7 tot 31 juli 2011: Vervins-Besançon op de Via Francigena
De broer en de vader van Els brengen ons met de auto naar Vervins waar we vorig jaar gestopt zijn. Na een koffie op een terrasje nemen we afscheid en...zijn we weg! We genieten volop van het rustige landschap van de Thiérache. De GR 122 leidt ons door dorpen met een "église fortifiée". De kruisweg in Jeantes is een halte waard. De dorpen zijn leeggelopen, meestal geen café of winkel. Voor de kinderen is er de ramassage scolaire: het zijn de jongste pendelaars!! Gelukkig zijn er B&B's zoals in Parfondeval. Soms is er ook niets, zoals in Hauteville. Kort voor Château-Porcien komen we uit op de GR 654 Namen-Vézelay. Een dagje later zijn we in Reims, tijd voor een stadsbezoek. De kathedraal is indrukwekkend: gotiek brengt je tot rust. In de JH ontmoeten we Monica uit Keulen die enkele dagen met ons mee zal stappen. 's Anderendaags kunnen we schuilen voor een plots maar hevig onweer tussen Sillery en Verzenay. We overnachten in Verzy bij een champagneproducent. Tussen Condé-sur-Marne en Châlons-en-Champagne stappen we langs het canal latéral de la Marne. We blijven in de vallei van de Marne. Zonnebloemen, tarwevelden en natuurlijk wijngaarden tot bij Vitry-le-François. We naderen de omgeving van het in natuurmiddens bekende Lac du Der maar het weer is niet je dat, vandaar geen zijsprongetje. In het gastenboek van de B&B in Chavanges vinden we de neerslag van wandelvrienden uit het Poperingse en uit Rumbeke, op weg naar Compostela. In Dienville, juist voorbij Brienne-le-Château verlaten we de GR 654 en stappen we oostwaarts. De Via Francigena wordt onzichtbaar op het terrein. Af en toe pikken we een stuk GRP of PR mee. Zo komen we in Bar-sur-Aube. Vandaar is het een korte etappe naar Clairvaux-sur-Aube maar we zijn verloren gelopen in het grote bos. De gastvrijheid van de twee zusters is voor ons een hoogtepunt. Een groot deel van de de abdij, gesticht door Bernard van Clairvaux (niet te verwarren met Clervaux in Luxemburg) is door toedoen van Napoléon een staatsgevangenis geworden. We hebben er de 'cages aus poules' bezocht. De steeds welgezinde zusters vangen er families op van gedetineerden die in het weekend op bezoek komen. Je moet het maar doen!! In Châteauvillain kregen we een lokaal van de gemeente. Valleitjes en bossen. In St-Loup-sur-Aujon slapen we in een groot klooster dat grotendeels leeg staat. De weinige zusters zijn stokoud... We vermijden Langres omdat er dat weekend een grote autorally is: straten zijn afgezet en alle slaapplaatsen zijn al lang gereserveerd. We zien de stad van ver boven op de heuvel liggen. In St-Broingt-le-Bois slapen we in een B&B bij de burgemeester van het dorp: er zijn nog geen 100 inwoners. Vandaar naar Champlitte met het mooie kasteel. Juist voorbij Dampierre-sur-Salon steken we de Saône over. Het is rustig stappen richting Gy: mooi oud stadsgedeelte boven op de heuvel. We trekken door het bos naar Cussey-sur-l'Ognon. Nog een etappe en we zijn in Besançon. Het 'binnenkomen' van deze grote stad is heel vervelend en duurt lang...
111 november 2011: 23ste Provinciale GR-Wandeldag in De Panne
Het was vrij koud toen tochtleider Luc Meert die morgen van 11 november de ruim 60 GR-stappers welkom heette in De Panne. De zon zou er vlug doorkomen, zei het weerbericht. We trokken met de GR 5A Noord meteen de Oosthoekduinen in. Duin op, duin af. We passeerden het Bezoekerscentrum De Nachtegaal en genoten van het rustige Calmeynbos. We struinden doorheen de bekende Dumontwijk in typische cottagestijl. Vandaar was het maar een stap naar het strand bij het Leopoldmonument. We trotseerden de westenwind en bereikten de Franse grens. We vonden een café in de duinen aan de Franse kant voor de picknick. Na de pauze, nog steeds geen zon gezien, volgden we het Grenspad, staken de Duinhoekstraat over en volgden nu de bewegwijzering van het wandelnetwerk Westkust. Tussen nrs 3 en 11stapten we in de Zwarten Hoek en rond de Drie Vijvers. Via de Langeleedstraat kwamen we opnieuw aan het Westhoeknatuurgebied. Dan ging het oostwaarts aan de rand van de Oosthoekduinen tot aan de startplaats. En of de Omer smaakte in Taverne Lusthof.
