Dagstapper'Langs de IJzer in het hart van het Houtland' tussen Arneke, Wormhout en Ekelsbeke
Al om kwart voor tien waren praktisch alle wandelaars al klaar voor de start. Jaak, onze tochtleider, schetste eerst de tocht in grote lijnen...de rest zouden we wel zien. Om 10 uur ontbraken alleen nog Karel en Maria op het appel. Toen de andere vertrokken bleef ik nog 5 minuutjes wachten. ...En daar kwam Karel aangereden, gejaagd door de wind. Schoenen aan, rugzak opgetrokken en... weg waren we met ons drie. Ik volgde de topogids in de richting van de beschrijving. We stapten goed door en ... niemand te zien. Een half uur later nog steeds niemand. Vreemd. Toen we aan wegenwerkers vroegen of de groep al lang voorbij gekomen was, zeiden ze: jullie zijn de eersten van de dag! Onze euro viel meteen Ze waren tegen de wijzers in vertrokken. José opgebeld en afspraak gemaakt voor de middagpauze in 'L'Etang des trois sources'. Ooit haddeen we nog daar gekampeerd voor een Rando zonder GRenzen. Op kaart gekeken en de kortste weg gezocht: maar we moesten opnieuw de spoorlijn over en de Peenebeek. Nieuwe paden ontdekt in de buurt van Ledringhem. En een 10 minuten na de groep waren we ook op de picknickplaats. Dag ging het richting Wormhout: Eerst over de Peenebeek: die heeft hier een groter debiet dan de IJzer in Ekelsbeke. De imposante Sint-Maartenskerk heeft een rijk meubilair en een mooi orgel. We bezochten ook La Plaine au Bois, een plaats waar 80 à 90 Engelse krijgsgevangenen gruwelijk werden vermoord door de Duitse SS in WO II. Ekelsbeke of Esquelbecq op zijn Frans. Ook een boeiende kerk, herbouwd na de brand in 1976 en een prachtig kasteel dat gerestaureerd wordt. Tijd voor een terrasje met een Blonde d'Esquelbecq. Blauwe vlaschaarden waren de attractie van de dag. Langs enkele mooie veldwegen zochten we de toren van Arneke op. Nog een pintje in het plaatselijke Café-Rando "waar wandelaars welkom zijn voor de picknick". Gezondheid!!
Zondag 31 mei: Han-sur-Lesse - Auffe - Château de Resteigne - Chanly - Wellin - Lavaux Ste-Anne - Al Fosse - Han-sur-Lesse: 26,9 km
We starten opnieuw aan onze gîte. We klimmen meteen met GR 577 naar het Bos van Turmont met mooi uitkijkpunt om de omliggende heuvels. Steile afdaling en op weg naar Auffe. We laten het dorp rechts liggen en beginnen aan de klim naar de kluizenaarsruïne boven in het Bois de Niau. De 'kluis' zal wel groter geweest zijn dan de bestaande ruïne. We zijn welkom in het natuurgebied Lesse et Lomme en dalen naar de Lesse bij het kasteel van Resteigne. Het pad volgt nu idyllisch de rechteroever, komt voobij een loopbrug bij de oude site van de watermolen. Met de Lesse stappen we op onverhard onder de autoweg E411. In Chanly nemen we afscheid van de Lesse en trekken we richting Wellin. Bij het Croix St-Denis genieten we van een mooi uitzicht op de wijde omgeving. Even over Wellin zijn we welkom voor de picknick in het snookerpaleis 'Road 66' Na de middagpauze stappen we in het mooie valleitje van de Ri d' Ave richting Lomprez maar we dwarsen de N40 en klimmen naar het bos van Les Marlières. We moesten immers een stuk omlopen omwille van de grote uitbreiding van een steengroeve. We vinden de aansluiting van de GR-varainte naar Lavaux Ste-Anne. We dalen af in het Bois de Hart en trekken door open landschap. Lavaux Ste-Anne is in hoofdzaak het mooie kasteel. We stappen opnieuw onder de autoweg en voorbij Genîmont slaan we links af naar het Bois de la Héronnerie. We blijven links van de omheining van Centrum voor Telecommunicatie van Lessive en bereiken het gehucht Al Fosse. We stappen op de kam met links van ons in de vallei (maar niet te zien) de Lesse. Even voorbij het bosje Le Laid Potai dalen we af naar Han-sur-Lesse. Nog een frisse pint tot afscheid en...het was een heel mooi GR-stapweekend: toffe groep, mooie dagstappers en schitterend wandelweer!!! Wie is dan nog niet tevreden??
