Ontbijt om 7u10 en we vertrekken om 7u50. Het zal warm worden maar we hebben een heel stuk door het bos: moet te doen zijn. We volgen een rustig asfaltje tot aan het mooie kasteel van Potelle uit de 14de eeuw om kort daarna weer op de GR 122 uit te komen, vlak bij een watertoren. Een mooie veldweg tussen twee hagen leidt naar het Forêt de Mormal. Rond tienen houden we even halt voor een stukje fruit. Ons pad dwarst een paar dreven en steekt een spoorweg over, we hadden kort ervoor een trein zien passeren. De GR zigzagt door het bos en we komen uit aan de kapel Notre Dame de la Flaquette. Een rechte dreef leidt naar de D33 aan de andere kant van Locquignol. 200 meter terug, richtting centrum ligt er een cafeetje en het is open: Chez Mado. Picknick om 12.05u. Gezien de GR 122 een hele lus maakt naar Wassigny, kiezen we hier voor geel-rood van de GR de Pays Avesnois-Thiérache. Na 500 meter op de D33 trekken we rechts het bos in. Eeen kaarsrechte dreef, op en neer, leidt naar de Auberge du Croisil. Perrier en Vittel op het terras onder de bomen: meer moet dat niet zijn. Nog een rechte dreef brengt ons over nog een spoorlijn, aan de rand van het bos. Aan het Maison Forestière stappen we weer in volle zon. Wat verder slaan we linksaf en stappen over de Samber: jongeren in bootjes spelen zeeslag. Langs een rustig weggetje bereiken we Maroilles. We komen uit in de rue des Juifs en onze chambre d'hôte ligt op nr 555. Als we rond 17 u naar het dorp gaan, blijken alle restos gesloten. Het Maison du Parc gaat net sluiten als we toekomen. We drinken een pression in het pmu-café (op TV geen Tour de France maar paardenrennen en tiercé) en kopen wat in de plaatselijke superette om het op te eten in de 'coin de détente' van onze gîte. In de winkels veel 'produits du terroir': kaas van Maroilles, bokalen pastei, bier... We zitten hier volop Chez les Ch'ti!!!
Ontbijt om 7u10 en we vertrekken om 7u50. Het zal warm worden maar we hebben een heel stuk door het bos: moet te doen zijn. We volgen een rustig asfaltje tot aan het mooie kasteel van Potelle uit de 14de eeuw om kort daarna weer op de GR 122 uit te komen, vlak bij een watertoren. Een mooie veldweg tussen twee hagen leidt naar het Forêt de Mormal. Rond tienen houden we even halt voor een stukje fruit. Ons pad dwarst een paar dreven en steekt een spoorweg over, we hadden kort ervoor een trein zien passeren. De GR zigzagt door het bos en we komen uit aan de kapel Notre Dame de la Flaquette. Een rechte dreef leidt naar de D33 aan de andere kant van Locquignol. 200 meter terug, richtting centrum ligt er een cafeetje en het is open: Chez Mado. Picknick om 12.05u. Gezien de GR 122 een hele lus maakt naar Wassigny, kiezen we hier voor geel-rood van de GR de Pays Avesnois-Thiérache. Na 500 meter op de D33 trekken we rechts het bos in. Eeen kaarsrechte dreef, op en neer, leidt naar de Auberge du Croisil. Perrier en Vittel op het terras onder de bomen: meer moet dat niet zijn. Nog een rechte dreef brengt ons over nog een spoorlijn, aan de rand van het bos. Aan het Maison Forestière stappen we weer in volle zon. Wat verder slaan we linksaf en stappen over de Samber: jongeren in bootjes spelen zeeslag. Langs een rustig weggetje bereiken we Maroilles. We komen uit in de rue des Juifs en onze chambre d'hôte ligt op nr 555. Als we rond 17 u naar het dorp gaan, blijken alle restos gesloten. Het Maison du Parc gaat net sluiten als we toekomen. We drinken een pression in het pmu-café (op TV geen Tour de France maar paardenrennen en tiercé) en kopen wat in de plaatselijke superette om het op te eten in de 'coin de détente' van onze gîte. In de winkels veel 'produits du terroir': kaas van Maroilles, bokalen pastei, bier... We zitten hier volop Chez les Ch'ti!!!