De lange tocht begint aan het café van de ochtendkoffie in Piéton en loopt langs de prachtige Château-Ferme de la Marche. De korte tocht begint aan het kruispunt Au Roi des Belges in Anderlues. Het is prachtig weer en iedereen is welgezind! Het platteland is nog een en al rust al is Charleroi niet zo ver af. Het eerste dorp is Leernes met mooie Sint-Maartenskerk en getorseerde torenspits. Enkele veldwegen en holle wegen leiden ons naar het Bois de Leernes. We dalen een bosdreef (met moeilijke ondergrond) af en komen uit aan de Samber. Aan het Instituut A. de Saint-Exupéry is het al VTT wat de klok slaat. We steken de Samber over en komen voorbij de ruïnes van de abdij van Aulnes. Tijd voor de middagpauze op het zonnige terras van café Leblon. We trekken nu opnieuw het bos in. We blijven lange tijd op dezelfde hoogte maar een klim uit het bos is niet te vermijden. Rustige wegen leiden ons van het ene bos naar het andere: Bois de Prince, Bois de Gozée en Bois de Marbaix. Korte pauze bij onze bus....voor we afdalen naar de Eau d'Heure. We steken de rivier tweemaal over en genieten van de prachtige, zonnige herftskleuren want het lijkt hier een kleine Indian Summer. nog een laatste klimmetje en dan begint de afdaling naar Ham-sur-Heure waar we onze dorst kunnen lessen in een van de cafés op het kerkplein ofte Grand-Place.
Er was de hele week al slecht weer voorspeld voor donderdag 1 december. Ruim 20 GR-stappers en stapsters lieten het niet aan hun hart komen. Na een korte inleiding werd er stipt gestart om 10 u. We vertrokken meteen met een lichte klim naar de dubbele watertorens en de Moulin de la Roome met bijhorend resto. We steken de weg van Steenvoorde over en even verder leidt een eerste veldweg ons naar het parcours van de nog altijd niet gemarkeerde (aan Franse kant) Streek-GR Heuvelland-Monts de Flandre. We laten Le Ryveld rechts liggen, genieten van de hoge huisnummers, laten de Recolettenberg links liggen en komen uit aan de voet van de Casselberg. Twee prachtige holle wegen verder en we zijn aan het Kerk Hof (is ook de straatnaam!). We klimmen nu verder tot aan de kerk, en dan nog verder tot boven op de Casselberg. Ondertussen is het aan het motregenen en zijn de panorama's even zoek!. Een ommetje langs de vestingen en we komen via de Porte d'Aire op de Grote Markt uit voor de middagpauze. De picon is meer dan voortreffelijk en de boterhammetjes smaken dubbel lekker want we zitten gezellig binnen in Le Sainte Cécile. De vlaag is over als we weer van start gaan. We dalen de Casselberg af en op de weg naar Oxelaere gaat het van Kapel OLVrouw van de Wonderen naar de Witte Kapel. In het gehucht De Strooien Haan vinden we een prachtige veldweg naar Ste-Marie-Cappel. Het kerkplein ademt rust en vrede uit. Rustige asfaltweggetjes lopen naar St-Sylvestre-Cappel, bekend om zijn Trois Monts-bier.Zin een koekestutje? We flirten nog wat met de drrukke weg Steenvoorde - Hazebrouck maar enkel schitterende veldwegen leiden ons terug naar Terdeghem. Een klein ommetje langs de hoofdstraat om de mooie huizenrij te bewonderen is het einde van deze GR-dagtapper. Als we onze schoenen uitdoen, begint het hard te regenen!!!Een spurtje naar het plaatselijke café-rando zit er nog in. Prosit! We hebben weer eens geluk gehad!