Zaterdag 30 mei: Han-sur-Lesse - Grotte d' Eprave - Rochefort - Fond St-Martin - Belvaux - Han-sur-Lesse: 22,5 km We starten aan ons logies de Gîte d'Etape 'Entre Pierres et Rivières' met de RB7 van Namen: RB staat voor Randonnée en Boucle, onze dagstapper.We verlaten al snel de oever van de Lesse en klimmen naar een uitkijkplatform op de Tiennne (= heuvel) del Roche: 45 m lager stroomt de Lomme. We dalen via trappen naar de Grotte d' Eprave en een mooie rotsboog. We komen aan de samenvloeiing van de Lomme met de Wamme die net, na ruim 10 km, weer aan de oppervlakte komt. Bij Le Poteau dwarsen we de N86 en stappen door het bos So Hère. Een fikse klim in het Bois de Noulmati brengt ons naar de Rond du Roi met mooit uitzicht op Rochefort. Een heel mooi paadje op de flank leidt de afdaling in naar Rochefort voor de middagpauze op een gezellig terras. We pikken de wit-rode draad van de GR 577 op aan de brug over de Lomme en klimmen in zigzag naar de Kapel van Notre Dame de Lorette bij de ingang van de Grotten van Rochefort. Via het Croix St-Jean lopen we langs de Mont de la Justice met antennes. We dalen door het bos van Fond St-Martin en komen uit in La Chavée, de vroegere bedding van de Lesse. Hier is het een en al rust en stilte. Voorbij een monument voor de Geallieerden van 1940-45 klimmen we pittig naar het uitzichtspunt van Griffaloux. Een subliem panorama is de beloning van de geleverde inspanning. We dalen door het Banalbois en bereiken de Rapides de la Lesse: stroomversnellingen niet ver van de Gouffre de Belvaux, het gat waarin de Lesse verdwijnt om de wereldberoemde grotten te vormen. Tijd om via Belvaux terug te keren naar Han en om te genieten van een heerlijke douche en van een frisse Orval, St-Feuillien of Rochefort. En of we trek hadden na een stevige tocht!!!
Vorige vrijdag bezocht de Stichting Marguerite Yourcenar het Domein Vidaigne bij De Broekelzen in Westouter. Gastheren waren Hermen en Wivine Schotte-Hellebuyck. Het werd een interessant bezoek want we leerden bij over het snoeien van de wijnranken en over de vinificatie van de wijn en over nog veel meer. Uiteraard volgde een degustatie: de witte wijn was uitsluitend van de Phoenixdruif en de rode wijn uitsluitend van de Regentdruif. De twee wijnen vielen bij alle deelnemers erg in de smaak.Geniet mee van de foto's!
Met SMY naar de tweeling terrils in Loos-en Gohelle
Gisteren met de Stichting Marguerite Yourcenar een schitterende namiddag beleefd met de beklimming van een van de zwarte twin towers in Loos-en-Gohelle, nabij Lens en Liévin! Klik op de foto voor de reportage
Gisterenavond waren de Ferrariskaarten in het TV-journaal. Het zicht op het Zwin gisteren deed me daar trouwens aan denken. De Kabinetskaart der Oostendrijkse Nederlanden wordt opnieuw uitgegeven, nu in boekvorm (Lannoo). Ik heb de kaartbladen 'Poperinghe' en 'Nieukerkcke' op schaal 1/25000 in een uitgave van het Gemeentekrediet. Het is een reductie van het origineel: 2,17 in de lengte en 4,72 in de oppervlakte. Merkwaardiger is dat je Westouter niet terug vindt op de kaart....omdat Westouter op dat ogenblik nog bij Frankrijk hoorde!!! Westouter is het laatste dorp dat pas in 1780 overging naar Oostenrijk. Dit is beschreven als 'het Groot Transport' door Koster P.L.Cuvelier uit Reningelst in zijn 'Memoriael van Reninghelst', een Zuid-West-Vlaamse Tijdskroniek uit de Oostenrijkse en Franse Tijd 1761-1814.
