De hele reeks kun je bekijken op het bekende blog /josemillecam.
Al is Staf De Wilde uit De Haan een van mijn favoriete lezerbrievenschrijvers, dit keer (De Morgen en De Standaard van gisteren: Radicalisme bij Groen!) ben ik het niet met hem eens. Ik was vorige zaterdag aanwezig op de pollvergadering van Groen! West-Vlaanderen om de lijsttrekker te kiezen. Het pollcomité had, na een heel uitgebreide consultatie, een modellijst opgesteld met Bart Caron als lijsttrekker, Wouter Devriendt als lijstduwer en Sammy Roelandts als 1ste opvolger. So wie so zou er een nieuwe lijsttrekker uit de bus komen gezien uittredend parlementslid Jef Tavernier geen aanvraag had ingediend voor een derde mandaat, hetgeen statutair verplicht is. De zes kandidaten waarvan 4 voor lijsttrekker, Bart, Ivan, Maarten en Mike (alfabetisch) stelden zich aan de ruim 100 aanwezigen voor. Daarna konen er vragen gesteld worden aan de kandidatten en volgde een discussieronde terwijl de kandidaten op dat ogenblik de zaal verlaten hadden. Bij de eerste stemronde haalde de modellijst de absolute meerderheid van 81 ja-stemmen op de 129 geldig uitgebrachte stemmen. Zo'n 62,7%. Er was helemaal geen sprake van radicalisme, van tabula rasa bij Groen! Alleen hebben de West-Vlaamse Groen!-leden zélf hun lijsttrekker gekozen: de kandidaat die hun de beste leek! De sfeer in de zaal was, naar pollnormen, heel sereen en dat was in grote mate te danken aan de puike leiding van Bruno Lapauw. Alleen jammer dat de tweede plaats, in dit geval een vrouw, niet was ingevuld op de modellijst. Het pollreglement zou in die zin best aangepast worden.
Gisteren in de namiddag ben ik dit jaar voor de twee keer gaan joggen. Vorige vrijdag , met het zonnige weer, kreeg ik de kriebels. En als het kriebelt, moet je sporten! Ik vertrek dan steeds van huis voor een toer van 5 à 6 kilometer. Eerst naar het einde van de straat , dan de Sulferbergstraat rechtsaf tot in het dorp (= dalen) en via de Hellegatstraat tot aan de voet van de Rodeberg (= klimmen) en terug naar huis. Onderweg speur ik altijd naar de bloemen en planten in de berm. Maar o wee, ik vind mijn vertrouwde dovenetels, speenkruid, paardebloemen en fluitekruid niet terug. De flora is deze winter genetisch gemanipuleerd. Ik zag al het wit-rode (shame on you!) colablikbloempje, het gekreukte spriteblikjeskruid, de bruine jupilerflesbloem, het fragiele marlborodoosjeskruid, veel petflesbloemen en de resten van plasticslingerkruid. Toch hoop ik binnenkort weer mijn klein hoefblad of de sporenaar van de reuzenpaardestaart te zien ontluiken! Als het zover is, laat ik het jullie weten.
Gisteren zondag leidde ik de landschapswandeling van de Stichting Marguerite Yourcenar in Westouter. Dit keer stonden de gebieden van ANB (het Agentschap voor Natuur en Bos van de Vlaamse Gemeenschap) in de kijker. Eerst was ik van plan om via de zijkant van de Broekelzen naar de Douevallei te trekken maar toen ik zaterdagnamiddag nog eens mijn parcours controleerde, stelde ik vast dat de quadmannen die dag voorbij geraasd waren en dat de aanloop naar de mooie holle weg omzeggens niet meer te bewandelen was. Dan maar mijn tocht aangepast. Het weer viel goed mee en er waren 47 deelnemers. We vertrokken via de nieuwe aanplant van het Hellegat op de Rodeberg, dan door de wijngaard van Entre-deux-Monts naar de Douvevallei. Heel recent is hier een nieuw pad geopend zodat je kunt kennis maken met een heel gevarieerd landschap van vochtige graslanden, bosjes, hagen en houtkanten. We kwamen voorbij aan twee reuzeknotbomen: de grootste telt een omtrek van wel zeven meter. We zagen de Douve, waarvan de bron op de zuidkant van de Vidaigneberg ligt. Een echt grensgeval die Douve , want ze vormt de dorpsgrens, de gemeentegrens, de provinciegrens, de gewestgrens, de rijksgrens en...de taalgrens. De Douve mondt uit in de Leie, in de buurt van Waasten. De wandeling ging op en neer met een hoogeverschil van 100 meter! Net voor Ter Hulst genoten we van het unieke maar heel bekende gezicht op Loker met de Kemmelberg daarachter. Nog wat verder klimmen en we kwamen uit aan de Lijstermolen. We trokken opnieuw het Hellegat in en daalden de trappen af: we voelden spieren waarvan we niet wisten dat we ze hadden. Eens uit het Kotje Piepersbos, lag de kerk van Westouter binnen handbereik. Een laatste blik op de bergen rondom en ... Wat is het heerlijk om nog even na te kaarten bij een lekkere pint!