Het wordt een korte etappe vandaag. Lekker ontbijt om 8 u en leuke babbbel met Madame Martine, de vrouw des huizes. Philippe hebben we net voor ons ontbijt zien vertrekken en hem een goede tocht toegewenst. We vertrekken langs de Aunelle, een klein riviertje: het paadje slingert zich in een bosje. Een prachtige veldweg leidt ons naar Wargnies-le-Grand. Plots zien we dat de GR-bewegwijzering niet meer klopt met onze kaart. Korte rustpauze op de trappen aan de voet van de kerk. Een gemeentewerker komt de bloemkorven water geven. De GR maakt nu een hele omleiding rond het dorp, voorbij de Tombeau du Philantrope, wie zou dat kunnen zijn? We zien opnieuw de kerk en als de GR helemaal naar rechts uitwijkt, begrijpen we het niet meer. We zoeken zelf een uitweg om over de drukke D2649 te geraken en botsen ....op de tot autoweg omgebouwde D649 die niet op onze kaart stond! Wat nu? We keren op onze stappen terug en kunnen wat verder met de D129 over beide hindernissen stappen. We nemen de eerste straat links in de hoop weer op het oude tracé uit te komen. Van côte 107 naar côte 109. En na enkele km is het zover en zijn we voorbij Wargnies-le-Petit. We komen aan een klein watervalletje op de Warpe. Een mooie veldweg klimt tot aan een Duits kerkhof: een oase van rust. Even later steken we de D95 over en via Lorgnies klimmen we naar Le Quesnoy. Bij het binnenkomen van het stadje vragen we naar het station want daar ligt ons hotelletje 'Chez Ahmed'. Het is nog maar 14.15 u. We hebben nog een hele dag voor ons. Rond 17 u gaan we het stadje in en zien we de vestingen van Vauban. We ontdekken opnieuw wit-rood en in het Office du Tourisme vragen we naar het tracé van die GR: het blijkt de GR 121C te zijn. De vriendelijke jonge man vertelt over het kasteel van Potelle voor de etappe van morgen... Nog bellen naar Marijke, mijn zus in Amsterdam vor haar verjaardag: ze krijgt een nieuwe voordeur: 60!
De rechter voet voelde redelijk aan bij het opstaan. We kregen het ontbijt om 7 u in het hotel en vertrokken om 7.30 u. Het was heerlijk stappen op dit uur in het Forêt Domaniale de Bonsecours en we kenden nog het tracé van op de bustocht. Aan de kleine chapelleSt-Hubert trokken we rechts met GR 122 Frankrijk in, richting Condé-sur-l'Escaut. De GR 123 loopt links richting Bernissart en Harchies. Een prachtige kasseiweg, rue des Molineaux of zoiets, we volgen de GR naar rechts, het natuurgebied in. Hoofdzakelijk een pioniersvegetatie met berken. Een oude mijnsite? Al snel klopt er iets niet met de bewegwijzering. En we zien precies meer dan één vijver. Plots komen we aan een grasvlakt met in het midden de toren van een mijnschacht, le chevalier de l'ancienne Fosse Ledoux. We keren lnags een andere weg op onze stappen terug en komen aan een café La Roselière, het is toe. Er komt een auto voorbij, we vragen de weg maar worden niet veel wijzer. We volgen een dreef die naar een dijk loopt en vinden daar een GR-X. We volgen de dijk naar rechts en botsen na ruim 1 km op twee vissers. We keren terug aan de andere kant van die waterpartij en stappen in de richting van de grens. Kort ervoor moet er een brug zijn. Geen tekens, niets, alleen af en toe een opvliegende reiger. We zijn niet gerust in de afloop tot plots de brug verschijnt met de wit-rode bewegwijzering. Oef! Zo komen we in St-Aybert. Korte rustpauze in bushokje. We stappen over de E19 naar Crespin voor de middagpauze. Na de middag blijven we lang min of meer op de grens lopen, tussen Quiévrain (B) en Quiéchevrain (F). Vandaar naar Marchipont en Rombies en zo naar Sebourg. We verlaten de GR en maken een nodeloze omweg naar de chambre d'hôte want die ligt op de GR. Het is een vriendelijke mevrouw die ons ontvangt. Ze zegt dat er nog een Belgische pelgrims is die naar Compstela stapt. We gaan in een frituur eten en maken kennis met Philippe uit Machelen. De wereld is klein: zijn zus is een vriendin van de zus van Els. We brengen samen gezellig de avond door bij een fles wijn en enkele droge worstjes.