GR-luswandeling tussen Retranchement en Nieuwvliet-Bad(Z-VL)
Gisteren morgenop tijd vertrokken met Michel en Rita: er zouden wegenwerken zijn op de A17/E403 tussen Ardooie en Lichtervelde. We rijden over Poelkapelle en de onderbroken ring van Torhout (wegenwerken!) dwingens ons om voor de Lichtervelde de autoweg op te zoeken. Aan de oprit: vlot verkeer, Oef! We komen rond 9.40u toe in Retranchement en er zijn al heel wat GR-stappers op de afspraak. We zijn net over de grens in Zeeuws-Vlaanderen en meteen valt het verschil in urbanisatie op: heerlijk, die bebouwde komeen en daartussen oooooooooopen ruimte! We hadden immers net de diepvrieskoten gezien in het Roeselaarse: ruimtelijke wanorde. Het is bewolkt en de zon laat zich nog niet zien wanneer 45 stapsters en stappers beginnen aan het wallenpad. Leidraad in de voormiddag wordt het wit-rode Delta-LAW-pad (Nederlanders vonden ons 'Grote Routepad' maar een slechte vertaling en spreken van Lange AfstandsWandelpad, maar GR is eerder een symbool, een logo geworden dat ook in Spanje, Gran Recorrido, en Portugal gebruikt wordt). Goed, we zijn eindelijk vertrokken. Al vrij snel krijgen we een mooi zicht op het Zwin: zo'n 25 ha ligt op Nederlands grondgebied. Het was precies laag water en toch was het vloed: vreemd! Zo moet de kust er bij ons vroeger uitgezien hebben. Eerste indrukken: het wit van de bloeiende meidoorn en de witte en rode kleur van smeerwortel. Ons pad loopt over de duinenrand voorbij Cadzand-Bad. Bij een radarpost ontdekken we de uuitbreiding van de Zwarte Polder rechts van de dijk. We gaan het linker natuurgebied in. We lopen over vlonders waaronder het zeewater het binnenland in kan. Dan volgen we een pad van mul zand tussen de struiken en de nachtegaal laat zich horen. Plots zien we winterpostelein met het kleine witte bloempje op het groene blaadje en de bordeauxrood-blauwe bloempjes van hondstong. een schitterend natuurgebiedje. We komen weer uit op de dijk en vinden een fietsenstalling, tijd voor de picknick. We zitten beschermd tegen de zeewind tot iemand ontdekt dat er vlakbij het strand van Nieuwvliet-Bad een cafetaria open is: ideaal voor een koffie en een plasbeurt. We keren terug en trekken de polders in: rustige wegen en in de bermen speelt het fluitenkruid de hoofdrol. Nette hoevetjes, hoeven weggestoken in het groen, dat moet Nederland zijn. Wijdse vergezichten...Ondertussen is de zon er doorgekomen en we genieten met volle teugen van het zachte windje dat onze armen streelt: we lopen nu in GR-T-shirt. We zien de toren en de molen van Cadzand aan onze rechterkant maar we moeten verder. Bomenrijen geven structuur aan het open landschap. En plots duikt de standaardmolen van Retranchement weer voor ons op en het terras van De Parlevinker ligt in de zon: tussen de vele klanten zwaaien Nicole en Christine ons toe. Markant Brugge was ook op uitstap. We genieten nog van één biertje en rijden voldaan en tevreden huiswaarts. Eigen foto's maar hou ook Freddy's Wandelhoekje in het oog!