Gisteren was het bij ons nog droog toen we naar Kortijk vertrokken voor de laatste bustocht van het jaar. Van op de carpoolingparking zagen we blauwe zwaailichten en ambulances op en afrijden. Blijkbaar was het daar glad... De heentocht verliep heel vlot en om 9 uur waren we al in Vieux-Condé, tijd voor de koffie in Le Ch'ti Savoyard. Er lag sneeuw in de straten en er kwam nog een bui toen de individuele wandelaars en de langetochters van start gingen. Ze moesten nog een ommejte erbij nemen want een deel van het pad vlakbij de Etang d'Amaury stond onder water. Toen de korte tochters na de koffie nog even verder werden gevoerd, was het al uitgeklaard. Wij pikten in aan de rand van voornoemde Etang en volgden de wit-rode tekens van de GR 121 richting Hergnies. Maar aan de D102 keerden we 250 mterug en sloegen dan linksaf. We genoten van het rustige platteland op een stille zondagmorgen. Twee kasseristroken brachten ons aan de Mont de Péruwelz maar we bleven aan de Franse Kant. Even verder trokken we het mooie Forêt Domaniale de Bonsecours/france in. Er is recetn veel hout gekapt. Enkele merkwaardge bomen trokken de aandacht: een sequoia van 45 m en een beuk van 220 jaar oud. Ook het Château de l'Hermitage mag er wezen. Aan de rand van het domein voegde de GR 122 zich bij de GR 121. Middagpauze in Café L'Atlas vlak bij de basiliek van Bonsecours. Hier woonde de Reus van Bonsecours. We waren er van harte welkom en de bediening was vlot. In de namiddag trokken we opnieuw het bos van Bonsecours. De zon scheen door de kale kruinen en gaf een goed gevoel. Het was er heerlijk stappen. Aan de minikapel Sint-Hubert trokken we met de GR 122 opnieuw la douce France in. Het platteland ademde rust uit. En plots stonden we aan de vroegere mijnsite Chabaud-Latour, nu een prachtig natuurgebied. We volgden nu de geel-rode GR de Pays en bereikten de Etang de la Digue Noire. Een afgeknotte terril behessrte de oever van de vijver. In een grote boog stapten we rond de grote Etang Chabaud-Latour. Twee mijnschachttorens herinneren nog aan de vroegere mijnactiviteiten. Uiteindelijk kwamen we in Condé-sur-l'Escaut met mooi stadhuis en de kerk van St.-Vasnon metspeciale voorgevel en typische toren. We sloten het 30ste wandeljaar van GR West-Vlaanderen af bij een pintje of een picon in Au Petit Bonsecours. Op de terugreis buien van smeltende sneeuw. Ongelooflijk: we hadden praktisch de hele dag de zon gezien en na een kwartier op de bus een fameuse winterpril. Onze patroonheilige GRegorius had weer zijn best gedaan. Dankjewel!
Het is hier lange tijd stil geweest, heel stil. Op 7 juli zijn Els en ik opnieuw vertrokken op onze tocht naar Rome. We vertrokken dit keer in Vervins waar we vorig jaar noodgedwongen moesten stoppen wegens 'hielspoor'. We zijn kort na 15 augustus in Aosta aangekomen. Daar hebben we de tocht voor 2 weken onderbroken voor de geboorte van een kleinzoon, Bodhi. Op 5september waren we opnieuw op stap in de Aostavallei. Op 16 oktober zijn we in Rome aangekomen en we zijn er nog een viertal dagen gebleven. Weer thuis, was het meteen al vrij druk: het jaarprogramma 2012 van de Stichting Marguerite Yourcenar moest gefinaliseerd worden, het GR-jaarprogramma afgewerkt... Twee GR-dagtochten voorbereiden, Dagstappergids W-VL 2 van Lannoo komt er aan...
Vanaf vandaag probeer ik de wit-rode blog-draad weer op te nemen. Je zult wel zien! Kom dus af en toe eens kijken!