Mijn eerste stappen uit bed waren verschrikkeklijk: ik moest me vasthouden aan het stapelbed om vooruit te geraken. Ik zie het eerst niet meer zitten....Gelukkig gaat het dan wat beter. En we trekken de wandelschoenen weer aan. Het ontbijt in de jeugdherberg valt wat tegen: oud, wit brood. We vertrekken om 8.50 u en zoeken weer de rechteroever van de Schelde op. We zien aan de overkant de kerktoren, eerst van Allain, dan van Vaulx. We zijn in le Pays Blanc, van de kalkindustrie. Aan Antoing veranderen we van oever, kopen onze picknick in een bakkerij. Plots horen we het geluid, precies van een motorcross. Aan Le Grand Large van Péronnes zien we het: er is een jetski-race aan de gang. Het weer is prachtig en we installeren ons aan een picknicktafel te midden de toeschouwers en de families van de piloten. Eerst onze drank halen en in de tent en dan even de schoenen uit. We gaan hier picknicken, al is het nog maar half twaalf. We stappen verder langs het oude kanaal tot aan het oud station van Maubray, waar we in oktober 2008 met een GR-bustocht gestart zijn. Op een terras is het aperitief van het feest van Sint-Hubert aan de gang: men is nieuwsgierig naar onze rugzakken. Vier jachthoornspelers spelen, speciaal een 'airke' voor ons. En we krijgen een glas champagne in de hand gestoken: een aangename verrassing! Helaas, we kunnen niet blijven. We genieten ook van het bomengewelf op het jaagpad: lekker in de schaduw. Aan Callenelle, nog even op onverhard op dezelfde oever. Wat verder komen we uit op het grote kanaal, veranderen van oever en voorbij een treinbrug, verlaten we de kanaaloever. We stappen door het gehucht Gros Mont en aan een van de laatste huizen vragen we aan een meneer die buiten staat, om onze drinkfles te vullen. We krijgen anderhalve liter water... (we hadden de camelbak maar voor drie kwart gevuld die ochtend). Aan Verquessies stappen we rechtdoor op grint en een veldweg brengt ons tot aan Ravel:: betonnen fietspad op oude spoorwegbedding. We komen uit aan het begin van Peruwelz en verlaten de GR. We rusten nog even aan de kerk van Peruwelz en stappen dan rechtstreeks naar de Basiliek van Bonsecours. Vlakbij ligt Hotel Mélissa, onze pleisterplaats. Het eten is er lekker en we eindigen met een 'petite glace'. Het was een kanjer van een ijscoupe!
