31 januari - 7 februari 2012: Een weekje Lanzarote
Els en ik trokken voor een weekje naar Lanzarote waar een kozijn van haar woont. We sliepen in Casitas Tabayesco, op 1,5 km van de kust in het noorden van het eiland. De eerste dag was het prachtig weer: zon en windstil en we wandelden langs de zee tot in Charco del Palo en keerden langs het binnenland terug. Op donderdag bezochten we de Mirador del Rio: prachtig hoe dit gebouw in zijn omgeving is geïntegreerd. Werk van de bekende architect-kunstenaar Cesar Manrique. We daalden dan in zigzag door de klif naar het strand of Playa del Risco en stapten tot aan de verlaten salinas of zoutwinningen. Natuurlijk moesten we door de wand weer naar boven! Vrijdag begon het al behoorlijk te waaien. Toch trokken we van uit Mancha Blanca naar de mooie krater La Caldera Blanca. Speciaal die lavavelden. Daarna wandelden we rond de Caldera Colorada in een schitterende omgeving en in de krater van de Montaña de las Lapas. Met de wagen reden we nog door de wijstreek van La Geria naar de baai van El Golfo en de grotten van Los Hervidores. Zaterdag was het stormig: de veer naat het mini-eilandje La Graciosa voer niet uit. Toch konden we genieten van de zee die schuimend op de rotsen klotste. De zondag trokken we met de toeristische bus door het Parque Nacional de Timanfaya: een waar hoogtepunt! De laatste vulkaanuitbarsting dateert van 1730-36. In de namiddag stond een wandeling langs de kust van Papagayo op het programma. Verder bezochten we nog Jameos del Agua, de Cuevas de los Verdes en de Cactustuin in Guatiza. Overal had Cesar Manrique een hand in de inrichting van deze boeiende plaatsen. Ondertussen gingen we ook op bezoek bij Steven en Cristina. Voor we op dinsdag terugvlogen, gingen we nog naar het huis waar Cesar Manrique gewoond heeft en dat nu beheerd wordt door de Fundación Manrique. Niettegenstaande we veel met fleece en vest hebben rondgelopen, hebben we enorm genoten van dit vulkaaneiland. Geniet mee dank zij een beperkte selectie van foto's....
12 februari 2012: GR-bustocht Mont St-Eloi - Fresnicourt-le-Dolmen
Het is koud maar vrij windstil als de korte tochters de Auberge de l'Abbaye verlaten in Mont St-Eloi voor een tocht van 20 km door een heuvelende streek die zwaar geteisterd werd door de Grote Oorlog. De ruïne van de oude abdij uit de7de eeuw staat nog altijd in de steigers. Binnenkort zijn er "feesten" in het kader van de herdenking 100 jaar 14-18. We dalen al snel af en zoeken de bevroren veldwegen op. Het is hier heel rustig, we zijn precies alleen op de wereld. De zon krijgen we niet te zien: de kleuren zijn grijs en grauw. In het eerste dorp Carency stroomt een beek met dezelfde naam. Ablain St-Nazaire komt stilaan in zicht maar we komen er binnen via een leuk, smal pad langs een beekje. Middagpauze met lekkere ajuinsoep (met gemalen kaas!) of een pintje van 't vat...De lange tochters zijn er sneller dan verwacht. We maken plaats voor hen. We klimmen naar het bekende Franse kerkhof Notre Dame de Lorette. Het valt op dat er nergens een geboortedatum staat op de kruisjes.De kapel is gesloten in deze barre wintertijd. Maar toch...'Altijd iemands vader, altijd iemands...' blijft actueel, denk maar Syrië. Mogen we nog spreken van een 'Westerse beschaving'? We blijven een tijd op het plateau en trekken door een bos. We dalen af en passeren langs de eerste huizen van Marqueffles en volgen dan de rand van het Bois de Marqueffles. Een fikse klim leidt naar een heuvel (184 m boven zee) waar bovenop een 307 m hoge zendmast staat. We passeren een 'centre d'enfouissement technique', eigenlijk is het een afgedekt stort dat recent beplant werd. Een mooie kerkwegel leidt naar het centrum van Verdrel aan de rand van het Forêt Domaniale d'Olhain. In het bos verlaten we het GR-pad en dalen spectaculair af en we 'vallen' op het oude kerkhof bij het kerkje van Fresnicourt-le-Dolmen. Gelukkig ligt het bos er nog bevroren. Het begint te motregenen als we onze wandelschoenen uitdoen. We rijden terug naar de Auberge de l'Abbaye voor een lekkere pint. De straat ligt wit als we naar de bus stappen om huiswaarts te keren. De bus rijdt heel voorzichtig de Mont St-Eloi af. De strooidiensten zijn al op pad.
Na een lekker ontbijt zijn we al vertrekkensklaar rond 9 uur. In stad is het nog bijzonder rustig. Modemuseum, Plantin-Moretus, Mercatorhuis... Al snel beginnen we aan het Zuid. Nog meer musea: Schone Kunsten, Hedendaagse Kunsten, Fotomuseum. We stappen door een oude stadspoort en weldra staan we vlak voor het Justititiepaleis. Je bent er erg voor of je moet er niet van weten, maar het laat niemand onberoerd. Eigentijds is het in ieder geval. De lange Haantjeslei brengt ons naar Het Hof van Leysen, een bosje in de stad. Bij de Singel steken we de Ring over: we vinden warempel de wit-rode bewegwijzering van het laatste stuk van de GR5A Zuid. We komen langs de oude jeugdherberg en trekken dan een groot park in met terras en speeltuinen. Het Nachtegalenpark mag er best wezen op een zonnige zondagvoormiddag. We steken opnieuw de Ring over en via het Natuurpuntgebied Wolvenberg komen we bij het Station van Berchem voor de middagpauze. Na de boterhammetjes trekken we meteen de chique buurt in: de prachtige gevels in de Cogels-Osylei kunnen ons echt bekoren. Net als de Vier Seizoenshuizen op de hoek van de Waterloostraat. Over de spoorlijn ligt Zurenborg, een jonge, bruisende wijk met prachtige huizen. We passeren onder de spoorlijn en komen nu aan de andere kant van het Stadspark. Wat verder kan de Plantentuin ons bekoren. Nog het Toneelhuis en de toren van Renaat Braem aan de Oudaan en we naderen de jeugdherberg... Tochtleider Johan heeft ons in twee dagen een prachtig, verrassend en gevarieerd beeld gegeven van Antwerpen. Het weer was uitstekend en de groep erg gedisciplineerd. Dit winterweekend was een schitterend begin van ons 31ste GR-wandeljaar!
