Gisteren in de namiddag ben ik dit jaar voor de twee keer gaan joggen. Vorige vrijdag , met het zonnige weer, kreeg ik de kriebels. En als het kriebelt, moet je sporten! Ik vertrek dan steeds van huis voor een toer van 5 à 6 kilometer. Eerst naar het einde van de straat , dan de Sulferbergstraat rechtsaf tot in het dorp (= dalen) en via de Hellegatstraat tot aan de voet van de Rodeberg (= klimmen) en terug naar huis. Onderweg speur ik altijd naar de bloemen en planten in de berm. Maar o wee, ik vind mijn vertrouwde dovenetels, speenkruid, paardebloemen en fluitekruid niet terug. De flora is deze winter genetisch gemanipuleerd. Ik zag al het wit-rode (shame on you!) colablikbloempje, het gekreukte spriteblikjeskruid, de bruine jupilerflesbloem, het fragiele marlborodoosjeskruid, veel petflesbloemen en de resten van plasticslingerkruid. Toch hoop ik binnenkort weer mijn klein hoefblad of de sporenaar van de reuzenpaardestaart te zien ontluiken! Als het zover is, laat ik het jullie weten.
Gisteren zondag leidde ik de landschapswandeling van de Stichting Marguerite Yourcenar in Westouter. Dit keer stonden de gebieden van ANB (het Agentschap voor Natuur en Bos van de Vlaamse Gemeenschap) in de kijker. Eerst was ik van plan om via de zijkant van de Broekelzen naar de Douevallei te trekken maar toen ik zaterdagnamiddag nog eens mijn parcours controleerde, stelde ik vast dat de quadmannen die dag voorbij geraasd waren en dat de aanloop naar de mooie holle weg omzeggens niet meer te bewandelen was. Dan maar mijn tocht aangepast. Het weer viel goed mee en er waren 47 deelnemers. We vertrokken via de nieuwe aanplant van het Hellegat op de Rodeberg, dan door de wijngaard van Entre-deux-Monts naar de Douvevallei. Heel recent is hier een nieuw pad geopend zodat je kunt kennis maken met een heel gevarieerd landschap van vochtige graslanden, bosjes, hagen en houtkanten. We kwamen voorbij aan twee reuzeknotbomen: de grootste telt een omtrek van wel zeven meter. We zagen de Douve, waarvan de bron op de zuidkant van de Vidaigneberg ligt. Een echt grensgeval die Douve , want ze vormt de dorpsgrens, de gemeentegrens, de provinciegrens, de gewestgrens, de rijksgrens en...de taalgrens. De Douve mondt uit in de Leie, in de buurt van Waasten. De wandeling ging op en neer met een hoogeverschil van 100 meter! Net voor Ter Hulst genoten we van het unieke maar heel bekende gezicht op Loker met de Kemmelberg daarachter. Nog wat verder klimmen en we kwamen uit aan de Lijstermolen. We trokken opnieuw het Hellegat in en daalden de trappen af: we voelden spieren waarvan we niet wisten dat we ze hadden. Eens uit het Kotje Piepersbos, lag de kerk van Westouter binnen handbereik. Een laatste blik op de bergen rondom en ... Wat is het heerlijk om nog even na te kaarten bij een lekkere pint!