Na het ontbijt op het terras bij de ouders van Els voert haar broer Marc ons terug naar Rollegem waar we de wit-rode draad weer opnemen. We verlaten de GR 5A Zuid en volgen het verbindingsstuk naar de GR 122-123. Dit tracé loopt langs rustige weggetjes naar Tombroek en zo Henegouwen in. We ontmoeten er plots Jean-Luc Bertel en zijn vrouw Chantal ( ze wonen daar in de buurt): Jean-Luc heeft het schoollied voor het laatste schoolfeest bij Els gecomponeerd en ze blijken ook stappers te zijn. We steken achtereenvolgens de N58, de N512 en de N511 over. Zo komen we in Evregnies, een klein, rustig dorpje. We bereiken het kanaal van Spiere, stappen onder de A17 en vinden aan het ophaalbruggetje de GR 122 die nu voor een hele tijd onze leidraad wordt. In Estaimbourg vinden we op het dorpsplein een leuke terras: tijd voor de middagpauze. Een toffe veldweg brengt ons naar Pecq en we zoeken dan de Schelde op: we volgen het jaagpad op de rechteroever. Het begint te miezeren en we trekken onze jas aan. In Esquelmes bezoeken we het mooie kerkje (in de steigers): een oase van stilte. Een kop koffie in het restaurant er vlak naast doet deugd. We keren terug naar ons jaagpad. Wat later wordt het weer droog. Als de GR het kanaal verlaat voor een lus naar de Mont St-Aubert, stappen we gewoon rechtdoor tot in het centrum van Doornik. Net voor we aan de Grote Markt zijn, komt een echtpaar uit een winkel gestapt. De vrouw ziet onze rugzakken en vraagt of we onderweg zijn naar Compostela. We vertellen van onze plannen en zegt dat ze zelf pas een week terug is van Santiago. Edith en Francis willen ons trakteren op de Grote Markt: het wordt een gezellige babbel. Dan naar de jeugdherberg waar we een kamer hebben voor ons alleen met het nodige sanitair. Na de platte rust en de douche, keren we terug naar de Grote Markt om te eten: er is veel ambiance! We gaan vroeg onder de wol. Het wordt een beetje bang afwachten voor de voeten!!!!
We hebben vrij goed geslapen in de mobilhome, en dat voor een eerste keer. Het is wel even wennen in de smalle ruimte boven. In huis is bijna iedereen al op, alleen de zoon des huizes heeft alle tijd. Het is al behoorlijk warm als we buiten op terras ontbijten. We nemen afscheid van ons vriendelijk gastgezin en vertrekken rond 8.30 u. We lopen nog een heel klein eindje in de Zandvoordestraat: niet te geloven maar er bloeien hier zwanebloemen in de eerder vuile gracht! Via rustige binnenwegen stappen we naar het centrum van Wervik en kopen droge worstjes voor bij onze picknick in een slagerij bij de kerk. Net voor de brug naar Wervicq-Sud dalen we naar het jaagpad langs de Leie. Er komt net een boot voorbij. Af en toe wat fietsers, met bel of meestal zonder. We ontdekken een mooie rustbank met een gedicht van Rita Decramer, een facebookvriendin. Tof! Het is de eerste in een hele reeks telkens met een mooi vers. Het asfalt van het jaagpad verhit de voeten. Eerste pleister. Bij Laag-Vlaanderen komen we opnieuw aan de GR 5A Zuid. Het wordt van langsom warmer: meer dan 30° in de schaduw. Hoeveel in de zon? De site van Galloo veplicht ons het jaagpad te verlaten en even om te lopen. Plots is de Sluizenkaai in zicht. We bellen evan aan op nummer 47 en jawel, Willy is thuis. Het wordt een leuk weerzien en gezien het ongeveer middag is, eten we bij hem onze broodjes op. Na het afscheid volgen we de Leie tot in Lauwe. Via het Kraaiveld komen we in de Dronckaertstraat, vlakbij het voetbalveld. Hier wonen Herman en Réjane op 2 huizen van het GR-pad. Ook hier bellen we aan. Jammer, Herman is er niet want naar Gent. Réjane zorgt voor de kleinkinderen. We zitten buiten op terras in de schaduw en drinken er veel...water! We stappen verder via de Sjouwer, de molen van Aalbeke en zo naar Rollegem. We drinken een pintje op het terras van Elckerlys, vlakbij de ingang van de school van Els. We bellen schoonbroer Marc op die ons komt ophalen. Na een half uurtje platte rust en de douche voel ik de ongemakken van hielspoor: het is behoorlijk inlopen We overnachten in Zwevegem bij de familie. We zien er ook nog de "Amerikanen" Filip en Jo, Jeroen, Hannelore en Ruben die in het land zijn voor het jubileumfeest van de ouders van Jo. Een bui maakt het buiten wat frisser!