14 januari 2012: Winterweekend Antwerpen: Zaterdag
Iets voor half tien verzamelden de eerste GR-stappers aan Café Retro op Linkeroever, wegens de gratis parkeergelegenheid.. Iedereen is welgezind en we wensen mekaar een gelukkig nieuwjaar toe met veel GR-wandelingen. Ook voorzitter Gie en zijn vrouw Lena zijn van de partij. Via de voetgangerstunnel zijn we zo in het centrum aan de overkant van de Schelde. Eerst stappen we tot aan het Steen en trekken dan de binnenstad in: het Vleeshuis, Brabo en de Grote Markt, de Kathedraal, de Sint-Carolus Borromeuskerk... We steken de Meir over en zoeken de Stadsschouwburg op. De zaterdagmarkt is er kleurrijk. We dwarsen de Frankrijklei en stappen in het Stadspark. Vandaar door de Joodse buurt van diamantairs naar het Centraal Station. We ontdekken Little China en Afrika in het multiculturele Antwerpen, op een boogscheut van mekaar. De Nieuwe Stadsbibliotheek betekent een opwaardering van het Coninckplein. Juist voorbij het Sint-Jansplein vinden we een Portugees dubbel-café voor de middagpauze. We steken de Italiëlei over en komen zo weer in de oude stad. Van de universiteitswijk naar de rosse buurt, het moet kunnen. Door het mooie Sint-Felixpakhuis, nu Stadsarchief, komen we uit aan het MAS, het Museum aan de Stroom. Van boven heb je een prachtig panorama in alle richtingen, zowel naar de haven als naar het centrum. Wat als er Fukushima zich voordoet in Doel? We laveren tussen sluizen en dokken. Aan de oever van de Schelde genieten we van een mooit uitzicht maar ook van een jeneverke of een elixierke. We trekken van west naar oost door het minder bekende park Spoor Noord en we eindigen aan de Schijnpoort. Met de ondergrondse tram keren we terug naar Linkeroever, halen onze bagage op en sporen naar de nieuwe jeugherberg Pulcinella in de Sint-Antoniuesstraat.
Frank en Sabine kondigden al ene paar dagen storm aan met windsnelheden tot 100 of iets meer. Toch staan 36 GR-stappers klaar voor de eerste GR-tocht van het jaar. het wordt een stevige duinen-kuitenbijter van 25 km. Toen Tochtleider Jaak Perneel uitlegde wat ons allemaal te wachten stond en dat hij de tocht had aangepast aan 'met de wind van achter', kwam er al blauwe lucht tussen de grijze wolken. Een goed voorteken. En weg waren we. We starten langs de Houtsaergerduinen: de duindoornstruiken kleurden oranje van de vele bessen. Weldra stonden we aan zee: de golven rolden onstuilig uit op het strand. Het was hoog water en soms mosten we even opzij voor het aanrollende schuim op het water. De tochtleider had het goed gezien want het was prettig stappen 'met de wind van achter'. Een buitje van 2 minuten was een superkort intermezzo. Aan Sint-Andrée, waar ooit die vinvis was aangespoeld, trokken we het binnenland in, richting het infocentrim van de watermaatschappij IWVA. We trokken door de Doornpanne, de duinen van de Wiite Burg naar het centrum van Oostduinkerke voor de middagpauze waar we welkom waren in Café De Leopopld. De soep was heerlijk gekruid... Na de boterhammetjes stapten we voorbij het nieuwe Visserijmuseum richting de Plaatsduinen. Prachtige hoge duinpartijen in de zon: je kon je eens laten gaan in het zand. We waanden ons ik weet niet waar in het buitenland. Vandaar trokken we naar het Hannecartbos. Jaak had een verrassing in petto: ene prachtig natuurgebied langs de Waterloop-zonder-Naam. ook voor mij een ontdekking! Via een stukje bos kwamen we aan de rand van Ter Yde. toen we het duin afdaalden striemde de wind en kroop het zand in al onze openingen! We staken de Almbert i-laan over en zochten de Zeebermduinen op. Bijna aan zee ging het linksaf richting het hoge flatgebouw, de twenty-one. Opnieuw ene kort buitje, het was al 14.35 u. We zochten nu langs verkavelingstraatjes opnieuw het Infocentrum op van IWVA. Dan volgden we grosso modo de GR 5A Noord: Doornpanne, Hoge Blekker, Noordduinen en zo kwamen weer uit aan onze startplaats. Tijd om gezllig na te praten in café Lusthof. ERen speciale wit-rode pluim voor de twee jongste stappers Robbe van 10 en Jonas van 13 en hun trotse oma Ria die deze zware duinentocht uitgestapt hebben. Bedankt Jaak en Marleen voor de enig mooie tocht en ...voor het weer. Thuis voelde ik me een echt zandmannetje. Overal zand. net als het zandmanntje vroeger op TV ben ik vroeg gaan slapen...