27 en 28 augustus 2011: 23ste Rando zonder GRenzen
Dit jaar ging de Rando door in de Meuleberghoeve op de Vidaigneberg in Westouter. De rando is het jaarlijkse wandelweekend met de Franse vrienden van over de Schreve, het ene jaar bij ons, het andere jaar bij hen. Onder een dreigende hemel vertrokken de stappers naar de Douvevallei waar we bij het kasteel Behaegel de GR 5A Zuid oppikten. Net toen we voorbij Het Eeuwenhout waren, vielen de eerste druppels. Maar toen we bij het Franse massagraf stonden op de Kemmelberg, was het ergste voorbij. We daalden af naar het Labyrint voor de middagpauze. Na de middag klaarde de hemel open en genoten we nog van mooie vergezichten op de skyline van Rijsel en de terrils. We trokken het provinciedomein De Monteberg in: een lappendeken van bosjes, weilanden en ... wijngaarden. We wisselden de Streek-GR Heuvelland voor de GR 128 en dan volgde buurtweg 14 door de bieten en de spersiebonen: een ware schande! En zeggen dat die buurtweg is opgenomen in het recent uitgebreide Wandelnetwerk Heuvelland. We keerden terug naar de Rodeberg en trokken nog een streepje op de noordflank. Een mooie holle weg leidde ons terug naar onze kampplaats. Onze kookploeg zorgde voor mooi gedekte tafels en voor een lekker menu: sangría, gerookte zalm als voorgerecht en beenhesp aan het spit met verse groentjes als hoofdschotel en roomijs voor dessert. Méér moet dan niet zijn! Het werd een hééééél gezellige avond. Op zondag trokken we eerste over de schreve met het bos en het park Yourcenar, dan de holle weg naar de Pudefort en zo terug naar de grens. We stapten door het Natuurpuntgebied De Broekelzen en klommen langs de Hoge Voutestraat en toen begon het weer te regenen. We aten onze picknick in Café De Zwaan in Westouter. Na de middag was het nog aan het regenen. We stapten eerst naar het Hellegat (ANB), dan naar de Natuurpuntgebieden De Sulferberg en Scherpenberg. Ondertussen was het wat droger geworden. We trokken weer naar het Hellegat en keerden terug langsde wijngaard van Entre-deux-Monts. Een lekkere sangría of een Omer of Orval: le verre de l'amitié! Het was een mooi weekend! Met dank aan alle medewerkers. Op naar volgend jaar! PS. Een deel van de foto's zijn van Patrick Dufranne uit Gravelines.
Wandelnetwerk Heuvelland uitgebreid over de Schreve
Vorige vrijdag werd de nieuwe kaart van het wandelnetwerk Heuvelland officieel voorgesteld in Godewaersvelde, aan de voet van de Katsberg. Aan Franse kant is het netwerk uitgebreid tot Belle/Bailleul, St-Jans-cappel, Berthen, Boeschepe, Katsberg en Zwarteberg. Aan onze kant met Dranouter en Nieuwkerke. Er waren heel wat toespraken. Er werd een stukje gewandeld door de groene long op de oude spoorwegbedding tot aan het Britse kerkhof. Daarna volgde een receptie met lekkere streekproducten. Op de uitnodiging sprak men van een uniforme bewegwijzering maar dat kloipt niet helemaal. Het zijn andere plakkaatjes en aan Franse kant worden die ook op bestaande palen bevestigd, soms onder een hele rits andere bordjes. Dit vind ik een gemiste kans voor het gemeenschappelijk Interregproject MIRRA. De kaart is aan beide kanten bedrukt en alle info steekt nu in een bijgaand boekje. Op de kaart staat ook het GR-traject van GR 5A Zuid en GR 128 ingetekend. En bij de natuurgebieden staat ook het logo van ANB en Natuurpunt: een duidelijk verbetering. De kaart en boekje (in plastic mapje) zijn samen te koop voor 6,00. Nu nog wandelen!
Het GRoene Kent is het Walhalla voor de GR-stapper
Het was een schitterend GR-wandelweekend in Kent. Dit stukje Engeland zou een voorbeeld kunnen zijn voor het zelfvoldane Vlaanderen. Het systeem van de 'PUBLIC FOOTPATH' is GRandioos. Een metalen wegwijzer duidt de start aan en je stapt gewoon kaarsrecht door een akker. Het pad is 'mansbreed', juist voldoende breed (de sproeisporen van de tractor zijn veel breder). Iedereen loopt achter mekaar. Zwerfvuil hebben we niet gezien. Om door weiland te lopen, zijn er telkens 'overstapjes' zodat je de hekkens niet moet openen .Of zijn er poortjes gemaakt in gegalvaniseerd metaal die je gemakkelijk opent en sluit en die het vee binnen houden. Schade aan de gewassen heb ik nergens gezien. Bij ons zou men maximaal gebruik kunnen maken van de buurtwegen uit de Atlas der Buurtwegen. De 'sentiers' zouden perfect die rol op zich kunnen nemen. Heel veel sentiers zijn uit het beeld verdwenen (omgeploegd of ingenomen) maar zijn officieel niet afgeschaft. Er is dus RECHT VAN DOORGANG. De weg van 1841 geeft de onderhoudsplicht aan de gemeenten. Als de plaatselijke overheid een echt beleid zou voeren, zouden er plots enorm veel (onverharde) mogelijkheden zijn. Nu stappen en rijden wandelaars, fietsers en ruiters allemaal op dezelfde paden, hetgeen dikwijls een bron van ergerenis is. Van zwerfvuil gesproken, het wordt tijd dat men STATIEGELD aanrekent voor alle verpakkingen: blikjes, glazen flessen en petflessen. er bestaan in andere landen systemen om lege blikjes op te halen en het statiegeld terug te betalen. Bij ons is de verpakkingsindustrie een doel op zich geworden. Dus moet de industrie draaien... Het wordt stilaan duidelijk dat er bij ons een mentaliteitswijziging moet komen. Zoniet blijven we bengelen aan de kop...van de staart van Wandel-Europa!
