Vrijdag 1 augustus: We blijven nog een dag in refugio Goriz. De meesten nemen een rustdag voor de was en de plas, boek lezen, kaartje leggen en lekker relaxen. Vijf gemzen  kiezen er voor om naar de top van de Monte Perdido op 3355 m te klimmen. Voor elk wat wils dus.

Zaterdag 2 augustus: Van refugio Goriz naar Torla. Het wordt in hoofdzaak dalen: van 2160 m naar 1030 m. In het begin is het nog een rotspad, daarna dalen we in grote lacets naar de bodem van de prachtige canyon de Ordesa in het gelijknamige parque nacional. Het wordt een opeenvolging van watervallen: indrukwekkend, de kracht van water.  Na de picknick stappen we verder en plots begint het weer te veranderen. We zijn op een klein uur van Torla als het onweer uitbreekt: donder en bliksem en een bui. Gelukkig blijft ze niet duren. De brug over een en een leuk stenig pad brengt ons in het centrum van Torla. We gaan eerst in groep op café voor we onze refugio opzoeken.  Het avondmaal vindt plaats in een resto van de zelfde eigenaar maar aan de overkant van de straat. Que aproveche! De waardin stelt op een ludieke manier de verschillende schotels voor. En het is lekker.

Zondag 3 augustus: Na het ontbijt gaan we onze picknick kopen in de plaatselijke supermercado. De bestelde busjes zijn goed op tijd om ons over te brengen naar San Nicolas de Bujaruelo, zo een 8 km verder in de vallei. Op die manier kunnen we meteen starten met de klim naar de Puerto de Bujaruelo op de Frans-Spaanse grens. In het Frans heet dat Port (of Col) de Boucharo. De brug over en we zijn vertrokken. We klimmen langzaam maar zeker, eerst in kortere lacets tussen de bomen. Boven de boomgrens genieten we van het schitterende decor. We klimmen verder, nu in langere lacets. Van op onze picknickplaats hebben we la zicht op de pas. We dalen af door een brede vallei in de richting van Gavarnie. Ondertussen krijgen we van op het Plateau de Bellevue een prachtig zicht op de Cirque de Gavarnie. Zo komen we opnieuw  in de 'beschaving'. We gaan even onze dorst lessen op een terras vooraleer naar de Refuge de la Grange de Holle te trekken, zo een half uur stappen buiten het dorp maar in de goede richting voor de etappe van morgen.

De foto's zijn opnieuw van Jan en José, Dani en Ivan en van Mzelf.

06-09-2014, 15:04 geschreven door Piet Hardeman  

Woensdag 30 juli: Vierde Stapdag van Gavarnie naar de Refuge de la Brèche. We starten op ca 1210 m  en zijn snel door het nog rustige Gavarnie. Het weer belooft goed! We stappen langs de Gave de Gavarnie, veranderen van oever  en wandelen keuvelend tot aan de Hostellerie du Cirque. Het zicht op de cirque met de grootste waterval blijft adembenemend.  Nog even een stop en dan zijn we vertrokken voor de klim door de cirque. Waar zijn die fameuze Echelles des Sarradets?? Wat moeten we ons daarbij voorstellen? In ieder geval geen metalen ladders. We steken een torrent over op  de steenblokken. We bergen onze wandelstokken even op om het klimmen met handen en voeten te vergemakkelijken. Die echelles vallen best mee: er zijn voldoende grepen om ons aan vast te houden. We pauzeren  regelmatig en zo ontdekken we plots een eerste edelweiss. De flora valt best mee. Na een eerste strook echelles volgt een tweede en zo bereiken we een plateau: tijd voor de picknick. We genieten van het schitterende uitzicht op de cirque met de waterval én de grillige rotsformaties. Maar we moeten nog hoger. In lacets klimmen we tot een punt van waar de refuge zien liggen. Een kam over en we stappen rustig door tot aan de berghut (2587 m). Er is al veel volk want er staan ook heel wat tentjes in de buurt. Het zicht op de brèche  geeft een waw-gevoel! Schitterend!!!!!! We lessen onze dorst en genieten dan van de sfeer buiten. Het avondmaal is lekker en we slapen drie hoog in onze dortoir. We hebben een uiterst geslaagde dag.

Donderdag 31 juli: Vijfde Stapdag van Refuge de la  Brèche naar Refugio Goriz. Opnieuw prachtig weer! Na het ontbijt maken we ons klaar voor de blijde intrede in Spanje. De Brèche de Roland (je weet wel van La Chanson de Roland uit de Franse literatuur) vormt de GRens tussen Frankrijk en Spanje. We starten met  wat steenblokken en een sneeuwveld. We klimmen verder op de morenenhoop en dan tenslotte door nog een sneeuwveld naar de Brèche op 2800 m.  Wat een zicht aan beide kanten. Er ligt nog opvallend veel sneeuw aan de Spaanse kant (zuidkant!)  We doen het rustig aan onderaan de rotswand. Sneeuw verplicht ons zo dicht mogelijk bij de rotswand te blijven. Maar het is niet eenvoudig om bij de Pas des Isards te geraken: een passage beveilgd met een ketting. We hebben geen stijgijzers mee: dus traag en voorzichtig. Ivan is de voorpost en Dani houdt achteraan de groep alles in het oog. De passage met de ketting valt uiteindelijk nog mee. Maar afdalen naar het pad benden in de vallei zit er door de vele sneeuw niet in. We blijven boven en zoeken onze weg met dank aan de  vele steenmannetjes of cairns. Ondertussen is het tijd voor de picknick. We trekken dan verder door een uniek rotslandschap, moeten gedwongen nog hoger, klimmen over een kam en dan komen we uit op het pad van de Monte Perdido. We dalen af naar Refugio Goriz op 2160 m. het is er gezellig druk als we aan de refugio aankomen. Douches zijn er niet, tenzij buiten!  Weer een uiterst geslaagde dag achter de rug!

De foto's zijn van José en Dani, van Jan en Ivan en van mezelf.

04-09-2014, 08:43 geschreven door Piet Hardeman