19 september: Fidenza - Fornovo di Taro: 32,5 km Parochiezaal 20 september: Fornovo di Taro - Cassio: 20,5 km Ostello 21 september: Cassio - Passo della Cisa: 18 km Ostello 22 september: Passo della Cisa - Pontremoli: 22 km Klooster 23 september: Pontremoli - Aulla: 28,5 km Ostello 24 september: Aulla - Sarzana: 16,5 km Klooster 25 september: Sarzana - Marina di Massa: 21 km Internationaal Jeugdcentrum 26 september: Marina di Massa - Valpromaro: 33 km Ostello 27 september: Valpromaro - Lucca: 15 km Jeugdherberg 28 september: Lucca - Altopascio: 18 km Ostello 29 september: Altopascio - San Miniato Alto: 25 km Klooster 30 september: San Miniato Alto - Gambassi Terme: 24,5 km Hotel 1 oktober: Gambassi Terme - San Gimignano: 14 km Klooster 2 oktober: San Gimignano - Monteriggioni: 29,5 km Ostello 3 oktober: Monteriggioni - Siena: 19,5 km Klooster 4 oktober: Rustdag in Siena 5 oktober: Siena - Ponte d'Arbia: 29,5 km Ostello 6 oktober: Ponte d'Arbia - San Quirico d'Orcia: 28,5 km Ostello 7 oktober: San Quirico d'Orcia - Radicofani: 33 km Ostello 8 oktober: Radicofani - Aquapendente: 32 km Ostello 9 oktober: Aquapendente - Bolsena: 22 km Klooster 10 oktober: Bolsena - Montefiascone: 17,5 km Klooster 11 oktober: Montefiascone - Viterbo: 18,5 km B&B 12 oktober: Viterbo - Vetralla: 19,5 km Klooster 13 oktober: Vetralla - Sutri: 20 km Klooster 14 oktober: Sutri - Campagnano di Roma: 25,5 km Ostello 15 oktober: Campagnao di Roma - La Storta: 26 km Klooster
2 tot 16 oktober 2011: Via Francigena: San Gimignano - Rome
We verlaten San Gimignano in alle rust. We genieten nog even van dit stadje: alles is in harmonie, vormen en kleuren. Het is trouwens werelderfgoed! Het parcours is heuvelig en bossig. Bij het verlaten van Quartaia ontmoeten we Henri en Danielle uit de Vendée. Zij stappen op de Via Francesca naar Assisi. Het is heet als we in open veld stappen naar Monteriggioni. Het ommuurde stadje ligt natuurlijk boven op de heuvel. We zijn welkom in de Ostello bij Hospitalero Mario. Het blijft stijgen en dalen richting Siena. Onderweg komen we voorbij het canale del granduca met obelisk. In Siena stappen we door twee poorten, volgen de massa en komen zo aan de Piazza del Campo. Whaw! Wat een gezellige drukte op dat plein. Hier nemen we een dag vrij om de stad te bezoeken. We logeren bij de zusters: Suor Ginetta, een vriendelijke zuster die van aanpakken weet en zich inzet voor de armen, is bij pelgrims een begrip. Die avond vieren we onze huwelijksverjaardag. 's Anderendaags bezoeken we de Duomo. Met onze credencial mogen we gratis binnen. Bij het binnenkomen krijg je een overweldigend gevoel van schoonheid! Je moet het gezien hebben, foto's (zonder flash!!) zeggen niet zoveel. We boeken onze vlucht naar huis.We krijgen twee nieuwe stappers, Yvon en Bernard, twee kozijns, de ene uit België en de andere uit Frankrijk. Er komen enkele zware etappes aan. Na afscheid van onze hospitalera stappen we door de Porta Romana. Het klimt en daalt in open, wijdse landschappen. Schitterend! In Ponte d'Arbia, na 29,5 km drinken we vino blanco a la spina. Van 't vat, lekker! Van Ponte d'Arbia naar San Quirico d'Orcia is het ook een schitterend parcours op de heuvelkammen. We passeren door het prachtige wijndomein van Caparzo, niet ver van Montalcino. Van San Quirico d'Orcia is het voor ons 33 km naar Radicofani want wij opteren voor de trrage wegen door de heuvels. We krijgen bij het begin van de 8 km-lange klim naar Radicofani een forse regenbui van een half uur op onze nek maar we worden beloond met een prachtige want recent gerenoveerde 'ospedale San Jacopo de Compostela' vlak bij de kerk. We wisselen Toscana voor Lazio maar beide regio's zijn kampioenen in zwerfvuil, jammer. Divieto di scarico, niet storten! Het is frisjes als we in fleece vertrekken rond 7.15 u. We stappen op brede grintwegen door de heuvels. Radicofani, boven op de heuvel, zullen we nog drie dagen zien. Na een fikse klim komen we aan in Aquapendente maar hier valt de ostello ferm tegen en het wordt een koude avond. In San Lorenzo Nuovo, na 9 km vinden we iets voor het ontbijt. Bij het uitgaan van het stadje zien we voor het eerst het meer van Bolsena. Het wordt een mooie tocht tot het oude stadsgedeelte van Bolsena. De kathedraal Santa Cristina is bekend voor twee mirakels. Ook vandaag is het koud. In de namiddag een telefoontje met klasgenoten van retorica 1961van het college in Poperinge. We zijn 50 jaar weg uit Sint-Stanislas.We eten lekkere vis aan de oever van het meer, samen met Yvon en Bernard want het wordt onze laatste avond samen. De etappe naar Montefiascone is weer heel gevarieerd. Alle plaatsnamen met Monte...liggen boven op de heuvel. Van in het park bij de Duomo heb je prachtige vergezichten op de hele regio... tot zelfs Radicofani. De veldwegen zijn door de lange droogte heel stofferig geworden: onze schoenen slaan wit uit. Het is rustig stappen tot we Viterbo binnenkomen. Heel vriendelijk onthaal in B&B The Orchard. Bezoeken in de namiddag het middeleeuwse stadsgedeelte. Na een heerlijk ontbijt en babbel met gastvouw Francesca vertrekken we weer welgezind. We lopen verloren (waar zijn toch die tekens????) tussen de olijbomen maar komen toch aan in Vetralla. We zijn de kaap van de laatste 100 km voorbij. 's Anderendaags krijgen we een dubbele bewegwijzering maar alles komt in orde. Stappen voor het eerst door plantages van hazelaars. In Caprica valt het centro storico wat tegen. Maar we moeten verder, naar Sutri. Hier slapen we in een bijgebouw van een slotklooster. De zuster van het onthaal staat achter een houten tralie en de afstempeling van onze credencial gebeurt via een draaiend houten doorgeefluik (lijk bij de post bij ons). In de kloosters zijn er opvallend veel nonnen van vreemde origine: uit Afrika, en Azië. Bij het verlaten van Sutri zien we een Etruskisch amfitheater en een necropolis of begraafplaats in de rotsen. We stappen nu een stuk door het Parco di Veio. Een slang ritst weg, vlak voor Els haar voeten. We hebben al een paar verkeersslachtoffers gezien onder weg maar dit was onze eerste in levende lijve. Een slotklim naar Campagnano di Roma: het stadje is veel groter dan we eerst dachten. We eten er onze lekkerste pizza met een wit wijntje uit Umbria. Formello is nog een leuk stadje. We komen boven op een heuvel en zien voor het eerst, heel in de verte, Rome liggen. We naderen! We klimmen naar Isola Farnese en verder naar La Storta. Ons convent ligt op de Via Cassia: we zijn klaar om morgen Rome in te trekken!