Vrijdag 1 mei: al vroeg uit de veren want we startten de dag met een vroegemorgenwandeling om 5.30 u op de Rodeberg. Ik zorgde voor een mooi traject door de Douvevallei en de Broekelzen. Guido was de vogelaar die de geluiden op naam kon zetten: een prefecte combinatie. Zalig op die manier de zon zien opkomen! Daarna om 8 uur stevig en heerlijk ontbijt op het terras van Het Molenhof: niet te geloven in deze tijd van het jaar. Er waren zo een 30-tal deelnemers en 24 bleven voor het ontbijt. In de namiddag organiseerde vzw De Bron, de koepel van 9 natuur- en mlieuverenigingen tussen Leie en IJzer, de jaarlijkse Open Bronnendag in Loker. Dit keer stond de omgeving van de Scherpenberg in de kijker. Drie Natuur.gebieden werden bezocht: een stukje Hellebeek 'Vijvervelden': we liepen beneden het talud aan de rand van het moerasbos. Dan ging het richting Scherpenberg. Eerst wierpen we een blik op het ANB-natuurgebied met het bekende dalhoofd en daarna bezochten we 'ons' gebied. Het beleid rond de voormalige kerstboomakker kreeg veel aandacht:: uitzonderlijk konden de vele deelnemers (2 gidsbeurten) het van dichtbij bekijken. Een deel is afgerasterd waar begrazing voorzien wordt en 'wastine' het vooropgestelde doel is. Het andere deel verbost spontaan. De resultaten zijn spectaculair: veel meidoorn, zomereik, boskers, hondsroos, haagbeuk en de klassieke pioniersoorten als wilg, berk en esdoorn. Het derde gebied was de Sulferberg: van op het wandelpad hadden we uitzicht op de bronweide van de Brandersbeek met de vele dotterbloemen. Via de Rodeberg keerden we terug naar het dorpshuis De Gallooie in Loker waar de bar open was! De foto's van Rudy Claeys, voorzitter Natuurpunt Westland, tonen wilde hyacint, brem, schapenzuring , grote muut (de luzekroakers in onze streektaal) en gele dovenetel. Je ziet dat je niet ver moet lopen om mooie dingen te zien.
Op onderstaande link vind je de fotoreportage van Wim Patry (Antwerpen) over de wandeling langs de GR 5 van Stavelot naar Spa in het kader van het Jubileum van 50 jaar SGR, les Sentiers de Grande Ranonnée, in Wallonië. Misschien ga je af en toe iemand herkennen! Geniet ervan! http://www.allesgaatgoed.net eerste kolom (2009) laatste reportage
Vorig weekend vierde SGR, les Sentiers de Grande Randonnée, hun 50ste verjaardag in Spa. Het Franse wit-rode GR-markeringssysteem dat in 1947 rond Parijs op de wereld kwam, werd voor het eerst in 1959 in Wallonië toegepast op 6 september. Twee weken later stichtten 3 spitsbroeders, Lucien Cailloux, Alain Dawance en Henri Leonard, het Comité ardennais des Sentiers de Grande Randonnée. Vanaf 8 december 1961 heette hun vereniging Comité national belge des Sentiers de Grande Randonnée. Pas op 16 november 1969 wordt de vereniging een vzw en wordt Lucien Cailloux voorzitter. Sindsdien zijn Richard Paesmans en Yves Pirlet hem gevolgd. Nu is Marc Vrydagh voorzitter van een jonge vijftiger. Ik heb ze alle vier gekend. Met 4 koppels, Dani en Trees, Karel en Jenny, Herman en Réjane en Els en ikzelf, trokken we naar Spa voor het jubileum. De vele wandelaars werden met TEC-bussen van Spa naar de start van de wandeling in Stavelot gevoerd.. De huidge voorzitter heette ons toen allen van harte welkom en de wandeling langs de GR 5 kon beginnen. De zon scheen. Een lange sliert trok zich op gang en gezien het klimmen was, rekte de groep al snel uiteen. Na het Veen van Bellaire stapten we door Ruy en Andrimont naar de Ferme de la Berinzenne voor de picknick. Het was drummen geblazen in de overdekte hut. Het was ondertussen heel wat frisser geworden. Na de picknick trokken we allen naar de uitkijktoren op het Veen van Malchamp voor de plechtigheid: twee van de drie spitsbroeders haalden gezwind anecdotes op en André, broer van de overleden Lucien volgde geëmotioneerd de verhalen. Hubert Yseboodt bracht de groet van uit de Europese Wandelvereniging over en Gie Beirnaert wenste onze zusterorganisatie