We trekken de Appenijnen in en de regen is voorbij! De eerste ochtend vertrokken zonder ontbijt en onderweg alles gesloten, want maandag. Onderweg druiven gegeten tegen de geeuwhonger. Na Cella waar we een flinke boterham konden versieren, meteen een heel steile klim. Boven worden we ingehaald door twee Rome-fietsers Weer beneden kiezen we het vlakke parcours naar Fornovo di Taro, het is zo al 32 km. Slapen op een divan een verlaten parochiezaal. We stappen nu in de vallei van de Sporzona-rivier. In Sivizzano ontmoeten we twee Zweden: ze zijn nu met de wagen en bezoeken de plaatsen die ze in 2009 te voet gedaan hebben. Daarna een fikse klim op wat in onze gids staat als 'broken ground', een pad met niet anders dan steenbrokken. Mooi bospad naar Cassio waar we kennis maken met Martha, Lin en Pam, drie kranige dames (64, 67 en 72) uit de USA die in Canterbury bertrokken zijn. Het klikt meteen. De volgende dag gaat het meteen flink bergopwaarts: boven de 900 m. Prachtige afdaling naar Berceto. tweede klim van de dag en opnieuw in de steenbrokken tot op 1125 m. Dan dalen we door het bos af naar de Ostello van de Passo della Cisa en genieten van het lekker avondmaal en het gezellig samen zijn. We vertrekken voor het eerst met onze fleece aan want ze zitten tegen de 1000 m. Na een mooi parcours op de heuvelkam volgt een lastige afdaling in de steenbrokken. In Pontremoli slapen we bij de Paters Capucijnen in 'chambre séparée'. We stappen nu op asfalt tot in Villafranca: het is marktdag. We ontmoeten Volkhardt uit Koblenz. In de namiddag stappen we in het bos en voelden ons ergens in the middle of nowhere maar we blijven op het juiste pad. we zijn blij als we in Aulla aankomen. Het wordt weer klimmen en dalen, steenbrokken à volonté... Attenti ai cani. In Sarzana is het dat weekend Napoleon-festival met taferelen in oorlogstenue en veel gedonder! Lekker avondeten, slow food, met de drie Amerikaanse dames. Voorbij Caniparola klopt de bewegwijzering niet meer met de beschrijving. We volgen de tekens op hoop van zegen. Voorbij archeologische site van Luni. En dan trekken we naar de Middellandse Zee: de Marina di Carrara is een gewone haven. We kunnen een tijd op het strand stappen naar Marinda di Massa. In de bergen vlakbij zien we de marmerrotsen van Carrara. We zoeken weer het binnenland op. Pietrasanta is een leuk stadje. Toffe ontmoeting met Duits echtpaar op een terras, Elke en Hans. Hij heeft net een boekje uit met interessante 'gedachten'over onthaasten. Els krijgt er een cadeau. Onze B&B in Montemagno blijkt spook te zijn en we stappen nog een drietal km door naar Valpromaro. Ook Arie uit Utrecht is er. We maken samen spaghetti. De volgende dag zijn we al vroeg in Lucca, zo kunnen we genieten van het levendige stadje met heel veel winkels, leuke terrasjes.... Ook Volkhardt is er. We slapen in de mooie jeugdherberg. Beiden blijven nog een paar dagen hier. De etappe naar Altopascio is niets speciaals. De aankomst in San Miniato Alto is boven op de heuvel. We slapen in Convento San Francesco en eten met de paters en met Werner uit Sankt Moritz (CH). Hij stopt hier, zo stappen we weer alleen verder. Het wordt een schitterende dagtocht: de bossen verdwijnbn en we krijgen een open landschap: overal ronde heuveltjes en de kleurschakeringen zijn ontelbaar. Zo 4 tot 5 landschapslijnen van achter elkaar liggende heuvelrijen!!!! Van Gambassi Terme gaat het nu naar San Gimignano: het stadje met de ontelbare torens boven op de heuvel. Het is een toerische topper. En ze hebben er de beste roomijs van de wereld! Het is er heerlijk flaneren in de straatjes....