Zondagmorgen, 16/10 vertrekken we rond half acht in La Storta voor de laatste etappe. We hebben geopteerd voor de zondag want dan zijn er geen vrachtwagens op de invalswegen van Rome. Deze etappe van 16 km is niet de mooiste maar is wel noodzakelijk als je in Rome aan wilt komen. Via Cassia enVia Trionfale leiden ons naar het einde. We stappen goed door. In het Parco Monte Maiore op een heuvel krijgen we plots uitzicht op de stad en we zien meteen de koepel van de Sint-Pietersbasiliek. In de laatste rechte lijn is het bijzonder druk en als we om 11.40 u op het Sint-Pietersplein aankomen staat het vol. We voelen ons even onwennig. We zijn er! We feliciteren mekaar en vallen in mekaars armen. En vragen omstaanders om een foto te maken. Iedere zondag om twaalf uur spreekt de paus de massa toe, tenminste als hij in Rome is. En inderdaad stipt om 12.00u verschijnt hij aan het venster, ginder boven. Zijn stem klinkt merkelijk beter dan wat we gewoon zijn op TV. We blijven nog heel even, gaan wat eten op een naburig plein en komen dan terug naar het Sint-Pietersplein. Ondertussen is het al veel rustiger geworden en kunnen we meer genieten. Daarna zoeken we onze slaapplaats bij het Compostelagenootschap op. Maandag gaan we samen met Hospitalero Mario naar het Vaticaan om ons testimonium op te halen: het bewijs dat je de Via Francigena gelopen hebt. Onze credencial, bijna 3 boekjes vol vele mooie stempels, is overduidelijk. We krijgen een privé-gids om vanuit het Vaticaan rechtsstreeks naar de crypte onder de basiliek en zo naar binnen te kunnen. We vermijden zo de lange file buiten. In de namiddag bezoeken we het Vaticaanmuseum met de Sixtijnse kapel als hoogetpunt... Dinsdag en woensdag bezoeken we de stad: Palantino, Forum Romanum, Colosseum, Piazza Navona, Pantheon, Piazza di Spanja, Trevifontein, Spaanse trappen, Piazza del Popolo en nog veel meer... Donderdag vliegen we naar huis. 's Morgens vroeg breekt een hevig onweer los: donder en bliksem en gietende regen. Er komt zoveel water in korte tijd dat de metro onderloopt. We worden verwittigd dat we best op tijd vertrekken richting luchthaven Ciampino. We trekken voor het eerst onze regenbroek aan!! En zeggen dat de septembermaand de warmste was in 100 jaar in Italië. We stappen door enorme grote plassen, sommige straten zijn precies beken. Aan het hoofdstation nemen we de shuttle naar het vliegveld. Op de autoweg, in de andere richting, is het één file want sommige tunnels zijn ondergelopen. We komen op tijd aan en onze vlucht van Ryanair staat al op het scherm. Oef! Schoonzus Kaat en dochter Julie komens ons ophalen in Charleroi. Onze auto staat bij de familie in Zwevegem. Het is een prettig weerzien. Na een aperitiefje en het avondeten rijden we naar huis. We slapen weer in ons bed!
