Na de middagpauze klimmen we op de dijk tot bij de Amerikaanse tank uit WO II. We verlaten de zeedijk na 1 km  en dalen af landinwaarts. Door een kijkwand zien we plassen en watervogels: een paradijs voor vogelspotters. De laatste paadjes in de polder komen er aan. We gaan met trappen opnieuw op de dijk en lopen even op dezelfde hoogte. Daarna klimmen we naar een van de hoogste duinen, Hooge Hil. We slaan rechtsaf bij een vrouw op de bank.  We stappen nu door het private landgoed Hoogduin en komen zo bij de cafetaria van het Museum bij het Kasteel Westhove: einde van de tweede wandeling. Bij een biertje, koffie of thee (BOB of geen BOB) kunnen we nog even napraten over het meer dan geslaagde wandelweekend.

Dankjewel  Johan en Marleen voor de prima voorbereiding.

We stapten nu op de Noorddijk aan de rand van een prachtig gebied van het Zeeuwse Landschap: herten en paarden zorgden voor de verrassing. We stapten door Vrouwenpolder en zochten het Veerse Meer op. Aan de oever  van het meer en beschut door een mooi struweel toosten we op het Nieuwe Jaar 2016. Wat verder de trap op naar de Veerse Gatdam: in 1961 veranderde deze dam het Veerse Gat in Veerse Meer. Via de Vroonweg bereikten we het strand aan de Noordzee. 6 km op strand, tegen wind in, dat kruipt in de benen. Ter hoogte van Oostkapelle verlieten we het strand en trokken weer De Manteling in. Een dreef met kunstige beuken kon iedereen bekoren. Zo kwamen we in de buurt van ons kasteel en was de kring gesloten.

Onze tochtleiders Johan en Marleen Van Malderen-Deprins kregen alle lof toegezwaaid: het was een pracht van een wandeling!

Na de  boterhammetjes stapten we naar de ingang van het natuurgebied Fort Vert. Het was er op bepaalde plaatse vrij zompig. Daarna zochten we de Dunes du Fort Vert op: een gebied van 100 ha met grassige duinen. Het was er heerlijk stappen tussen de vele plassen. Gelukkig wist de tochtleider de bruggetjes liggen zoniet...geraakte je niet aan de overkant. De vele loerhutten heb ik niet meer geteld. Het strand was ondertussen breder geworden: laag water. Het water van de zee ging over in het lichtblauw van de lucht: de hemel op aarde! We kwamen opnieuw in Les Hemmes de Marck en trokken voor een pint  (het was de sluitingsnamiddag van Au Colvert) om bij te praten naar Oye-Plage. Met dank aan Jaak Perneel voor de ontdekking van dit unieke wandelgebied.