proficiat. Ook de Député van Toerisme van de provincie Luik hield eraan om SGR te feliciteren. Daarna werd een heel mooie keramieken gedenkplaat onthuld. Daarna werd er weer gestapt: we genoten van het wijdse uitzicht van de Fagne de Malchamps en van de vele knuppelpaden. We daalden door een prachtig bos af naar het centrum van Spa. We tafelden heel gezellig in de Auberge de l' Europe (het officiële diner ging door in de Lido) en zochten daarna onze gîte op. Na een uitgebreid ontbijt reden we naar de Pont de Belheid in Sart voor Dagstapper RB 6 (Randonnée en Boucle) op de GR 573. De Dagstappergids van de Provincie Luik bestaat in het Nederlands en in het Frans. Het parcours langs de Hoëgne is één van de toppers in de Ardennen. We stapten eerst in de richting van de Passerelle du Centenaire (ooit poseerden we hier met de West-Vlaamse GR-stappers van het Pinksterweekend) en keerden terug langs het Bois domanial de la Hoëgne. Voor de middagpauze vonden we een mooi terras in Solwaster. We werden er supervriendelijk ontvangen: we mochten onze boterhammetjes daar opeten, we kregen kaasjes bij de biertjes en omdat het zondag was, trakteerde de jonge waardin nog met enkele lekkere toastjes. We trokken door het Forêt domaniale de Gôspinal en klommen doorheen enkele weiden naar Charneux: schitterende uitzichten en bloeiende pinksterbloemen bij de vleet. We daalden af en zochten de Croupet du Moulin op. Nog een prachtig stuk wilde Hoëgne bracht ons terug naarde pont de Belheid. We dronken een Achouffe tot afscheid of aten een wafel of een pannenkoek....met koffie. Het was een prachtig GR-weekend. Fotograaf was Karel Van Schoor.
Weer een leuke GR-bustocht, dit keer op de GR 128 in ons vertrouwde Frans-Vlaanderen. De GR 128 start in Wissant aan de Côte d'Opale en loopt door le Pays de Licques en le Coeur de Flandre naar Kemmel en trekt dan dwars door Vlaanderen over Gent en Leuven naar het Duitse Aken. Gisteren was er een groot congres van de Oudstrijders (let eens op de monumenten voor oorlogslachtoffers in Frankrijk: ook de namen van de gesneuvelden van de Guerre d' Algérie staan er op gebeiteld) in Bayenghem en noodgedwongen werd uitgeweken voor de ochtendkoffie naar het dorpscafé van Eperlecques. Daarna werden de stappers voor de lange tocht (25 km) en de individuele stappers afgezet net voorbij de dorpskom van Bayenghem en werden de stappers van de korte tocht (21 km) nog doorgevoerd nara de prachtige Ferme Notre Dame. Jaak Perneel die de voorbereiding had verzorgd leidde de lange tocht, ik de korte. Het begon al goed: net voor het Forêt d'Eperlecques stapten we langs een glooiend veld van bloeiend koolzaad: schitterend fris-fel geel! De passage door het bos van Eperlecques is heel rechtlijnig maar de open (kap-)vlaktes gaven het gevoel van ruimte en licht in het bos. Er bloeide heel wat in de bermen: stengelloze sleutelbloem, bosanemoon, kruipend zenegroen, (bos-)viooltje. Het bekende blockhaus met basis voor V2-raketten lag niet op ons parcours. Tijd voor de afdaling naar de Aa en voor de middagpauze in Watten, in het lokaal van de plaatselijke wielertoeristenclub, 'Chez Monique'. Na de boterhammetjes en de frietjes stapten we naar de kerk van Watten en dan verder in de rue de Millam. En volgde de klim door het Bois Royal de Watten. Boven stapten we door een open landschap (echte sleutelbloem) en af en toe zagen we een flits van de TGV. Korte pauze bij het kerkje van Wulverdinghe. Daarna daalden we af tussen hellende weilanden en een bos: een oase van rust en klommen we dan door het Bois des Ombres. We maakten een scherpe hoek en klommen lichtjes verder op onverhard en 'onder hoogspanning' sloegen we rechtsaf. We daalden dan de Haeneberg af maar de cuvette van Clairmarais was beneveld. We verlieten de GR 128 om in Nieurlet te genieten van een Bière de Ch'ti: zolang de voorraad strekt!!!! De Cuvette van Clairmarais is dus voor volgend jaar: niet te missen!