We gaan voor een nieuwe spelling gezien de nieuwslezers geen weg weten met de juiste uitspraak van bepaalde namen. Een Y is niet hetzelfde als IJ. Echt waar! Gouverneur DENIES (Y) van Oost-Vlaanderen bezocht de fabriek van Volvo waar reporter Chris De NEIS (IJ) hem uitleg verschafte over de herstructurering van het bedrijf. Ook Marianne THIESSEN en Johan PERSIEN waren aanwezig. Ik vraag me af hoe Martine Tanghe volgend jaar zal reageren bij het voorlezen van het Groot Nederlands Dictee want er zullen ongetwijfeld een paar woorden met y in de tekst gesmokkeld worden. En ik moet het niet te ver gaan zoeken. De Klijte is een van de acht dorpen van de gemeente Heuvelland. Nog zo een misbaksel van een woord. Je hebt het West-Vlaamse 'klyte' wat 'klei' betekent. Maar om dan een dorp de Klijte te noemen is voor mij een stap te ver. Kleit is wel een gehucht van Maldegem. Van nu af aan schrijf ik steeds De Klyte. De Klite had ook gekund: een i in een open lettergreeep heeft dezelfde uitspraak als een y. Maar De Klyte met y heeft meer body! Ooit had Gerard Vermeersch, mijn leraar Dictie op het college in Poperinge, je weet wel van "De Kwaremont ligt open!" het ooit over 'vermynoeduzen'. "Mijn oud huis" spreken de West-Vlamingen uit als "myn oed uus" De ij wordt y (ie), de ou wordt oe, ui wordt uu en de h wordt niet aangeblazen. De zachte g laten we even buiten beschouwing. "Het is niet omdat je gelijk hebt, dat je het ook krijgt," zei hij ook!
Wellicht zegt de naam van Bernard Ollivier je niet veel maar... deze Fransman heeft tussen 1999 en 2002 de Zijderoute, of 12.000 km tussen Istanbul en Xi'an (of Changan) in China TE VOET en ALLEEN afgestapt. In 4 beurten, mei-juli 1999, mei-september 2000, juni-september 2001 en april-juli 2002, want later zijn de bergpassen niet meer open. Zijn reisverhaal kun je lezen in 3 pockets "Longue marche" uitgegeven in de reeks Phébus libretto. Deel I heet "Traverser l'Anatolie", Deel II "Vers Samarcande" en Deel III "Le Vent des Steppes". Bernard Ollivier is begonnen aan een nieuw leven toen hij 60 jaar was. Ongeveer 10 jaar voordien was hij weduwnaar geworden, had hij zijn ontslag gekregen op het werk en werd freelance-journalist. Zijn pensioen heeft hij gevierd met een voettocht naar Compostela. En het jaar nadien is hij vertrokken...Voor niet zo maar een reis. Te voet door landen als Turkmenistan, Oezbekistan, Kirghizistan met al hun etnieën, culturen en religies...Gewapende conflicen, onherbergzame landschappen als woestijnen, de 'eenzaamheid', de talen, de eetgewoontes....problemen genoeg dus. Hij heeft een soort trekkarretje op twee wielen gemaakt, Ulysse heet het, waarop hij zijn eten en drinken (3 plastic flessen van 4 liter, samen 12 liter water!!) en zijn kampeergerei heeft geïnstalleerd. Het verhaal leest bijzonder vlot. Op de achterkaft staat: "Bernard Ollivier est un voyageur, il ne se prend pas pour un écrivain. Le résultat est qu'il écrit souvent mieux que les écrivains patentés" Ik ben aan het derde deel bezig... Na zijn erste etappe heeft Ollivier een vereniging opgericht 'Seuil' die aan jonge delikwenten van 16 tot 18 jaar de kans biedt om na een 'longue marche' hun straf kwijt te spelen. Ze vertrekken met twee plus een begeleider. De tocht moet 4 maand duren en in een land waarvan ze de taal niet kennen. Plus de stricte voorwaarde: ze mogen geen opgenomen muziek meenemen! Bernard Ollivier, de moderne Marco Polo of nog beter de nieuwe Willem van Rubrouck! De Franciscaan die naar het hof van de grote Khan Mangu trok in de dertiende eeuw (rond 1250). Misschien de aanleding om nog eens naar Rubrouck, even boven Cassel, te gaan en er het museum ter ere van Willem te bezoeken.
