Whaw! We mogen ietske langen slapen want de afspraak aan de kerk in Melle is pas om 10 uur: er moet niet gependeld worden want we keren met de trein trug naar Melle. We zijn weet met 10 stappers: netjes verdeeld, vijf vrouwen en vijf mannen. Het is fris want er staat een strak windje. José heeft de GR-vlag mee en stapt fier vooraan. De wimpel waait in de wind! We stappen meteen over de brug over de Schelde, dalen de trap af en volgen de rechteroever. We komen meteen aan de splitsing van de Ringvaart (voor de boten) en de Schelde (voor de watervogels). Een modern gebouw op de overkant trekt de aandacht. Van op de Scheldeoever is er veel te beleven zodat het niet verveelt. We stappen onder de R4 en komen voorbij Heusden ter hoogte van het huis van de bruggendraaier: er moet daar dus een brug gelegen hebben De sfeer zit er goed in: iedereeen welgezind want deze namiddag komen we aan. Aan de overkant ontdekken we de kerk van Gentbrugge. We stappen onder de E17 en kort daarna slaan we rechtsaf en trekken we naar het prachtige natuurgebied van de Damvallei. We maken een hele lus, stappen rond het Damvalleimeer, eventjes op de GR 128, en via de Bergenmeersen bereiken we weer de Scheldedijk. Het wordt stilaan tijd voor de middagpauze. We verlaten even onze route en vinden De Nieuwe Admiraal op de Dendermondse steenweg in Destelbergen. De boterhammetjes smaken bij een blonde Petrus. Er zijn verschillende bedragen bijgekomen per sms: tijd om de voorlopige balans op te maken: Piet cijfert en Els vult de cheque in: 4600 euro. Net als vorig jaar. Overschrijvingen zijn nog steeds welkom want we storten het definitieve bedrag pas op 31/12. We keren terug naar de Scheldedijk. Als we die verlaten, zijn we al in hartje Gent. Het gaat goed vooruit. En plots, even voor drie uur, komen we om het hoekje aan het Zuid met op het plein het Glazen Huis. Er is veel volk en de muziek weerklinkt. We bellen onze contactpersonn ter plaatse op. Karel komt ons meteen verwelkomen. Drie personen mogen de cheque afgeven en krijgen een micro-moment. Net drie personen hebben de zes dagen gestapt: Ivan, José en Piet. Ietsje over kwart over drie is het zover: Ik krijg de hoofdtelefoon voor het contact met Sam in het Glazen Huis. Een kort gesprekje over onze tocht en we glijden de cheque door de gleuf van de geldlade. We komen alle drie mooi beeld, zei men achteraf. Wij hebben nergens een camera gezien. Van de stappers van de laatste dag hebben Els, Marijke en Geert vijf dagen gestapt en Rita vier. We hebben nog nagenoten bij een glas en een sneetje cake (Jaklien had die meegebracht) in De Vooruit. Aan iedereen die een of meer dagen heeft meegestapt een dikke proficiat en een welgemeende dank. Ook alle sponsors en sympathisanten zijn uiteraard van harte bedankt. Het is mooi geweest: een unieke wintervakantie in eigen land en een schitterende opbrengst voor het goede doel: Stop Malaria. Laat de wereld niet in de steek
Oef, de wegen lagen er vrij goed bij vanmorgen. Zo geraakten we vlot in Melle aan de kerk. Carpoolen naar Munkzwalm waar nog vier treinreizgers op ons wachtten. Stipt om 10 uur vertrokken na de gebruikelijke groepsfoto: weer staat de fotograaf er niet op. We starten langs de schilderachtige Zwalm tot aan de IJzerkotmolen. Dan ging het opwaarts naar Sint-Maria-Latem. Even voorbij de Stampkotbeek liep het mis. Een enkel teken deed ons denken dat we op de goede weg waren. We waren al even voorbij enkele paarden met lange manen toen we ontdekten dat we verkeerd waren. Op onze stappen teruggekeerd. Oef, het enkel teken had eigenlijk een richtingsverandering moeten zijn!! Wat verder krijgen we een mooi uitzicht op een oude Scheldearm en de