We trekken de Appenijnen in en de regen is voorbij! De eerste ochtend vertrokken zonder ontbijt en onderweg alles gesloten, want maandag. Onderweg druiven gegeten tegen de geeuwhonger. Na Cella waar we een flinke boterham konden versieren, meteen een heel steile klim. Boven worden we ingehaald door twee Rome-fietsers Weer beneden kiezen we het vlakke parcours naar Fornovo di Taro, het is zo al 32 km. Slapen op een divan een verlaten parochiezaal. We stappen nu in de vallei van de Sporzona-rivier. In Sivizzano ontmoeten we twee Zweden: ze zijn nu met de wagen en bezoeken de plaatsen die ze in 2009 te voet gedaan hebben. Daarna een fikse klim op wat in onze gids staat als 'broken ground', een pad met niet anders dan steenbrokken. Mooi bospad naar Cassio waar we kennis maken met Martha, Lin en Pam, drie kranige dames (64, 67 en 72) uit de USA die in Canterbury bertrokken zijn. Het klikt meteen. De volgende dag gaat het meteen flink bergopwaarts: boven de 900 m. Prachtige afdaling naar Berceto. tweede klim van de dag en opnieuw in de steenbrokken tot op 1125 m. Dan dalen we door het bos af naar de Ostello van de Passo della Cisa en genieten van het lekker avondmaal en het gezellig samen zijn. We vertrekken voor het eerst met onze fleece aan want ze zitten tegen de 1000 m. Na een mooi parcours op de heuvelkam volgt een lastige afdaling in de steenbrokken. In Pontremoli slapen we bij de Paters Capucijnen in 'chambre séparée'. We stappen nu op asfalt tot in Villafranca: het is marktdag. We ontmoeten Volkhardt uit Koblenz. In de namiddag stappen we in het bos en voelden ons ergens in the middle of nowhere maar we blijven op het juiste pad. we zijn blij als we in Aulla aankomen. Het wordt weer klimmen en dalen, steenbrokken à volonté... Attenti ai cani. In Sarzana is het dat weekend Napoleon-festival met taferelen in oorlogstenue en veel gedonder! Lekker avondeten, slow food, met de drie Amerikaanse dames. Voorbij Caniparola klopt de bewegwijzering niet meer met de beschrijving. We volgen de tekens op hoop van zegen. Voorbij archeologische site van Luni. En dan trekken we naar de Middellandse Zee: de Marina di Carrara is een gewone haven. We kunnen een tijd op het strand stappen naar Marinda di Massa. In de bergen vlakbij zien we de marmerrotsen van Carrara. We zoeken weer het binnenland op. Pietrasanta is een leuk stadje. Toffe ontmoeting met Duits echtpaar op een terras, Elke en Hans. Hij heeft net een boekje uit met interessante 'gedachten'over onthaasten. Els krijgt er een cadeau. Onze B&B in Montemagno blijkt spook te zijn en we stappen nog een drietal km door naar Valpromaro. Ook Arie uit Utrecht is er. We maken samen spaghetti. De volgende dag zijn we al vroeg in Lucca, zo kunnen we genieten van het levendige stadje met heel veel winkels, leuke terrasjes.... Ook Volkhardt is er. We slapen in de mooie jeugdherberg. Beiden blijven nog een paar dagen hier. De etappe naar Altopascio is niets speciaals. De aankomst in San Miniato Alto is boven op de heuvel. We slapen in Convento San Francesco en eten met de paters en met Werner uit Sankt Moritz (CH). Hij stopt hier, zo stappen we weer alleen verder. Het wordt een schitterende dagtocht: de bossen verdwijnbn en we krijgen een open landschap: overal ronde heuveltjes en de kleurschakeringen zijn ontelbaar. Zo 4 tot 5 landschapslijnen van achter elkaar liggende heuvelrijen!!!! Van Gambassi Terme gaat het nu naar San Gimignano: het stadje met de ontelbare torens boven op de heuvel. Het is een toerische topper. En ze hebben er de beste roomijs van de wereld! Het is er heerlijk flaneren in de straatjes....
5 september: Aosta - Nus: 17 km Agriturismo Verschillende vormen bewegwijzering Via Francigena 6 september: Nus - St-Vincent: 17 km Hotel 7 september: St-Vincent - Verrès: 17 km Gîte d'Etape 8 september: Verrès - Pont St-Martin: 18 km Hotel 9 september: Pont St-Martin - Ivrea: 24,5 km Gîte Kanoclub 10 september: Ivrea - Santhía: 26 km + 10 met gemeentebusje. Ostello (= overnachting voor pelgrims) 11 september: Santhía - Vercelli: 27 km Klooster 12 september: Vercelli - Mortara: 36 km Klooster 13 september: Mortara - Gropello Cairoli: 30 km Ostello 14 september: Gropello Cairoli - Pavia: 19,5 km Klooster 15 september: Pavia - Santa Cristina: 27,5 km Ostello 16 september: Santa Cristina - Piacenza: 32 km Ostello 17 september: Piacenza - Fiorenzuola d'Arda: 32 km Ostello 18 september: Firorenzuola d'Arda - Fidenza: 22,5 km Klooster.
5 - 18 september 2011: Via Francigena: Aostavallei en Povlakte
Na de geboorte van onze kleinzoon Bodhi Hardeman sporen we terug naar Martigny. We vernemen ter plekke dat de tunnel van de Grote Sint-Bernardpas gesloten is wegens modderlawine.'s Anderendaags: we hebben geluk want één lijnbus krijgt de toelating (de herstellingswerken zijn nog volop aan de gang) om over de pas te rijden, door de tunnel kan nog niet. Zo geraken we toch in Aosta, al is het met vertraging. We starten aan het station van Aosta en vinden snel de bewegwijzering van de Via Francigena. We verlaten de stad door de triomfboog van Keizer Augustus. Aan de kerk van St Christophe gaat het steil omhoog en lopen dan een tijd op dezelfde hoogte, voorbij het kasteel van Quart. Ontmoeten Tineke en René uit Nederland. De eerste etappe eindigt in Nus: we logeren in een agriturismo. Dan gaat het heuvel op, heuvel af en zo naar de volgende. En tussen de vele wijngaarden: de vendange is al begonnen in Chambave. Een steile klim verder komen we in Châtillon, tijd voor de middagpauze. We trekken nog door naar Saint-Vincent.Omwille van het weinig vriendelijk onthaal op de parochie zoeken we een goedkope hotelkamer. Die avond leuke babbel in het Zuidafrikaans op een terras in de hoofdstraat. We stappen door boomgaarden en tussen wijngaarden maar lopen verloren...Bij een tweede poging lukt het wel in de buurt van het Kasteel van Montjovet. Na de middag steken we Dora Baltea over en ontmoeten Paolo en Gianna uit Revereto (Trento). Samen stappen we naar Verrès: toffe Ostello Il Casillo. We passeren de mooie kerk van San Martino in Arnad, bekend om zijn 'lardo'. We komen in het charmante stadje Bard met kasteel tegen de rotsen. In Donnas ontdekken we een stukje authentieke Romeinse weg. Pont St-Martin is op de grens van de Aostavallei en Piemonte. We trekken weer de heuvels in en smullen van de druiven en de vijgen langs de weg. Kasteel van Montestrutto en Castello di Montalto. Een omweg langs een meer brengt ons toch in