Onlangs vernam ik via via dat de 'geplande' tunnel onder de Autoweg Veune-Calais opnieuw ter discussie staat en... er misschien niet komt. Een lang verhaal. Op 15 december 1988 vertrekt een brief van op de Goeberg naar het Ministerie van Openbare Werken Direktie Midden- en Westkust in Oostende met de vraag naar informatie over de geplande autoweg van Veurne naar Calais. Deze zou immers de GR 5A West - E2 (Europese Wandelweg 2) ter hoogte van het GRoot Moerhof onderbreken. Antwoord van Hoofdingenieur-Direkteur H. Verslype volgt op 3 januari 1989: "dat we ons moeten wenden tot het Bestuur der Wegen, Markt 1 te Brugge". Dus vertrekt er op 11 januari 1989 een brief naar Markt 1 in Brugge. Antwoord van Hoofdingenieur-Directeur Roger Marchau volgt op 19 januari 1989: "Er bestaan momenteel nog geen exacte plannen omtrent het definitieve tracé van de A 18 tussen Veurne en de Franse grens". Op 4 september 1990 gaat een brief naar Minister Johan Sauwens van Openbare Werken met de vraag of er een mogelijkheid komt voor de wandelaars om de autoweg te dwarsen bv. door middel van een loopbrug? In zijn antwoord van 17 december 1990 zegt Minister Sauwens toe "om de aan te leggen dienstweg tussen het Groot Moerhof en de Moeresteenweg te gebruiken". Nieuwe episode. 9 mei 1996: brief naar hoofdingenieur Decraemer in Brugge met de vraag "of het gebruik van de dienstweg een definitieve oplossing is". Kort daarna volgt een 'werfbezoek' bij Ingenieur Jan Vetters op de werken ergens tussen Veurne en Adinkerke. Hij vindt een tunnel technisch niet haalbaar wegens het lage niveau van De Moeren (probleem met grondwater) maar maakt geen bezwaar tegen een metalen loopbrug met houten loopvloer. 5 juli 1996: Brief naar Gouverneur en Bestendige Deputatie met de vraag naar een Interreg-project om die loopbrug te realiseren zodat alle recreanten, zowel wandelaars als fietsers, veilig van het Cabourgebied naar De Moeren kunnen. Gedeputeerden Peuteman, Durnez en Van Der Stichele-De Jaegere reageren en plegen overleg met de bevoegde overheidsdiensten.... Voorlopig blijft de dienstweg de oplossing. 2000: Nieuwe hoop! In het kader van de Landinrichting Westhoek Inrichtingsplan De Moeren wordt geopteerd voor een recreatieve brug over de A18 en wordt de GR-route vermeld op pagina 37. De kruik gaat zo lang te water tot ze breekt. Enkele jaren later wordt ook dit project afgevoerd en spreekt men .... opnieuw van een tunnel. Maar wie gaat betalen? Vlaanderen, Provincie W-Vl, Frankrijk, Europa ?????? Er wordt gerekend en gedaan, men gaat naar de eindfase... tot we plots horen dat wellicht ook de tunnel er nog niet meteen komt! We rangschikken dit verhaal, Multatuli zou zeggen dat zijn verhaal eentonig wordt, best niet onder "Goed bestuur". Kleinzoon Aiko gaat het misschien nog kunnen: te voet, in één rechte lijn, van het Westhoekreservaat langs de GRens over het kanaal en de autoweg naar de Distillerie om er een Picon te gaan drinken! Piet
Gisteren morgen reed ikonder hevige regen op de expressweg rond Ieper. Telkens ik het groen licht naderde, vroeg ik me af : "Wat ga ik doen als het plots op oranje springt? Toch nog remmen of doorrijden? Is remmen wel veilig bij zo een nat wegdek?" Ik keek wel goed of ik een dichte achterligger had. Maar zou men de lichten niet kunnen instellen dat ze de laatste 10 of 8 seconden van het "groen" licht zouden knipperen? Zo zou iedereen weten wat hem of haar te doen staat. In Spanje heb ik gezien dat verkeerslichten voor voetgangers de groene periode aftellen. Nog 5, nog 4 seconden enzovoort.Ook elders zijn er van die praktische oplossingen. En nu hopen dat Minister Van Brempt miijn blog leest!