Gisterenavond hield GR West-Vlaanderen haar eerste vergadering van het jaar in Rumbeke. Hoofdbrok: uitwisseling van de winterse controlegegevens en bespreking ervan. 16 medewerkers gaan in de winterperiode het parcours van een andere medewerker aflopen en noteren wat moet bijgewerkt worden. Ze maken daarvan een verslag op met situering van de pijnpunten op kaart. Een kopie gaat naar de verantwoordelijke van dat tracé en een kopie komt bij mij terecht zodat ik een overzicht krijg van de hele provincie. Nu het goede weer er aan komt gaan de medewerkers op pad met de witte en rode verfkwasten voor GR (= in lijn) en geel en rood voor StreekGR (= een grote lus van meer dan 100 km). Zo worden ieder jaar alle tekens opgefrist. Zijn erin de loop van het jaar acute problemen, dan worden die meteen aangepakt. Vb een rij elektriciteitspalen wordt vervangen en de tekens zijn vedwenen... Dan wordt de betrokken medewerker rechtsreeks verwittigd en doet hij het nodige. Voor GR 5A Noord zijn er drie trajecten met elk hun verantwoordelijke medewerker: Hoeke-Nieuwege, Nieuwege-Oostende en Oostende-De Panne. Voor GR5A Zuid zijn er vier: De Panne-Proven, Proven-Wulvergem, Wulvergem-Menen en Menen-Kluisberg. Voor GR 128 drie: Dranouter-Kemmel, Zillebeke -Rumbeke (het traject Kemmel-Zillebeke is gemeenschappelijk met GR 5A Zuid) en Rumbeke-Wontergem. Voor GR 129 één: Brugge-Wontergem. GR 130 is verdeeld in drie trajecten: Maldegem-Ruddervoorde, Ruddervoorde-Koekelare en Koekelare-Stavele. GR IJzer telt 2 trajecten: Haringe-Roesbrugge en Diksmuide-Nieuwpoort (Roesbrugge-Dikslmuide is gemeenschapelijk ofwel met GR 5A Zuid of met GR 130) en tenslotte StreekGR Uilenspiegel telt 1 traject: Oedelem- Nederlandse GRens. Dit alles om de GR-wandelaar nog beter te dienen. De foto's zijn van Barabara Dessein, Coördinator GR-Paden vzw.