Zaterdagmorgen: na een mooie zonsopgang vertrokken we naar Veurne waar de GR-wandelaars verzamelden voor het wandelweekend in Kent. De bus reed naar Calais en we maakten de overtocht per boot. Tijd zat voor een kofiie met koek. En om het horloge een uur terug te draaien. De chauffeur was duidelijk gewend om links te rijden. De lange tocht vertrok met Johan in Oakland Farm voor 19 km en de korte tocht met mij in Hothfied voor 15 km, hoofdzakelijk op de Greensand Way. We trokken meteen een prachtig natuurgebied in, dat deed denken aan onze Hoge Venen. Daarna werd het een aaneenschakeling van weilanden, akkers en boomgaarden: dwars er doorheen. Af en toe een klein gehucht met schitterende landhuizen. De vele opstapjes vertraagden het wandeltempo, vandaar de kleinere afstanden. Middagpauze op een gezellige tuinterras in Pluckley. Na de middag zijn er overal schapen in de weiden. In Egerton stappen we over het kerkhof dat doet denken aan de serie van Midsummer Murders en Barnaby. Een klim dwars door een graanakker brengt ons in het piepkleine Boyughton Malherbe. Wat later bereiken we Platt's Heath, het eindpunt van de wandeling. De bus voert ons langs smalle wegen tussen hagen van opgesnoeide bomen naar de Jeugdherberg in Canterbury. Iedereen is vrij na het avondeten maar heel lang blijft niemand op. Zondagmorgen: English breakfast met spek, eieren, worst en witte bonen in tomatensaus en broodjes. Daarna voert de bus ons naar de start van de wandeling in Godmersham voor de lange tocht van 21,5 km en naar Wye voor de korte tocht van 17,5 km. We verlaten Wye en krijgen meteen een fikse klim voorgeschoteld. We blijven op hoogte en genieten van uitzonderlijke vergezichten: Wye Crown, de Wye en Broad Downs. We trekken door heel wat weilanden en stappen later tussen twee hagen door. We dalen af naar Brabourne voor de middagpauze. We worden in The Five Bells Inne vergast op een heel smakelijke barbecue. Iedereen is aangenaam verrast. Na de middag met een fikse klim opnieuw naar de hoogte. De North Downs Way brengt ons voorbij Stowting. Een steile klim naar Cobb's Hill snijdt even de adem af...Voorbij Farthing Common lopen we een paar km rond een 'cirque': beneden ligt het dorpje Postling aan onze voeten. Aan Staple Farms stappen we door een koolzaadveld en we krijgen onverwacht een grandiose rode apotheose: het is al klaproos wat je ziet, poppies in the fields of Kent. Een laatste afdaling leidt naar Etchinghill waar de bus ons opwacht. Tijd om weer naar Dover te rijden. Een nieuwe luxueuse ferry brengt ons geruisloos naar Calais. Weldra staan we weer in Veurne waar we welgezind afscheid nemen. Het is een prachtig wandelweekend geweest. Johan, van harte bedankt voor de gedegen voorbereiding.
Dit keer geen wit-rode dagstapper maar een GRoene kring in en rond Kortrijk. Tochtleider Luc Meert vertelt waar de dag ons allemaal zal brengen: Natuurgebied De Kleiputten, Rozentuin, Kennedybos, Neerbeekvallei in Bissegem, Jaagpad van de Leie. En dat in de voormiddag. Picknick in de bar van het St.-Amandscollege: geen Orval maar wel een blonde Petrus. Het centrum van Kortrijk heeft met de vele nieuwe, sierlijke bruggen duidelijk een face-lift ondergaan. De Broeltorens zie ik voor het eerst van deze kant. En dan gaat het van park naar park, voorbij de Maagd van Vlaanderen. De mooie rijgevels in de Jan Breydellaan kan ons bekoren. We maken een zijsprong naar de Vlindertuin in de Venning en Desloovers Tuin. We komen uit aan het kanaal Kortijk-Bossuit. Via de gerestaureerde site van Koramic komen we uit aan de vier Daltons: de vier windturbines. Een laatste stukje buitengebied brengt ons terug naar de Lange Munte waar we om tien uur vertrokken waren. We hebben genoten zowel van de natuurlijke biodiversiteit op Kortrijks grondgebied (denk aan de mooie orchideeën) als van de vele parken en het vernieuwde stadscentrum. Geniet mee van de foto's. Het was verrassend mooi!!