bijhorende meersen. We slaan rechts af en vinden een paadje dat ons leidt in de richtingvan Dikkelvenne dat we links laten liggen. We lopen in een wijde boog rond het dorp en trekken naar Baaigem voor de middagpauze. Het café is niet aan de kerk maar aan de Hundelgemsesteenweg. Geen nood we vinden het wel. We worden hartelijk ontvangen door Blanche en Paul, die assistentie krijgen van twee kleindochters. De pompoensoep smaakt heerlijk. Plots vernemen we dat het café met Nieuwjaar onherroepelijk dicht gaat. Vorig jaar was dat ook al het geval in Grammene. Blanche schenkt nog 10 euro voor Music for Life. Waarvor onze hartelijkste dank. En ook voor de ontvangst. Na de middag trekken we richting Munte. De pastoor is niet thuis!!Wat verder krijgen we een mooi uitzicht op Bottelare. Een mooie besneeuwde veldweg brengt ons tot in het centrum van Moortsele. En vandaar naar Gontrode. Kort na een boomkwekerij stappen we onder de E40 en onder enkel spoorlijnen. Bij het binnenkomen van Melle ontdekken we de brouwerij van Delirium Tremens. En kort daarna staan we weer aan de kerk. Enkelen hebben al geproefd van Delirium. Ik wacht tot morgen! We zullen het dan wel verdiend hebben.
Vanmorgen vertrokken om half acht richting Munkzwalm. In Kortrijk bij cowboy Henk, de zus van Els opgepikt. Het vlotte redelijk op de autoweg naar Deinze. Voorbij Gavere was het soms van 'langzaam maar traag': de ene chauffeur is de andere niet. Om zeven over negen stonden we aan de kerk in Munkzwalm. De trein van José had een klein beetje vertraging. De twee ander autos' kwamen kort na ons toe. We konden dan meteen met twee auto's doorrijden naar D'Hoppe. En dan konden we starten: vijf mannen en vijf vrouwen. Op de beginfoto ontbreekt de fotograaf. We trekken welgezwind het bos in. Dat het mooi was, moet ik je niet vertellen. Dat zie je zo. We verwisselen de GR 5A Zuid voor de GR 122 die naar Hulst in Nederland loopt. Al snel komen we voornij het Hof ter Fransbeke. Net voorbij de Windmolen van Verrebeke en d'Oude Pastorij (deze nieuwe woning gaat terug op een huis uit 1653) wandelen we langs een beekje naar Opbrakel met prachtige, beschermde Sint-Martinuskerk. Daarna zoeken en vinden we de oude spoorwegbedding die naar Nederbrakel loopt. Tijd om naar het centrum af te zakken voor de middagpauze. Ne de boterhammetjes en de soep, thee of pint trekken we verder. Het mijnwerkerspad, een oude spoorwegbedding, voert ons naar de weg Brakel-Zottegem. Rechts ligt het Sint-Franciscusinstituut, het voormalige kasteel van Lilare. Maar wij gaan linksaf: een schilderachtig parcours brengt ons in de buurt van de Berendries, bekend uit de Ronde van Vlaanderen. We krijgen een mooi uitzicht op Michelbeke, de thuisbasis van den Herman! Het ene mooie plekje volgt het andere op. En dan wenkt de toren van Sint-Goriks-Oudenhove, een deelgemeente van Zottegem. We steken dan een echte spoorlijn over en komen uit aan de Bostmolen, een olie- en graanmolen uit de 16de eeuw. Roborst laten we links liggen. We komen uit aan de Zwalm ter hoogte van de Paddestraat: de rivier is toegevroren. We volgen de oever richting het waterzuiveringsstation: aan de ander kant van dat station loopt de Zwalm ongemeen helder en niet bevroren. We komen uit aan de Zwalmmolen, in restauratie. Een laatste pad op de oever van de Zwalm leidt naar het centrum van Munkzwalm, het administratieve hart van de gemeente Zwalm. Na de aankomst wordt er meteen gependeld om de twee auto's op te halen in D'Hoppe. Ondertussen zitten er al een paar op café. Als wij in het café aankomen is de stemming opperbest. Weerbericht voor morgen (op het nieuws in de auto): kans op ijzel! We zien morgenochtend wel wat het wordt.