Op de voorpagina van de het Wekelijks Nieuws of Krant van West-Vlaanderen: "Overnemer voor rally". Na 44 jaar is de orgniserende vzw A.C. Targa Florio opgedoekt wegens teveel schulden. Vereffenaar is meester Frank Seys uit Poperinge. Er zou een ovenemer zijn: On-Event bvba uit het Anwerpse Edegem. Voor mijn part mag het gerust een NON-event worden! Jarenlang hebben we geijverd om de rally de wet te laten respecteren. Vanaf 1979, het eerste jaar dat de Kemmelberg werd als landschap werd beschermd, kregen de organisatoren een uitzondering toegestaan door toenmalig minister Poma. Sindsdienwerd de uitzondering de regel de vele Waltnielen, Sauwensen, Kelchtermansen, Anciauxen en Dewaelen ten spijt. In artikel 2 van het KB van 24/12/1979 stond letterlijk:" Om het even welke activiteit die de rust en de stilte in het gebied zou kunnen verstoren, inzonderheid het houden van testen, oefenritten, en wedstrijden met mechanische voertuigen." In 1984 werd er zelfs een "vzw Stichting Kemmelberg" met 4 leden van de Gemeente Heuvelland, 2 leden vanMonumenten en landschappen, 16 leden van sportverenigingen (wieler- en autosport) en 2 leden van de eigenaars. Doel: het beghoud van de rally op de Kemmelberg.De laatste jaren werd de Provinciale Dienst voor Monumenten en Landschappen in Brugge over het hoofd gezien en kwam de toelatting rechtstreeks via een gunstige wind uit Brussel. Begrijpe wie kan. Ondetussne is er een nieuw beschermingsbesluit voor de Kemmelberg. Ook de doortocht door bebouwde kommen stoort. Na het dodelijk ongeval met een kind van tien jaar in Boezinge in 1995 was er hoop dat het gezond verstand ging zegevieren door een totaal verbod voor de snelheidsproeven in de bebouwde komen in te stellen. Vroeger was de doortocht in Hollebeke een hot spot maar Ieper heeft die wijselijk geschrapt. Vooral in Heuvelland volhardt men in de boosheid. In Kemmeldorp start de Klassementsproef Heuvelland en de doortocht over de Markt in Nieuwkerke wordt al voorbereid door de shakedown de woensdag vóór de rally. Verleden jaar werden nog twee dorpskommen, Mesen en Wulvergem, geannexeerd en dit tegen de wil in van de gouverneur.
Rallysport dateert uit de vorige eeuw. Toen was er nog geen sprake van smogalarm, CO-uitstoot, dure brandstof. Over de opwarming van de aarde werd nog niet gesproken. De publieke belangstelling nu is gevierendeeld maar de ongemakken voor de streekbewoners zijn gebleven: horecazaken die moeten sluiten omdat ze op een snelheidsproef liggen, straten die een hele dag worden afgesloten, lawaaihinder... Het ware een verademing mocht de Rally van Ieper (die maar voor een klein stukje op Iepers grondgebied doorgaat) en de Rallysprint van de Monteberg (ook een organisatie van, A.C. Targa Florio) voor goed van de kalender geschrapt worden. De stilte in Heuvelland zou weer hoorbaar worden. Het is nu aan de heren en dames politici om hun verantwoordelijkheid voor het algemeen welzijn op te nemen! Piet
Onze GR-huisfotograaf José Millecam, zie eerste foto, heeft weer schitterende foto's gemaakt. José staat bij de GR-wandelboom in Olloy-sur-Viroin. Hier zal hij dit jaar passeren op zijn route van thuis in Dendermonde naar Santiago de Compostela. De hele reeks vind je op zijn blog www.bloggen.be/josemillecam . Moet je zeker naar gaan kijken!
