31 januari - 7 februari 2012: Een weekje Lanzarote
Els en ik trokken voor een weekje naar Lanzarote waar een kozijn van haar woont. We sliepen in Casitas Tabayesco, op 1,5 km van de kust in het noorden van het eiland. De eerste dag was het prachtig weer: zon en windstil en we wandelden langs de zee tot in Charco del Palo en keerden langs het binnenland terug. Op donderdag bezochten we de Mirador del Rio: prachtig hoe dit gebouw in zijn omgeving is geïntegreerd. Werk van de bekende architect-kunstenaar Cesar Manrique. We daalden dan in zigzag door de klif naar het strand of Playa del Risco en stapten tot aan de verlaten salinas of zoutwinningen. Natuurlijk moesten we door de wand weer naar boven! Vrijdag begon het al behoorlijk te waaien. Toch trokken we van uit Mancha Blanca naar de mooie krater La Caldera Blanca. Speciaal die lavavelden. Daarna wandelden we rond de Caldera Colorada in een schitterende omgeving en in de krater van de Montaña de las Lapas. Met de wagen reden we nog door de wijstreek van La Geria naar de baai van El Golfo en de grotten van Los Hervidores. Zaterdag was het stormig: de veer naat het mini-eilandje La Graciosa voer niet uit. Toch konden we genieten van de zee die schuimend op de rotsen klotste. De zondag trokken we met de toeristische bus door het Parque Nacional de Timanfaya: een waar hoogtepunt! De laatste vulkaanuitbarsting dateert van 1730-36. In de namiddag stond een wandeling langs de kust van Papagayo op het programma. Verder bezochten we nog Jameos del Agua, de Cuevas de los Verdes en de Cactustuin in Guatiza. Overal had Cesar Manrique een hand in de inrichting van deze boeiende plaatsen. Ondertussen gingen we ook op bezoek bij Steven en Cristina. Voor we op dinsdag terugvlogen, gingen we nog naar het huis waar Cesar Manrique gewoond heeft en dat nu beheerd wordt door de Fundación Manrique. Niettegenstaande we veel met fleece en vest hebben rondgelopen, hebben we enorm genoten van dit vulkaaneiland. Geniet mee dank zij een beperkte selectie van foto's....
12 februari 2012: GR-bustocht Mont St-Eloi - Fresnicourt-le-Dolmen
Het is koud maar vrij windstil als de korte tochters de Auberge de l'Abbaye verlaten in Mont St-Eloi voor een tocht van 20 km door een heuvelende streek die zwaar geteisterd werd door de Grote Oorlog. De ruïne van de oude abdij uit de7de eeuw staat nog altijd in de steigers. Binnenkort zijn er "feesten" in het kader van de herdenking 100 jaar 14-18. We dalen al snel af en zoeken de bevroren veldwegen op. Het is hier heel rustig, we zijn precies alleen op de wereld. De zon krijgen we niet te zien: de kleuren zijn grijs en grauw. In het eerste dorp Carency stroomt een beek met dezelfde naam. Ablain St-Nazaire komt stilaan in zicht maar we komen er binnen via een leuk, smal pad langs een beekje. Middagpauze met lekkere ajuinsoep (met gemalen kaas!) of een pintje van 't vat...De lange tochters zijn er sneller dan verwacht. We maken plaats voor hen. We klimmen naar het bekende Franse kerkhof Notre Dame de Lorette. Het valt op dat er nergens een geboortedatum staat op de kruisjes.De kapel is gesloten in deze barre wintertijd. Maar toch...'Altijd iemands vader, altijd iemands...' blijft actueel, denk maar Syrië. Mogen we nog spreken van een 'Westerse beschaving'? We blijven een tijd op het plateau en trekken door een bos. We dalen af en passeren langs de eerste huizen van Marqueffles en volgen dan de rand van het Bois de Marqueffles. Een fikse klim leidt naar een heuvel (184 m boven zee) waar bovenop een 307 m hoge zendmast staat. We passeren een 'centre d'enfouissement technique', eigenlijk is het een afgedekt stort dat recent beplant werd. Een mooie kerkwegel leidt naar het centrum van Verdrel aan de rand van het Forêt Domaniale d'Olhain. In het bos verlaten we het GR-pad en dalen spectaculair af en we 'vallen' op het oude kerkhof bij het kerkje van Fresnicourt-le-Dolmen. Gelukkig ligt het bos er nog bevroren. Het begint te motregenen als we onze wandelschoenen uitdoen. We rijden terug naar de Auberge de l'Abbaye voor een lekkere pint. De straat ligt wit als we naar de bus stappen om huiswaarts te keren. De bus rijdt heel voorzichtig de Mont St-Eloi af. De strooidiensten zijn al op pad.