Ivrea. We slapen in de kanoclub aan de oever van de Balta Dora. We leren een nieuw Italiaans woord: azanzaras oftewel muggen! In Cavaglià is er een probleem met de sleutel van de plaatselijke ostello. De voordeur gaat niet open en het is zaterdag. De burgemeester en een slotenmaker worden er bij geroepen. Ten lange leste beslist de burgemeester ons (wij getweeën en ons Italiaans koppel) door te voeren met het gemeentebusje naar de ostello in Santhía, 10 km verder. Het landschap is ondertussen al heel vlak geworden, geen bergen meer te bespeuren. Grote rechte veldwegen tussen de rijstvelden brengen ons naar Vercelli. Doordat het vlak is, gaan we goed vooruit. we zijn al snel in Robbio. Na de picknick stappen we nog flink door tot in Mortara. De Abbazia di Sant'Albino ligt een paar km buiten de stad. We worden er heel vriendelijk ontvangen en ontmoeten er andere pelgrims. We vertrekken telkens vroeg want overdag wordt het vrij heet: een stuk in de 30°. Langs zandige veldwegen komen we in Tromello waar we door een ospitalero verwelkomd worden in de plaatselijke ostello. Hij overtuigt ons om de variant te nemen naar het Santuario Madonna della Bozzola. Helaas, we lopen compleet verloren en komen uit in een dorp 5 km te ver. En het is snikheet. Mi ho sbagliato!! Scusami! Iets meer dan 10 km op een superdrukke SS-weg is de enige oplossing. We komen veilig aan in Gropello Cairolo en krijgen een gezellige ontvangst in Parrochia San Giorgio. Een schitternde parcours langs de Ticinorivier brengt ons naar Pavia, alleen de muggen waren ontelbaar!! Jammer dat de Duomo gesloten was, de kerk staat in de steigers. We logeren bij de nonnetjes en betalen een nette kamer. Het verlaten van de stad is niet zo aangenaam. Ook het stadje Belgioioso is niet bijzonders. We zijn blij als we in Santa Cristina aankomen. Morgen steken we de Po over: we hebben een afspraak met de veerman om 14.00u. Maar het wordt een bewogen dag: we lopen verloren kort voor Chignolo Po. We vinden de weg terug en via een krinkeldijk komen we rond 12.15 u aan de veerpont. We wachten geduldig tot 14.15 u maar geen boot te zien. Gianna belt hem op en de veerman antwoordt laconiek: barca rota. We staan daar: en nu? Een vriendelijk Italiaan uit het dorp bij de veer voert ons een eind verder zodat we tevoet Piacenza kunnen bereiken. Genieten van de stad lukt moeilijk want onze ostello ligt nog 4 km verder. Het is rond 18.30 u als we onze schoenen uitdoen. De volgende dag krijgen we nog een uitdaging: we krijgen een deviazione aan ons been. We hebben geen besef van hoe lang en langs waar. Maar eind goed, al goed, we komen uit waar we moeten zijn: Fiorenzuola d'Arda. We passeren aan de Abbazia di Chiaravalle della Colomba met een prachtig claustrum. Eerste regendruppels. Rond 11 uur, net als we over de autoweg stappen, gaan de hemelsluizen open. We zijn kletsnat als we aan de Duomo van Fidenza staan. Deur gesloten. Gelukkig is er een brasserie open aan de overkant. De warme croques smaken heerlijk en de wijn is voortreffelijk. En we kunnen ons wat drogen. Daarna trekken we naar het Convento dei Padri Capuccini. Weer pech: deur gesloten tot 15.30u. We krijgen na lang wachten een kamer, een monnikencel. We slapen dus elk apart! Morgen trekken we de Appenijnen in....
6 augustus: Ste Croix - Yverdon-les-Bains: 18 km Gîte d'Etape Route 70 7 augustus:Yverdon-les-Bains - Orbe: 18 km Hotel 8 augustus: Orbe - Mont-sur-Lausanne: 30 km Hotel 9 augustus: Mont-sur-Lausanne - Lausanne: 8 km Jeugdherberg 10 augustus: Lausanne - Vevey: 24 km Backpackers House 12 augustus: Aigle - St-Maurice: 18 km Abdij 13 augustus: St-Maurice - Martigny: 18,5 km Hotel 14 augustus: Martigny - Orsières: 16,5 km B&B 15 augustus: Orsières - Bourg St-Pierre: 13 km Auberge 16 augustus: Bourg St-Pierre - Grote St.-Bernardpas: 13 km Klooster 17 augustus: Grote St.-Bernardpas - Aosta: 29 km Hotel Route 103
6 tot 17 augustus 2011: Ste Croix - Aosta op de Via Francigena
We willen starten met de Gorges de Covatanne maar dikke mist speelt ons parten. We keren op onze stappen terug en dalen de pas af op de gewone weg. Gevaarlijk in dit weer. Zonder ongelukken komen we in Vuiteboeuf en trekken verder naar Yverdon-les-Bains aan het meer van Neuchâtel. Het weer kwakkelt.'s Anderendaags blijft het bijna droog tot in Orbe: net voor de stad kunnen we schuilen onder een brug. We verlaten de historische route bij gebrek aan slaapplaats en stappen naar Mont-de-Lausanne zodat we de volgende dag al heel vroeg in Lausanne aankomen en tijd zat hebben om de stad te bezoeken. Het centrum ligt tussen de heuvels en de oevers van het meer van Genève. Het is een heel levendige stad. In de jeugdherberg krijgen we een dagpas voor het openbaar vervoer: heel praktisch. Als we Lausanne verlaten is het le GRand beau: een hemelsblauwe lucht op het helderblauwe water. Je kunt echt langs de oevers van het meer stappen: het water klotst op een meter afstand. Tussen Lausanne en Vevey stappen we, soms met heel steile klimmetjes, tussen de wijngaarden van Lavaux appellation contrôlée. Na Vevey komt het meer mondaine Montreux, bekend van film, TV en jazz. In Villeneuve verlaten we het meer en stappen naar Aigle met het mooie kasteel. Juist voorbij dat kasteel wordt het fiks klimmen en lastig dalen naar St-Maurice. De abdij is een verplichte halte op de Via Francigena: we werden persoonlijk welkom geheten door Monseigneur Joseph Roduit. Aartsbisschop Sigeric verbleef hier ook toen hij in 990 van Rome terugkeerde naar Canterbury. In Martigny (475 m) verlaten we de Rhônevallei en kiezen resoluut voor de Grote Sint-Bernardpas, de klassieke overtocht van de Alpen. We stappen in drie dagen naar de grens met Italië. Orsières en Bourg-St-Pierre zijn de tussenstations. De laatste etappe hebben we weer geluk met het weer: stralende zon. Zo is het heerlijk boven komen op 2473 m. We voelen ons wat onwennig tussen al de gewone toeristen. We overnachten in het klooster. We dalen af in prachtig weer maar het is een vermoeiende etappe van 29 km met een hoogteverschil van ruim 1900 m. We ovenachten in een hotel vlak bij het station want 's anderendaags nemen we de bus over de pas naar Martigny en daar de trein naar Basel. We bezoeken Basel, een bedrijvige stad aan de Rijn maar het is er drukkend warm. De dag nadien sporen we van Basel over Brussel naar Kortrijk. Met de auto die in Zwevegem bleef staan, rijden we naar huis. De geboorte van een kleinkind is voorzien voor eind augustus.