Gisteren maximaal van het weer geprofiteerd. In de namiddag zijn Els en ik gaan stappen met de knooppuntenkaart van de Ieperboog. Start aan de parking van Dikkebusvijver bij KP 56.Eerst een stukje van de oever gevolg tot KP 57 en dan gebruik gemaakt van het Dickebusch Wegeljen. KP 58 en 59 brachten ons met een rustige asfaltweg naar het Tortelbos. Afe en toe ingehaald door een fietser, meestal zonder bel aan de fiets. De meidoornhagen stonden al volop in blad. Het begin van het Tortelbos lag er nog vrij vochtig bij. Bij KP zijn we op het Bijlanderpad, het geasfalteerde pad tussen het station van Ieper en PD Palingbeek. Aan de Kemmelseweg verlieten we de knooppunten en stapten rechtstreeks (gelukkig is er een voetpad) naar De Verdronken Weide. Een grote natuur-aanwinst voor Ieper. En zeggen dat de oorspronkelijke plannen in de richting wezen van een betonnen kuip! Van KP 67, 68 naar 33 bij Zillebeke Vijver. Geen terras want het retaurant blijkt al een hele tijd gesloten. We volgden de zuidelijke oever naar KP69 en botsten er op een ATF-koers. Bij het verlaten van Zillebekedorp was de 'wegomlegging van KP23' keurig aangegeven. Via het 'strontstraatje' (de lokale naam voor de Molenweg) staken we de spoorlijn over en trokken de Verbrande Molenstraat in. We stapten rechtsreeks naar KP 21 en vandaar via de weg naar KP 20. Bij de ingang van de Palingbeek volgden we opnieuw het Bijlanderpad naar KP 47 maar staken op het einde het 'hoekje' af: Waarom is die passage niet echt voorzien? De bloeiende sleedoornstruiken waren de blikvangers van de dag: tere, fijne witte bloemetjes bij honderden! Voormezle kwam in zicht. Via landelijke wegen en KP 48, 49 en 50 kwamen we weer uit bij KP 58. Tien minuten later genoten we na circa 18 km van een Tripel van Westmalle en van een Hommelbier op het terras van Dikkebisvijver. De zon scheen nog zwakjes op het watervlak.
Vandaag regenweer en Gent-Wevelgem. Ik denk dat ik de koers ga volgen op TV.Ondanks de regen staat de tuin in lentetooi. De slanke sleutelbloemen bloeien bij tientallen. Ze doen het hier goed want ze zaaien zich ieder jaar meer en meer uit. Mijn eerste sleutelbloemen komen nog van tussen de kasseistenen van de oprit van het huis van vrienden in Beselare, anno einde jaren 70, begin 80. Ook longkruid met de paars-roze bloemetjes en de witte vlekken op de groene bladeren voelt zich hier thuis. Om niet te spreken van het wildemanskruid met de donkere bloemen, gewoon schitterend! Geniet mee.
Donderdag 2 april: eerste donderdag van de maand, dus GR-stapdag. Ruim 65 stappers en stapsters verzamelen tegen tienen aan de kerk van Schorisse voor een kringwandeling van 23 km. Allemaal lachende gezichten want de zon schijnt al volop. Tochtleider Luc Defoort is blij als hij al zijn schapen heeft geteld. De wandeling is gebaseerd op de wit-rode GR 5A Zuid, GR 122, geel-rode StreekGR VA (Vlaamse Ardennen) en het Wandelknooppuntennetwerk Vlaamse Ardennen: let wel de knooppunten zijn fictief, ze staan enkel op kaart m.a.w. je ziet geen palen met bordjes in het landschap. We straten via de Kasteelmolen, een watermolen met groot hoogteverschil op de Molenbeek. Een eerste 'trage weg' met logo brengt ons in de sfeer. Weklimmen en dalen in de vallei van de Steenbeek. We dwarsen de weg naar Schorisse terhoogte van het terras van Moedder Stiene. Beneden slaan we links af in de richting van de Waardebroeken: opvallend veel slanke sleutelbloem en zelfs een toefje longkruid. we trekkend oor naar Doorn en klimmen in het Bos ter Rijst: hier genieten we een eerste keer van de pracht van de bosanemonen: ze pronken volop in de zon nu er nog geen blad aan de bomen is. Ook het speenkruid laat zich zien. Ze zijn er vroeg bij: zo zorgen ze weer voor de nodige reserves in de wortelstok (bosanemoon) of knolletjes (speenkruid). We klimmen uit het dal en steken de