Philippe Mingels was de gids voor deze boeiende vredeswandeling van de Stichting Marguerite Yourcenar in Mesne. Philippe schreef de brochure 'Zero Hour' over de ontploffing van de18 mijnkraters in de buurt van Wijtschate en Mesen op 7 juni 1917. Mesen kreeg heel wat bekendheid dankzij ierland. De Ierse kwestie van protestanen en katholieken, republikeien en orangisten is heel ingewikkeld. Vele families zijn er dooorverdeeld geraakt. O'Conor, O'Neill, O'Conally: de O' is voor de Ieren wat Mac is voor de schotten: 'zoon van'. Ook nu is er met de crisis een migratiegolf op gang gekomen.... We vertrokken op de markt en stapten in de richting van Peace Village, een veel te groot logiescentrum. Nog voor Messines Ridge Cemetery gingen we linksaf, door de velden, in de richting van het Nieuw Zeelandmonument. Tijdens de noveen in september kun je de Grote Keer volgen: een parcours dat speciaal in die periode opengesteld wordt. De Ierse vredestoren is een nieuwe baken in het landschap: van overal herkenbaar. Tenslotte bezochten we de Sint-Niklaaskerk en beklommen we de toren. Net toen we boven waren, begon de beiaard te spelen. Het werd een heel leerrijke namiddag!
Maandag 30 mei vlogen we met Brussels Airlines naar Madrid: op bezoek bij Gonzalo en Malena en de kids. We hebben mekaar leren kennen op de camino francés in 2001. Sindsdien zijn ze getrouwd en hebben ze twee kinderen, Marcos en Alvaro. De Spaanse avondlessen zijn opnieuw goed van pas gekomen. Ze wonen in Cerceda, een kleine 50 km van Madrid. Dit dorp ligt in het begin van de Sierra de la Guadarrama, zo'n 800 m boven zee. Vlakbij ligt er een parque regional: hier vind je ook PR's: bewegwijzerde luswandelingen van zo'n 7 à 10 kl én een GR, de Spaanse GR 10. Ook komt er een camino voorbij, die van Madrid naar Compostela. We hebben enorm genoten van de mooie momenten met Gonzalo, Malena, Marcos en Alvaro (die hadden we nog niet gezien). We bezochten Segovia, El Escorial, Madrid en wandelden in het parque regional. De tijd van afscheid kwam weer veel te vroeg. Hasta luego!
Toen ik terugkeerde van het Natuurpuntgebied De Scherpenberg viel het op hoe ver je vandaag kon zien. De IJzertoren was goed herkenbaar en vandaag zag je zelfs de Europatoren van Oostende: 50 km in vogelvlucht... Je ziet dat niet elke dag!! Links van de toren van de O.L.Vrouwkerk in Poperinge kon je goed de Shapenaald zien in De Moeren. Geniet maar mee!
Het weer was ideaal voor een bezoekje aan het Natuurpuntgebied De Scherpenberg. Ik zie het liggen van aan mijn bureau en moet enkel even verder de straat oversteken. Er stond heel wat in bloei: gele waterkers, echte koekoeksbloem, grote ratelaar, bosbies, in de nattere graslanden... Op de droge waren biggenkruid en zuroing dominant. Geniet maar mee!!!!