1 augustus: Besançon - Trépot: 19 km B&B GR 595 2 augustus: Trépot - Vuillafans: 20 km Gîte d'Etape 3 augustus: Vuillafans - Ouhans: 22 km Hotel 4 augustus: Ouhans - Pontarlier: 18 km B&B Geen GR 5 augustus: Pontarlier - Ste Croix:24 km: Hotel Deels Variant GR 5
Na een verkwikkende rustdag in Besançon trekken we de Jura in. We lopen nog een stuk langs de Doubs: in een van haar kronkels ligt de oude stad met boven op de heuvel de bekende Citadel! Met de GR 595 is het meteen steil klimmen naar Montfaucon. We negeren het historische parcours maar kiezen voor het meer avontuurlijke parcours van de GR langs de Loue. Ornans is een heel pittoresk stadje op de Loue: geen wonder dat Schilder Courbet hier thuis was. Voorbij Vuillafans wordt het bijna een echte bergetappe naar Hautepierre (what's in a name?). Het wordt nog mooier: les gorges de Nouailles. Hier zoekt de Loue haar weg tussen de vele rotsblokken. Het geluid van de watervalletjes klinkt zoet in de oren. En plots zijn we aan die grote rots met een grote mond waaruit de Loue te voorschijn komt na een lang ondergronds parcours. We overnachten in een ouderwets hotelletje maar het eten is er heel lekker.De dag nadien zijn we in Pontarlier, duidelijk een grensstadje. We verlaten de stad en klimmen weer uit de vallei van de Doubs. We volgen een variant van de GR 5 door de bossen en genieten van het uitzicht op het Château de Joux. Een heerlijk parcours brengt ons naar Les Fourgs, waar in de winter gelanglauft wordt. We steken de Zwitsere grens over en volgen nu de gewone weg over l'Auberson. De hemel kleurt donker en het is doorstappen geblazen. We passeren de Col des Etroits op 1153 m en dalen af naar Ste Croix. We zijn nog geen vijf minuten aangekomen of de hemelsluizen gaan open: oef, op het nippertje de zondvloed vermeden. Joepie,we zijn in Zwitserland.
7 tot 31 juli 2011: Vervins-Besançon op de Via Francigena
De broer en de vader van Els brengen ons met de auto naar Vervins waar we vorig jaar gestopt zijn. Na een koffie op een terrasje nemen we afscheid en...zijn we weg! We genieten volop van het rustige landschap van de Thiérache. De GR 122 leidt ons door dorpen met een "église fortifiée". De kruisweg in Jeantes is een halte waard. De dorpen zijn leeggelopen, meestal geen café of winkel. Voor de kinderen is er de ramassage scolaire: het zijn de jongste pendelaars!! Gelukkig zijn er B&B's zoals in Parfondeval. Soms is er ook niets, zoals in Hauteville. Kort voor Château-Porcien komen we uit op de GR 654 Namen-Vézelay. Een dagje later zijn we in Reims, tijd voor een stadsbezoek. De kathedraal is indrukwekkend: gotiek brengt je tot rust. In de JH ontmoeten we Monica uit Keulen die enkele dagen met ons mee zal stappen. 's Anderendaags kunnen we schuilen voor een plots maar hevig onweer tussen Sillery en Verzenay. We overnachten in Verzy bij een champagneproducent. Tussen Condé-sur-Marne en Châlons-en-Champagne stappen we langs het canal latéral de la Marne. We blijven in de vallei van de Marne. Zonnebloemen, tarwevelden en natuurlijk wijngaarden tot bij Vitry-le-François. We naderen de omgeving van het in natuurmiddens bekende Lac du Der maar het weer is niet je dat, vandaar geen zijsprongetje. In het gastenboek van de B&B in Chavanges vinden we de neerslag van wandelvrienden uit het Poperingse en uit Rumbeke, op weg naar Compostela. In Dienville, juist voorbij Brienne-le-Château verlaten we de GR 654 en stappen we oostwaarts. De Via Francigena wordt onzichtbaar op het terrein. Af en toe pikken we een stuk GRP of PR mee. Zo komen we in Bar-sur-Aube. Vandaar is het een korte etappe naar Clairvaux-sur-Aube maar we zijn verloren gelopen in het grote bos. De gastvrijheid van de twee zusters is voor ons een hoogtepunt. Een groot deel van de de abdij, gesticht door Bernard van Clairvaux (niet te verwarren met Clervaux in Luxemburg) is door toedoen van Napoléon een staatsgevangenis geworden. We hebben er de 'cages aus poules' bezocht. De steeds welgezinde zusters vangen er families op van gedetineerden die in het weekend op bezoek komen. Je moet het maar doen!! In Châteauvillain kregen we een lokaal van de gemeente. Valleitjes en bossen. In St-Loup-sur-Aujon slapen we in een groot klooster dat grotendeels leeg staat. De weinige zusters zijn stokoud... We vermijden Langres omdat er dat weekend een grote autorally is: straten zijn afgezet en alle slaapplaatsen zijn al lang gereserveerd. We zien de stad van ver boven op de heuvel liggen. In St-Broingt-le-Bois slapen we in een B&B bij de burgemeester van het dorp: er zijn nog geen 100 inwoners. Vandaar naar Champlitte met het mooie kasteel. Juist voorbij Dampierre-sur-Salon steken we de Saône over. Het is rustig stappen richting Gy: mooi oud stadsgedeelte boven op de heuvel. We trekken door het bos naar Cussey-sur-l'Ognon. Nog een etappe en we zijn in Besançon. Het 'binnenkomen' van deze grote stad is heel vervelend en duurt lang...