N48 Ronse-Brakel over en stappen in de richting van de radar en van Brasserie d'Hoppe voor de middagpauze. We vinden allemaal een plaatsje op het zonnige terras en proeven van een Quintine, een Moinette, een Malheur, of zelfs van een Orval of van nog iets anders. Deze buurt kwam in het nieuws met het stort van Fort. Foei! Na de middag trekken we meteen het Brakelbos in. Voor de wilde hyacinten zijn we te vroeg maar de statige beuken kunnen ons wel bekoren. We passeren niet ver van het Rietfonteintje, een van de bronnen van de Zwalm. Benden stappen we over de Sassegembeek en een veld verspreidbladig goudveil trekt de aandacht. In het Frans heet dat mooie bloempje 'Dorine'. We klimmen naar de gr-wandelboom en berlaten het bos. Veel kleine paadjes en wegeltjes toenen osn leuke hoekjes als Pullem. Het is nu al Brakel wat de straatnaambordjes vertellen.Hof te Wolfskerke, Weistraat, Perreveld. Zo naderen we het hoogtepunt van de dag: het natuurgebied het Burreke. Eerst probeert de daslook nog de aandacht te trekken. Tevergeefs. De hellingen zijn éééééééééééééééééééén en al bosanemoon De ontelbare witte sterretjes schitteren in het zonlicht. Je moet et gezien hebben. We dalen door het bos, klimmen nog naar Foreest en geniten van een laatste afdaling met zicht op Schorisse. Het is bizjonder leuk om met zo een veldweg het dorp binnen te wandelen. Een dagstapper om in te lijsten. Een vijfsterrenwandeling: * * * * *: een ster voor het landschap, een ster voor de vele onverharde paadjes en wegeltjes, een ster voor het weer en twee sterren voor de onvolprezen bosanemonen Bedankt Luc.
De Mol is een project van VTI Poperinge waarbij leerlingen een handje toesteken bij het beheer van natuurgebieden. In elke groep zit er een 'mol' zoals in de tijd in het bekende TV-programma met dezelfde naam. Twee dagen zomerweer. Maandag kwamen ze om 9 uur met de fiets toe aan het jeugdheem De Westouterik: 8 leerlignen vierdejaars en Lucas, leerkracht. Wij zijn met twee begeleiders, Johan en ik. De groepen zijn klasoverschrijdend samengesteld: er waren erbij uit metaal, elektriciteit en land- en tuinbouw. Een andere groep zit in De Blankaart, in de Palingbeek en in de Galgebossen. Na een korte inleiding vertrekt de helft met Johan naar de Sulferberg en ik met de anderen naar een bosje op de Franse grens. In de voormiddag wordt het (voordien) gekapte hout gestapeld dicht bij de afsluiting zodat het later gemakkelijk kan worden weggehaald. Om 11.50 fietsten ze tegen 60 per uur (zeiden ze) naar het dorp: bergaf!. Na de middagpauze kregen de leerlingen eeen rondleiding in de Broekelzen en werden de verschillende beheersvormen uitgelegd. Daarna werd er gewerkt in een nabijgelegen bosje van Natuurpunt: uit de takken die op de grond lagen van het hakhoutbeheerwerd al het nog bruikbare hout gesnoeid en het fijnhout op hopen gelegd. Na de werkdag moeten ze nog wat vragen in hun werkboekje beantwoorden. En dan met de fiets terug naar Poperinge, met de wind van achter! Dinsdag: het wordt nog warmer. Vandaag opruimen in de rand naast de Sulferbergstraat. In de voormiddag worden de takken opgeruimd die de terreinploeg van Natuurpunt maandag heeft achtergelaten bij het vellen van een paar stevige kanjers van bomen. Hun werk was maandag niet af zodat ze gisteren voortdeden. Onder grote belangstelling konden de twee 'zagers' hun werk demonstreren. Zwaar werk, dat was duidelijk en niet zonder gevaar. Na de middagpauze maakten de jongens een wandeling door het natuurgebied en begonnen ze de stukken hout verslepen naar de plaats waar ze gemakkelihjk opgehaald kunnen worden. Er werd zelfs een hele bom gevonden. Het was lastig, ook door de eerste warmte! De meesten zullen wel goed geslapen hebben!! Ik voelde het ook wel maar een verfrissende douche doet wonderen. Dank allle leerlingen en begeleider voor jullie inzet!