Zondag 8 mei 2011: GR-bustocht Desvres - La Capelle-lès-Boulogne
Het wordt onze eerste tocht op de GR de Pays of Streek-GR 'Tour du Boulonnais'. Het weerbericht geeft motregen uit maar om 9.15 is het al warmer dan men voorspeld had. Niets van aantrekken! We zijn op tijd in Desvres en drinken nog een koffie op het terras. Desvres is de stad van de faïence: het Maison de la Faïence is zeker een bezoek waard. Op het dorpsplein staat het opgedirkte uurwek: een beiaard met 13 klokken. Eerst vertrekken de langetochters voor 27 km. We klimmen uit de stad en trekken in het kleinste deel van het Forêt Domaniale de Desvres: la Basse Forêt. Er is veel zon in het bos. Salomonszegel, boswederik (kleine gele sterretjes tegen de grond) en kruipend zenegroen bloeien overvloedig. Rita wijst me 'heelkruid' aan: voor mij een kennismaking. Al snel stellen we vast dat de geel-rode bewegwijzering niet optimaal is: voldoende tekens maar niet altijd op de cruciale plaatsen! We stappen voorbij de Eik met acht armen. en dwarsen opnieuw de D341. We proberen een 'ommetje', helaas: we moeten op onze stappen terugkeren. Niet zoveel verder lopen we rechtdoor, voorbij een niet zo duideklijk afslagteken. We komen te vroeg uit op de route forestière: geen tekens te bespeuren. We keren terug naar het laatste teken en zien nu pas dat het een afslagteken is. We steken nu dezelfde route forestière over op de juiste plaats. Ondertussen zijn we wat achter op het tijdschema geraakt. Uit het bos komen we in het gehucht La Bouloye en dalen af naar de ruisseau de Ste Gertrude. Een leuk pad in de bedding van de ruisseau de Bellanoy leidt naar de rand van het gehucht Longfossé. Een golvende asfaltweg loopt richting Samer maar op het einde kiezen we voor een mooie veldweg. Het is tegen 13 u als de 'genieters' aankomen in het centrum van Samer voor de middagpauze. De bus voert ons een stuk verder tot in Questrecques zodat de korte tocht beperkt blijft tot 22 km, de 'vergissingen' niet inbegrepen. Kort na Questrecques stappen we in het Forêt Domaniale de Boulogne: meer dan 2.000 ha! We volgen de Chemin des Celtes, de route forestières des Gardes en de route forestière du Pont de Pierreux. We verlaten het mooie bos en zijn heel snel in La Capelle-lès-Boulogne. In de Auberge Capelloise tapten de twee jonge waardinnen Karmeliet van het vat. Meer moet dat niet zijn! De weergoden waren ons eens te meer gunstig gezind. Net voor St-Omer krijgen we een fikse bui maar we zitten veilig op de bus!!!
De GR-stappers verzamelen al vanaf halft tien aan het kasteel van De Blankaart. Wij waren nog wat vroeger op de koffie bij Sofie van vzw De Bron voor overleg. Tochtleider Dani Nolf schetst de tocht van de dag: het Natuur.gebied De Blankaart, de broeken en de 5 Huizenwegel. Deze maakt deel uit van het nieuwe stuk GR 131 tussen Knokkebrug en De Palingbeek. We trekken meteen de weilanden in. Een nieuw knuppelpad neemt ons in het ootje: wat verder is een brug niet te gebruiken. Dus: kere moa were. Maar al snel zijn we op het juiste pad. De echte koekoeksbloem bloeit in het roze en de gele lis in het...geel, wat dacht je wel, net een iris. We komen voorbij aan De Rille, het Bloso-paardencentrum. In een sloot broedt een meerkoet. Plots zien we bruine kiekendief op zoek naar een prooi. In een grote boog komen we aan de imposante maar saaie muur van het Blankaart Waterproductiecentrum. Zo komen we aan de Infohut bij Knokkebrug: tijd voor een banaan of een koek want het is al noen. In een quasi rechte lijn stappen we opnieuw tussen de graslanden en komen uit op de weg Merkem-Noordschote. We zien al snel De Boot liggen aan de Drie Grachten: tijd voor de boterhammetjes bij een blonde Pilaarbijter. Het is gezellig zitten boven op het dek. Het is mei en het zomert in mij.!! We stappen onder de grote martjebrug en wat verder verlaten we het kanaal Ieper-IJzer en kiezen we links een mooie veldweg richting Merkem. We maken een ommetje rond de kerk en door het kerkhof. We verlaten het dorpscentrum. Plots zien we de wieken van de Beukelaremolen op de grond liggen. Vorige week vrijdag pas ingehuldigd na restauratie en dezelfde dag tegen de grond gegooid door een windhoos. Iets verder komen we aan de 5 Huizenwegel die een nieuwe verbinding realiseert naar het Natuur.gebied. Vorig jaar ingehuldigd op de Dag van de Trage Weg: een voorbeeld van wat samenwerking tussen verschillende diensten en gemeenten kan bereiken. Een dikke proficiat. We stappen op een bruggetje over de Steensluisvaart en volgen de Kerkevaart. En dan stappen we nog een deel ophetzelfde traject als deze morgen. Uiteindellijk bereiken we opnieuw het kasteel. Voorwaar een heel mooie tocht in een natuur.gebied waar we trots op mogen zijn.