111 november 2011: 23ste Provinciale GR-Wandeldag in De Panne
Het was vrij koud toen tochtleider Luc Meert die morgen van 11 november de ruim 60 GR-stappers welkom heette in De Panne. De zon zou er vlug doorkomen, zei het weerbericht. We trokken met de GR 5A Noord meteen de Oosthoekduinen in. Duin op, duin af. We passeerden het Bezoekerscentrum De Nachtegaal en genoten van het rustige Calmeynbos. We struinden doorheen de bekende Dumontwijk in typische cottagestijl. Vandaar was het maar een stap naar het strand bij het Leopoldmonument. We trotseerden de westenwind en bereikten de Franse grens. We vonden een café in de duinen aan de Franse kant voor de picknick. Na de pauze, nog steeds geen zon gezien, volgden we het Grenspad, staken de Duinhoekstraat over en volgden nu de bewegwijzering van het wandelnetwerk Westkust. Tussen nrs 3 en 11stapten we in de Zwarten Hoek en rond de Drie Vijvers. Via de Langeleedstraat kwamen we opnieuw aan het Westhoeknatuurgebied. Dan ging het oostwaarts aan de rand van de Oosthoekduinen tot aan de startplaats. En of de Omer smaakte in Taverne Lusthof.
De lange tocht begint aan het café van de ochtendkoffie in Piéton en loopt langs de prachtige Château-Ferme de la Marche. De korte tocht begint aan het kruispunt Au Roi des Belges in Anderlues. Het is prachtig weer en iedereen is welgezind! Het platteland is nog een en al rust al is Charleroi niet zo ver af. Het eerste dorp is Leernes met mooie Sint-Maartenskerk en getorseerde torenspits. Enkele veldwegen en holle wegen leiden ons naar het Bois de Leernes. We dalen een bosdreef (met moeilijke ondergrond) af en komen uit aan de Samber. Aan het Instituut A. de Saint-Exupéry is het al VTT wat de klok slaat. We steken de Samber over en komen voorbij de ruïnes van de abdij van Aulnes. Tijd voor de middagpauze op het zonnige terras van café Leblon. We trekken nu opnieuw het bos in. We blijven lange tijd op dezelfde hoogte maar een klim uit het bos is niet te vermijden. Rustige wegen leiden ons van het ene bos naar het andere: Bois de Prince, Bois de Gozée en Bois de Marbaix. Korte pauze bij onze bus....voor we afdalen naar de Eau d'Heure. We steken de rivier tweemaal over en genieten van de prachtige, zonnige herftskleuren want het lijkt hier een kleine Indian Summer. nog een laatste klimmetje en dan begint de afdaling naar Ham-sur-Heure waar we onze dorst kunnen lessen in een van de cafés op het kerkplein ofte Grand-Place.
Er was de hele week al slecht weer voorspeld voor donderdag 1 december. Ruim 20 GR-stappers en stapsters lieten het niet aan hun hart komen. Na een korte inleiding werd er stipt gestart om 10 u. We vertrokken meteen met een lichte klim naar de dubbele watertorens en de Moulin de la Roome met bijhorend resto. We steken de weg van Steenvoorde over en even verder leidt een eerste veldweg ons naar het parcours van de nog altijd niet gemarkeerde (aan Franse kant) Streek-GR Heuvelland-Monts de Flandre. We laten Le Ryveld rechts liggen, genieten van de hoge huisnummers, laten de Recolettenberg links liggen en komen uit aan de voet van de Casselberg. Twee prachtige holle wegen verder en we zijn aan het Kerk Hof (is ook de straatnaam!). We klimmen nu verder tot aan de kerk, en dan nog verder tot boven op de Casselberg. Ondertussen is het aan het motregenen en zijn de panorama's even zoek!. Een ommetje langs de vestingen en we komen via de Porte d'Aire op de Grote Markt uit voor de middagpauze. De picon is meer dan voortreffelijk en de boterhammetjes smaken dubbel lekker want we zitten gezellig binnen in Le Sainte Cécile. De vlaag is over als we weer van start gaan. We dalen de Casselberg af en op de weg naar Oxelaere gaat het van Kapel OLVrouw van de Wonderen naar de Witte Kapel. In het gehucht De Strooien Haan vinden we een prachtige veldweg naar Ste-Marie-Cappel. Het kerkplein ademt rust en vrede uit. Rustige asfaltweggetjes lopen naar St-Sylvestre-Cappel, bekend om zijn Trois Monts-bier.Zin een koekestutje? We flirten nog wat met de drrukke weg Steenvoorde - Hazebrouck maar enkel schitterende veldwegen leiden ons terug naar Terdeghem. Een klein ommetje langs de hoofdstraat om de mooie huizenrij te bewonderen is het einde van deze GR-dagtapper. Als we onze schoenen uitdoen, begint het hard te regenen!!!Een spurtje naar het plaatselijke café-rando zit er nog in. Prosit! We hebben weer eens geluk gehad!