De zon staat al aan de blauwe hemel als we rond 9.40 u de deur achter ons dicht trekken en de klassieke vertrekfoto's nemen. De start van onze wandelroute is een deel van de toekomstige Streek-GR Heuvelland: Scherpenberg en Monteberg. We genieten van de korenbloemen en van een laatste terugblik op ons huis. We stappen gezwind: het wordt warm maar we hebben elk drie liter water in de camelbak en een volle drinkfles van 1 liter. Is vier kilo extra in de rugzak. Via de Gremmerslinde trekken we naar de Pool of Peace voor de middagpauze. We krijgen er gezelschap van een Nederlands fietspaar en een koppel uit Poperinge, Jan B. en zijn vrouw, dat met twee Britten op stap is. Waterlelies drijven op het water. We stappen verder naar de Kruisstraat en via Sentier 100 en een tarweveld komen we aan de weg naar Mesen. De kerk van Wijtschate wordt kleiner als we aan de Wambeke een korte pauze nemen. Wat later zijn we in Houthem: de straatnamen zijn er tweetalig omwille van de faciliteiten in Komen-Waasten. Het is er heet. We moeten even wachten want er komt een trein voorbij. Hier pikken we de wit-rode tekens op van de GR 5A Zuid. Onze eindbestemming is de Zandvoordestraat in Komen-ten-Brielen waar we gastvrij ontvangen worden door Kristin en Brecht en C°. Terras in de schaduw, een pintje, een babbel met de jeugd en dan komen de ouders toe. Het wordt een gezellige avond: lekkere BBQ en bijpraten bij een glas frisse, lichte rode wijn. We slapen in de mobilhome die ze uit de garage rijden. Wel te rusten!
Els en ik zijn weer thuis na een negendaagse ontsnapping. We gingen een zestal weken stappen richting Rome op de Via Francigena, de oude pelgrimsweg van Canterbury naar Rome. De route vertrekt in Canterbury, steekt het Kanaal over en loopt via Arras, Reims, Besançon, Lausanne in Zwitserland en steekt de Alpen over op de Col du Grand St-Bernard en trekt dan de vallei van Aosta in.... Wij gingen de GR-paden volgen die zo goed mogelijk aansloten bij de historische route maar dat is niet tussen Reims en Besançon niet evident. Daarom opteerden we om hoofdzakelijk langs de GR 122 naar Reims te trekken. In La Chaussée-sur-Marne zouden we de GR 654 verwisselen voor de GR 14, in Bar-le-Duc de GR 714 nemen tot in Vittel en vandaar zou de GR 7 ons leiden naar de Ballon d'Alsace. En met de bekende GR 5 naar Pontarlier om dan de dag nadien de Zwitserse grens over te steken naar Ste-Croix. Genoeg wandelstof dus, maar helaas ... Een kleine twee weken voor ons vertrek begon ik 's morgens bij het opstaan pijn te voel in mijn hiel. Maar dat verbeterde vlug telkens als ik wat in beweging was. Was er een verband met het breukje in mijn knieschijf na mijn val in februari? De orthopedist beweerde van niet maar de conclusie van zijn onderzoek was wel degelijk 'hielspoor'. Ik wist van wandelvriend(inn)en dat het pijnlijk kon zijn. Steunzolen zouden het probleem kunnen verhelpen. Ik had er nog liggen van een tijd geleden. Thuis een paar keer die steunzolen in mijn wandelschoenen getest en ik was gerustgesteld. Op donderdag 1 juli hebben we onze voordeur achter ons dichtgetrokken.