28 april 2011: Extra-donderdagtocht 'Op zoek naar Hyacinten'
24 GR-stappers trotseren de minder gunstige weerberichten en zijn stipt op de afspraak aan de kerk in Westouter. We starten langs de Schomminkelstraat en zoeken het Natuur.gebied De Broekelzen op. Kort ervoor krijgen we een eerste bui op onze nek. We dalen het mooie knuppelpad af tot aan de poel. We krijgen uitzonderlijk de toelating van de conservator om de wilde hyacinten in het rustgebied te bewonderen. De eerste foto's dateren van Paasmaandag en toen scheen de zon. Iedereen is enthousiast over dit mooie natuurgebied. We trekken verder op de nieuwe geel-rode Streek-GR Heuvelland tot aan de schreve. We stappen nu naar de Kokereleberg. We steken de weg Boeschepe-Berthen over aan 't Spotterken. Enkele mooie veldwegen leiden ons naar de Col de Berthen. We trekken even het bos in en vinden een unieke amfitheatervormige weide vol....wilde hyacinten. De mensen spreken van boshyacinten en hier staan ze in de wei!! Het wordt tijd voor de middagpauze: we zijn uiterst welkom in de Auberge du Catsberg. Het haardvuur brandt en het Bières des Trois Monts smaakt: het is er gezellig!
We trekken nu naar de Trappistenabdij en vinden al weer een prachtig veld wilde hyacinten. Vergezichten zijn er niet vandaag: de nevel moffelt alle bergen weg. We trekken nu met de GR 128 het bos in: ook hier schitteren de talloze hyacinten. Voorbij de koortskapel dalen we de berg af en uit het vos verlaten we de GR. Veldwegen leiden ons nu naar Berthen: we zijn alleen op pad. We pikken de GR 128 opnieuw op en trekken naar de Zwarteberg. Boven op de 'Mont Noir' bezoeken we het Parc Yourcenar met enkele merkwaardige bomen , heel veel daslook en hyacinten. Marguerite Yourcenar woonde hier als de kleine Marguerite Cleenewerck de Crayenecour gedurende acht zomers: 't meisje van 't kasteel. Ze is geboren in 1903 in Brussel (!) en stierf in 1987 op Mount Desert Island, Maine,USA. En zeggen dat er een Cleenewerck mee was vandaag. We stappen door het bos en genieten van de lange afdaling. Beneden, aan de Becque du Mont Noir, bloeien nog een drietal bloemen 'goudveil'. We steken de weg Zwarteberg-Belle over en dalen via een trap af naar de Douve: over het bruggetje zijn we weer in eigen land. We klimmen naar de wijngaard van Entre-deux-Monts. We krijgen een nieuwe fikse bui. We laten de Baneberg voor wat hij is en dalen af door het Hellegat en Kotjepiepersbos en bereiken om vier over vijf de kerk van Westouter. We genieten nog van een Trappist, Orval of Westmalle, of van een gewoon pintje bij Tine in Café De Zwaan. De afwezigen hadden weer eens ongelijk!
We starten aan het Calvaire des Marins, vlakbij het chenal of vaargeul van de Aa. Aan de overkant van het water ligt Gravelines met de beruchte kerncentrale. Al snel lopen we tussen verschillende plassen met loerhutten. In Frankrijk is deze laffe vorm van jacht nog altijd populair, bij ons is dat al een hele tijd verboden. In de smalle paadjes tussen de duindoornstruwelen is het leuk stappen. Op de beschaduwde plekken is het winterpostelein nog frisgroen. Via een trap komen we aan zee: een superbreed strand en geen kat te zien. En dat met schitterend weer op Pasen. Alle Fransen zitten op een terras in De Panne. Hier zijn geen terrassen. Het is dus volop genieten van ruste en stilte! In les Huttes d'Oye verlaten we even het strand en eten onze boterhammetjes op in het enige café dat we zullen zien: L'Abri Côtier. Na de middag trekken we het eerste gedeelte in van het natuurgebied Le Platier d'Oye. Keerpunt van de dag ligt even voor les Hemmes d'Oye. We keren terug via het binnenland met de voormalige boerderij van Terre Neuve, nu een wooncomplex. We komen weer aan les Huttes d'Oye en slaan rechtsaf. we komen voorbij enkele campings en de Tour Penchée. Wat verder beginnen we aan Le Platier d'Oye deel 2. Vanuit kijkhutten krijg je mooie beelden. We passeren het dorp Les Ecartines en volgen wat verder een knuppelpad langs een plas. Stilaan wordt het tijd om de terugweg aan te vatten tot aan het Calvaire des Marins....
Het was een schitterend GR-wandelweekend in Kent. Dit stukje Engeland zou een voorbeeld kunnen zijn voor het zelfvoldane Vlaanderen. 