10 en 11 januari 2009 zal bij veel West-Vlaamse GR-stappers lange tijd in het geheugen blijven. Het 26ste Winterweekend (altijd het tweede weekend van januari, het eerste was in 1984 in Kemmel met overnachting in De Lork) was er een om in te lijsten: sneeuw en zon in de vallei van de Viroin! We hadden 35 plaatsen gereserveerd in de gîte "Relais Verlaine" in Vierves-sur-Viroin. Uiteindelijk waren we met 48! De weersvoorspellingen waren bijzonder gunstig : koud maar zonnig. En ginder lag er sneeuw. We waren zaterdag vroeg vertrokken want er was smogalarm, dus maar 90 per uur op de autoroute de Wallonie. Anneke uit Sint-Juliaan en Dimitri uit Ieper carpoolden met ons mee. De wegen waren sneeuwvrij en het werd een rustige rit. Naarmate we vooruitkwamen daalde de temperatuur op de display van mijn Agila: van -8° op de Goeberg naar -11°, -13°. Toen we in Vierves aankwamen was het kwik gedaald tot -17°! Gelukkig was de gevoelstemperatuur veel beter. Iedereen kwam op tijd aan, welgemutst (letterlijk en figuurlijk). Eerst werden de beste wensen (en zoenen) uitgewisseld, daarna nog even genieten van een kop koffie of thee. Zaterdagwandeling: Vierves - Treignes - Mazée - Les Bruyères (F) - Treignes - Vierves: 24 km: GR 125 Om vijf over tien trok Tochtleider Johan de bende op gang: de straat oversteken en we waren meteen te velde. Een korte afdaling en linksaf in een smal pad: de bende werd een lange, kleurrijke sliert. Een fikse klim in de flank voorbij Treignes (Wist je dat de kinderkopjes van de bestrating in Treignes uit China komen en...dus niet meer van een Waalse steengroeve?) bracht ons naar Roche aux Chevaux. In Matignolle bleven we een eind op het plateau en daarna daalden we af aar Mazée voor de middagpauze. Het café 'Chez Cocoye'was ons bekend van vorige passages. Voorbij een uitkijktoren lopen we op het Sentier des Crêtes met 'Frankrijk aan ons voeten'. De rookpluim van de kerncentrale van Chooz klimt omhoog achter de volgende heuvel. Voorbij enkele 'bornes frontières' dalen we af naar Les Bruyères. Een prachtig pad langs de half bevroren Viroin kan iedeeen bekoren. Een lange klim op de weg Mazée-Le Mesnil en een bospad door Les Elimonts brengen ons naar de zuidkant van Treignes waar Jaklien ons met haar glühwein opwacht. Niets dan lachende gezichten! Een bospad aan de oever van de Viroin leidt ons terug naar Vierves. We moeten nog het hele dorp door en de laatste loodjes wegen het zwaarst, vooral bergop. Douches, apero-time. Om kwart over zeven gaan we aan tafel. Het eten is lekker en overvloedig. De wijn vloeit rijkelijk. De mooi versierde fles brengt Els op een idee voor de Moederkensdag van haar kleuters. Van die soort verzamelt ze10 lege en 2 volle flessen.
Zondagmorgen: ontbijtbuffet. Daarna picknick klaarmaken: er is weer overvloed aan stokbrood, kaas, vlees en ... groenten. Zondagwandeling: Vierves - Olloy - Nismes - Dourbes - Vierves: 23 km: GR 125 en GR 12 We dalen af en trekken door Vierves en volgen onmiddellijk de Viroin. We genieten van het mooie zicht op het kasteel. Ter hoogte van Rolinvaux worden velen vertederd door de langharige Highlanders met een hoge aaibaarheidsfactor. Weldra zijn we zin Olloy: een deel van de kerk is afgebrand en het schip is kleiner heropgebouwd. We verlaten het oorspronkelijk voorziene tracé. We steken weer de Viroin over en komen voorbij een oude steengroeve: een les in geologie. Kort daarna trekt het pad het bos in en klimt stevig naar de Roche aux Faucons. Daarna blijven we op dezelfde hoogte tot aan de wereldbekende Fondry des Chiens: ongelooflijk wat water met kalksteen doet! We dalen af naar Nismes voor de middagpauze in 'Le Beau Rivage', juist, aan de oever van de Eau Noire. Pas na de samenvloeiing van de Eau Noire met de Eau Blanche spreekt men van de Viroin. En Viroinval is de naam van de gemeente die de 8 dorpten uit de vallei samenvoegt. Een pittige klim brengt ons boven op het plateau van het Natuurgebied van de Viroin. Links bemerken we nog enkele fondry's. We stappen verder richting Dourbes en dalen af naar de Viroin. Klaar voor een laatste klim naar la Croix Sauvage genoemd naar Jacques Sauvage die er halfweg de 19de eeuw gestorven is. Nog een mooie fondry ter hoogte van de Roche Madoux en een smal pad voert ons veilig naar onze startplaats. Joepie: de ruiten van de auto's zijn ijsvrij. Johan, bedankt voor de uitstekende voorbereiding en tochtleiding. Afscheid volgt. Sommigen rijden meteen naar huis, anderen voorzien nog een stop. Waarom niet in de Brasserie van de Superdesfagnes? De meesten drinker er het plaatselijke bier, een paar bestellen het "palet van vier". Ik ben bob en bestel een dame blanche in ... een glas van Superdesfagnes. En lekker dat het is! Even over zeven uur rijden we de Goeberg op. Moe maar tevreden!
