Zondagmorgen, 16/10 vertrekken we rond half acht in La Storta voor de laatste etappe. We hebben geopteerd voor de zondag want dan zijn er geen vrachtwagens op de invalswegen van Rome. Deze etappe van 16 km is niet de mooiste maar is wel noodzakelijk als je in Rome aan wilt komen. Via Cassia enVia Trionfale leiden ons naar het einde. We stappen goed door. In het Parco Monte Maiore op een heuvel krijgen we plots uitzicht op de stad en we zien meteen de koepel van de Sint-Pietersbasiliek. In de laatste rechte lijn is het bijzonder druk en als we om 11.40 u op het Sint-Pietersplein aankomen staat het vol. We voelen ons even onwennig. We zijn er! We feliciteren mekaar en vallen in mekaars armen. En vragen omstaanders om een foto te maken. Iedere zondag om twaalf uur spreekt de paus de massa toe, tenminste als hij in Rome is. En inderdaad stipt om 12.00u verschijnt hij aan het venster, ginder boven. Zijn stem klinkt merkelijk beter dan wat we gewoon zijn op TV. We blijven nog heel even, gaan wat eten op een naburig plein en komen dan terug naar het Sint-Pietersplein. Ondertussen is het al veel rustiger geworden en kunnen we meer genieten. Daarna zoeken we onze slaapplaats bij het Compostelagenootschap op. Maandag gaan we samen met Hospitalero Mario naar het Vaticaan om ons testimonium op te halen: het bewijs dat je de Via Francigena gelopen hebt. Onze credencial, bijna 3 boekjes vol vele mooie stempels, is overduidelijk. We krijgen een privé-gids om vanuit het Vaticaan rechtsstreeks naar de crypte onder de basiliek en zo naar binnen te kunnen. We vermijden zo de lange file buiten. In de namiddag bezoeken we het Vaticaanmuseum met de Sixtijnse kapel als hoogetpunt... Dinsdag en woensdag bezoeken we de stad: Palantino, Forum Romanum, Colosseum, Piazza Navona, Pantheon, Piazza di Spanja, Trevifontein, Spaanse trappen, Piazza del Popolo en nog veel meer... Donderdag vliegen we naar huis. 's Morgens vroeg breekt een hevig onweer los: donder en bliksem en gietende regen. Er komt zoveel water in korte tijd dat de metro onderloopt. We worden verwittigd dat we best op tijd vertrekken richting luchthaven Ciampino. We trekken voor het eerst onze regenbroek aan!! En zeggen dat de septembermaand de warmste was in 100 jaar in Italië. We stappen door enorme grote plassen, sommige straten zijn precies beken. Aan het hoofdstation nemen we de shuttle naar het vliegveld. Op de autoweg, in de andere richting, is het één file want sommige tunnels zijn ondergelopen. We komen op tijd aan en onze vlucht van Ryanair staat al op het scherm. Oef! Schoonzus Kaat en dochter Julie komens ons ophalen in Charleroi. Onze auto staat bij de familie in Zwevegem. Het is een prettig weerzien. Na een aperitiefje en het avondeten rijden we naar huis. We slapen weer in ons bed!
